https://spnfa.ir/20220817/امید-به-توافق-در-وین-افزایش-می-یابد-12095130.html
امید به توافق در وین افزایش می یابد
امید به توافق در وین افزایش می یابد
اسپوتنیک ایران
اسپوتنیک - پس از اینکه ایران پاسخ خود به طرح پیشنهاد اروپایی را مطرح کرد حرف و حدیث درباره احتمال رسیدن به یک توافق افزایش پیدا کرده. 17.08.2022, اسپوتنیک ایران
2022-08-17T20:25+0430
2022-08-17T20:25+0430
2022-08-17T20:25+0430
گزارش و تحلیل
ایران
سیاسی
جهان
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e5/0c/11/9574298_0:42:801:492_1920x0_80_0_0_4cd81682bc4dc6ea869f3d88bfb25711.jpg
اسپوتنیک - پس از اینکه ایران پاسخ خود به طرح پیشنهاد اروپایی را مطرح کرد حرف و حدیث درباره احتمال رسیدن به یک توافق افزایش پیدا کرده.گو اینکه تجربه ثابت کرده تا همه چیز نهایی نشود هیچ چیز قطعی نیست اما اظهار نظر های مختلف نشان می دهد که همه طرفهای درگیر در این ماجرا امیدوار هستند به زودی توافقی صورت بگیرد.معمولا طرف ایرانی خیلی تمایل ندارد روی جنگ رسانه ای مانور بدهد و به این دلیل نمی توان خیلی از اظهارات طرف ایرانی در این راستا بهره برد اما وقتی که آمریکایی ها به شدت تلاش می کنند تا موضع خود را از نظر رسانه ای تقویت کنند، این امر نشان می دهد که می خواهند اقدامی انجام دهند و ترس و واهمه به تن آنها افتاده و به این دلیل است که تلاش می کنند روحیه خود را تقویت کنند.آنهایی که کم و بیش در جریان اتفاقات پشت پرده هستند به خوبی می دانند که آمریکایی ها و اروپایی ها (بر عکس آنچه در رسانه هایشان مطرح می شود) مجبور شده اند در پیشنهاد اخیر خود به ایران امتیاز های زیادی را مطرح کنند تا ایران را راضی کنند.برخی از این امتیاز های مطرح شده مانند حذف نام سپاه پاسداران از لیست تروریستی و یا بحث حل اختلاف ایران وآژانس به صورت شفاهی مطرح شده و برخی دیگر روی کاغذ آمده.که البته آقای حسین امیر عبد اللهیان هم در سخنان اخیر خود به مناسبت روز خبرنگار به وضوح در مقابل خبرنگارها مطرح کرد که آنها دو خواسته ایران (بحث حل مشکل سپاه پاسداران و حل اختلاف ایران با آژانس) را پاسخ مثبت داده اند و طرح هایی برای حل این مسایل مطرح کرده اند و فقط یک مساله باقی مانده (بحث تضمین ها).البته تنها نکته باقی مانده از ابتدای بحث گفتگوهای وین اصلی ترین مساله بود که تا به حال لا ینحل باقی مانده.سر همه چیز هم توافق شود در صورتی که بحث تضمین ها حل نشود عملا انگار هیچ چیز حل نشده چون هیچ تضمینی وجود ندارد توافقی که پس فردا امضا می شود اصلا فردا هوا نرود.در واقع برخی مسایل است که به عنوان مین هایی بر سر راه اجرای هرگونه توافق قرار دارند و هر توافقی انجام شود ممکن است هر لحظه با پا گذاشتن روی یکی از این مین ها هوا نرود.یکی از آنها بحث قرار دادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست تروریستی بود که موجب آن می شد تا حدود نیمی از مردان ایرانی که در سپاه پاسداران خدمت وظیفه سربازی خود را انجام داده باشند به عنوان تروریست تلقی شود وعلاوه بر محدودیت های سفر برای آنها ممکن بود در آینده برخی بانک ها و یا موسسات و یا شرکت ها و یا بانک ها به دلیل اینکه این افراد در آنها کار می کنند به همین بهانه دوباره ذیل تحریم قرار بگیرند.