https://spnfa.ir/20231024/چه-قدر-خون-برای-بیدار-شدن-وجدان-ها-نیاز-است-18319147.html
چه قدر خون برای بیدار شدن وجدان ها نیاز است؟
چه قدر خون برای بیدار شدن وجدان ها نیاز است؟
اسپوتنیک ایران
روز گذشته آقای اسماعیل هنیه دبیر کل حماس در اظهاراتی سوال کرده بود چه قدر خون برای بیدار شدن وجدان کشورهای عربی نیاز است؟ 24.10.2023, اسپوتنیک ایران
2023-10-24T15:19+0330
2023-10-24T15:19+0330
2023-10-24T15:19+0330
گزارش و تحلیل
جهان
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e7/0a/17/18303394_0:154:3072:1882_1920x0_80_0_0_4087dfb4104aa0e586aea6c8715493f1.jpg.webp
روز گذشته آقای اسماعیل هنیه دبیر کل حماس در اظهاراتی سوال کرده بود چه قدر خون برای بیدار شدن وجدان کشورهای عربی نیاز است؟البته به نظر می رسد این سوال را باید به جامعه جهانی و سیاستمدار حاکم بر برخی کشورها مخصوصا ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی که با هرگونه آتش بس و اجبار اسرائیل به توقف قتل عام فلسطینی ها مخالف می باشند نیز تعمیم داد.همچنین باید دید اصلا این افراد چیزی به عنوان وجدان دارند یا نه.البته با توجه به اینکه امروزه خون آشام ها در برخی کشورهای جهان به قدرت رسیده اند بعید به نظر می رسد چیزی به عنوان وجدان در میان اینها وجود داشته باشد.البته درباره کشورهای عربی مساله فرق می کند، اختلافات میان رهبران کشورهای عرب تاریخی طولانی دارد، اگر به تاریخ برگردید می بینیم که در شبه جزیره عرب عموما بزرگترین مساله این بود که قبایل عربی همیشه با هم در جنگ و ستیز بودند وتنها زمان اسلام بود که آنها بر اساس باورهای اسلامی با هم متحد شدند.حال جالب اینکه اگر به تاریخ این شبه جزیره برگردید می بینید که یهودی های حجاز در بسیاری موارد میان قبایل عرب فتنه راه می انداختند اینها باهم درگیر شوند و اموال یکدیگر را غارت کنند و بعد ارزان به یهودی های شبه جزیره عرب بفروشند.در باره کشورهایی که امروزه مدعی عرب بودن هستند باید گفت اصولا بسیاری از مردمان این کشورها از عراق شرق گرفته تا مراکش در غرب ریشه های محکم عرب ندارند و اینها اکثرا از قبایل دیگر منطقه به حساب می آیند که پس از اسلام و قدرت گرفت اعراب همه شروع کردند ادعای عرب بودن کردن تا خود را به ساختار قدرت نزدیک کنند و این برچسب بر آنها باقی ماند.البته امروزه در میان مردم این کشورها بحث های زیادی مطرح است که آیا باید عرب بمانند یا نه.پس از فروپاشی حکومت عثمانی هم همیشه میان عرب ها بر سر ساختار حکومت و بر سر اینکه کدام کشور رهبری کشورهای عربی را داشته باشد اختلاف نظر بود و همین مساله منجر به درگیری های سیاسی وحتی نظامی میان آنها شد و اتحادیه که آنها به عنوان اتحادیه عرب تشکیل دادند هیچ وقت نتوانست بر سر یک موضوع موضعی واحد اتخاذ کند و حتی در مواردی هم که در ظاهر موضع واحدی اتخاذ کردند پشت پرده بر علیه آن کار کردند حتی بر علیه همدیگر توطئه وجاسوسی کردند.بسیار معروف است زمانی که از سادات درباره دلیل امضای توافق کمپ دیوید سوال کردند وی گفت: "خیانت به اصطلاح برادران عرب".