به گزارش اسپوتنیک به نقل از تسنیم، عصر روز گذشته هفتم فروردین خبر سانحه برای یک کشتی ایرانی در دریای سرخ در رسانه ها منتشر شد.
نام این کشتی ایرانی، «ساویز» بود که از مدت‌ها قبل در این منطقه حضور دارد و در حالی که برخی منابع از احتمال اصابت موشک و یا اژدر به آن خبر می‌دادند.
اما ماموریت کشتی ساویز چه بود؟
از اواخر دهه 80 شمسی، با شیوع پدیده دزدی دریایی در منطقه باب المندب، خلیج عدن و دریای سرخ -که منجر به ربایش چند کشتی ایرانی توسط دزدان دریایی در این مناطق نیز شد- جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت تا مثل بسیاری از کشورهای دیگر، برای حفاظت از شناورهای تجاری خود، ناوگروه های نیروی دریایی ارتش را به منطقه اعزام کند و در راستای تامین امنیت خطوط مواصلاتی و کاروان‌های تجاری خود حضوری مستمر در این منطقه داشته باشد.
در همین راستا تاکنون بیش از 70 ناو گروه نداجا به این منطقه اعزام شده‌اند و از آن زمان به بعد دیگر هیچ کشتی ایرانی توسط دزدان دریایی ربوده نشد.
دریای سرخ، خلیج عدن و تنگه باب المندب را به کانال سوئز (ورودی دریای مدیترانه) وصل می‌کند و به همین دلیل یکی از پرترددترین و مهمترین آبراه‌های جهان به شمار می‌رود که شناورهای تجاری زیادی در آن عبور و مرور می‌کنند.
ناوگروه‌های ایرانی به منظور مقابله با دزدان دریایی، تعدادی از تکاوران دریایی را نیز همراه خود دارند تا در صورت مواجه با دزدان دریایی این تکاوران بتوانند با حضور روی شناورهای تجاری ضمن مقابله با آنها، اجازه تصرف کشتی را ندهند.
بروز پدیده دزدی دریایی در خلیج عدن و شیوع آن به سراسر اقیانوس هند، کشورها را ناچار کرد برای محافظت از کشتی‌های خود در زمان عبور از مناطق خاص که حملات دزدان دریایی در آن بیشتر است، اقدام به استقرار شناورهایی برای پشتیبانی تجهیزاتی و فنی از ماموریت‌ها کنند (این اقدام از اوایل قرن بیستم رواج داشته است) و کشتی ساویز در واقع چنین نقشی را ایفا می‌کند.
این کشتی‌ها که اصطلاحا به آنها floating armouries می‌گویند، بر اساس کنوانسیون ملل متحد، شناورهایی هستند که به عنوان انبار و مرکز پشتیبانی در نواحی دور از ساحل مستقر می‌شوند و استقرار کشتی ساویز در منطقه دریای سرخ برای محافظت از خطوط کشتیرانی و دریانوردی بین المللی نیز با هماهنگی سازمان ملل متحد بوده است.
