https://spnfa.ir/20220126/عملیات-آمریکا-درگذشته-تهدیدی-برای-اروپای-کنونی--9922209.html
عملیات آمریکا درگذشته، تهدیدی برای اروپای کنونی
عملیات آمریکا درگذشته، تهدیدی برای اروپای کنونی
اسپوتنیک ایران
بمباران رادیواکتیو یوگسلاوی چیزی است که ایالات متحده می خواهد آن را فراموش کند، اما به نتیجه ای نرسیده است. 26.01.2022, اسپوتنیک ایران
2022-01-26T23:15+0330
2022-01-26T23:15+0330
2022-01-26T23:15+0330
گزارش و تحلیل
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/337/80/3378031_0:244:2777:1806_1920x0_80_0_0_bb23dd9840c44b1a2c1f2c0a551c366e.jpg
اسپوتنیک درباره حقایق ناخوشایند برای پیمان ناتو طی مطلبی می نویسد: اعضای سابق ارتش یوگسلاوی در سال 1999 علیه ناتو به دلیل استفاده از اورانیوم ضعیف شده شکایت کردند.روستاهای در معرض خطر مرگنیم قرن پیش، ناحیه Pchinsk در جنوب شرقی صربستان یک استراحتگاه بود: دره های زیبا، دریاچه ها، چشمه های آب معدنی. در سال 1999، هواپیماهای ناتو در اینجا دور زدند و مواضع نیروهای یوگسلاوی را با مهمات اورانیوم ضعیف شده بمباران کردند. پس از انفجار، ماده رادیواکتیو به جو پاشیده شد و سپس ته نشین گردید و خاک و آب را آلوده کرد.یک سال پس از جنگ، بروز سرطان در ناحیه پچینسک به شدت افزایش یافت. روستاهایی که روزگاری رنگارنگ بودند در حال نابودی هستند. زاگورکا ترایکوویچ، یکی از معدود افرادی که در اینجا باقی مانده است، به خبرنگاران شکایت می کند: "ما خود را بسیار خوش شانس می دانیم اگر شصت سال زندگی کنیم." 700-800 نفر در سال در اینجا به دلیل امراض سرطانی جان خود را از دست می دهند، تقریبا یک درصد از جمعیت. اکثراً آنها مردان 35 تا 50 ساله هستند.تن ها گرد و غبار رادیواکتیومانند عملیات "طوفان صحرا" یا درگیری بوسنی، هواپیماهای آمریکایی A-10 Thunderbolt مهمات حاوی اورانیوم-238 و اورانیوم-236 را بر فراز این مکان ها پرتاب کردند. علاوه بر این، در یوگسلاوی، سلاح های رادیواکتیو به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت: در مجموع 15 تُن. یوری براژنیکوف روسی، که در آن زمان در ترکیب نیروی کمک های بشردوستانه به مردم بود، توضیح می دهد: "تخمین زده می شود که بیش از 31 هزار گلوله اورانیوم ضعیف شده پرتاب شده است."در کوزوو هنوز تجهیزاتی وجود دارد که توسط چنین کلاهک هایی منهدم شده است. مقامات محلی آن را بر نمی دارند، تا چه رسد به پاکسازی جامع قلمرو از تشعشعات در آن سامان. در همین حال، دانشمندان سالانه رشد تعداد بیماری‌های سرطانی به طور فزاینده‌ای در میان متولدین اواخر دهه 1990 ثبت می‌کنند.در ده سال اول پس از عملیات ناتو در یوگسلاوی، بیش از 30 هزار سرباز ارتش یوگسلاوی به سرطان مبتلا شدند. اغلب آنها لوسمی و یا تومور مغزی داشتند. بر اساس منابع مختلف، از ده تا 18 هزار نفر فوت کردند. این را "سندرم بالکان" نامیده اند.پیمان آتلانتیک شمالی استفاده از اورانیوم ضعیف شده را تکذیب کرد تا اینکه دو سال پس از جنگ، مرگ زودهنگام 18 تن از افراد حافظ صلح فاش شد. سرطان آنها را در عرض چند ماه کشت: پزشکان ادعا کردند که این فقط با تشعشعات رادیواکتیو قوی امکان پذیر است.دو سال بعد، کمیسیون ویژه سازمان ملل متحد گفت که برای نتیجه گیری نهایی خیلی زود است، اگرچه این گزارش حاوی عباراتی در مورد "پیامدهای تاخیری بلندمدت" است که در 15 تا 20 سال آینده ظاهر می شود. این ارزیابی نرم، دست آمریکایی ها را باز کرد. پس از کارزار در عراق، پزشکان افزایش سرطان خون، سرطان ریه، مغز، پانکراس و اندام های تناسلی را در آن کشور ثبت کردند. تعداد جهش های مادرزادی به طور قابل توجهی افزایش یافته است.قربانیان "سندرم عراق" به دیوان بین المللی دادگستری مراجعه کردند. اما پرونده باز نشد. مراجعه سربازان آمریکایی به پنتاگون نیز به همین سرنوشت دچار شد. وزارت نظامی به شدت آسیب اورانیوم ضعیف شده را رد می کند. به هر حال، بر اساس گزارش رسانه ها، از آن به طور فعال در افغانستان و سوریه استفاده می شد.