علیرغم اینکه در جنگ ها عربها به ظاهر و برای راضی کردن ملت ها اظهار می داشتند که پشتیبان مصر و اردن و سوریه ولبنان (که خط مقدم جبهه مقابله با اسرائیل به حساب می آمدند) هستند اما پشت پرده بسیاری از آنها در حال همکاری با آمریکا و اسرائیل بودند و اطلاعات لازم برای شکست کشورهای موجود در خط مقدم را در اختیار اسرائیل قرار می دادند.علیرغم همه ادعاهایی که مشاهده می شود تجربه نشان داده که اینها سر به زنگاه پشت همدیگر را فقط خالی نمی کنند بلکه سعی می کنند هم دیگر را جوری زمین بزنند که طرفشان نتواند از روی زمین بلند شود.سال 2006 وقتی که اسرائیل به لبنان حمله کرد بسیاری از اینها به جای اینکه در کنار مردم لبنان قرار گیرند از ترس اینکه محبوبیت سید حسن نصر الله دبیر کل حزب الله جایگاه آنها را تحت تاثیر قرار دهد پشت پرده هر کمکی که می توانستند به اسرائیل کردند و از همان زمان هم بر علیه حزب الله لبنان توطئه چیدند و حتی برخی از آنها حزب الله لبنان را چون با اسرائیل می جنگید گروه تروریستی معرفی کردند و دیدیم که چگونه بر علیه دولت سوریه توطئه چیدند تا آن را به دلیل پشتیبانی از حزب الله سرنگون کنند و از آن زمان چه خصومتی را با ایران راه انداختند تا مردم عرب را قانع کنند ایران دشمن اصلی است نه اسرائیل.سخنانی که همین چند روز پیش دبیر کل اتحادیه عرب در باره مقاومت فلسطین زد و به جای اینکه از فلسطینی هایی، که عرب های اصیل هستند، در دفاع از آب وخاک خود حمایت کند آنها را گروهی تروریستی خواند به نوعی سطح سرسپردگی برخی عرب ها را نشان می دهد.اینها تصور می کنند که اگر احیانا حماس بر علیه اسرائیل پیروزی به دست آورد ممکن است موقعیت اینها در میان مردمشان تضعیف شود چرا که علیرغم همه تلاش هایشان اما هنوز اسرائیل برای مردم کشورهای عربی دشمن اول به حساب می آید و کوتاهی رهبران عرب در مبارزه با اسرائیل به نوعی مورد نکوهش مردم این کشورها است.حتی اگر به سابقه تاریخی مبارزات مردم فلسطین و کشورهای عربی با اسرائیل برگردید، آنچه را که بسیاری متوجه نیستند این است که زمینه تشکیل حماس در دهه هشتاد میلادی به این دلیل فراهم شد که کشورهای عربی به دنبال مقابله با قدرت روز افزون سازمان آزادیبخش فلسطین بودند و می خواستند رقیبی برای آن ایجاد کنند و به این دلیل هم اینها از تشکیل حماس در آن زمان حمایت کردند.اینها زمینه و سرمایه تشکیل حماس را فراهم کردند و حماس قبل از تشکیل شدن رسمی عملا کار خود را با کارهای اجتماعی و فرهنگی و دینی در مساجد وعام المنفعه شروع کرد که عموما توسط کشورهای عرب حوزه خلیج فارس پشتیبانی مالی می شدند.امروزه هم اسرائیل و ایالات متحده به خوبی می دانند امکان نابود کردن حماس وجود ندارد چون حماس و مقاومت فلسطین یک ایدئولوژی است و نه نیروی موجود روی زمین و شما نمی توانید یک ایدئولوژی را با حمله نظامی نابود کنید.اساس این ایدئولوژی هم آزادی سرزمین فلسطین می باشد، حال حتی اگر اسرائیل وارد غزه بشود و همه اعضای حماس و صدها هزار غیر نظامی فلسطینی را هم قتل عام کند باز هم این ایدئولوژی سرجایش خواهد بود و به جای حماس گروه های دیگر پرچم مبارزه برای آزادی فلسطین را دست خواهند گرفت.تا زمانی که مردم فلسطین تحت شرایط نابرابر و تحت ظلم و ستم هستند این ایدئولوژی نه فقط متوقف و یا ضعیف نخواهد شد بلکه قویتر هم خواهد شد.