https://spnfa.ir/20231104/صیغه-جدیدی-به-نام-جبهه-اعتدال-عربی-18478245.html
صیغه جدیدی به نام جبهه اعتدال عربی
صیغه جدیدی به نام جبهه اعتدال عربی
اسپوتنیک ایران
صدها سال است عرب ها با مشکل هویتی مواجه می باشند وهنوز نتوانسته ایند این مشکل بحران هویتی را فیما بین خود حل و فصل کنند. 04.11.2023, اسپوتنیک ایران
2023-11-04T15:04+0330
2023-11-04T15:04+0330
2023-11-04T15:04+0330
گزارش و تحلیل
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/08/60/086007_0:141:5172:3050_1920x0_80_0_0_25c6975c438e0ba2f7ec7590637ed863.jpg
دلیل اصلی تاثیر پذیری اینها از امواج مختلف سیاسی در عرصه بین الملل هم بیشتر به این دلیل می باشد که اینها هنوز موفق نشده اند راهکاری برای حل این بحران پیدا کنند.قبل از ظهور اسلام در شبه جزیره عرب عموما عربها قبایل بادیه نشینی بودند که دائم با یکدیگر در حال جنگ و ستیز بودند و بسیاری از این قبایل در کوچ خود به دور تر از سرزمین های مادری یعنی شبه جزیره عرب و حواشی آن کوچ کرده بودند تا از جنگ و درگیری با دیگر قبایل دور باشند.عموما ریشه همه قبایل عرب از یمن نشأت می گیرد ولی به صورت تاریخی عربها در شبه جزیره عرب جنوب و جنوب غربی ایران و جنوب عراق و جنوب سوریه و شرق مصر سکونت داشتند.مناطقی مانند اردن و فلسطین هم عموما محل سکونت دائم عربها به شمار می آید.قبل از اینکه حضرت ابراهیم به جایی که امروزه به نام قدس شناخته می شود برود عموما قبایل کنعانی مالكين اين سرزمين بودند و آنجا با نام سرزمین کنعانی ها شناخته می شد وقبایل عرب که با کنعانی ها همنوع بودند آنجا زندگی می کردند.به هر حال بحث ما تاریخ سرزمین فلسطین نیست.با توجه به اینکه قبایل عرب که در شبه جزیره عرب زندگی می کردند مدام با هم در جنگ و ستیز بودند عموما هیچ وقت اینها موفق نشدند که حکومت واحد داشته باشند و تا زمانی که اسلام در شبه جزیره عرب ظهور نکرده بود اینها مدام در حال کشت و کشتار و سرقت اموال یکدیگر بودند.با ظهور اسلام عربها با هم متحد شدند و همین اتحاد عربها موجب آن شد که حکومت اسلامی تشکیل شود واین حکومت بتواند سرزمین های اصلی آن زمان جهان از مرزهای چین وهند گرفته تا شمال غرب آفریقا را تصرف کند.اما مساله ای که همیشه وجود داشت این بود که تفکر قبیله ای همیشه بر تفکر ملی غلبه داشت و به همین دلیل هم همیشه دشمنان عرب ها موفق می شدند با سوء استفاده از این تفکر قبیله ای در میان آنها نفوذ کنند و آنها را به جان هم بیاندازند و با تفرقه انداختن میان آنها بر آنها حکومت کنند.در نهایت هم دیدیم که عثمانی ها موفق شدند برای شش قرن بر عربها حکومت کنند و طی این شش قرن عثمانی ها بر یک سیاست واحد اصرار داشتند.توسعه دادن تفکر های قبیله ای و ارباب سالاری و به جهل کشاندن عرب ها.عموما در دولت عثمانی ترک ها امکانات تحصیل و وپست و مقام گرفتن و عضویت در ارتش را داشتند و عربها فقط حق داشتند که به عنوان رعیت برای دولت عثمانی فعالیت کنند و در نهایت در نیروهای محلی که تحت فرماندهی فرماندهان ترک بود خدمت کنند و وظیفه اصلی این نیروها ستاندن مالیات برای دولت عثمانی بود.