https://spnfa.ir/20241229/چگونه-یک-روزنامه-نگار-آرژانتین-را-از-فروپاشی-نجات-داد-21122814.html
چگونه یک روزنامه نگار آرژانتین را از فروپاشی نجات داد؟
چگونه یک روزنامه نگار آرژانتین را از فروپاشی نجات داد؟
اسپوتنیک ایران
حدود یکسال پیش بود که خاویر میلئی به عنوان رئیس جمهوری آرژانتین سوگند یاد کرد وبسیاری شرط بندی کرده بودند وبحث های زیادی روی اینکه وی بتواند اقتصادی فروپاشیده... 29.12.2024, اسپوتنیک ایران
2024-12-29T13:03+0330
2024-12-29T13:03+0330
2024-12-29T13:03+0330
گزارش و تحلیل
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/338/17/3381772_0:0:1024:577_1920x0_80_0_0_5484015749651025ca9c4c838ba9e0ff.jpg
آقای میلئی یک روزنامه نگار و اقتصاد دان به حساب می آمد که قبل تر سابقه مدیریت دولتی نداشت اما در رقابت با سیاست مداران و افرادی که قبلتر پست و مقام در حکومت داشتند موفق شد پیروز شود.شاید بتوان گفت که مهم ترین مساله این بود که مردم آرژانتین در انتخاب خود نشان دادند که دیگر از سیاستمداران و افرادی که سالها اداره نا موفق در کشور داشته اند خسته شده اند و میلئی را که خارج از کل ساختار سیاسی کشور بود را انتخاب کردند.مردم آرژانتین همچنین نشان دادند که خواهان انجام تغییر در ساختار سیاسی و اقتصادی کشور خود می باشند.وی که حامی سرسخت سیاست اقتصادی معروف به مکتب اتریشی یا مکتب وین است حکومت خود را با تصمیمات بسیار جسورانه و سریع شروع کرد و از همان ابتدا نشان داد که یک نقشه راه برای خود ترسیم کرده تا کشور را از بحران خارج کند.در آن زمان رسانه های وابسته به لابی های قدرت در آرژانتین جنگ تبلیغاتی زیادی بر علیه او راه انداختند اما وی بدون توجه به این جنگ تبلیغاتی کار خود را کرد.مخالفان عموما از اینکه وی به دنبال صفر کردن دخالت و تصدی گری دولت در اقتصاد بود و این موضوع می توانست رانت های آنها را از بین ببرند ناراضی بودند.تقریبا همه سازمان ها و ارگان های دولتی آرژانتین به فضای رانتخواری تبدیل شده بود و کارمندان دولت که درآمد کمی داشتند همه وابسته به جریان های قدرت بودند و کارکردن در دولت به جای خدمت به منافع مردم به خدمت به منافع جریان های قدرت تبدیل شده بود.حتی نمایندگان مجالس آرژانتین به جای اینکه قوانین و مقرراتی که منافع مردم را تامین کند تصویب کنند قوانین و مقرراتی تصویب می کردند که به نفع مافیاهای قدرت که حامی مالی این نمایندگان بودند باشد.مکتب اتریش و یا مکتب وین یکی از مکتب‌های اندیشهٔ اقتصادی خارج از جریان اصلی است که بر سازمان‌یابی خود به خودی بر اساس ساز و کار قیمت‌‌ها تأکید دارد.فردگرایی روش‌شناختی و خنثی نبودن پول از دیگر مشخصه‌های فکری آن است.اصلی ترین رقیب میلئی، که سابقه کوتاه نمایندگی در مجلس آرژانتین را در رزومه خود داشت وسابقه سیاسی اش به سه سال بیشتر نمی رسید، وزیر وقت اقتصاد آرژانتین سرخیو ماسا بود.