هر فلسطینی ای که کشته می شود عملا خواهر و برادر و پدر و مادر و عمو و دایی و پسر عمو و پسرخاله و دختر عمو و دختر خاله و... دارد که همه به طرفداران ایدئولوژی مبارزه تا آزادی فلسطین خواهند پیوست و با هر کشته عملا اسرائیل کاری می کند که ده ها نفر به مقاومت بر علیه اسرائیل بپویوندند.البته بماند که استراتژی کلی که اسرائیل و ایالات متحده چند دهه است ترسیم کرده اند بر این اساس است که باید همیشه دو گروه فلسطینی رقیب وجود داشته باشند، البته بسیار ضعیف، تا هر زمانی که یکی از آنها تلاش کرد سر بلند کند طرف مقابل را در مقابل اش علم کنند.امروزه هم می بینیم که اینها شروع کرده اند دولت خودمختار فلسطینی را بر علیه حماس علم کردن برای اینکه میان فلسطینی ها تفرقه بیاندازند.فراموش نکنید که رهبران حماس امروزه مقیم قطر و ترکیه هستند، دو کشوری که متحد ایالات متحده به حساب می آیند و اگر احیانا ایالات متحده از ترکیه و یا قطر تقاضا کند که بر علیه آنها کاری انجام شود بعید به نظر می آید که آنها حرف ویا خواسته آمریکا را زمین بزنند.ماجرا یادآور جریان دولت افغانستان و طالبان است، زمانی که آمریکا به ظاهر اعلام می کرد که با تمام قدرت پشتیبان دولت افغانستان است ولی پشت پرده در قطر در حال مذاکره با طالبان بود و بعد به یکباره پشت دولت افغانستان را خالی کرد.بد نیست کشورهای عربی هم متوجه این ماجرا شوند و متوجه باشند اینکه برخی ازاینها به آمریکا و یا حتی اسرائیل خوش خدمتی می کنند و تصور می کنند با این خوشخدمتی می تواند موجب حفظ آنها شود تصور اشتباهی بیش نیست، تجربه ثابت کرده که آمریکایی ها هیچ دوستی ندارند و هر وقت منافع شان اقتضا کند پشت همه را خالی می کنند.امروزه آمریکایی ها و اسرائیلی ها کاملا متوجه هستند که طرف آنها در هر مذاکره ای در آینده مقاومت فلسطین است و آنها باید به دنبال راهکاری برای تعامل با این مقاومت باشند.بحث اینکه اسرائیل می خواهد وارد غزه شود و حماس را نابود کند و... را نشنیده بگیرید، همان قدر که آمریکایی ها طالبان را توانستند نابود کنند اسرائیل خواهد توانست حماس را نابود کند.در این معادله بازنده آن است که نتواند لابه لای سطرهای نوشته های سیاسی را بخواند و متوجه شود که شرایط امروز با شرایط قبل از 7 اکتبر بسیار متفاوت است وکشورهای عربی اگر واقعا می خواهند نقشی در بازی های سیاسی منطقه ای داشته باشند باید اقداماتی محکم و متحد در مقابل اسرائیل و ایالات متحده بردارند تا آمریکا و اسرائیل متوجه شوند که با یک جانب قدرتمند و واحد مواجه هستند.در این باره هم میتوان مثلا به تعلیق پیمان های صلح با اسرائیل و قطع رابطه با اسرائیل و توقف تعاملات سیاسی و اقتصادی و... با کشورهایی که از قتل عام مردم فلسطین حمایت می کنند ومنع فعالیت شرکت هایی که از اسرائیل حمایت می کنند واتخاذ مواضعی واحد در مجامع بین المللی و... اشاره کرد.اگر عربها موفق شوند یک بار با هم متحد شوند قطعا می توانند مطمئن باشند در آینده همه شان با هم می توانند برای منافع کل اعراب کاری کنند وگرنه اگر الآن و برای مساله فلسطین که مورد حمایت همه ملت های عرب است کاری نکنند بعدها دشمنان اعراب هر بلایی که بشود سر اینها می آورند.
