طی چند سال اخیر عربستان سعودی بودجه کلانی را به این سازمان که ده ها هزار ایرانی بی گناه را در عملیات تروریستی خود به شهادت رسانده قرار داده و فرانسه هم رسما به میزبان این سازمان و اجلاسش تبدیل شده.
تعداد زیادی از شخصیت های غربی نیز با دریافت مبالغ بسیار هنگفت از طرف عربستان سعودی و با اعمال نفوذ لابی اسرائیل در ایالات متحده و کشورهای غربی در این اجلاس شرکت می کنند و برخی هم به سخنرانی بر علیه ایران می پردازند.
علیرغم اینکه دولت فرانسه به ظاهر وانمود می کند که تلاش دارد روابط خوبی با ایران داشته باشد اما عملا هیچ وقت رابطه فرانسه با ایران از ملایمات تشریفاتی لازم در رابطه فیما بین دو کشور برخوردار نبوده.
شاید بتوان گفت یکی از اصلی ترین دلایل این رفتار فرانسه رفتار دستگاه دیپلماسی ایران بوده که موضعی درخور رفتار فرانسوی ها اتخاذ نکرده و یا اینکه در مقابل پذیرایی فرانسه از مخالفین ایران تدابیر تلافی جویانه ای از طرف دولت یا مجلس ایران اتخاذ نگردیده.
به عنوان مثال حد اقل کاری که ایران می تواند انجام دهد قراردادن شرکت ها و موسسات فرانسوی در انتهای لیست توافق های اقتصادی می باشد، شرکت هایی که سابقه نشان داده هیچ اعتباری روی عملکرد ویا تعهدات آنها در قبال مردم ایران وجود ندارد.
برخی باور دارند که اگر زمانی که اتفاق منا در حج دو سال پیش افتاد اگر ایران واکنشی در خور ماجرا نسبت به عربستان نشان می داد شاید نه حمله به سفارت پیش می آمد و نه اتفاقات دیگر و حتی شاید امروزه شرایطی وجود داشت که روابط ایران با عربستان بهتر بود.
امروزه هم اگر ایران واکنش مناسب را نسبت به فرانسه نشان ندهد قطعا همین مساله منجر به آن خواهد شد که در آینده فرانسوی ها تصور کنند که می توانند در قبال ایران هر تعدی ای بخواهند انجام دهند و ایران واکنشی نشان نخواهد داد و قطعا بعدها تاثیر منفی آن روی روابط بیشتر خواهد بود.
اما در مورد عربستان سعودی که از از هیچ تلاشی برای بر اندازی در ایران دریغ نمی کند باید گفت این رفتار عربستان سعودی می تواند توجیهی باشد برای رفتار متقابل از طرف ایران.
در پستوهای سیاسی ایران عمده مسئولین باور دارند که علیرغم همه دشمنی هایی که عربستان سعودی در قبال ایران دارد وجود یک دولت و حکومت با ثبات در این کشور بسیار بیشتر به نفع ایران است تا اینکه عربستان سعودی به هم بریزد و شرایط بی ثباتی و نا امنی در آن بر قرار گردد چون امواج نا امنی در کشور همسایه می تواند به کشورهای همجوار مثل ایران نیز سرایت کند.
ایرانی ها اطمینان دارند که پشت رفتارهای خصمانه عربستان سعودی ایالات متحده و اسرائیل قرار دارند اما به هر حال افزایش رفتارهای خصمانه عربستان سعودی نسبت به ایران ممکن است در نهایت منجر به تضعیف دیدگاه حامی عدم دخالت ایران در اختلافات داخلی عربستان سعودی گردد و ایران هم خود ار محق بداند که تقابل به مثل کند.
در این صورت سعودی ها باید مجددا فکر کنند که آیا به نفعشان هست که ایران هم از مخالفین حکومت آنها حمایت کند یا نه.
به هر حال در حال حاضر عربستان سعودی در شرایط بسیار حساسی به سر می برد که به یک تلنگر نیاز دارد تا آتش اختلافات درونی اش شعله ور شود.
از ماجراجویی های بی ثمر در یمن و لیبی و سوریه و عراق گرفته تا حمایت از گروه های تندرو در سرتاسر جهان. گروه هایی که همه به نوعی در نهایت با گروه های تروریستی بین المللی ارتباط پیدا می کنند.
ائتلاف هایی که عربستان پشت آنها پناه گرفته نیز همه یکی یکی در حال از هم پاشیدن هستند.
شاید بتوان گفت منسجم ترین آنها شورای همکاری کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بود که آن هم با ماجرای قطر عملا دیگر از هم پاشیده.
اتحادیه عرب که کسی از آن خبر ندارد و سازمان کنفرانس اسلامی هم که فلج است.
هر از گاهی عربستان چند ده کشور را در ریاض جمع می کند اما در نهایت می بیند که سر به زنگاه هیچ کدام به یاری آن بر نمی خیزند و شاید در مواردی حتی مانند ترکیه که در ماجرای قطر در قبال عربستان ایستاد رو در روی عربستان بایستند.
در داخل عربستان سعودی شاهزاده ها با هم درگیر هستند. طرفداران اخوان المسلمین و سلفی های وهابی رو در رو قرار دارند و جوانان تجدد خواه با شرایط سیاسی موجود کاملا مخالف می باشند.
بماند که یک سوم عربستان سعودی را شیعیان تشکیل می دهند و سیاست های حکومت آنها را در قبال خود قرار داده و اعضای نیمی از قبایل قدرتمند به دلیل همخونی با یمنی ها از حمایت آل سعود دست کشیده اند و اغوای سران قبایل با پول برای مدت زیادی جوابگو نخواهد بود.
اخیرا هم که گروه های مخالف حکومت سعودی در تلاش هستند ائتلافی برای رویارویی با حکومت راه اندازی کنند.
عربستان باید بتواند تشخیص دهد که داشتن دشمنی علنی دانا مانند ایران برایش بهتر است یا دوستانی نادان که به ظاهر دوست هستند و در باطن دشمن.
به هر حال اگر حکام عربستان به خرد لازم برسند شاید تصمیم بگیرند با دشمن دانای خود تعامل کنند تا بخواهند همه تخم مرغ های خود را در سبد دوستان نادان یا دشمنان به ظاهر دوست خود قرار دهند.
می توان گفت امروزه ماجرا به یک تلنگر ایران بند است که آیا تصمیم به تقابل به مثل بگیرد یا نه وصبر ایران هم می تواند حدی داشته باشد.