ماسا در انتخابات اصرار داشت که سیاست های مصوب مجلس این کشور را اجرا خواهد کرد و اصلاحات اقتصادی انجام خواهد داد در حالی که میلئی اصرار داشت که اگر سیاست های سابق و قوانین مصوب مجالس ودولت های سابق آن کشور راهگشا بود کشور با رکود و بحران اقتصادی مواجه نمی شد.ارزش پزو، پول ملی آرژانتین، روز به روز با شتاب غیر قابل وصفی سقوط می کرد ومردم برای اینکه ارزش دارایی خود را حفظ کنند به سمت خرید طلا و دلار روی آورده بودند وحکومت تصور می کرد با کار پلیسی و تهدید و بازداشت و... میتواند مشکل را حل کند.در موارد زیادی پلیس و حتی ارتش آرژانتین چنین نفر را به اتهام قاچاق ارز و تخلف از قوانین بازداشت و زندانی کردند اما در نهایت کار به جایی رسید که دیگر مردم آرژانتین با پزو تعامل نمی کردند و اکثر معاملات آنها با دلار آمریکا و یا طلا انجام می شد.دولت آرژانتین اصرار بر چند نرخی قیمت ارز داشت و همین ماجرا موجب آن شده بود که برخی از افراد نزدیک به دولت ثروت های باد آورده ای از بابت رانت به وجود آمده به جیب بزنند و مردم روز به روز فقیرتر شوند.دولت هم برای تامین کسری بودجه خود مدام به سمت بازی در بازارهای ارز و طلا می رفت و دست در جیب مردم می کرد تا کسری بودجه اش که در اواخر به حدود 90% رسیده بود را جبران کند.برخی افراد نزدیک به دولت از رانت دولتی انحصار صادرات و واردات و یا تولید کالا برخوردار بودند و کشور به حوزه های نفوذ مافیاهای قدرت تبدیل شده بود.هر مافیایی بر بخشی از اقتصاد تسلط داشت و امکان نداشت اجازه دهند فردی از خارج این مافیا حتی مجوز فعالیت در آن حوزه اقتصادی را داشته باشد.اولین کاری که میلئی در آرژانتین انجام داد این بود که تعاملات با دلار آمریکا را نه فقط آزاد کرد بلکه قیمت دلار را آزاد کرد وچند نرخی ارز را لغو کرد.بسیاری به او انتقاد داشتند که با این کارش پزو را نابود خواهد کرد اما قابل توجه این است که پزو طی کمتر از یک سال بیش از 45 درصد رشد ارزش داشته و همین مساله منجر به آن شد که اعتماد مردم آرژانتین به ارز ملی شان بالا برود و بسیاری به سمت فروش طلا و ارز موجود در خانه های خود و تبدیل آن به پزو بروند.البته میلئی همزمان کار دیگری را انجام داد و آن این بود که بسیاری از شوراها و کمسیون ها و ادارات و حتی وزارت هایی را که نا کارآمد بودن را منحل کرد و همه مجوزهای انحصاری که برخی داشتند را لغو کرد و اجازه داد فعالیت در بازار به صورت کاملا آزاد انجام شود ودیگر نه کسی مجوز ویژه داشت و نه رانت دولتی وجود داشت.وی همچنین قیمت همه کالاها را آزاد کرد و حقوق ها را نیز آزاد کرد و قوانین مالیاتی ومقرراتی که موجب آن می شد که کسب و کار مردم از فعالیت قانونی باز بماند را لغو کرد.یکی از مشکلات اصلی آرژانتین، که زمانی ثروتمند ترین کشور آمریکای لاتین بود، این بود که بسیاری از تجار و مافیاهای قدرت از بحث رانت تعدد قیمت ارز وتفاضل قیمت کالا در آرژانتین و کشورهای همجوار سوء استفاده می کردند و کالاهایی که با ارز دولتی وارد می شد را به نحوی یا به کشورهای همجوار قاچاق می کردند تا با قیمت های بالا بفروشند و یا به بهانه اینکه تولید انجام می دهند از آن کالا برای تولید کالای دیگر استفاده می کردند تا کالا را صادر کنند و منت سر دولت می گذاشتند که تولید و صادرات دارند.