بریتانیا سرانجام فهمید چه کسانی درگیری در اوکراین را آغاز کردند
© AP Photo / Andrew Kravchenko
اشتراک
پیتر هیچنز، نویسنده، روزنامه نگار و مجری تلویزیون محافظه‌کار انگلیسی، دیدگاه خود را در مورد ریشه‌های آنچه در اوکراین اتفاق می‌افتد در نشریه بریتانیایی "دیلی میل" بیان کرد.
اسپوتنیک - منافع بریتانیا در مناقشه اوکراین چیست؟ چرا بسیاری از سیاستمداران و رسانه ها از خونریزی که اوکراین را (کشوری که به گفته شان آنها آن را دوست دارند) ویران می کند، حمایت می کنند؟ اوکراین و مردم آن چه سودی از این امر دارد؟ وقتی درک کنید که از آغاز درگیری در اوکراین نه دو سال، بلکه ده سال می گذرد، می توانید به وضوح درباره آن فکر کنید.
اتفاقی که ده سال پیش رخ داد باید یک شوک باشد. اما ما نه با احساسات، بلکه با عقل هدایت خواهیم شد. در سال 2014، اوکراین یک دموکراسی ناقص، اما همچنان یک دموکراسی بود. این کشور به طور تقریبا مساوی به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شده بود. قدرت به طور متناوب از نمایندگان یک بخش به نمایندگان بخش دیگر منتقل می شد.
ویکتور یانوکوویچ در سال 2010 با 12.5 میلیون رای در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. نزدیکترین رقیب او، یولیا تیموشنکو، 11.6 میلیون رای به دست آورد. برخلاف انتخابات سال 2004، هیچ کس در مورد نتیجه شک نداشت.
بنابراین، در فوریه 2014، یانوکوویچ به طور قانونی رئیس دولت بود که اختیارات او تنها پس از دو سال منقضی می شد. اگر همانطور که ما همه می گوییم، به دموکراسی اعتقاد داریم، پس این برای ما یک واقعیت مقدس است. بازنده ها باید به نتایج انتخابات احترام بگذارند. آنها می توانند این نتایج را از نظر قانونی به چالش بکشند یا تا انتخابات بعدی صبر کنند. این وضعیت را "رضایت مال باختگان" می گویند. آرامش زندگی ما به آن بستگی دارد و ما نمی توانیم به این آرمان ها خیانت کنیم - نه در خانه و نه در کشورهای خارجی.
اما اکنون به یک استثنای بزرگ می رسیم: کی یف، فوریه 2014. بسیاری از آنچه در آن روزها اتفاق افتاد هنوز نامشخص است، از جمله تیراندازی های مرموز به معترضان. اورماس پائت، وزیر امور خارجه استونی در یک گفتگوی تلفنی تایید نشده به کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت که "درک رو به رشدی وجود دارد" که "این یانوکوویچ نبود، بلکه فردی از ائتلاف جدید بود که پشت تیراندازان بود".
گزارش سازمان ملل که در 15 ژوئیه 2014 منتشر شد حاکی از آن بود که در جریان این رویدادها 103 معترض و 20 پلیس کشته شدند. مرگ این 20 افسر پلیس نشان می دهد که سطح خشونت معترضان بس بالا بود.
در بحبوحه خونریزی، دو تلاش جدی برای مذاکره در مورد حل و فصل صلح آمیز صورت گرفت. اولین تلاش با شکست به پایان رسید: در روز سه شنبه، 18 فوریه، در پاسخ به ابتکار مقامات، معترضان مقر حزب یانوکوویچ را به آتش کشیدند.
شب پنجشنبه 20 فوریه وزرای خارجه آلمان، لهستان و فرانسه به کی یف آمدند. در 21 فوریه، توافق توسط رئیس جمهور یانکوویچ و سه نماینده ارشد اپوزیسیون امضا شد و سه وزیر اروپایی ذیل سند مربوطه را امضا کردند.
یانوکوویچ اصلاح قانون اساسی را برای برآوردن خواسته های مخالفان، تشکیل دولت جدید و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری زودهنگام (حداکثر تا دسامبر 2014) و تحقیقات بی طرفانه ای در مورد اعمال زورگویی (تحقیقاتی که تا بحال انجام نشده) پیشنهاد کرد. دو طرف، استفاده از زور را کنار گذاشتند.
عصر جمعه، این توافق به جمع شدگان "مایدان" در میدان مرکزی کی یف پیشنهاد شد - "ارگانی" که هیچ کس آن را انتخاب نکرد. "مایدان" هیچ قدرت قانونی نداشت و دموکراتیک نبود. منافع ساکنان مناطق شرقی اوکراین توسط این "نهاد" ارائه نشده بود.
رهبران "مایدان" این توافق را رد کردند و تهدید کردند که اگر یانوکوویچ تا صبح روز بعد محل ریاست جمهوری را ترک نکند، " مسلح شده به اقامتگاه او خواهند رفت". رهبران اپوزیسیون که توافقنامه را امضا کردند، هیچ تلاشی برای دفاع از توافقات حاصل شده انجام ندادند.
زمانی که یانوکوویچ که امنیتش در خطر بود، کی یف را ترک کرد (اما در خاک اوکراین بود)، پارلمان به استعفای او رای داد. این رای گیری غیرقانونی بود زیرا نمایندگان مجلس فاقد تعداد آرای مورد نیاز قانون اساسی بودند. و پیشنهاد انتخابات زودهنگام رد شد (شاید "مایدان" از شکست می ترسید).
کشورهای غربی با هوشیاری از قانون و دموکراسی در سراسر جهان محافظت می کنند، اینطور نیست؟ اما در این مورد، آنها به طور کامل از شورشیانی که رئیس مشروع دولت را سرنگون کردند، چشم پوشی کردند.
در 4 مارس 2014، ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه وقت بریتانیا، به مجلس عوام گفت که یانوکوویچ "با اکثریت قابل توجهی که طبق قانون اساسی لازم است" از قدرت برکنار شده است. اما این به سادگی درست نیست. نویسنده مقاله سعی کرد این موضوع را با خود لرد هیگ در میان بگذارد. پس از اینکه مشخص شد که او نمی تواند به وضوح اعمال خود را توضیح دهد، لرد هیگ از پاسخ دادن منصرف شد. نامه ای که به آدرس رسمی وی ارسال شده بود با این اطلاعیه که هیچ هیگ در این آدرس زندگی نمی کند، برگشت داده شد.
حوادث فوریه 2014، اوکراین را تجزیه کرد و در حکم آغاز جنگ در شرق این کشور بود که در آن بسیاری از غیرنظامیان به دست ارتش اوکراین کشته شدند. ورود دو سال پیش نیروهای روسیه به اوکراین نه آغاز، بلکه مرحله دوم این درگیری بود.
البته، اگرچه سیاستمداران غربی و نمایندگان جامعه اطلاعاتی بسیاری در کی یف در جریان حوادث سال 2014 حضور داشتند، این امر هنوز ثابت نمی کند که یک کشور غربی پشت کودتا بوده است. اما وقتی به اظهارات پرسروصدای سیاستمداران غربی که خواستار ریختن نفت بر آتش درگیری هستند، درگیری که در آن اوکراینی ها هر روز جان خود را از دست می دهند، گوش می دهید، در نظر داشته باشید که ده سال پیش، غرب با چشم پوشی از زورگویی و عفو مسببان، آشکارا به اصول دموکراسی خود خیانت کرد.