بحث آژانس هم که تکلیف روشن است، گروسی قدم روی مینی گذاشت که اسرائیلی ها کاشته بودند.برخی امروزه باور دارند که گروسی برای اینکه بتواند جای آنتونیو گوترش به عنوان دبیر کل سازمان ملل را بگیرد خواسته رضایت لابی های صهیونیستی را کسب کند و به اسرائیلی ها خوش خدمتی کند.به هر حال این هم باید درسی برای گروسی باشد که متوجه شود نباید وارد هر بازی ای شود.با توجه به اینکه گروسی سازمان بین المللی انرژی هسته ای را از حالت فنی خود خارج کرده و به عامل اسرائیل تبدیل شده بدیهی است که ایرانی ها عملکرد این سازمان را دیگر قبول نداشته باشند و نسبت به آن حساس باشند.به هر حال حتی اگر توافقی هم امضا شود ممکن است در آینده با تحریک اسرائیل گروسی دست به کار شود و کاری کند که توافق به هم بخورد.به همین دلیل است که ایرانی ها اصرار دارند که باید به گروسی فهماند جایگاه سازمان وی کجا است و خود وی کجای این سازمان می باشد و وی حق ندارد توافقی را که قبلا انجام شده بوده خودسر به هم بزند.منظور توافقی که قبلا بین ایران و آژانس بین المللی انرژی سال 2015 یک روز قبل از امضای توافق برجام به امضا رسیده و در آن آژانس پذیرفته تا پرونده ما سبق برنامه هسته ای ایران که به PMD معروف است را ببندد.امروزه سوالات مطرح شده توسط گروسی عملا بازکردن همان پرونده است و بدیهی است اگر گروسی چراغ سبز آمریکا و کشورهای غربی را نداشت چنین کاری را نمی کرد و حالا قرار است اینها چراغ قرمز را برای او روشن کنند.می ماند بحث تضمین ها.بحث تضمین ها هم می تواند دو حالت داشته باشد.یکی تضمین های عملی که دولت آمریکا باید تقدیم کند و دیگری تضمین های هزینه ای که باید هزینه را برای طرف آمریکایی به حدی بالا برد که قبل از خروج مجدد از توافق دوبار فکر کند.به عنوان مثال می گویم، اینکه آمریکا اول همه تعهدات خود را انجام دهد و بعد ایران به صورت مرحله ای و مدت دار تعهدات خود را انجام دهد، تا فرصت باشد شرکت ها و موسسات تجاری جهانی در این فاصله زمانی با ایران قرارداد امضا کنند، از جمله همان کارتل های بزرگ اقتصادی آمریکایی مثل شرکت های نفتی و یا هوایی مانند بوئینگ و ... و با توجه به حضور این شرکت ها در ایران لابی آنها نیز به کمک برجام بیاید.دوم اینکه همه اورانیوم غنی سازی شده و سانترفیوژ های پیشرفته در ایران در مکان یا مکانهایی پلمپ شده زیر نظر سازمان بین المللی هسته ای باقی بماند و همه طرفها، از جمله طرف آمریکایی، امضا کنند که در صورت خروج هر طرف از برجام ایران حق داشته باشد برنامه هسته ای خود را از هر جا که متوقف شده ادامه دهد و طرفهای مقابل حق اعتراض و یا فعال سازی بند ماشه در برجام را نداشته باشند.به این ترتیب می توان گفت می توان تضمین کسب کرد که دولت بعدی آمریکا مجبور می باشد در صورت تصمیم به خروج از برجام هزینه های زیاد سیاسی را متقبل شود وخوب تضمین پیدا کرد که احتمال خروج بسیار کمتر خواهد بود.در صورتی که آمریکایی ها طرح های ایران برای تضمین را بپذیرند و یا طرح های قابل قبول دیگری را مطرح کنند، می توان گفت همه چیز دیگر حل است و ما با یک توافق جدید در وین مواجه خواهیم بود.
