https://spnfa.ir/20220803/آیا-چین-هم-به-جمع-می-پیوندد-11909174.html
آیا چین هم به جمع می پیوندد؟
آیا چین هم به جمع می پیوندد؟
اسپوتنیک ایران
علیرغم همه تحلیل ها و نظرها که تاکید می کرد آمریکایی ها تلاش خواهند کرد چین را درگیر یک جنگ تمام عیار کنند، اما برخی چینی ها باور داشتند که هنوز امکان تعامل با... 03.08.2022, اسپوتنیک ایران
2022-08-03T18:46+0430
2022-08-03T18:46+0430
2022-08-03T18:46+0430
گزارش و تحلیل
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e5/06/1e/8008405_0:7:1921:1087_1920x0_80_0_0_92abcd69ee4fa1a810a5bcd847be9662.jpg
سفر نانسی پلوسی به تایوان به چینی ها نشان داد که آمریکایی ها به همان نسبت که به دنبال تجزیه و نابودی روسیه و ایران می باشند به دنبال نابودی چین هم هستند و تعهدات آنها درباره پایبندی به چین واحد به هیچ وجه پایه و اساسی ندارد.در واقع آمریکایی ها بیش از اینکه به دنبال چین واحد باشد به دنبال چین تجزیه شده هستند.طبق دکترین آمریکایی هیچ کشوری که بزرگ و قدرتمند باشد به جز آمریکا در جهان نباید وجود داشته باشد وگرنه ممکن است این کشور روزی رقیب آمریکا شود و برای اینکه آمریکا همیشه اول باشد همه دیگر کشورهایی که توانمندی بالقوه برای رقابت با آمریکا را دارند باید نابود شوند.گویند "نیش عقرب نه از ره کین است اقتضای طبیعتش این است".جریان آمریکا هم همین است.حال کشورهایی هستند که امروزه در صدر می باشند و سریعتر باید به آنها رسیدگی شود مانند روسیه و چین و ایران و کشورهای دیگری هستند که در نوبت می باشند و نباید تصور کنند که از نیش عقرب آمریکایی در امان خواهند بود مثل برزیل، هند و مکسیک و آرژانتین و... ویا حتی استرالیا، کانادا واتحادیه اروپا و... که به صورت تاریخی متحد آمریکا هستند.برخی تصور می کنند چون با آمریکایی ها از گزند آمریکایی ها در امان خواهند بود ولی این جریان به هیچ وجه صحت ندارد.ایران برای سالها قبل از انقلاب متحد استراتژیک آمریکا در منطقه خاورمیانه به حساب می آمد ولی مشاهده کردیم که حتی زمان شاه هم آمریکایی ها برخی امکاناتی را که ایران نیاز داشت مانند موشک های میان برد و دوربرد نه فقط در اختیار ایران قرار نمی دادند بلکه حتی فروش آن به ایران را منع کرده بودند و در مقابل این موشک ها را در اختیار عراق قرار می دادند (این نکته را می توانید هم در کتابهای خاطرات اسد الله علم وهویدا بخوانید).چرا؟چون همان زمان هم آنها برنامه ریزی داشتند تا اگر ایران در مقابل آنها قد علم کند عراق را به جان ایران بیاندازند و پس از انقلاب هم همین شد.یعنی حتی زمانی که ایران متحد آنها بود آنها در حال توطئه چینی بر علیه ایران بودند.حال این را بگیرید و بروید در باره بقیه متحدین آمریکا تحقیق کنید.می بینید که سیاست اصلی آمریکا بر این مبنا است که همه متحدین امروزی اش در حدی قدرت داشته باشند که تا حدی کم بتوانند از خود دفاع کنند وهمیشه وابسته به حمایت آمریکا باشند و آمریکا هم از این بابت از آنها باج گیری کند.امروزه هم مشاهده می کنیم آمریکایی ها چه بلایی سر اروپایی ها می آورند و چگونه در حال نابود کردن اقتصاد اروپا با بازی با ارزها و وادار کردن آنها به وابستگی به انرژی ای که از طریق آمریکایی ها تامین می شوند می باشند.اما اگر برگردیم به جریان سفر نانسی پلوسی به تایوان، خود همه کارشناسان مسایل آمریکا می دانند که اوضاع سیاسی داخلی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا بشدت بد است، حتی شاید بد تر از اوضاع سیاسی بایدن درون آمریکا و ایشان به یک هیاهوی بین المللی نیاز داشت تا بتواند موقعیت سیاسی خود را درون آمریکا تقویت کند و دلیل اصلی این ماجراجویی او فقط همان مساله است و بس.