مثلا شکر و آرد و روغن و شیر را به قیمت دولتی وارد می کردند و بعد با آن شیرینی درست می کردند و شیرینی ها را به کشورهای دیگر صادر می کردند و پول به دست آمده از آن را در بازار های آزاد به فروش می رساندند.بسیاری به میلئی انتقاد داشتند که با آزاد کردن قیمت ها و حقوق ها موجب آن خواهد شد که قیمت ها بالا برود و هیچ کس حقوق بالاتر به کارگران و کارمندان پرداخت نخواهد کرد و عملا موجب نارضایتی و آشوب خواهد شد، و حتی برخی از مافیاهای ذینفوذ تلاش کردند با استفاده از قدرت رسانه ای خود مردم را به اعتراض وا دارند.اما با کمال تعجب میانگین حقوق مردم آرژانتین که قبل از رسیدن میلئی به قدرت به حدود شصت دلار رسیده بود تا زمان نگارش این مقاله توسط بانک جهانی به چیزی حدود 960 دلار افزایش پیدا کرد، البته بازگشت اعتماد به پول ملی در این ماجرا بی تاثیر نبوده، و قیمت کالایی که دست مردم می رسید خیلی هم فرق نکرد.می دانید چرا؟چون مردم کلا کالا را با قیمت ارز آزاد می خریدند و نه با قیمت ارز دولتی و عملا بهانه اینکه آزاد سازی قیمت ها موجب افزایش قیمت کالا خواهد شد ابزاری بود دست رانت خواران از سیستم دولتی تا حکمرانانی که هیچ تجربه در اداره مملکت را نداشتند بترسانند تا مبادا چند نرخی ارز را لغو کنند.در روزهای آخر که میلئی به قدرت رسید دولت سابق آرژانتین قوانین مالیاتی بسیار زیادی را بر کسب و کارها وضع کرده بود که موجب آن شده بود بسیاری از کسب و کارها ترجیح دهند فعالیت های خود را به سمت فعالیت های غیر رسمی ببرند، مثلا نقدی کار کنند تا بانک ها تراکنش های آنها را رصد نکنند و مالیات از آنها بگیرند و چون دولت نقد در اختیار مردم قرار نمی داد مردم با دلار و طلا با هم تعامل می کردند.همین که میلئی همه این قوانین را ملغی اعلام کرد کسب و کارها رونق گرفت و فعالیت های کاسبان از طریق بانک ها انجام شد و عملا گردش مالی در بانک ها بالا رفت و فعالیت های آنها نیز رونق گرفت، امری که طی حدود یک سال تاثیر خود را مستقیم روی اقتصاد گذاشت.شاید بتوان گفت در این راستا لغو بسیاری از قوانین و محدودیت های بانکی موجب کسب اعتماد مردم برای فروش ارز وطلای خود و واریز پول آن به بانک ها شد و این ماجرا هم بی تاثیر نبود.البته اگر بخواهیم مفصل درباره اقدامات میلئی صحبت کنیم شاید به چندین مقاله نیاز داشته باشیم که از حوصله خوانندگان مقاله خارج است اما می توان گفت میلئی نشان داد که رئیس جمهوری ای که شخصا طرح و برنامه و نقشه برای حل مشکلات کشور داشته باشد و روی آن فکر کرده باشد هر چه قدر که طرح و برنامه ونقشه های وی مورد انتقاد دیگران باشد باز هم میتواند کاری از پیش ببرد و خیلی وقت ها اگر دولت دخالت و تصدی گری خود را کاهش دهد بازارها می توانند خود به خود متعادل سازی کنند وبسیاری از مشکلات اقتصادی کشور و مردم حل و فصل می شود.