https://spnfa.ir/20220817/توضیحات-وزیر-خارجه-ایران-درباره-زمان-نشست-بعدی-برجام-12095010.html
https://spnfa.ir/20220815/کنعانی-پیشرفتها-در-وین-به-صورت-کامل-تامین-کننده-مطالبات-قانونی-ایران-نیست-12053784.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2022
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
ایران , سیاسی, جهان
اسپوتنیک - پس از اینکه ایران پاسخ خود به طرح پیشنهاد اروپایی را مطرح کرد حرف و حدیث درباره احتمال رسیدن به یک توافق افزایش پیدا کرده.
گو اینکه تجربه ثابت کرده تا همه چیز نهایی نشود هیچ چیز قطعی نیست اما اظهار نظر های مختلف نشان می دهد که همه طرفهای درگیر در این ماجرا امیدوار هستند به زودی توافقی صورت بگیرد.
معمولا طرف ایرانی خیلی تمایل ندارد روی جنگ رسانه ای مانور بدهد و به این دلیل نمی توان خیلی از اظهارات طرف ایرانی در این راستا بهره برد اما وقتی که آمریکایی ها به شدت تلاش می کنند تا موضع خود را از نظر رسانه ای تقویت کنند، این امر نشان می دهد که می خواهند اقدامی انجام دهند و ترس و واهمه به تن آنها افتاده و به این دلیل است که تلاش می کنند روحیه خود را تقویت کنند.
آنهایی که کم و بیش در جریان اتفاقات پشت پرده هستند به خوبی می دانند که آمریکایی ها و اروپایی ها (بر عکس آنچه در رسانه هایشان مطرح می شود) مجبور شده اند در پیشنهاد اخیر خود به ایران امتیاز های زیادی را مطرح کنند تا ایران را راضی کنند.
برخی از این امتیاز های مطرح شده مانند حذف نام سپاه پاسداران از لیست تروریستی و یا بحث حل اختلاف ایران وآژانس به صورت شفاهی مطرح شده و برخی دیگر روی کاغذ آمده.
که البته آقای حسین امیر عبد اللهیان هم در سخنان اخیر خود به مناسبت روز خبرنگار به وضوح در مقابل خبرنگارها مطرح کرد که آنها دو خواسته ایران (بحث حل مشکل سپاه پاسداران و حل اختلاف ایران با آژانس) را پاسخ مثبت داده اند و طرح هایی برای حل این مسایل مطرح کرده اند و فقط یک مساله باقی مانده (بحث تضمین ها).
البته تنها نکته باقی مانده از ابتدای بحث گفتگوهای وین اصلی ترین مساله بود که تا به حال لا ینحل باقی مانده.
سر همه چیز هم توافق شود در صورتی که بحث تضمین ها حل نشود عملا انگار هیچ چیز حل نشده چون هیچ تضمینی وجود ندارد توافقی که پس فردا امضا می شود اصلا فردا هوا نرود.
در واقع برخی مسایل است که به عنوان مین هایی بر سر راه اجرای هرگونه توافق قرار دارند و هر توافقی انجام شود ممکن است هر لحظه با پا گذاشتن روی یکی از این مین ها هوا نرود.
یکی از آنها بحث قرار دادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست تروریستی بود که موجب آن می شد تا حدود نیمی از مردان ایرانی که در سپاه پاسداران خدمت وظیفه سربازی خود را انجام داده باشند به عنوان تروریست تلقی شود وعلاوه بر محدودیت های سفر برای آنها ممکن بود در آینده برخی بانک ها و یا موسسات و یا شرکت ها و یا بانک ها به دلیل اینکه این افراد در آنها کار می کنند به همین بهانه دوباره ذیل تحریم قرار بگیرند.