کشورهای اروپایی هم که برای نفوذ در سرزمین های عثمانی تلاش می کردند از همین روزنه سوء استفاده کردند و در دو سه قرن آخر عمر دولت عثمانی می بینیم که آنها نیز از اختلافات قبیله ای میان عربها نهایت سوء استفاده را انجام دادند و خوب دیگر همه می دانند چگونه انگلیسی ها هم با ملک عبد العزیز و هم با شریف حسین توافق کردند تا اگر با آنها بر علیه دولت عثمانی همکاری کنند آنها را شاه همه اعراب کنند و بعد از سرنگونی دولت عثمانی هر دو را به جان هم انداختند.از همان زمان هم دوره جدید تفرقه میان اعراب شروع شد و برخی از جوانان عرب که موفق شده بودند برای تحصیل به کشورهای دیگر سفر کنند هم با ایده های جدید به کشورهای خود برگشتند و به دنبال ایجاد تغییرات سیاسی در کشورهای خود بودند.پس از نابودی امپراتوری عثمانی مشاهده می کنیم که دیدگاه ها و اختلاف های قبیله ای سیاسی میان اعراب دوباره شدت گرفت و هیچ کدام حاضر نبودند بر یک ایده واحد با هم یکدست شوند.برخی به همان باورهای سنتی قبیله ای خود که یک شاه یا امیر حاکم مطلق باشد و بقیه رعیت باشند باور داشتند و برخی دیگر به دنبال ایجاد یک وحدت ملی بر اساس دیدگاه های پان عربیسیم بودند و برخی دیگر به دنبال دیدگاه های سوسیالیستی رفتند و برخی هم به دنبال ایجاد جمهوری هایی شبیه جمهوری های غربی و برخی به دنبال حکومت نظامی و برخی هم به دنبال ایجاد مجدد حکومت اسلامی بر اساس مبانی اسلام.امروزه 22 کشور عربی عضو اتحادیه عرب هستند اما با 22 نظر مختلف.در دوره ای رهبران کشورهای عربی به نوعی برخی اهداف را نماد عرب بودن خود معرفی می کردند و این مسایل برای اینها از قدسیت بسیار زیادی برخوردار بود مانند اسلام و ماجرای فلسطین وهمه رهبران کشورهای عربی با هم در حمایت از جریان فلسطین رقابت می کردند چون هم ماجرا نماد حمایت از هویت عربی به شمار می آمد وهم حمایت از هویت اسلامی این کشورها و چیزی بود که همه را با هم متحد می کرد.اما می بینیم که طی چند دهه اخیر ایالات متحده آمریکا و اسرائیل موفق شده اند که چنان تفرقه ای میان این اعراب بیاندازند که امروزه پس از بیش از سه هفته قتل عام مردم فلسطین توسط اسرائیل صدایی از رهبران این کشورها شنیده نمی شود.این در حالی است که مثلا می بینیم ایران و حزب الله و دیگر گروه های جبهه مقاومت علیرغم اینکه از نظر ایدئولوژیکی با حماس اختلاف نظر دارند اما تمام قد پشت ملت فلسطین ایستاده اند واز ملت فلسطین حمایت می کنند.بعد می آیند و سوال می کنند چه می شود که ایران و جبهه مقاومت موفق می شود با کمترین امکانات در میان مردم کشورهای عربی نفوذ کنند اما برخی کشورهای عربی که از امکانات مالی عظیم برخوردار می باشند نمی توانند اینقدر نفوذ داشته باشند.روز گذشته یک مناظره در یکی از رسانه های انگلیسی را مشاهده می کردم که یک سعودی و یک آمریکایی مسیحی اصالتا عرب و معاون فرماندهی سابق ارتش اسرائیل در غزه در آن شرکت داشتند.در حالی که آن سعودی به ظاهر عرب مسلمان فقط مانده بود بدون شرم از نسل کشی وقتل عام مردم فلسطین تمجید کند آن آمریکایی مسیحی که استاد یکی از دانشگاه های انگلیس است و می دانیم دفاع از فلسطینی ها می تواند برای وی مشکلات شغلی ایجاد کند آنچنان دفاعی از مردم فلسطین می کرد که قابل باور نبود.