ضمن اینکه دائما ارتباطش با افغانستان وخیم تر می شود و مقامات پاکستان، افغانستان را به پنهان کردن تروریست ها متهم می کنند. افغانستان به نوبه خود اتهامات مشابهی را به پاکستان می زند.
اواخر فوریه پاکستان از حمله ی تروریستی وحشتناک دیگری در رعب و وحشت بود. حمله ای توسط تروریست انتحاری، که خود را در پناهگاه مقدس صوفی لعل شهباز قلندر در جنوب پاکستان منفجر کرد. در نتیجه این انفجار 90 نفر کشته شدند. این مسئله ارتباطات افغانستان و پاکستان را وخیم تر کرد و بلافاصله پس از حمله تروریستی ، پاکستان به برخی از تاسیسات در محدوده ی افغانستان شلیک کرد و سپس اعلام نمود که در نتیجه تیراندازی ها تقریبا ده ها اردوگاه تروریست ها از بین رفته اند. مسئله این است که مقامات پاکستانی معتقدند، افغانستان همسایه، وجود اعضای گروهک های تروریستی مانند طالبان پاکستانی و لشکر جهانگوی را که مسئول اقدامات تروریستی در پاکستان هستند، در محدوده اش نادیده می گیرد. رهبریت افغانستان به نوبه خود معتقد است
در واقع به عقیده برخی از تحلیل گران پاکستانی ، هند فعالانه از نیروهای مختلف برای فشار برپاکستان استفاده کرده و بر بی نظمی ها در این محدوده می افزاید که این شرایط هم مانند بنزین روی آتش است. افغانستان به نوبه خود از رفتار با مهاجرین افغان در پاکستان ناراضیست. براساس اطلاعات خود مهاجرین ، مورد خشونت پلیس قرار گرفته و حتی از ارائه خدمات پزشکی به آنها خودداری می شود.
آمریکا نیز بر تنش در ارتباطات بین افغانستان و پاکستان دامن می زند و در صورت وخیم شدن اوضاع در منطقه آمریکا ممکن است در حالتی قرار بگیرد که باید بین کشورها انتخاب کند و باید بداند که با کدامشان می خواهد روابط استراتژیک برقرار کند. در حال حاضر بدیهیست که دولت دونالد ترامپ هیچ گونه استراتژی روشنی در منطقه و کلا در زمینه سیاست در شرق ندارد. ترامپ که با شعار رد سیاست خارجی توسعه طلبانه برسرکار آمد عملا بلافاصله پس از رسیدن به مقام ریاست جمهوری قول های پیش از انتخاباتی را فراموش کرد و به سیاست سنتی آمریکا بازگشت ، یعنی مداخله فعال در امور سایر کشورها برای مثال می توان به حمله موشکی به پایگاه هوایی سوریه و بیانیه های ضد و نقیض نمایندگان دولت ترامپ در خصوص مسئله کره اشاره کرد. می توان گمان کرد که ترامپ واقعا قصد داشت بر مسائل سیاست داخلی تمرکز کرده و در امور سایر کشورها مداخله نکند اما پس از آنکه به کاخ سفید آمد تحت تاثیر آن نیروهایی قرار گرفت که به ادامه سیاست خارجی تجاوز گرانه ترغیبش کردند.
کاملا بدیهی ست که در اوضاع منطقه ای و بین المللی سخت و دشوار ، هرگونه اقدام نظامی دراین محدوده به نفع افغانستان و پاکستان نیست. اما عادی سازی ارتباطات بین دو کشور با ضد و نقیض هایی همراه است که در آینده نزدیک تغییری نخواهد کرد. ضمنا بی اعتمادی بین کشورها و مانورهای سیاسی — نظامی دشوارشان ، منجر به آن خواهد شد که پیروزی بر تروریسم در منطقه که همه به نظر برای رسیدن به آن تلاش می کنند به مدت نامعلومی موکول گردد.
