آیا غربی ها می خواهند روحانی کنار برود؟

اما شاهد آن بودیم که پیش بینی سه ماهه آقای روحانی سه ساله شد و توافقی که باید در سه ماه به امضاء می رسید پس از حدود سه سال به امضاء رسید. امری که فرصت سوزی های بسیاری را برای تیم آقای روحانی ایجاد کرد. به هر صورت باز هم رسیدن به توافق هسته ای معروف به برجام امیدهای زیادی برای آزاد شدن اموال و دارایی های ایران در سطح جهان و همچنین امکان تبادل بانکی میان ایران و کشورهای مختلف و حل مشکلات اقتصادی را بوجود آورد. اما ایرانی ها باز هم شاهد یک بازی جدید از طرف آمریکا بودند. آمریکایی ها به شگرد سنتی خود از انجام تعهدات خود طبق برجام سرباز زدند و با ظاهری موافق و باطنی مخالف بانک های کارگزار جهانی را در مخمسه قرار دادند تا نتوانند با ایران تعامل کنند. معلوم نیست که آمریکایی ها از این رفتار خود به دنبال چه هستند اما به هر حال این رفتار آنها قطعا در ایران نتایج ذیل را در بر خواهد داشت:

1 — جبهه آنهایی که مخالف توافق با آمریکا بودند تقویت خواهد شد و آنها می توانند از این پس به مردم ایران بگویند که دیدید می گفتیم آمریکایی ها هیچ وقت صداقت ندارند و نمی توان به آنها اطمینان کرد و همیشه به ملت ایران خیانت کرده اند، حالا نتیجه را ببینید.
2 — بحث مصادره حدود دو ملیارد دلار اموال و دارایی های ایران در آمریکا بدگمانی بسیار شدیدی را نسبت به ایالات متحده در ایران بوجود آورده و فضای تلطیف شده پسا برجام را کاملا نابود کرده.

3 — ادامه این روند رفتار ایالات متحده و خودداری بانک ها از تعامل با ایران منجر به تضعیف اقتصادی دولت آقای روحانی و تقویت جناح مخالف وی خواهد شد چرا که عملا به این ترتیب در حدود یک سال باقی مانده از عمر دولت آقای روحانی امکان هیچ تحرک اقتصادی برای دولت وجود نخواهد داشت و همین امر می تواند به شکست آقای روحانی در دوره آتی انتخابات ریاست جمهوری بیانجامد چون مردم در انتخابات به جیب خود نگاه خواهند کرد.
4 — با توجه به اینکه کاندیداهای ریاست جمهوری ایالات متحده در حال سبقت گرفتن از یکدیگر در ادعای برخورد های تند آتی با ایران می باشند قطعا اگر اختلافات فیما بین تا قبل از پایان زمامداری دولت آقای اوباما حل و فصل نشود بعید است در دوران رئیس جمهوری بعدی حل و فصل گردد و قطعا این ماجرا کل برجام را به هوا خواهد برد و آقای اوباما هم نمی تواند افتخار کند که یک کار بین المللی مثبت در کارنامه خود دارد.
5 — در صورتی که مخالفین آقای روحانی بتوانند به قدرت برسند هیچ بعید نیست که به دلیل خودداری ایالات متحده از پایبندی به اجرای تعهدات خود وبر اساس برجام توقف اجرای تعهدات ایران و بازگشت به قبل را اجرایی نکنند و در آن صورت هم ایالات متحده هیچ حق اعتراضی نخواهد داشت.
6 — با توجه به این شرایط حتی میان اصلاح طلبان در ایران هم بحث عبور از روحانی با جدیت مطرح شده و گو اینکه هنوز کاندیدایی برای رقابت با روحانی در انتخابات آتی عملا مطرح نیست اما زمزمه هایی از اسامی برخی کاندیداهای اصلاح طلب برای دور آتی ریاست جمهوری مطرح می شود. بماند که اصولگرایان نیز پس از ضربه ای که در انتخابات مجلس خوردند عزم کرده اند تا نیروی خود را متحد کنند و در انتخابات بعدی با تمام قدرت در مقابل روحانی بایستند و مانند انتخابات قبلی متفرق نباشند.

بدیهی است که هم رئیس جمهوری فعلی ایالات متحده و هم کاندیداهای ریاست جمهوری که فعلا با شانتاژ های انتخاباتی قلدری می کنند می دانند که اگر ایالات متحده امکان مقابله نظامی با ایران را داشت هیچوقت پای میز مذاکره نمی نشست چون همه می دانند ایران نه عراق است و نه افغانستان و اگر عراق و افغانستان برای ایالات متحده اینقدر هزینه داشتند ایران هم برای ایالات متحده و هم برای دیگر کشورهای همپیمان آن بسیار هزینه بر خواهد بود، پس شاید به نفع ایالات متحده هم نباشد که با ادامه این روند زمینه را برای انتخاب یک رئیس جمهوری تندرو در ایران باز کند اما در صورتی که آمریکایی ها این روند برخورد با دولت معتدل ایران را ادامه دهند قطعا یک رئیس جمهوری تندرو در ایران به قدرت خواهد رسید و وقتی که ایران به خواسته خود یعنی آزاد سازی اموال و امکان داد و ستد با دیگر کشورهای جهان نرسیده معنی نخواهد داشت که اجرای برجام را ادامه دهد. به همین دلیل همه چیز مانند سال 1384 که به دلیل عهد شکنی غربی ها احمدی نژاد پلمپ پایگاه های هسته ای ایران شکست و ایران به جای 3.5 درصد بیش از 20 درصد غنی سازی انجام داد، اینبار نیز در یک چشم به هم زدن ممکن است سالها تلاش دیپلمات ها از بین برود و به جای 20 درصد ایران بالای 95 درصد غنی سازی انجام دهد و همه را در کار انجام شده قرار دهد.
ظاهرا فعلا تصمیم روی میز رئیس جمهوری ایالات متحده است که چه کار کند چون بانک های جهانی امان نامه کتبی از ایالات متحده می خواهند تا با ایران تعامل کنند و نه وعده وعید های شفاهی و وی با یک دستور العمل خود می تواند کل این ماجرا را حل کند اما هر چه دیرتر شود خطر از دست رفتن سالها تلاش دیپلماتیک هم از بین می رود چون همین امروز هم آقای روحانی به یک معجزه نیاز دارد تا مشکلات اقتصادی ایران را طی یک سال آتی حل و فصل کند و بتواند برای دوره بعدی به عنوان رئیس جمهوری انتخاب شود و شکست وی عملا شکست همه تلاش های دیپلماتیک غرب در ایران نیز خواهد بود.