حال جالب اینکه آن فرمانده اسرائیلی موضعی نسبتا حتی متعادل تر از کارشناس سعودی که از جده صحبت می کرد در باره عملیات اسرائیل بر علیه مردم فلسطین داشت.یعنی کار عرب ها به اینجا رسیده؟من خود با آقای پروفسور فواز جرجس که همان آمریکایی عرب مسیحی شرکت کننده در این مناظره بود بود در چند مناظره شرکت داشتم و مواضع وی به هیچ وجه مواضع همسو با ایران و یا جبهه مقاومت در منطقه نبوده و نیست.این را گفتم که برخی این بنده خدا را متهم نکنند که عضو بسیج انقلاب اسلامی آمریکا و یا انگلیس است.در دوره ای برخی عربها در در جبهه مقدم جنگ با اسرائیل قرار داشتند به عنوان کشورهای خط مقدم و یا پیشرو شناخته می شدند و دیگر کشورهای عرب به عنوان پشتیبان.در برهه دیگر برخی عربها به عنوان عرب های تندرو و برخی دیگر به عنوان عربهای ارتجاع گر شناخته می شدند که دست از مبارزه با اسرائیل برداشته بودند.بعدها برخی عرب ها به عنوان جریان انحراف عربی شناخته شدند، جریانی که خود را دور از سرزمین فلسطین معرفی می کردند و باور داشتند که هیچ نفعی برای آنها در مشارکت در مقابله با اسرائیل وجود ندارد و منافع ملی آنها مهم تر از منافع امت عرب است.حال یک سری آمده اند و عنوانی برای خود انتخاب کرده اند به عنوان عربهای میانه رو و این روزها بحث میانه روی را مطرح می کنند.البته معلوم نیست که منظورشان از میانه روی چیست و چه میانه روی ای می خواهند انجام دهند و جالب اینکه اکثر اینها قبل تر در چند جبهه دیگر قرار داشتند یعنی در دوره ای عربهای پیشرو یا پشتیبان بودند و در دوره ای ارتجاع گرا شدند و بعدها هم وارد جریان انحرافی عربی شدند و حالا شده اند میانه رو.البته تازه عربهای طرفدار ایدئولوژی وهابی که خود را مسلمانان اصلاح طلب معرفی می کردند را نیز داریم.شوخی شوخی جریان شده مثل عناوینی که برای جریان های سیاسی داخل ایران می گذارند.مساله مهم در این است که معلوم نیست خواستگاه جریان میانه رو عرب چیست و در نهایت می خواهد چه کار کند و آیا هدف فقط ایجاد تفرقه بیشتر در میان اعراب می باشد یا اینکه هدف دیگری مطرح است.مخصوصا که مطرح کردن این عنوان دقیقا هم زمان با سفر جراد کوشنر، پسرخوانده نتانیاهو و داماد سرخانه ترامپ که واسطه جریان صهیونیسم در میان کشورهای عربی نیز هست، به برخی کشورهای عربی شروع شد.
https://spnfa.ir/20231104/ترکیه-آماده-ایفای-نقش-ضامن-در-مورد-وضعیت-غزه-است-18476912.html
https://spnfa.ir/20231029/گفتگوی-وزیران-خارجه-ایران-و-عربستان-در-خصوص-تحولات-فلسطین-18388890.html
https://spnfa.ir/20231031/اسرائیل-به-داشتن-طرحی-برای-اسکان-مردم-غزه-در-مصر-اعتراف-کرد-18415873.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
سیاسی
صیغه جدیدی به نام جبهه اعتدال عربی
صدها سال است عرب ها با مشکل هویتی مواجه می باشند وهنوز نتوانسته ایند این مشکل بحران هویتی را فیما بین خود حل و فصل کنند.
دلیل اصلی تاثیر پذیری اینها از امواج مختلف سیاسی در عرصه بین الملل هم بیشتر به این دلیل می باشد که اینها هنوز موفق نشده اند راهکاری برای حل این بحران پیدا کنند.