https://spnfa.ir/20231023/خبری-که-نشان-حد-از-نگرانی-ایران-بابت-حمله-اسرائیل-دارد-18307102.html
https://spnfa.ir/20231020/سیاست-آمریکا-نه-فقط-خاورمیانه-بلکه-جهان-را-به-آتش-می-کشد-18267775.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_77a350fe80d0a4f0ff04fd6e3cdd51fe.jpg.webp
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_77a350fe80d0a4f0ff04fd6e3cdd51fe.jpg.webp
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_77a350fe80d0a4f0ff04fd6e3cdd51fe.jpg.webp
جهان, سیاسی
چه قدر خون برای بیدار شدن وجدان ها نیاز است؟
روز گذشته آقای اسماعیل هنیه دبیر کل حماس در اظهاراتی سوال کرده بود چه قدر خون برای بیدار شدن وجدان کشورهای عربی نیاز است؟
روز گذشته آقای اسماعیل هنیه دبیر کل حماس در اظهاراتی سوال کرده بود چه قدر خون برای بیدار شدن وجدان کشورهای عربی نیاز است؟
البته به نظر می رسد این سوال را باید به جامعه جهانی و سیاستمدار حاکم بر برخی کشورها مخصوصا ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی که با هرگونه آتش بس و اجبار اسرائیل به توقف قتل عام فلسطینی ها مخالف می باشند نیز تعمیم داد.
همچنین باید دید اصلا این افراد چیزی به عنوان وجدان دارند یا نه.
البته با توجه به اینکه امروزه خون آشام ها در برخی کشورهای جهان به قدرت رسیده اند بعید به نظر می رسد چیزی به عنوان وجدان در میان اینها وجود داشته باشد.
البته درباره کشورهای عربی مساله فرق می کند، اختلافات میان رهبران کشورهای عرب تاریخی طولانی دارد، اگر به تاریخ برگردید می بینیم که در شبه جزیره عرب عموما بزرگترین مساله این بود که قبایل عربی همیشه با هم در جنگ و ستیز بودند وتنها زمان اسلام بود که آنها بر اساس باورهای اسلامی با هم متحد شدند.
حال جالب اینکه اگر به تاریخ این شبه جزیره برگردید می بینید که یهودی های حجاز در بسیاری موارد میان قبایل عرب فتنه راه می انداختند اینها باهم درگیر شوند و اموال یکدیگر را غارت کنند و بعد ارزان به یهودی های شبه جزیره عرب بفروشند.
در باره کشورهایی که امروزه مدعی عرب بودن هستند باید گفت اصولا بسیاری از مردمان این کشورها از عراق شرق گرفته تا مراکش در غرب ریشه های محکم عرب ندارند و اینها اکثرا از قبایل دیگر منطقه به حساب می آیند که پس از اسلام و قدرت گرفت اعراب همه شروع کردند ادعای عرب بودن کردن تا خود را به ساختار قدرت نزدیک کنند و این برچسب بر آنها باقی ماند.
البته امروزه در میان مردم این کشورها بحث های زیادی مطرح است که آیا باید عرب بمانند یا نه.
پس از فروپاشی حکومت عثمانی هم همیشه میان عرب ها بر سر ساختار حکومت و بر سر اینکه کدام کشور رهبری کشورهای عربی را داشته باشد اختلاف نظر بود و همین مساله منجر به درگیری های سیاسی وحتی نظامی میان آنها شد و اتحادیه که آنها به عنوان اتحادیه عرب تشکیل دادند هیچ وقت نتوانست بر سر یک موضوع موضعی واحد اتخاذ کند و حتی در مواردی هم که در ظاهر موضع واحدی اتخاذ کردند پشت پرده بر علیه آن کار کردند حتی بر علیه همدیگر توطئه وجاسوسی کردند.
بسیار معروف است زمانی که از سادات درباره دلیل امضای توافق کمپ دیوید سوال کردند وی گفت: "خیانت به اصطلاح برادران عرب".