اما ایشان به چه قیمتی حاضر شده دست به چنین ماجراجویی ای بزند؟او به خوبی می داند که آمریکا می خواهد جریان تایوان را برای چین تحریک کند و چین را وادار کند وارد یک جنگ در تایوان شود و همان سیاستی را که در اوکراین در قبال روسیه اتخاذ کرد در قبال چین اتخاذ کند، اما بحث وقت درباره زمانی است که چنین اقدامی باید انجام شود، یعنی دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.وی ظاهرا تشخیص داده حالا که سیاست کلی آمریکا بر این مبنا است پس چرا خودش از این امتیاز برای اهداف سیاسی داخلی خود استفاده نکند وچرا اجازه دهد فرد دیگری از این امتیاز برای راه انداختن یک جنگ در شرق آسیا بهره ببرد.آمریکایی ها به خوبی می دانند، علیرغم اینکه دولت چین تلاش داشت و دارد که از ورود به یک جنگ پرهیز کند و تمرکز خود را روی گسترش اقتصادی خود متمرکز کند اما مسایلی است که حاکمیت چین نمی تواند از آن چشم پوشی کند که ماجرای تایوان در راس آنها قرار دارد.حال امروزه چین بر سر دوراهی قرار دارد، یا اینکه به سفر این خانم با ابزار نظامی واکنش نشان دهد یا با تحرکات سیاسی واقتصادی واکنش نشان دهد.البته که آمریکایی ها خواهان تحرک نظامی چین می باشند و با این سفر تلاش دارند که چین را وادار کنند تا واکنش نظامی نشان دهد.ولی به نظر می رسد کار زیرکانه برای چین این باشد که در پاسخ به این سفر دست به اقدامات تنبیهی اقتصادی در قبال آمریکا بزند و شروع کند مثلا سرمایه گذاری های خود در آمریکا را کاهش دادن یا پولهای خود را از بانک های آمریکایی خارج کند و یا شروع کند اوراق خزانه آمریکا را که در اختیار دارد به فروش رساندن.طبق آمار و ارقام چینی ها امروزه چیزی حدود 8 هزار ملیارد دلار اوراق خزانه آمریکا را در اختیار دارند که با شروع فروش آنها می توانند موجبات ضربه زدن اقتصادی به اقتصاد آمریکا را فراهم کنند و این ماجرا می تواند تنبیه بسیار قابل توجهی برای دولت مردان آمریکایی باشد و به گونه ای است که رای دهندگان آمریکایی هم متوجه خواهند شد که رفتارهای نسنجیده مقامات سیاسی آنها می تواند برای آنها هزینه بر باشد، امروزه بدهی آمریکا چیزی حدود 30 هزار ملیارد دلار می باشد که اگر چین تصمیم به فروش اوراق خزانه بگیرد این بدهی می تواند به 38 یا حتی بالای 40 ملیارد دلار بالا برود.همچنین چینی ها می توانند سرمایه گذاری های خود در بسیاری از پروژه ها درون آمریکا متوقف کنند و عملا چند صد هزار آمریکایی که در این پروژه ها مشغول به کار می باشند بی کار شوند.مضاف بر همه اینها چین امروزه توجیه لازم برای حمایت عملی از روسیه در عملیات ویژه این کشور در اوکراین را دارد و به نظر می رسد پس از سفر پلوسی به تایوان حد اقل تاوانی که متحدین آمریکا باید متحمل شوند این است که چین را رسما در کنار روسیه ببینند.در کنار همه اینها چین تا چند صباح قبل تلاش داشت که تعاملات و همکاری های خود با ایران را در حدی که خیلی موجبات خشم ایالات متحده را ایجاد نکند نگه دارد، به نظر می رسد امروزه دیگر آن شرایط نیز وجود نداشته باشد و چین صلاح بداند که به سمت افزایش تصاعدی همکاری های خود با ایران برود.در نهایت هم می توان تصور کرد که اگر تا چند صباح پیش شک و شبهه ای در ضرورت ایجاد ائتلاف شرقی وجود داشت امروزه دیگر شک و شبهه به یقین تبدیل شده باشد و چین که تلاش داشت خود را دور از این جریان ها قرار دهد خود را مجبور به ائتلاف با دشمنان آمریکا و حمایت از آنها بیابد.