امروزه هم نهایت ضعف اعراب را در مقابل اسرائیل مشاهده می کنیم، کشوری با نه ملیون نفر جمعیت که تازه حدود سه ملیون نفر از آنها عرب هستند و با حدود بیست هزار کیلومتر مربع مساحت می تواند با قلدری به بیش از 450 ملیون نفر عرب و 22 کشور عضو سازمان ملل زور بگوید و حرف آن بالاتر از حرف همه عرب ها با هم باشد.
برخی تصور می کنند تنها دلیل قلدری اسرائیل بر سر اعراب حمایت ایالات متحده آمریکا و غرب از اسرائیل است اما همه کارشناسان متحد القول باور باور دارند اگر عربها با هم متحد شوند با توجه به وسعت سرزمینی کشورهای عربی قدرت اقتصادی آنها که به بیش از 8.5 هزار ملیارد دلار در سال می رسد و توانمندی های انسانی و... امکان ندارد آمریکا وکشورهای غربی حاضر باشند منافع خود با کشورهای عربی را به خطر بیاندازند و اینگونه از اسرائیل حمایت کنند.
قبل از ظهور اسلام در شبه جزیره عرب عموما عربها قبایل بادیه نشینی بودند که دائم با یکدیگر در حال جنگ و ستیز بودند و بسیاری از این قبایل در کوچ خود به دور تر از سرزمین های مادری یعنی شبه جزیره عرب و حواشی آن کوچ کرده بودند تا از جنگ و درگیری با دیگر قبایل دور باشند.
عموما ریشه همه قبایل عرب از یمن نشأت می گیرد ولی به صورت تاریخی عربها در شبه جزیره عرب جنوب و جنوب غربی ایران و جنوب عراق و جنوب سوریه و شرق مصر سکونت داشتند.
مناطقی مانند اردن و فلسطین هم عموما محل سکونت دائم عربها به شمار می آید.
قبل از اینکه حضرت ابراهیم به جایی که امروزه به نام قدس شناخته می شود برود عموما قبایل کنعانی مالكين اين سرزمين بودند و آنجا با نام سرزمین کنعانی ها شناخته می شد وقبایل عرب که با کنعانی ها همنوع بودند آنجا زندگی می کردند.
به هر حال بحث ما تاریخ سرزمین فلسطین نیست.
با توجه به اینکه قبایل عرب که در شبه جزیره عرب زندگی می کردند مدام با هم در جنگ و ستیز بودند عموما هیچ وقت اینها موفق نشدند که حکومت واحد داشته باشند و تا زمانی که اسلام در شبه جزیره عرب ظهور نکرده بود اینها مدام در حال کشت و کشتار و سرقت اموال یکدیگر بودند.
با ظهور اسلام عربها با هم متحد شدند و همین اتحاد عربها موجب آن شد که حکومت اسلامی تشکیل شود واین حکومت بتواند سرزمین های اصلی آن زمان جهان از مرزهای چین وهند گرفته تا شمال غرب آفریقا را تصرف کند.
اما مساله ای که همیشه وجود داشت این بود که تفکر قبیله ای همیشه بر تفکر ملی غلبه داشت و به همین دلیل هم همیشه دشمنان عرب ها موفق می شدند با سوء استفاده از این تفکر قبیله ای در میان آنها نفوذ کنند و آنها را به جان هم بیاندازند و با تفرقه انداختن میان آنها بر آنها حکومت کنند.
در نهایت هم دیدیم که عثمانی ها موفق شدند برای شش قرن بر عربها حکومت کنند و طی این شش قرن عثمانی ها بر یک سیاست واحد اصرار داشتند.
توسعه دادن تفکر های قبیله ای و ارباب سالاری و به جهل کشاندن عرب ها.