علیرغم اینکه در جنگ ها عربها به ظاهر و برای راضی کردن ملت ها اظهار می داشتند که پشتیبان مصر و اردن و سوریه ولبنان (که خط مقدم جبهه مقابله با اسرائیل به حساب می آمدند) هستند اما پشت پرده بسیاری از آنها در حال همکاری با آمریکا و اسرائیل بودند و اطلاعات لازم برای شکست کشورهای موجود در خط مقدم را در اختیار اسرائیل قرار می دادند.
علیرغم همه ادعاهایی که مشاهده می شود تجربه نشان داده که اینها سر به زنگاه پشت همدیگر را فقط خالی نمی کنند بلکه سعی می کنند هم دیگر را جوری زمین بزنند که طرفشان نتواند از روی زمین بلند شود.
سال 2006 وقتی که اسرائیل به لبنان حمله کرد بسیاری از اینها به جای اینکه در کنار مردم لبنان قرار گیرند از ترس اینکه محبوبیت سید حسن نصر الله دبیر کل حزب الله جایگاه آنها را تحت تاثیر قرار دهد پشت پرده هر کمکی که می توانستند به اسرائیل کردند و از همان زمان هم بر علیه حزب الله لبنان توطئه چیدند و حتی برخی از آنها حزب الله لبنان را چون با اسرائیل می جنگید گروه تروریستی معرفی کردند و دیدیم که چگونه بر علیه دولت سوریه توطئه چیدند تا آن را به دلیل پشتیبانی از حزب الله سرنگون کنند و از آن زمان چه خصومتی را با ایران راه انداختند تا مردم عرب را قانع کنند ایران دشمن اصلی است نه اسرائیل.
سخنانی که همین چند روز پیش دبیر کل اتحادیه عرب در باره مقاومت فلسطین زد و به جای اینکه از فلسطینی هایی، که عرب های اصیل هستند، در دفاع از آب وخاک خود حمایت کند آنها را گروهی تروریستی خواند به نوعی سطح سرسپردگی برخی عرب ها را نشان می دهد.
اینها تصور می کنند که اگر احیانا حماس بر علیه اسرائیل پیروزی به دست آورد ممکن است موقعیت اینها در میان مردمشان تضعیف شود چرا که علیرغم همه تلاش هایشان اما هنوز اسرائیل برای مردم کشورهای عربی دشمن اول به حساب می آید و کوتاهی رهبران عرب در مبارزه با اسرائیل به نوعی مورد نکوهش مردم این کشورها است.
حتی اگر به سابقه تاریخی مبارزات مردم فلسطین و کشورهای عربی با اسرائیل برگردید، آنچه را که بسیاری متوجه نیستند این است که زمینه تشکیل حماس در دهه هشتاد میلادی به این دلیل فراهم شد که کشورهای عربی به دنبال مقابله با قدرت روز افزون سازمان آزادیبخش فلسطین بودند و می خواستند رقیبی برای آن ایجاد کنند و به این دلیل هم اینها از تشکیل حماس در آن زمان حمایت کردند.
اینها زمینه و سرمایه تشکیل حماس را فراهم کردند و حماس قبل از تشکیل شدن رسمی عملا کار خود را با کارهای اجتماعی و فرهنگی و دینی در مساجد وعام المنفعه شروع کرد که عموما توسط کشورهای عرب حوزه خلیج فارس پشتیبانی مالی می شدند.
امروزه هم اسرائیل و ایالات متحده به خوبی می دانند امکان نابود کردن حماس وجود ندارد چون حماس و مقاومت فلسطین یک ایدئولوژی است و نه نیروی موجود روی زمین و شما نمی توانید یک ایدئولوژی را با حمله نظامی نابود کنید.
اساس این ایدئولوژی هم آزادی سرزمین فلسطین می باشد، حال حتی اگر اسرائیل وارد غزه بشود و همه اعضای حماس و صدها هزار غیر نظامی فلسطینی را هم قتل عام کند باز هم این ایدئولوژی سرجایش خواهد بود و به جای حماس گروه های دیگر پرچم مبارزه برای آزادی فلسطین را دست خواهند گرفت.
تا زمانی که مردم فلسطین تحت شرایط نابرابر و تحت ظلم و ستم هستند این ایدئولوژی نه فقط متوقف و یا ضعیف نخواهد شد بلکه قویتر هم خواهد شد.