https://spnfa.ir/20220727/مخالفت-شدید-پکن-با-تلاش-های-آمریکا-برای-اعمال-تحریم-ها-علیه-صادرات-نفت-روسیه-به-چین--11801413.html
https://spnfa.ir/20220803/شورای-دولتی-چین-آمریکا-و-تایوان-را-به-تخریب-صلح-در-منطقه-متهم-کرد-11906658.html
https://spnfa.ir/20220802/تثیر-سفر-پلوسی-به-تایوان-بر-روابط-ایران-و-چین-11889978.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
سیاسی
آیا چین هم به جمع می پیوندد؟
علیرغم همه تحلیل ها و نظرها که تاکید می کرد آمریکایی ها تلاش خواهند کرد چین را درگیر یک جنگ تمام عیار کنند، اما برخی چینی ها باور داشتند که هنوز امکان تعامل با آمریکا وجود دارد و به دلیل در هم تنیده بودن اقتصاد جهانی ممکن است بتوانند کی دار و مریز با گفتگو و مذاکره و مصالحه با آمریکا کنار بیاییند.
سفر نانسی پلوسی به تایوان به چینی ها نشان داد که آمریکایی ها به همان نسبت که به دنبال تجزیه و نابودی روسیه و ایران می باشند به دنبال نابودی چین هم هستند و تعهدات آنها درباره پایبندی به چین واحد به هیچ وجه پایه و اساسی ندارد.
در واقع آمریکایی ها بیش از اینکه به دنبال چین واحد باشد به دنبال چین تجزیه شده هستند.
طبق دکترین آمریکایی هیچ کشوری که بزرگ و قدرتمند باشد به جز آمریکا در جهان نباید وجود داشته باشد وگرنه ممکن است این کشور روزی رقیب آمریکا شود و برای اینکه آمریکا همیشه اول باشد همه دیگر کشورهایی که توانمندی بالقوه برای رقابت با آمریکا را دارند باید نابود شوند.
گویند "نیش عقرب نه از ره کین است اقتضای طبیعتش این است".
جریان آمریکا هم همین است.
حال کشورهایی هستند که امروزه در صدر می باشند و سریعتر باید به آنها رسیدگی شود مانند روسیه و چین و ایران و کشورهای دیگری هستند که در نوبت می باشند و نباید تصور کنند که از نیش عقرب آمریکایی در امان خواهند بود مثل برزیل، هند و مکسیک و آرژانتین و... ویا حتی استرالیا، کانادا واتحادیه اروپا و... که به صورت تاریخی متحد آمریکا هستند.
برخی تصور می کنند چون با آمریکایی ها از گزند آمریکایی ها در امان خواهند بود ولی این جریان به هیچ وجه صحت ندارد.
ایران برای سالها قبل از انقلاب متحد استراتژیک
آمریکا در منطقه خاورمیانه به حساب می آمد ولی مشاهده کردیم که حتی زمان شاه هم آمریکایی ها برخی امکاناتی را که ایران نیاز داشت مانند موشک های میان برد و دوربرد نه فقط در اختیار ایران قرار نمی دادند بلکه حتی فروش آن به ایران را منع کرده بودند و در مقابل این موشک ها را در اختیار عراق قرار می دادند (این نکته را می توانید هم در کتابهای خاطرات اسد الله علم وهویدا بخوانید).
چون همان زمان هم آنها برنامه ریزی داشتند تا اگر ایران در مقابل آنها قد علم کند عراق را به جان ایران بیاندازند و پس از انقلاب هم همین شد.
یعنی حتی زمانی که ایران متحد آنها بود آنها در حال توطئه چینی بر علیه ایران بودند.
حال این را بگیرید و بروید در باره بقیه متحدین آمریکا تحقیق کنید.
می بینید که سیاست اصلی آمریکا بر این مبنا است که همه متحدین امروزی اش در حدی قدرت داشته باشند که تا حدی کم بتوانند از خود دفاع کنند وهمیشه وابسته به حمایت آمریکا باشند و آمریکا هم از این بابت از آنها باج گیری کند.
امروزه هم مشاهده می کنیم آمریکایی ها چه بلایی سر اروپایی ها می آورند و چگونه در حال نابود کردن اقتصاد اروپا با بازی با ارزها و وادار کردن آنها به وابستگی به انرژی ای که از طریق آمریکایی ها تامین می شوند می باشند.
اما اگر برگردیم به جریان سفر نانسی پلوسی به تایوان، خود همه کارشناسان مسایل آمریکا می دانند که اوضاع سیاسی داخلی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا بشدت بد است، حتی شاید بد تر از اوضاع سیاسی بایدن درون آمریکا و ایشان به یک هیاهوی بین المللی نیاز داشت تا بتواند موقعیت سیاسی خود را درون آمریکا تقویت کند و دلیل اصلی این ماجراجویی او فقط همان مساله است و بس.