سابقه ایتالیاییبا این حال، موفق نشدند موضوع را مسکوت بگذارند. یک شکایت توسط 500 سرباز بازنشسته ایتالیایی که در اواخر دهه 1990 در بالکان خدمت می کردند، داده شد. در طی این فرآیند، مشخص شد که آنها تقریباً علائم مشابهی داشتند. مانند سربازانی از جمهوری چک، یونان، اسپانیا و بلژیک.در سال 2011، دادگاه اعلام کرد که فرماندهی نیروهای مسلح ایتالیا با اطلاع از خطرات، "اقداماتی برای از بین بردن تهدید انجام نداده است." در مجموع، طی ده سال گذشته، دادگاه های ایتالیایی در سطوح مختلف به 253 دعوی رسیدگی کرده اند.پیامدهای میلیاردها سالهمنافع ایتالیایی ها توسط وکیل آنجلو فیوره تارتالیا نمایندگی می شد. حالا او به شاکیان صربستان کمک خواهد کرد. اولین شکایتی که یک سال پیش در مورد بمباران اورانیومی ارائه شد، توسط رهبری ناتو نادیده گرفته شد. اکنون یک تلاش جدید در جریان است. اسناد به دادگاه عالی بلگراد تحویل داده شد. وکیل سرجان آلکسیچ شواهدی مبنی بر آسیب رساندن به اعضای ارتش یوگسلاوی جمع آوری می کند. او گفت: "در سال 1999، نیروهای غربی می‌توانستند با سلاح‌هایی که طبق کنوانسیون‌ها مجاز بود، کنار بیایند، زیرا برتری آشکاری داشتند. اما آنها سلاح رادیواکتیو بکار بردند. عواقب آن برای کل جمعیت میلیون ها سال آینده خواهد بود. این یک جنایت جنگی است و پیمان آتلانتیک شمالی باید به شهروندان صربستان غرامت بدهد." (ما در مورد غرامت برای هر قربانی به مبلغ 300 هزار یورو صحبت می کنیم).علیرغم صدها مطالعه و هزاران شهادت، ناتو همچنان به رد اتهامات علیه خود ادامه می دهد. در همین حال کارشناسان محیط زیست تصریح می کنند: یک ماده خطرناک رودخانه های سرازیر به دریای اژه را آلوده می کند و کشورهای همسایه صربستان ضرر می بینند. گفتنی است که نیمه عمر اورانیوم 4.5 میلیارد سال است.
https://spnfa.ir/20220124/وال-استریت-ژورنال-آلمان-دیگر-متحد-معتبری-برای-آمریکا-نیست-9902096.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
سیاسی
عملیات آمریکا درگذشته، تهدیدی برای اروپای کنونی
بمباران رادیواکتیو یوگسلاوی چیزی است که ایالات متحده می خواهد آن را فراموش کند، اما به نتیجه ای نرسیده است.
اسپوتنیک درباره حقایق ناخوشایند برای پیمان ناتو طی مطلبی می نویسد: اعضای سابق ارتش یوگسلاوی در سال 1999 علیه ناتو به دلیل استفاده از اورانیوم ضعیف شده شکایت کردند.
نیم قرن پیش، ناحیه Pchinsk در جنوب شرقی صربستان یک استراحتگاه بود: دره های زیبا، دریاچه ها، چشمه های آب معدنی. در سال 1999، هواپیماهای ناتو در اینجا دور زدند و مواضع نیروهای یوگسلاوی را با مهمات اورانیوم ضعیف شده بمباران کردند. پس از انفجار، ماده رادیواکتیو به جو پاشیده شد و سپس ته نشین گردید و خاک و آب را آلوده کرد.
یک سال پس از جنگ، بروز سرطان در ناحیه پچینسک به شدت افزایش یافت. روستاهایی که روزگاری رنگارنگ بودند در حال نابودی هستند. زاگورکا ترایکوویچ، یکی از معدود افرادی که در اینجا باقی مانده است، به خبرنگاران شکایت می کند: "ما خود را بسیار خوش شانس می دانیم اگر شصت سال زندگی کنیم." 700-800 نفر در سال در اینجا به دلیل امراض سرطانی جان خود را از دست می دهند، تقریبا یک درصد از جمعیت. اکثراً آنها مردان 35 تا 50 ساله هستند.
تن ها گرد و غبار رادیواکتیو
مانند عملیات "طوفان صحرا" یا درگیری بوسنی، هواپیماهای آمریکایی A-10 Thunderbolt مهمات حاوی اورانیوم-238 و اورانیوم-236 را بر فراز این مکان ها پرتاب کردند. علاوه بر این، در یوگسلاوی، سلاح های رادیواکتیو به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت: در مجموع 15 تُن. یوری براژنیکوف روسی، که در آن زمان در ترکیب نیروی کمک های بشردوستانه به مردم بود، توضیح می دهد: "تخمین زده می شود که بیش از 31 هزار گلوله اورانیوم ضعیف شده پرتاب شده است."
