رونمایی از ترکیب خلاقیت و جسارت در مد و فشن ایرانی
12:27 17.11.2023 (بروز رسانی شده: 14:22 17.11.2023)
© Sputnik / Mahya Pasandideh
اشتراک
اختصاصی
مهرنوش شاه حسینی می گوید، بعد از زلزله کرمانشاه می دانستم که یکسری از زنان به درآمد احتیاج دارند و از سویی آنها هنر منجوق بافی را بلدند، بنابراین به کمک این زنان پارچه ای با طرح کاشی مسجد آقابزرگی در کاشان بافته شد که اتفاقا پروژه موفقي شد.
به گزارش اسپوتنیک،کارهای مهرنوش شاه حسینی از لباس گرفته تا کفش و پارچه رنگ بویی تمام ایرانی دارد، بکار گرفتن رنگهای ساختارشکنانه با ترکیبی از کار دست زنان بومی شاهکاری تبلور می یابد که می شود مصداق بارز هنر نزد ایرانیان است و بس. مهرنوش شاه حسینی طراح لباس و کفش از تجربه کار در صنعت مد و فشن در ایران به گفتگو با خبرگزاری اسپوتنیک پرداخت.
مهرنوش شاه حسینی
© Sputnik / Mahya Pasandideh
وی در روایتی از بیوگرافی خود گفت، من متولد مهرماه ١٣٥٢ فرزند سوم ناصرالدين شاه حسيني و مينودخت همايي همراه دو برادر بزرگتر علي و نورالدين هستم، بعبارتی دختر دیگری به عنوان خواهر در خانه نداشتم. پدرم استاد دانشگاه ادبیات بودند و مادرم معلم و در مجموع خانواده ای سنتی. فوق لیسانس معماری خواندم و سالهاي تحصيلم در این زمینه فعالیت داشتم اما ادامه ندادم.
اما چطور شد که پایم به دنیای طراحی و لباس باز شد؟ در شرکتی کار می کردم که مشخصا باید در آنجا شیک و خوش لباس حضور می یافتیم و مانتو شلوارهای مرسوم آن زمان من را خوشحال نمی کرد، در نتیجه اغلب می رفتم دنبال طراحی لباسی که مورد پسند خودم بود. به تدریج لباسهایی که برای خودم طراحی می کردم مورد توجه دیگران هم قرار گرفت و می پرسیدند که از کجا خریدی؟
رونمایی از ترکیب خلاقیت و جسارت در مد و فشن ایرانی
© Sputnik / Mahya Pasandideh
همین باعث که به همراه همسايه قديمي سر كوچه مان كه گرافيست و نقاش بود، تصمیم بگیریم که نمایشی از مانتوهاي طراحی شده ام ارائه بدهیم و فقط می توانم بگویم استقبال از آن بی نظیر بود و همینطور تقاضا مي شد و ما هم ادامه دادیم. شاید جالب باشد که بدانید شجاعت درآمیختن لباس با رنگهای مختلف را از مادرم ديده بودم، چون ایشان زن شجاعی هستند و تا جايي كه ياد دارم در زمانیکه خانم ها اغلب لباسهای تیره و خاکستری می پوشیدند مادر من همیشه لباس گل گلی به تن می کردند.
وی در ادامه گفت، در آغاز کار با اینکه دلم می خواست سبک کارم مردمی باشد و برای همه قابل دسترسی اما به تدریج سبک کارم مورد پسند عده خاصی از خانم ها قرار گرفت و البته خرید آنها خودش امتیاز خاصی به کارهای من می داد. در میان مشتری های من خانم ها منير فرمانفرمائیان، گلی امامی، سركار خانم حسابي و برخی از هنرپیشه های سرشناس حضور داشتند، بخصوص خانم ليلا حاتمي و خب داستان آشنایی با آنها خودش قصه ای شنیدنی است، خلاصه به این ترتیب این کار تا امروز ادامه پیدا کرده است.