https://spnfa.ir/20240608/امتناع-رهبر-آرژانتین-از-ملاقات-با-سفرای-کشورهای-اسلامی-به-دلیل-حضور-نماینده-فلسطین--20724601.html
https://spnfa.ir/20240418/آرژانتین-درخواست-مشارکت-جهانی-با-ناتو-را-ارائه-کرده-است-20372703.html
https://spnfa.ir/20240608/نخستین-تحریم-تجاری-اسرائیل-از-سوی-آمریکای-لاتین-با-اقدام-کلمبیا-20729243.html
https://spnfa.ir/20240619/برترین-استخراج-کنندگان-طلا-در-جهان--داده-نمایی-20786039.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2024
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
سیاسی
چگونه یک روزنامه نگار آرژانتین را از فروپاشی نجات داد؟
حدود یکسال پیش بود که خاویر میلئی به عنوان رئیس جمهوری آرژانتین سوگند یاد کرد وبسیاری شرط بندی کرده بودند وبحث های زیادی روی اینکه وی بتواند اقتصادی فروپاشیده آرژانتین را جمع و جور کند مطرح شد.
آقای میلئی یک روزنامه نگار و اقتصاد دان به حساب می آمد که قبل تر سابقه مدیریت دولتی نداشت اما در رقابت با سیاست مداران و افرادی که قبلتر پست و مقام در حکومت داشتند موفق شد پیروز شود.
شاید بتوان گفت که مهم ترین مساله این بود که مردم آرژانتین در انتخاب خود نشان دادند که دیگر از سیاستمداران و افرادی که سالها اداره نا موفق در کشور داشته اند خسته شده اند و میلئی را که خارج از کل ساختار سیاسی کشور بود را انتخاب کردند.
مردم آرژانتین همچنین نشان دادند که خواهان انجام تغییر در ساختار سیاسی و اقتصادی کشور خود می باشند.
وی که حامی سرسخت سیاست اقتصادی معروف به مکتب اتریشی یا مکتب وین است حکومت خود را با تصمیمات بسیار جسورانه و سریع شروع کرد و از همان ابتدا نشان داد که یک نقشه راه برای خود ترسیم کرده تا کشور را از بحران خارج کند.
در آن زمان رسانه های وابسته به لابی های قدرت در آرژانتین جنگ تبلیغاتی زیادی بر علیه او راه انداختند اما وی بدون توجه به این جنگ تبلیغاتی کار خود را کرد.
مخالفان عموما از اینکه وی به دنبال صفر کردن دخالت و تصدی گری دولت در اقتصاد بود و این موضوع می توانست رانت های آنها را از بین ببرند ناراضی بودند.
تقریبا همه سازمان ها و ارگان های دولتی آرژانتین به فضای رانتخواری تبدیل شده بود و کارمندان دولت که درآمد کمی داشتند همه وابسته به جریان های قدرت بودند و کارکردن در دولت به جای خدمت به منافع مردم به خدمت به منافع جریان های قدرت تبدیل شده بود.
حتی نمایندگان مجالس آرژانتین به جای اینکه قوانین و مقرراتی که منافع مردم را تامین کند تصویب کنند قوانین و مقرراتی تصویب می کردند که به نفع مافیاهای قدرت که حامی مالی این نمایندگان بودند باشد.
مکتب اتریش و یا مکتب وین یکی از مکتب‌های اندیشهٔ اقتصادی خارج از جریان اصلی است که بر سازمان‌یابی خود به خودی بر اساس ساز و کار قیمت‌‌ها تأکید دارد.
فردگرایی روش‌شناختی و خنثی نبودن پول از دیگر مشخصه‌های فکری آن است.
اصلی ترین رقیب میلئی، که سابقه کوتاه نمایندگی در مجلس آرژانتین را در رزومه خود داشت وسابقه سیاسی اش به سه سال بیشتر نمی رسید، وزیر وقت اقتصاد آرژانتین سرخیو ماسا بود.
