خبرگزاری اسپوتنیک- حادثه نفتکش سانچی نخستین بار نیست که رخ داده و محیط زیست دریایی را تهدید می‌کند. در چنین حوادثی شاید امکان جمع آوری و پاکسازی بخشی از آلودگی وجود داشته باشد، اما بخش بزرگی از آن تا سال‌ها در طبیعت باقی می‌ماند و دود ناشی از آتش گرفتن نفت نیز به صورت باران‌های سیاه و سمی به زمین و دریا باز خواهد گشت.
بر همین اساس نیز قوانین سخت‌گیرانه‌ای را برای کشتی‌های حامل مواد نفتی و سمی وضع شده و به عنوان نمونه کشتی‌های حامل مواد سمی و نفتی باید دوجداره ساخته شوند تا در صورت بروز حادثه حداکثر مقاومت را در مقابل ضربه داشته باشند. منجمله معروفترین فجایع دریایی که آسیبهای جبران ناپذیری به محیط زیست دریایی وارد نموده تا جاییکه منجر به وضع قوانین جدید در صنعت کشتی سازی شد، می توان به «حادثه اکسان والدز» نفتکش آمریکایی، انفجار «کشتی ای بی تی سامر» با پرچم لیبریا، روانه کردن تعمدی نفت توسط عراق در خلیج فارس در سال 1991 که از آن به عنوان بدترین فاجعه زیست دریایی یاد می شود، حادثه «ام تی هاون» در نزدیکی بندر جنوای ایتالیا، نفتکش لیبیایی «توری کنیون» در جنوب غربی انگلستان و برخی حوادث دیگر اشاره کرد.
خانم دکتر پروین فرشچی معاون محیط زیست سازمان حفاظت محیط زیست در خصوص ابعاد خسارات وارده به محیط زیست دریایی پس از این حادثه به خبرگزاری اسپوتنیک گفت: ابعاد آلودگی طبیعتا هم بدلیل رها شدن سوخت خود کشتی و هم به دلیل محموله میعانات محترقه کشتی که طبق آمار۱۳۶هزار تن میعانات گازی و معادل حدود یک میلیون بشکه نفت بود بسیار زیاد است، اما اینکه میزان خسارات به طور دقیق چه میزانی است تا بررسی دقیق نمی توان اعلام کرد.
دکتر فرشچی در ادامه گفت: علاوه بر سوخت کشتی و محموله جاری شده در دریا که به گفته چین تا کنون دو لکه نفتی به وسعت ۱۱۰ کیلومتر مربع بر روی دریا ایجاد نموده، به دلیل آتش سوزی بسیار وسیع و طولانی مدت مقادیر زیادی دوده نیز در دریا و محیط زیست این منطقه منتشر شده است که تخمین میزان خسارت آن نیز هنوز مشخص نیست.
در خصوص اقدام به دریافت غرامت خسارت از ایران نیز باید بگویم، آنچه تا به امروز از شواهد و قرائن مشهود است مقصر در این حادثه نفتکش ایرانی نبوده و بعد از کارشناسی تعیین می گردد که مقصر اصلی در این حادثه چه میزان پرداخت می کند و البته بخشی از خسارت را بیمه پرداخت می نماید.
دکتر پروین فرشچی در خصوص امکان جبران و احیای محیط طیست آلوده شده پس از حوادثی مانند کشتی سانچی به اسپوتنیک گفت: در چنین شرایطی اگر نفت و یا هر محموله مایع در سطح دریا پراکنده شود، امکان جمع آوری آن و امحاء آن وجود دارد، اما در مورد کشتی سانچی با توجه به اینکه چند روز متوالی آتش سوزی وجود داشت بسیار بعید است که مواد سوختی پراکنده شده در سطح آب را توانسته باشند مهار نمایند. ضمن اینکه میزان آسیب دوده ای که به ساحل باز می گردد، کمتر از میزان آسیب مواد شیمیایی و نفتی است که در سطح دریا پراکنده می گردد.
وی افزود، در شرایطی که دمای آب به صورت غیر طبیعی افزایش یابد به آبزیان آسیب وارد می شود و احتمالا به دلیل آتش سوزی طولانی مدت و بالا رفتن دمای آب و هوا در این منطقه طبیعتا به آبزیان آسیبهایی وارد شده و محیط زیست آن را از حالت طبیعی خارج کرده است.
نیروی انسانی که ایران به دلیل این حادثه از دست داد جبران ناپذیر است و کل کشور را عزادار نموده است، اما آنچه که ما به عنوان آسیب محیط زیست از آن یاد می کنیم با تشکیل تیم متخصص بین المللی و البته به سختی شاید بتوان اقداماتی را برای جبران آن انجام داد. این منطقه باید از نظر زیستی، عمق دریا، نوع آبزیان و پرندگان، اینکه بستر مرجانها بوده یا خیر و مواردی از این قبیل بررسی شود که ظاهرا این بررسیها آغاز شده و چون حادثه در آبهای چین رخ داده بنابراین دولت چین مسئولیت بیشتری برای پیگیری دارد.
