به گفته آقای اسحاق جهانگیری بیش از 12 نفتکش ایرانی و بر اساس برخی گزارش ها بیش از 20 کشتی ایرانی بزرگ و کوچک طی یکی دو سال اخیر مورد حمله های تروریستی قرار گرفته اند که تقریبا همه توسط اسرائیلی ها هدف قرار گرفتند.
تعدادی دیگر هم در آب های بین المللی مورد حمله نیروهای نظامی برخی کشورها مانند انگلیس و آمریکا قرار گرفتند که معروف ترینشان توقیف نفت کش ایرانی در تنگه جبل الطارق و یا توقیف کشتی های سوخت ایران که به سمت ونزولا در حرکت بود.
جالب اینکه آمریکایی ها پس از توقیف کشتی ایرانی حامل سوخت حتی اقدام به فروش سوخت آن نمودند.
بدیهی است اگر سیاستمداران و یا دادگاه های آمریکا خود را محق بدانند دستورات خود را فراتر از مرزهای آمریکا اجرا کنند پس دادگاه های کشورهای دیگر هم حق پیدا می کنند که حکم توقیف کشتی های دیگر کشورها را در آب های بین المللی صادر کنند.
اگر هم اسرائیلی ها خود را محق می دانند که به کشتی های دیگر کشورها حمله کنند بدیهی است که دیگر کشورها هم خود را محق می دانند که به کشتی های آنها حمله کنند.
البته کشتی مرسر استریت کشتی ای اسرائیلی نبود بلکه یک کشتی ژاپنی بود که با پرچم لیبریا در حرکت بود و یک شرکت اسرائیلی آن را اجاره کرده بود.
کشته شده ها در کشتی هم یکی انگلیسی و دیگر رومانیایی بودند.
در این جریان معلوم نیست که آمریکا چه کاره است.
به قول معروف سر پیاز است یا ته پیاز که جریان این کشتی را پیراهن عثمان کرده و دارد دور تا دور جهان با آن می چرخد.
اگر واقعا مجامع بین المللی دلواپس امنیت کشتیرانی بین المللی هستند باید ابتدا با اسرائیل و آمریکا و انگلیس برخورد کنند که چرا در آب های بین المللی به کشتی های دیگر کشورها حمله می کنند یا آنها را بدون مجوز سازمان ملل توقیف می کنند، بعد دیگر کشورها را مواخذه کنند.
فرایند جریانهای پیش آمده پس از ماجرای حمله به کشتی مرسر استریت هم، بیش از اینکه این شک و شبهه را ایجاد کند که ایران مثلا پشت ماجرا است، شک و شبهه ایجاد می کند که خود اسرائیل و یا آمریکا و یا انگلیس پشت ماجرا هستند.
چون بیش از اینکه ایران از جریان حمله به این کشتی سود ببرد ظاهرا اینها در حال بهره برداری از حمله به کشتی هستند.
شواهد نشان می دهد که هماهنگی های لازم فیما بین اسرائیل و آمریکا و انگلیس مدت ها قبل از جریان حمله به کشتی انجام شده بوده و آنها منتظر لحظه صفر برای شروع طرح خود بودند.
تا به حال نه آمریکا نه انگلیس و نه اسرائیل هیچ گونه شواهد ملموسی که ثابت کند ایران در این جریان دست داشته ارائه نداده اند اما انواع و اقسام تهدید ها را نثار ایران کرده اند.
البته همه می دانند که آمریکا خود را ملزم نمی داند تا شواهدی در باره هیچ ادعایی نشان دهد و معمولا با فضاسازی رسانه ای خود کاری می کند که جامعه جهانی را متقاعد کند آنچه می گوید درست است.
مانند همین که گفتند عراق سلاح های کشتار جمعی در اختیار دارد و آن کشور را نابود کردند و بعد ثابت شد که چنین چیزی نبوده و حتی مقامات آمریکایی و انگلیسی هم می دانستند که چنین چیزی وجود ندارد و کار را با یک ببخشید ساده تمام کردند.
معلوم نیست این ببخشید نخست وزیر سابق انگلیس و یا رئیس جمهوری سابق آمریکا را خانواده های آنهایی که در این جنگ کشته شده اند کجا می توانند خرج کنند.
به هر صورت به نظر می آید با توجه به اینکه ایران شاهد تحویل و تحول قدرت است و آمریکایی ها و اروپایی ها بیم آن را دارند که با دولت سر سختی مواجه شوند تلاش دارند از همین ابتدا کاری کنند تا دولت آقای رئیسی تحت فشار باشد و مجبور شود به آنها امتیاز بدهد.
همچنین اسرائیلی ها به دنبال آن هستند که خواسته آقای رئیسی برای حل و فصل اختلافات ایران با کشورهای عربی در حوزه خلیج فارس محقق نشود و با ایجاد تنش در منطقه همه چیز به هم بریزد.
احتمالا هم می خواهند با درگیر کردن ایران با آمریکا و اروپا کاری کنند که مذاکرات وین هم تخریب شود.
از سوی دیگر اروپایی ها نماینده خود را برای شرکت در مراسم تنفیذ و تحلیف آقای رئیسی به تهران فرستادند تا بلکه بتواند آقای رئیسی را قانع کند دولت جدید ایران به گفتگو های وین بپیوندد.
امری که نشان می دهد بسیاری از کشورهای جهان این ادعاهای آمریکا و انگلیس و اسرائیل را قبول ندارند و متوجه می باشند که اینها یک مشت دروغ بیش نمی باشد.
