تحریم روسیه، ایران و کره شمالی یا تهدید اروپا؟

تحریم‌های فوق در قبال روسیه به علت مسائل مرتبط با بحران اوکراین و مشخصا مسئله جزیره کریمه و دخالت مسکو در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده می‌باشد که عمدتا بخش انرژی این کشور را مورد هدف قرار داده است.
طرح‌های انرژی‌ اتحادیه اروپا که تحت تاثیر این تحریم واقع خواهند شد عبارتند از طرح نورت استریم 2، نیروگاه گاز طبیعی بالتیک در خلیج فنلاند، خط لوله استریم بولو که مربوط است به صادرات گاز روسیه به ترکیه و خط لوله سی پی سی مربوط به انتقال نفت قزاقستان به دریای سیاه از طریق روسیه، که شرکت انگلیسی آلمانی شِل، شرکت ایتالیایی اِنی و هندلینگ بین المللی بی جی از سرمایه گذاران و مجریان آنها محسوب می‌شوند. ضمن آنکه همکاری‌های اکثر شرکت‌های اروپایی مانند بی پی با شرکت روس نفت و به تبع آن تن ان کی نیز تحت الشعاع این تحریم به طور کامل قطع خواهد شد.
از سوی دیگر تحریم‌های جدید می‌توانند روابط واشنگتن با مسکو و تهران را به طور مستقیم، روابط ایالات متحده با چین را تحت تاثیر تحریم کره شمالی، و روابط ایالات متحده با اروپا را تحت تاثیر خطرات بالقوه تحریم ایران برای برجام و خطرات بخش انرژی اتحادیه اروپا به تبع تحریم روسیه به طور کامل در معرض خطر قرار دهند و به این دلیل اساسا بر خلاف منافع ملی ایالات متحده بوده و عملی کردن آن از سوی واشتنگن عقلانی به نظر نمی‌رسد.
اما جدا از این مسئله، تاثیر فراوان تحریم‌ها بر اتحادیه اروپا، این بسته تحریمی را پیش از اینکه به طرح تنبیهی روسیه تبدیل کند، به طرح تنبیهی اتحادیه اروپا بدل کرده است به طوری که بیش از هر چیز، دارای تاثیرات مستقیم منفی بر بخش تامین انرژی این قاره است.
با توجه به مسائل ذکر شده می‌توان اینگونه ادعا کرد که تحریم‌های مصوب از سوی مجلس نمایندگان ایالات متحده ممکن است پیش از مورد هدف قرار دادن سه کشور روسیه، ایران و کره شمالی، با هدف تحت فشار قرار دادن اتحادیه اروپا در جهت همسو شدن با سیاست‌های واشنگتن تنظیم شده باشند.