ماسا در انتخابات اصرار داشت که سیاست های مصوب مجلس این کشور را اجرا خواهد کرد و اصلاحات اقتصادی انجام خواهد داد در حالی که میلئی اصرار داشت که اگر سیاست های سابق و قوانین مصوب مجالس ودولت های سابق آن کشور راهگشا بود کشور با رکود و بحران اقتصادی مواجه نمی شد.
ارزش پزو، پول ملی آرژانتین، روز به روز با شتاب غیر قابل وصفی سقوط می کرد ومردم برای اینکه ارزش دارایی خود را حفظ کنند به سمت خرید طلا و دلار روی آورده بودند وحکومت تصور می کرد با کار پلیسی و تهدید و بازداشت و... میتواند مشکل را حل کند.
در موارد زیادی پلیس و حتی ارتش آرژانتین چنین نفر را به اتهام قاچاق ارز و تخلف از قوانین بازداشت و زندانی کردند اما در نهایت کار به جایی رسید که دیگر مردم آرژانتین با پزو تعامل نمی کردند و اکثر معاملات آنها با دلار آمریکا و یا طلا انجام می شد.
دولت آرژانتین اصرار بر چند نرخی قیمت ارز داشت و همین ماجرا موجب آن شده بود که برخی از افراد نزدیک به دولت ثروت های باد آورده ای از بابت رانت به وجود آمده به جیب بزنند و مردم روز به روز فقیرتر شوند.
دولت هم برای تامین کسری بودجه خود مدام به سمت بازی در بازارهای ارز و طلا می رفت و دست در جیب مردم می کرد تا کسری بودجه اش که در اواخر به حدود 90% رسیده بود را جبران کند.
برخی افراد نزدیک به دولت از رانت دولتی انحصار صادرات و واردات و یا تولید کالا برخوردار بودند و کشور به حوزه های نفوذ مافیاهای قدرت تبدیل شده بود.
هر مافیایی بر بخشی از اقتصاد تسلط داشت و امکان نداشت اجازه دهند فردی از خارج این مافیا حتی مجوز فعالیت در آن حوزه اقتصادی را داشته باشد.
اولین کاری که میلئی در آرژانتین انجام داد این بود که تعاملات با دلار آمریکا را نه فقط آزاد کرد بلکه قیمت دلار را آزاد کرد وچند نرخی ارز را لغو کرد.
بسیاری به او انتقاد داشتند که با این کارش پزو را نابود خواهد کرد اما قابل توجه این است که پزو طی کمتر از یک سال بیش از 45 درصد رشد ارزش داشته و همین مساله منجر به آن شد که اعتماد مردم آرژانتین به ارز ملی شان بالا برود و بسیاری به سمت فروش طلا و ارز موجود در خانه های خود و تبدیل آن به پزو بروند.
البته میلئی همزمان کار دیگری را انجام داد و آن این بود که بسیاری از شوراها و کمسیون ها و ادارات و حتی وزارت هایی را که نا کارآمد بودن را منحل کرد و همه مجوزهای انحصاری که برخی داشتند را لغو کرد و اجازه داد فعالیت در بازار به صورت کاملا آزاد انجام شود ودیگر نه کسی مجوز ویژه داشت و نه رانت دولتی وجود داشت.
وی همچنین قیمت همه کالاها را آزاد کرد و حقوق ها را نیز آزاد کرد و قوانین مالیاتی ومقرراتی که موجب آن می شد که کسب و کار مردم از فعالیت قانونی باز بماند را لغو کرد.
یکی از مشکلات اصلی آرژانتین، که زمانی ثروتمند ترین کشور آمریکای لاتین بود، این بود که بسیاری از تجار و مافیاهای قدرت از بحث رانت تعدد قیمت ارز وتفاضل قیمت کالا در آرژانتین و کشورهای همجوار سوء استفاده می کردند و کالاهایی که با ارز دولتی وارد می شد را به نحوی یا به کشورهای همجوار قاچاق می کردند تا با قیمت های بالا بفروشند و یا به بهانه اینکه تولید انجام می دهند از آن کالا برای تولید کالای دیگر استفاده می کردند تا کالا را صادر کنند و منت سر دولت می گذاشتند که تولید و صادرات دارند.
