طبق گزارش ها، دولت بایدن در آستانه تایید تحویل موشک های دوربرد ATACMS یا GMLRS به اوکراین است که انتظار می رود استقرار آنها به کی یف امکان حمله به عمق روسیه را بدهد. اسکات ریتر در مورد اینکه چرا کاخ سفید دست به بالا رفتن خطرناک از نردبان تشدید تنش می زند، نظریه ساده ای دارد.
مقامات رسمی در واشنگتن آخر هفته گذشته و همچنین روز دوشنبه در گفتگو با رسانه های آمریکایی تأیید کردند که ایالات متحده در حال برنامه ریزی برای ارسال مهمات سامانه موشکی تاکتیکی (ATACMS) و/ یا سیستم موشکی چندگانه هدایت شونده (GMLRS) به اوکراین می باشد.
برد موشک ATACMS بیش از 305 کیلومتر است و حدود 300 بمب انفجاری قوی را حمل می کند. GMLRS بردی بیش از 70 کیلومتر دارد، اما گزینه با برد بلند آن(ER)، قادر به شلیک به فاصله بیش از 150 کیلومتر است و مجهز به مهمات خوشه ای می باشد. هر دو موشک را می توان از پرتابگرهای زمینی که ایالات متحده قبلاً به اوکراین تحویل داده است، شلیک کرد. از جمله سامانه هویتزر M270 (MLRS) و سامانه توپخانه موشکی چند پرتابه M142 (HIMARS).
در طول یک سال و نیم گذشته، ایالات متحده و متحدانش در ناتو رویکردی محتاطانه "دو گام به جلو، یک قدم به عقب" را برای مسلح کردن کییف اتخاذ کردند. ابتدا با ذکر خطر تشدید تنش ها با روسیه اعلام کردند که تسلیحات مختلف (از جمله بمب های خوشه ای، موشک های کروز دوربرد یا تانک ها و جنگنده های F-16) ارسال نخواهد شد و بعد از چند هفته یا چند ماه، خبر ارسال آنها را اعلام نمودند.
اسکات ریتر، افسر اطلاعاتی سابق تفنگداران دریایی ایالات متحده، بازرس تسلیحات سازمان ملل و تحلیلگر نظامی، به اسپوتنیک گفت که "به نظر می رسد دولت بایدن در حال گذراندن مرحله ای از نوع دکتر جکیل و آقای هاید در مورد ماهیت سلاح هایی است که می خواهد به ارائه تحویل دهد". "یک سال پیش، دولت بایدن به دلیل ترس برای ایجاد پتانسیل تشدید تنش بین ایالات متحده و ناتو با روسیه بر سر اوکراین، از تسلیحات خاص به کی یف خودداری کرد. آخرین چیزی که ایالات متحده خواهان آن بود، یا دولت بایدن ادعا می کرد، جنگ مستقیم با روسیه بود".
چرا تشدید تنش بوی ناامیدی می دهد
این کارشناس معتقد است که ناامیدی از واقعیتهای هشدار دهنده در میدان نبرد و تمایل به "آسیب رساندن به روسیه"، و نه امید به اینکه سلاحهای دوربرد جدید میتوانند جریان درگیری را تغییر دهند، محرکهای اصلی در پشت استراتژی تشدید تنش دولت بایدن هستند.
ریتر تصریح کرد: «به گفته ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه، اوکراینیها در طول چهار ماه گذشته 71000 تلفات را در یک تلاش نافرجام برای ضد حمله متحمل شدهاند. و هیچ چیزی در مورد ماهیت این سلاح ها وجود ندارد که شانس اوکراین را در میدان جنگ بهبود بخشد. این تسلیحات برای این به اوکراین ارسال می شوند که پتانسیل آسیب رساندن به روسیه را فراهم نمایند. موشکهای ATACMS، به زبان ساده، برای حمله به پل کریمه و تخریب آن پل، برای حمله به اهدافی در اعماق مناطق عقبه روسیه یعنی فرودگاهها، پستهای فرماندهی، تدارکات و ... به اوکراین ارسال می شوند. این یک تشدید چشمگیر درگیری می باشد».
ریتر اینگونه صحبت های خود را جمع بندی کرد: «ما خواهیم دید که اوضاع چگونه پیش خواهد رفت. من روی این شرط می بندم که روسیه، ملتی که سابقه اهدای 27 میلیون کشته در راه شکست فاشیسم و شکست نازیسم را دارد، قرار نیست در برابر هیچ تهدیدی از سوی ایالات متحده تسلیم شود. اما ما خواهیم دید».
تاکتیک های تروریستی نیابتی اوکراین
در هر مرحله از پلکان تشدید تنش، ایالات متحده و نیروی نیابتی آن یعنی رژیم زلنسکی به رای دهندگان خود و جامعه بین المللی اطمینان داده اند که اوکراین از سلاح های ناتو برای هدف قرار دادن غیرنظامیان یا زیرساخت های غیرنظامی استفاده نخواهد کرد. در عین حال، در هر مرحله، ارتش اوکراین آمادگی خود را برای استفاده از مهمات خوشه ای، موشک های HIMARS و Storm Shadow علیه غیرنظامیان در دونباس، برای هدف قرار دادن زیرساخت ها در کریمه، بلگورود و ورونژ نشان داده است و با عملیات های خرابکارانه مبتنی بر هواپیماهای بدون سرنشین دوربرد، به زیرساخت های روسیه، از جمله در شهرهایی مانند مسکو، و نیروگاه هسته ای کورسک حمله می کند.
روسیه تا به امروز توانسته است به طور موثر از انواع پلت فرم های دفاعی استفاده کند، از سامانههای موشکی ضد هوایی برد کوتاه، میانبرد و دوربرد گرفته تا مختلکنندههای جنگ الکترونیک تا از مرزها و شهرهای خود در برابر حملات اوکراین دفاع کند. امروز، مسئله اصلی دفاع ضد هوایی روسیه حول تلاش ارتش اوکراین برای یافتن حفرههایی در بیش از 1000 کیلومتر پدافند هوایی خط مقدم و رفع شکافهای موجود می باشد.