پاداش همکاری با آمریکا و عربستان

پس از به قدرت رسیدن آقای بشیر به سمت و سوی ایالات متحده و عربستان سعودی رفت و امیدوار بود با نزدیکی به این دو کشور شرایط کشورش بهبود یابد اما چنین اتفاقی پیش نیافتاد.
بنا به سفارش ایالات متحده آقای عمر البشیر قبول کرد سودان جنوبی که به دلیل وجود منابع طبیعی مخصوصا نفت و گاز دو سوم در آمد کشور را تامین می کرد از سودان جدا شود.
پس از آن سودان با توجیه عربستان سعودی نسبت به همسایه شمالی خود، مصر، مواضع خصمانه گرفت تا مصر وادار به همکاری با عربستان شود.
حتی در زمان ماجرای بروز اختلافات میان ایران و عربستان سعودی، دولت البشیر طرف عربستان سعودی را گرفت و به امید رضایت عربستان روابط خود با ایران را قطع کرد.
در جنگ یمن هم ارتش یمن تعداد زیادی سرباز در اختیار ائتلاف عربستان سعودی قرار داد تا در جنگ بر علیه مردم یمن شرکت کنند و بیشترین تلفات کشته های این جنگ از طرف ائتلاف سعودی به سربازان سودانی تعلق داشت چون ائتلاف سعودی در یمن آنها را به جلو می فرستاد تا در درگیری ها کشته شوند.
این ماجرا منجر شد که نارضایتی در سودان به حد اعلا برسد و مردم به خیابان ها بریزند و تقاضای بازگشت نظامیان سودان گردد و در نهایت سودان مجبور شد به حضور اش در جنگ یمن پایان دهد اما ظاهرا بسیار دیر بود چون خواسته مردم دیگر از پایان حضور نظامیان سودانی در جنگ یمن فراتر رفته بود و مردم تقاضای سرنگونی دولت نظامیان (که قرار بود بصورت موقت حکومت کنند) و به کرسی نشستن یک رئیس جمهوری منتخب را داشتند.
شرایط اقتصادی سودان نیز نارضایتی ها از حکومت البشیر را دو چندان کرده بود و متحدین سودان به دلیل اینکه سودان نیروهای خود را از ائتلاف جنگ بر علیه یمن خارج کرده بود حاضر نبودند هیچ کمکی به او کنند تا از این مخمصه نجات یابد، دقیقا مانند اتفاقی که برای علی عبد الله صالح و عبد ربه منصور هادی در یمن پیش آمد.
آقای البشیر تصور داشت که برای حل برخی نارضایتی های اقتصادی و آرام کردن اعتراض های مردمی می تواند روی همپیمانان سابق خود یعنی اخوان المسلمین و همکاری با کشورهایی که تفکر نزدیک به آنها دارند حساب باز کند و به سمت قطر و ترکیه روی آورد، امری که طبیعتا همسایه شمالی یعنی مصر را بسیار ناراضی کرد و بالطبع عربستان سعودی و امارات هم خشمگین شدند و آنها طی ماه های اخیر تلاش داشتند به طرق مختلف یک کودتا بر علیه عمر البشیر راه بیاندازند.
ابتدا آنها تلاش کردند رئیس سازمان امنیت سودان را مجاب کنند که دست به این اقدام بزند اما موفق نشدند و سپس به سمت وزیر دفاع روی آوردند و ظاهرا موفق شدند.
تویت یکی از مسئولین بلند پایه امارات که در آن اظهار داشته بود البشیر تاوان همکاری خود با قطر را می پردازد شاید بهترین بهانه برای پذیرش دخالت همپیمانان قبلی در سرنگونی البشیر دانست.
حال باز هم نظامیان در سودان سر کار آمده اند در حالی که مردم تقاضای حکومتی غیر نظامی داشتند و ظاهرا نظامیان تصمیم دارند با حکومت نظامی و لغو قانون اساسی اعتراضات مردم را سرکوب کنند اما باید دید آیا مردم سودان حاضر خواهند بود این سناریوی تکراری را بپذیرند یا نه.
اما نکته قابل تامل در این ماجرا این است که پایان همه آنهایی که روی حمایت ایالات متحده و عربستان سعودی حساب می کنند چیست و بد نیست آنها را با آنهایی که در جاهای دیگر مانند سوریه و عراق و یمن و فلسطین و لبنان متحد ایران در منطقه هستند مقایسه کرد.