اما ایشان به چه قیمتی حاضر شده دست به چنین ماجراجویی ای بزند؟
او به خوبی می داند که آمریکا می خواهد جریان تایوان را برای چین تحریک کند و چین را وادار کند وارد یک جنگ در تایوان شود و همان سیاستی را که در اوکراین در قبال روسیه اتخاذ کرد در قبال چین اتخاذ کند، اما بحث وقت درباره زمانی است که چنین اقدامی باید انجام شود، یعنی دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.
وی ظاهرا تشخیص داده حالا که سیاست کلی آمریکا بر این مبنا است پس چرا خودش از این امتیاز برای اهداف سیاسی داخلی خود استفاده نکند وچرا اجازه دهد فرد دیگری از این امتیاز برای راه انداختن یک جنگ در شرق آسیا بهره ببرد.
آمریکایی ها به خوبی می دانند، علیرغم اینکه دولت چین تلاش داشت و دارد که از ورود به یک جنگ پرهیز کند و تمرکز خود را روی گسترش اقتصادی خود متمرکز کند اما مسایلی است که حاکمیت چین نمی تواند از آن چشم پوشی کند که ماجرای تایوان در راس آنها قرار دارد.
حال امروزه چین بر سر دوراهی قرار دارد، یا اینکه به سفر این خانم با ابزار نظامی واکنش نشان دهد یا با تحرکات سیاسی واقتصادی واکنش نشان دهد.
البته که آمریکایی ها خواهان تحرک نظامی چین می باشند و با این سفر تلاش دارند که چین را وادار کنند تا واکنش نظامی نشان دهد.
ولی به نظر می رسد کار زیرکانه برای چین این باشد که در پاسخ به این سفر دست به اقدامات تنبیهی اقتصادی در قبال آمریکا بزند و شروع کند مثلا سرمایه گذاری های خود در آمریکا را کاهش دادن یا پولهای خود را از بانک های آمریکایی خارج کند و یا شروع کند اوراق خزانه آمریکا را که در اختیار دارد به فروش رساندن.
طبق آمار و ارقام چینی ها امروزه چیزی حدود 8 هزار ملیارد دلار اوراق خزانه آمریکا را در اختیار دارند که با شروع فروش آنها می توانند موجبات ضربه زدن اقتصادی به اقتصاد آمریکا را فراهم کنند و این ماجرا می تواند تنبیه بسیار قابل توجهی برای دولت مردان آمریکایی باشد و به گونه ای است که رای دهندگان آمریکایی هم متوجه خواهند شد که رفتارهای نسنجیده مقامات سیاسی آنها می تواند برای آنها هزینه بر باشد، امروزه بدهی آمریکا چیزی حدود 30 هزار ملیارد دلار می باشد که اگر چین تصمیم به فروش اوراق خزانه بگیرد این بدهی می تواند به 38 یا حتی بالای 40 ملیارد دلار بالا برود.
همچنین چینی ها می توانند سرمایه گذاری های خود در بسیاری از پروژه ها درون آمریکا متوقف کنند و عملا چند صد هزار آمریکایی که در این پروژه ها مشغول به کار می باشند بی کار شوند.
مضاف بر همه اینها چین امروزه توجیه لازم برای حمایت عملی از روسیه در عملیات ویژه این کشور در اوکراین را دارد و به نظر می رسد پس از سفر پلوسی به تایوان حد اقل تاوانی که متحدین آمریکا باید متحمل شوند این است که چین را رسما در کنار روسیه ببینند.
در کنار همه اینها چین تا چند صباح قبل تلاش داشت که تعاملات و همکاری های خود با ایران را در حدی که خیلی موجبات خشم ایالات متحده را ایجاد نکند نگه دارد، به نظر می رسد امروزه دیگر آن شرایط نیز وجود نداشته باشد و چین صلاح بداند که به سمت افزایش تصاعدی همکاری های خود با ایران برود.
در نهایت هم می توان تصور کرد که اگر تا چند صباح پیش شک و شبهه ای در ضرورت ایجاد ائتلاف شرقی وجود داشت امروزه دیگر شک و شبهه به یقین تبدیل شده باشد و چین که تلاش داشت خود را دور از این جریان ها قرار دهد خود را مجبور به ائتلاف با دشمنان آمریکا و حمایت از آنها بیابد.