مثلا شکر و آرد و روغن و شیر را به قیمت دولتی وارد می کردند و بعد با آن شیرینی درست می کردند و شیرینی ها را به کشورهای دیگر صادر می کردند و پول به دست آمده از آن را در بازار های آزاد به فروش می رساندند.
بسیاری به میلئی انتقاد داشتند که با آزاد کردن قیمت ها و حقوق ها موجب آن خواهد شد که قیمت ها بالا برود و هیچ کس حقوق بالاتر به کارگران و کارمندان پرداخت نخواهد کرد و عملا موجب نارضایتی و آشوب خواهد شد، و حتی برخی از مافیاهای ذینفوذ تلاش کردند با استفاده از قدرت رسانه ای خود مردم را به اعتراض وا دارند.
اما با کمال تعجب میانگین حقوق مردم آرژانتین که قبل از رسیدن میلئی به قدرت به حدود شصت دلار رسیده بود تا زمان نگارش این مقاله توسط بانک جهانی به چیزی حدود 960 دلار افزایش پیدا کرد، البته بازگشت اعتماد به پول ملی در این ماجرا بی تاثیر نبوده، و قیمت کالایی که دست مردم می رسید خیلی هم فرق نکرد.
چون مردم کلا کالا را با قیمت ارز آزاد می خریدند و نه با قیمت ارز دولتی و عملا بهانه اینکه آزاد سازی قیمت ها موجب افزایش قیمت کالا خواهد شد ابزاری بود دست رانت خواران از سیستم دولتی تا حکمرانانی که هیچ تجربه در اداره مملکت را نداشتند بترسانند تا مبادا چند نرخی ارز را لغو کنند.
در روزهای آخر که میلئی به قدرت رسید دولت سابق آرژانتین قوانین مالیاتی بسیار زیادی را بر کسب و کارها وضع کرده بود که موجب آن شده بود بسیاری از کسب و کارها ترجیح دهند فعالیت های خود را به سمت فعالیت های غیر رسمی ببرند، مثلا نقدی کار کنند تا بانک ها تراکنش های آنها را رصد نکنند و مالیات از آنها بگیرند و چون دولت نقد در اختیار مردم قرار نمی داد مردم با دلار و طلا با هم تعامل می کردند.
همین که میلئی همه این قوانین را ملغی اعلام کرد کسب و کارها رونق گرفت و فعالیت های کاسبان از طریق بانک ها انجام شد و عملا گردش مالی در بانک ها بالا رفت و فعالیت های آنها نیز رونق گرفت، امری که طی حدود یک سال تاثیر خود را مستقیم روی اقتصاد گذاشت.
شاید بتوان گفت در این راستا لغو بسیاری از قوانین و محدودیت های بانکی موجب کسب اعتماد مردم برای فروش ارز وطلای خود و واریز پول آن به بانک ها شد و این ماجرا هم بی تاثیر نبود.
البته اگر بخواهیم مفصل درباره اقدامات میلئی صحبت کنیم شاید به چندین مقاله نیاز داشته باشیم که از حوصله خوانندگان مقاله خارج است اما می توان گفت میلئی نشان داد که رئیس جمهوری ای که شخصا طرح و برنامه و نقشه برای حل مشکلات کشور داشته باشد و روی آن فکر کرده باشد هر چه قدر که طرح و برنامه ونقشه های وی مورد انتقاد دیگران باشد باز هم میتواند کاری از پیش ببرد و خیلی وقت ها اگر دولت دخالت و تصدی گری خود را کاهش دهد بازارها می توانند خود به خود متعادل سازی کنند وبسیاری از مشکلات اقتصادی کشور و مردم حل و فصل می شود.