هر فلسطینی ای که کشته می شود عملا خواهر و برادر و پدر و مادر و عمو و دایی و پسر عمو و پسرخاله و دختر عمو و دختر خاله و... دارد که همه به طرفداران ایدئولوژی مبارزه تا آزادی فلسطین خواهند پیوست و با هر کشته عملا اسرائیل کاری می کند که ده ها نفر به مقاومت بر علیه اسرائیل بپویوندند.
البته بماند که استراتژی کلی که اسرائیل و ایالات متحده چند دهه است ترسیم کرده اند بر این اساس است که باید همیشه دو گروه فلسطینی رقیب وجود داشته باشند، البته بسیار ضعیف، تا هر زمانی که یکی از آنها تلاش کرد سر بلند کند طرف مقابل را در مقابل اش علم کنند.
امروزه هم می بینیم که اینها شروع کرده اند دولت خودمختار فلسطینی را بر علیه حماس علم کردن برای اینکه میان فلسطینی ها تفرقه بیاندازند.
فراموش نکنید که رهبران حماس امروزه مقیم قطر و ترکیه هستند، دو کشوری که متحد ایالات متحده به حساب می آیند و اگر احیانا ایالات متحده از ترکیه و یا قطر تقاضا کند که بر علیه آنها کاری انجام شود بعید به نظر می آید که آنها حرف ویا خواسته آمریکا را زمین بزنند.
ماجرا یادآور جریان دولت افغانستان و طالبان است، زمانی که آمریکا به ظاهر اعلام می کرد که با تمام قدرت پشتیبان دولت افغانستان است ولی پشت پرده در قطر در حال مذاکره با طالبان بود و بعد به یکباره پشت دولت افغانستان را خالی کرد.
بد نیست کشورهای عربی هم متوجه این ماجرا شوند و متوجه باشند اینکه برخی ازاینها به آمریکا و یا حتی اسرائیل خوش خدمتی می کنند و تصور می کنند با این خوشخدمتی می تواند موجب حفظ آنها شود تصور اشتباهی بیش نیست، تجربه ثابت کرده که آمریکایی ها هیچ دوستی ندارند و هر وقت منافع شان اقتضا کند پشت همه را خالی می کنند.
امروزه آمریکایی ها و اسرائیلی ها کاملا متوجه هستند که طرف آنها در هر مذاکره ای در آینده مقاومت فلسطین است و آنها باید به دنبال راهکاری برای تعامل با این مقاومت باشند.
بحث اینکه اسرائیل می خواهد وارد غزه شود و حماس را نابود کند و... را نشنیده بگیرید، همان قدر که آمریکایی ها طالبان را توانستند نابود کنند اسرائیل خواهد توانست حماس را نابود کند.
در این معادله بازنده آن است که نتواند لابه لای سطرهای نوشته های سیاسی را بخواند و متوجه شود که شرایط امروز با شرایط قبل از 7 اکتبر بسیار متفاوت است وکشورهای عربی اگر واقعا می خواهند نقشی در بازی های سیاسی منطقه ای داشته باشند باید اقداماتی محکم و متحد در مقابل اسرائیل و ایالات متحده بردارند تا آمریکا و اسرائیل متوجه شوند که با یک جانب قدرتمند و واحد مواجه هستند.
در این باره هم میتوان مثلا به تعلیق پیمان های صلح با اسرائیل و قطع رابطه با اسرائیل و توقف تعاملات سیاسی و اقتصادی و... با کشورهایی که از قتل عام مردم فلسطین حمایت می کنند ومنع فعالیت شرکت هایی که از اسرائیل حمایت می کنند واتخاذ مواضعی واحد در مجامع بین المللی و... اشاره کرد.
اگر عربها موفق شوند یک بار با هم متحد شوند قطعا می توانند مطمئن باشند در آینده همه شان با هم می توانند برای منافع کل اعراب کاری کنند وگرنه اگر الآن و برای مساله فلسطین که مورد حمایت همه ملت های عرب است کاری نکنند بعدها دشمنان اعراب هر بلایی که بشود سر اینها می آورند.