عموما در دولت عثمانی ترک ها امکانات تحصیل و وپست و مقام گرفتن و عضویت در ارتش را داشتند و عربها فقط حق داشتند که به عنوان رعیت برای دولت عثمانی فعالیت کنند و در نهایت در نیروهای محلی که تحت فرماندهی فرماندهان ترک بود خدمت کنند و وظیفه اصلی این نیروها ستاندن مالیات برای دولت عثمانی بود.
کشورهای اروپایی هم که برای نفوذ در سرزمین های عثمانی تلاش می کردند از همین روزنه سوء استفاده کردند و در دو سه قرن آخر عمر دولت عثمانی می بینیم که آنها نیز از اختلافات قبیله ای میان عربها نهایت سوء استفاده را انجام دادند و خوب دیگر همه می دانند چگونه انگلیسی ها هم با ملک عبد العزیز و هم با شریف حسین توافق کردند تا اگر با آنها بر علیه دولت عثمانی همکاری کنند آنها را شاه همه اعراب کنند و بعد از سرنگونی دولت عثمانی هر دو را به جان هم انداختند.
از همان زمان هم دوره جدید تفرقه میان اعراب شروع شد و برخی از جوانان عرب که موفق شده بودند برای تحصیل به کشورهای دیگر سفر کنند هم با ایده های جدید به کشورهای خود برگشتند و به دنبال ایجاد تغییرات سیاسی در کشورهای خود بودند.
پس از نابودی امپراتوری عثمانی مشاهده می کنیم که دیدگاه ها و اختلاف های قبیله ای سیاسی میان اعراب دوباره شدت گرفت و هیچ کدام حاضر نبودند بر یک ایده واحد با هم یکدست شوند.
برخی به همان باورهای سنتی قبیله ای خود که یک شاه یا امیر حاکم مطلق باشد و بقیه رعیت باشند باور داشتند و برخی دیگر به دنبال ایجاد یک وحدت ملی بر اساس دیدگاه های پان عربیسیم بودند و برخی دیگر به دنبال دیدگاه های سوسیالیستی رفتند و برخی هم به دنبال ایجاد جمهوری هایی شبیه جمهوری های غربی و برخی به دنبال حکومت نظامی و برخی هم به دنبال ایجاد مجدد حکومت اسلامی بر اساس مبانی اسلام.
امروزه 22 کشور عربی عضو اتحادیه عرب هستند اما با 22 نظر مختلف.
در دوره ای رهبران کشورهای عربی به نوعی برخی اهداف را نماد عرب بودن خود معرفی می کردند و این مسایل برای اینها از قدسیت بسیار زیادی برخوردار بود مانند اسلام و ماجرای فلسطین وهمه رهبران کشورهای عربی با هم در حمایت از جریان فلسطین رقابت می کردند چون هم ماجرا نماد حمایت از هویت عربی به شمار می آمد وهم حمایت از هویت اسلامی این کشورها و چیزی بود که همه را با هم متحد می کرد.
اما می بینیم که طی چند دهه اخیر ایالات متحده آمریکا و اسرائیل موفق شده اند که چنان تفرقه ای میان این اعراب بیاندازند که امروزه پس از بیش از سه هفته قتل عام مردم فلسطین توسط اسرائیل صدایی از رهبران این کشورها شنیده نمی شود.
امروزه و به استناد گزارش stastica که یک سازمان آمار گیری آمریکایی است، تعداد غیر نظامیان و زنان و کودکان کشته و زخمی شده توسط اسرائیل در غزه طی کمتر از سه هفته چند هزار نفر بیش از تعداد غیر نظامیان کشته شده در جنگ روسیه و اوکراین طی دو سال می باشد.
وکشورهای عربی فقط به تماشای ماجرا بسنده می کنند، چون برخی رهبران عرب باور دارند پیروزی حماس یعنی پیروزی جریان اخوان المسلمین در قبال جریان آنها است.
این در حالی است که مثلا می بینیم ایران و حزب الله و دیگر گروه های جبهه مقاومت علیرغم اینکه از نظر ایدئولوژیکی با حماس اختلاف نظر دارند اما تمام قد پشت ملت فلسطین ایستاده اند واز ملت فلسطین حمایت می کنند.