در کوزوو هنوز تجهیزاتی وجود دارد که توسط چنین کلاهک هایی منهدم شده است. مقامات محلی آن را بر نمی دارند، تا چه رسد به پاکسازی جامع قلمرو از تشعشعات در آن سامان. در همین حال، دانشمندان سالانه رشد تعداد بیماری‌های سرطانی به طور فزاینده‌ای در میان متولدین اواخر دهه 1990 ثبت می‌کنند.
در ده سال اول پس از عملیات ناتو در یوگسلاوی، بیش از 30 هزار سرباز ارتش یوگسلاوی به سرطان مبتلا شدند. اغلب آنها لوسمی و یا تومور مغزی داشتند. بر اساس منابع مختلف، از ده تا 18 هزار نفر فوت کردند. این را "سندرم بالکان" نامیده اند.
پیمان آتلانتیک شمالی استفاده از اورانیوم ضعیف شده را تکذیب کرد تا اینکه دو سال پس از جنگ، مرگ زودهنگام 18 تن از افراد حافظ صلح فاش شد. سرطان آنها را در عرض چند ماه کشت: پزشکان ادعا کردند که این فقط با تشعشعات رادیواکتیو قوی امکان پذیر است.
دو سال بعد، کمیسیون ویژه سازمان ملل متحد گفت که برای نتیجه گیری نهایی خیلی زود است، اگرچه این گزارش حاوی عباراتی در مورد "پیامدهای تاخیری بلندمدت" است که در 15 تا 20 سال آینده ظاهر می شود. این ارزیابی نرم، دست آمریکایی ها را باز کرد. پس از کارزار در عراق، پزشکان افزایش سرطان خون، سرطان ریه، مغز، پانکراس و اندام های تناسلی را در آن کشور ثبت کردند. تعداد جهش های مادرزادی به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
قربانیان "سندرم عراق" به دیوان بین المللی دادگستری مراجعه کردند. اما پرونده باز نشد. مراجعه سربازان آمریکایی به پنتاگون نیز به همین سرنوشت دچار شد. وزارت نظامی به شدت آسیب اورانیوم ضعیف شده را رد می کند. به هر حال، بر اساس گزارش رسانه ها، از آن به طور فعال در افغانستان و سوریه استفاده می شد.
با این حال، موفق نشدند موضوع را مسکوت بگذارند. یک شکایت توسط 500 سرباز بازنشسته ایتالیایی که در اواخر دهه 1990 در بالکان خدمت می کردند، داده شد. در طی این فرآیند، مشخص شد که آنها تقریباً علائم مشابهی داشتند. مانند سربازانی از جمهوری چک، یونان، اسپانیا و بلژیک.
در سال 2011، دادگاه اعلام کرد که فرماندهی نیروهای مسلح ایتالیا با اطلاع از خطرات، "اقداماتی برای از بین بردن تهدید انجام نداده است." در مجموع، طی ده سال گذشته، دادگاه های ایتالیایی در سطوح مختلف به 253 دعوی رسیدگی کرده اند.
منافع ایتالیایی ها توسط وکیل آنجلو فیوره تارتالیا نمایندگی می شد. حالا او به شاکیان صربستان کمک خواهد کرد. اولین شکایتی که یک سال پیش در مورد بمباران اورانیومی ارائه شد، توسط رهبری ناتو نادیده گرفته شد. اکنون یک تلاش جدید در جریان است. اسناد به دادگاه عالی بلگراد تحویل داده شد. وکیل سرجان آلکسیچ شواهدی مبنی بر آسیب رساندن به اعضای ارتش یوگسلاوی جمع آوری می کند. او گفت: "در سال 1999، نیروهای غربی می‌توانستند با سلاح‌هایی که طبق کنوانسیون‌ها مجاز بود، کنار بیایند، زیرا برتری آشکاری داشتند. اما آنها سلاح رادیواکتیو بکار بردند. عواقب آن برای کل جمعیت میلیون ها سال آینده خواهد بود. این یک جنایت جنگی است و پیمان آتلانتیک شمالی باید به شهروندان صربستان غرامت بدهد." (ما در مورد غرامت برای هر قربانی به مبلغ 300 هزار یورو صحبت می کنیم).
علیرغم صدها مطالعه و هزاران شهادت، ناتو همچنان به رد اتهامات علیه خود ادامه می دهد. در همین حال کارشناسان محیط زیست تصریح می کنند: یک ماده خطرناک رودخانه های سرازیر به دریای اژه را آلوده می کند و کشورهای همسایه صربستان ضرر می بینند. گفتنی است که نیمه عمر اورانیوم 4.5 میلیارد سال است.