وی درباره منبع الهام در آثار خود می گوید، من عاشق زن های عشایر هستم، چون عنصر زنانگی و قدرت را توامان با یکدیگر دارند، یعنی هم کار می کنند و شیر می دوشند و بچه داری می کنند و در عین حال پارچه های وزین لباسشان زیر تلألو خورشید برق می زند، از نظر من انگار با لباس شب در حال انجام کارهای روزمره هستند. از سویی در لباس و طراحی و انتخاب رنگ جسور هستم و این مسئله به طور مشخص در بحث لباس خود را نشان می دهد، چون مثلا علیرغم اینکه معماری خواندم، اما این جسارت را در آنجا ندارم و فقط در لباس است که بروز می یابد.
برندهای مطرح جهان در ایران نیستند، این مسئله در صنعت مد و پوشاک خوب است یا بد؟
اگر به عنوان یک شهروند مصرف کننده بخواهم اظهار نظر کنم و نه يك طراح، باید بگویم که برندهای مطرح جهانی مثل قهرمانانی هستند که یک تاریخی را سپری کردند و به چیزی رسیدن که دیدن آنها خودش انگیزه ای برای دیدن، یاد گرفتن و الهام گرفتن است، حالا نبود آنها مثل نبود قهرمان هاست، بهتر است بگویم کاش بودند. البته ما در گذشته چنین قهرمانانی داشتیم، مثل کیوان خسروانی که طراح صاحب سبک و به نامی در دوران پهلوی بودند و اتفاقا برای فرح دیبا نیز لباسهای معروفی طراحی کردند که از معروف ترین آن لباسی بود که فرح در دیدار با نیکسون بر تن داشتند.
رونمایی از ترکیب خلاقیت و جسارت در مد و فشن ایرانی
© Sputnik / Mahya Pasandideh
در یک دوره آموزشی توسط استاداني از فلورانس ايتاليا كُتي از برند جورجو آرمانی دیدم که هفت یا هشت تکه آستر داشت و کامل روی بدن می نشست، اینجا به معنای واقعی دنیای من عوض شد و فهمیدم که آناتومی بدن تا چه اندازه در طراحی لباس مهم است. در واقع داستان فشن از پادشاهان آغاز می شود چون هم ثروت داشتن و هم باید شایسه لباس می پوشیدند و اینکه چه می شود که فشن رنگ بوی مردمی به خود می گیرد داستان و تاریخی در پس خود دارد. بنابراین حضور و وجود هر پدیده ای با برند رده بالا از پوشاک گرفته تا ماشین و غیره باعث می شود که مثل یک دائره المعارف از آنها الهام بگیریم و در نتیجه ایده هایی خوبی تبلور پیدا کند. بد نبود اگر این شانس را داشتیم که لباس، کفش یا کیف برندهای رده بالا را از نزدیک لمس کنیم و ببینیم، ممکن است که الان فقط در ذهنمان دوست داشته باشیم که کیف کریستین دیور را دست بگیریم، در حالیکه شاید اگر آن را از نزدیک امتحان کنیم، اصلا خوشمان نیاید یا اصلا مناسب ما نباشد. منظورم این است که در اینصورت تصور ما از برندها نیز به واقعیت نزدیکتر می شود.
آیا طراح های ایرانی در نبود برندهای جهانی خالق سبک منحصر بفردی بودند؟
بله، به نظرم این کار بویژه در سالهای اخیر در حال انجام گرفتن است و اتفاقا لباس، کیف و کفش ایرانی با طراحی و دوخت داخلی خیلی خوبی عرضه می شود، در کل لباس باید حرفی برای گفتن داشته باشد و با آن حس و حال انسان تغییر کند.
اما توجه کنید که مشکل اصلی در ایران نبود تکنولوژی پیشرفته است، من بسیار علاقمند به تولید لباس کودک هستم و در واقع آرزوی من است، بر این اساس هم مدتها قبل تصمیم به تولید چکمه ای با چاپ تصویر نقاشی کودکان گرفتم، اما موفق به اجرای آن نشدم چون تکنولوژی آن را نداشتیم.