بعد می آیند و سوال می کنند چه می شود که ایران و جبهه مقاومت موفق می شود با کمترین امکانات در میان مردم کشورهای عربی نفوذ کنند اما برخی کشورهای عربی که از امکانات مالی عظیم برخوردار می باشند نمی توانند اینقدر نفوذ داشته باشند.
روز گذشته یک مناظره در یکی از رسانه های انگلیسی را مشاهده می کردم که یک سعودی و یک آمریکایی مسیحی اصالتا عرب و معاون فرماندهی سابق ارتش اسرائیل در غزه در آن شرکت داشتند.
در حالی که آن سعودی به ظاهر عرب مسلمان فقط مانده بود بدون شرم از نسل کشی وقتل عام مردم فلسطین تمجید کند آن آمریکایی مسیحی که استاد یکی از دانشگاه های انگلیس است و می دانیم دفاع از فلسطینی ها می تواند برای وی مشکلات شغلی ایجاد کند آنچنان دفاعی از مردم فلسطین می کرد که قابل باور نبود.
حال جالب اینکه آن فرمانده اسرائیلی موضعی نسبتا حتی متعادل تر از کارشناس سعودی که از جده صحبت می کرد در باره عملیات اسرائیل بر علیه مردم فلسطین داشت.
یعنی کار عرب ها به اینجا رسیده؟
من خود با آقای پروفسور فواز جرجس که همان آمریکایی عرب مسیحی شرکت کننده در این مناظره بود بود در چند مناظره شرکت داشتم و مواضع وی به هیچ وجه مواضع همسو با ایران و یا جبهه مقاومت در منطقه نبوده و نیست.
این را گفتم که برخی این بنده خدا را متهم نکنند که عضو بسیج انقلاب اسلامی آمریکا و یا انگلیس است.
در دوره ای برخی عربها در در جبهه مقدم جنگ با اسرائیل قرار داشتند به عنوان کشورهای خط مقدم و یا پیشرو شناخته می شدند و دیگر کشورهای عرب به عنوان پشتیبان.
در برهه دیگر برخی عربها به عنوان عرب های تندرو و برخی دیگر به عنوان عربهای ارتجاع گر شناخته می شدند که دست از مبارزه با اسرائیل برداشته بودند.
بعدها برخی عرب ها به عنوان جریان انحراف عربی شناخته شدند، جریانی که خود را دور از سرزمین فلسطین معرفی می کردند و باور داشتند که هیچ نفعی برای آنها در مشارکت در مقابله با اسرائیل وجود ندارد و منافع ملی آنها مهم تر از منافع امت عرب است.
حال یک سری آمده اند و عنوانی برای خود انتخاب کرده اند به عنوان عربهای میانه رو و این روزها بحث میانه روی را مطرح می کنند.
البته معلوم نیست که منظورشان از میانه روی چیست و چه میانه روی ای می خواهند انجام دهند و جالب اینکه اکثر اینها قبل تر در چند جبهه دیگر قرار داشتند یعنی در دوره ای عربهای پیشرو یا پشتیبان بودند و در دوره ای ارتجاع گرا شدند و بعدها هم وارد جریان انحرافی عربی شدند و حالا شده اند میانه رو.
البته تازه عربهای طرفدار ایدئولوژی وهابی که خود را مسلمانان اصلاح طلب معرفی می کردند را نیز داریم.
شوخی شوخی جریان شده مثل عناوینی که برای جریان های سیاسی داخل ایران می گذارند.
مساله مهم در این است که معلوم نیست خواستگاه جریان میانه رو عرب چیست و در نهایت می خواهد چه کار کند و آیا هدف فقط ایجاد تفرقه بیشتر در میان اعراب می باشد یا اینکه هدف دیگری مطرح است.
مخصوصا که مطرح کردن این عنوان دقیقا هم زمان با سفر جراد کوشنر، پسرخوانده نتانیاهو و داماد سرخانه ترامپ که واسطه جریان صهیونیسم در میان کشورهای عربی نیز هست، به برخی کشورهای عربی شروع شد.