بحث آژانس هم که تکلیف روشن است، گروسی قدم روی مینی گذاشت که اسرائیلی ها کاشته بودند.
برخی امروزه باور دارند که گروسی برای اینکه بتواند جای آنتونیو گوترش به عنوان دبیر کل سازمان ملل را بگیرد خواسته رضایت لابی های صهیونیستی را کسب کند و به اسرائیلی ها خوش خدمتی کند.
به هر حال این هم باید درسی برای گروسی باشد که متوجه شود نباید وارد هر بازی ای شود.
با توجه به اینکه گروسی سازمان بین المللی انرژی هسته ای را از حالت فنی خود خارج کرده و به عامل اسرائیل تبدیل شده بدیهی است که ایرانی ها عملکرد این سازمان را دیگر قبول نداشته باشند و نسبت به آن حساس باشند.
به هر حال حتی اگر توافقی هم امضا شود ممکن است در آینده با تحریک اسرائیل گروسی دست به کار شود و کاری کند که توافق به هم بخورد.
به همین دلیل است که ایرانی ها اصرار دارند که باید به گروسی فهماند جایگاه سازمان وی کجا است و خود وی کجای این سازمان می باشد و وی حق ندارد توافقی را که قبلا انجام شده بوده خودسر به هم بزند.
منظور توافقی که قبلا بین ایران و آژانس بین المللی انرژی سال 2015 یک روز قبل از امضای توافق برجام به امضا رسیده و در آن آژانس پذیرفته تا پرونده ما سبق برنامه هسته ای ایران که به PMD معروف است را ببندد.
امروزه سوالات مطرح شده توسط گروسی عملا بازکردن همان پرونده است و بدیهی است اگر گروسی چراغ سبز آمریکا و کشورهای غربی را نداشت چنین کاری را نمی کرد و حالا قرار است اینها چراغ قرمز را برای او روشن کنند.
بحث تضمین ها هم می تواند دو حالت داشته باشد.
یکی تضمین های عملی که دولت آمریکا باید تقدیم کند و دیگری تضمین های هزینه ای که باید هزینه را برای طرف آمریکایی به حدی بالا برد که قبل از خروج مجدد از توافق دوبار فکر کند.
به عنوان مثال می گویم، اینکه آمریکا اول همه تعهدات خود را انجام دهد و بعد ایران به صورت مرحله ای و مدت دار تعهدات خود را انجام دهد، تا فرصت باشد شرکت ها و موسسات تجاری جهانی در این فاصله زمانی با ایران قرارداد امضا کنند، از جمله همان کارتل های بزرگ اقتصادی آمریکایی مثل شرکت های نفتی و یا هوایی مانند بوئینگ و ... و با توجه به حضور این شرکت ها در ایران لابی آنها نیز به کمک برجام بیاید.
دوم اینکه همه اورانیوم غنی سازی شده و سانترفیوژ های پیشرفته در ایران در مکان یا مکانهایی پلمپ شده زیر نظر سازمان بین المللی هسته ای باقی بماند و همه طرفها، از جمله طرف آمریکایی، امضا کنند که در صورت خروج هر طرف از برجام ایران حق داشته باشد برنامه هسته ای خود را از هر جا که متوقف شده ادامه دهد و طرفهای مقابل حق اعتراض و یا فعال سازی بند ماشه در برجام را نداشته باشند.
به این ترتیب می توان گفت می توان تضمین کسب کرد که دولت بعدی آمریکا مجبور می باشد در صورت تصمیم به خروج از برجام هزینه های زیاد سیاسی را متقبل شود وخوب تضمین پیدا کرد که احتمال خروج بسیار کمتر خواهد بود.
در صورتی که آمریکایی ها طرح های ایران برای تضمین را بپذیرند و یا طرح های قابل قبول دیگری را مطرح کنند، می توان گفت همه چیز دیگر حل است و ما با یک توافق جدید در وین مواجه خواهیم بود.