رونمایی از ترکیب خلاقیت و جسارت در مد و فشن ایرانی
© Sputnik / Mahya Pasandideh
اما به هر حال هر کسی که استعداد و توان مالی کافی داشته باشد می تواند در این صنعت خیلی خوب و پیشرفته ظاهر شود، به عنوان نمونه برند "کوی-KOI" که ظاهرا پدر خانواده در شهر خوی یک کارخانه تولید جین داشتند و دختر از لندن می آیند و شغل پدر را به روز می کنند و جین های بسیار شیکی تولید می کنند که واقعا قابل رقابت با بسیاری از برندهای جهانی است و یا برند "زیین" با داستان مربوط به خودش.
بحث ما که مربوط به پوشاک است، حتی فراتر از آن هم بخواهم نمونه بیاورم می توان به سوهان ساعدی نیا اشاره کرد که اکنون چیزی فراتر از تولید سوهان هستند و حتی مثلا بسته بندی بسیار شیک شکلات آنها با نمونه های خارجی قابل قیاس است و یا نمونه های بسیار زیاد دیگر.
طرح ایرانی چگونه می تواند مورد استقبال مصرف کنندگان ایرانی قرار می گیرد؟
ترجیح می دهم باز هم به عنوان مصرف کننده پاسخ بدهم. در واقع طراحی می تواند سلیقه فرد را برانگیخته کند که توان اتصال به ریشه های درونی افراد داشته باشد، و هر طراحی که این بخش از وجود خودش رو خوب بشناسد می تواند با ریشه های طرف مقابل ارتباط برقرار کند، برای همین هم است که ما اغلب بدون اینکه بدانیم چرا، اما به یک طرح و مدل خاص علاقمند می شویم. به عنوان مثال من پارچه هایی دارم که هشت سال قبل خریدم، برخی شان را چهار سال قبل و برخی دیگر را همین دو ماه پیش اما هنوز هم بخوبی می توانم آنها را کنار یکدیگر قرار بدهم چون ریشه من و سلیقه درونی من محور انتخاب آنها بوده و بنابراین همیشه می توانند به زیبایی کنار هم قرار بگیرند. قدیم می گفتنند که صداقت در کار باعث جذب مشتری می شود، اما من می گویم چیزی ظریفت تر از صداقت است که باعث جذب مشتری می شود و آن ارتباطی است که آدمها به واسطه ریشه، ذات و درون با یکدیگر برقرار می کنند.
رونمایی از ترکیب خلاقیت و جسارت در مد و فشن ایرانی
© Sputnik / Mahya Pasandideh
جایگاه طرح ایرانی در مد جهانی پوشاک کجاست؟
من اگر جای برندهای رده بالای دنیا بودم، سعی می کردم با مطالعه رنگ، طرح، هنر و پارچه ایرانی کارم را تکمیل کنم، بعبارتی مثلا از شاهکار سوزن دوزی ایرانی استفاده می کردم و یک همکاری شایسته ای را شکل می دادم. اما اینکه در حال حاضر برندی از ایران به تنهایی بتواند در عرصه مد جهانی حاضر شود، خیر، به نظر هنوز به آن سطح از آمادگی نرسیدیم. شاید نسل جدید از طراحان که در دانشگاه های مطرح جهان درس خوانده اند بتوانند تغییری در این زمینه ایجاد کنند، اما در حال حاضر نمی توانند مستقل عمل کنند و بهتر است که مثلا برندي مانند شنل بیاید و با طراحان ایرانی، كالكشني را خلق كند يعني توانايي اجرايی انها و روح هنري و خلاقيت و هنر دست ايران در نهايت اثري زيبا و ماندگار شکل بگيرد.
مهرنوش شاه حسینی در پایان این گفتگو درباره چگونگی انتخاب رنگ و پارچه گفت، تقریبا از هر گوشه ایران ایده ای می گیرم، مثلا از مدل پارچه چادری بندرعباس و یا بافتهاي بخصوص پشم و پنبه در خراسان و لباس زنان عشایر، حتی از جاهایی پارچه خریداری می کنم که همین زنان تهیه می کنند. اتفاقا طرح هايي که زاييده اين انتخابها بود را در سال ٢٠١٤ در مسابقه اي در فرانسه شركت دادم . مسابقه Festival of Fashion, Photography and Fashion accessories, Hyèresكه اگرچه برنده نشدم اما در قالب نامه ای به من این طرح ها را خلاقانه معرفی کردند.
