روزنامه پاکستانی «فرانتییر پست» نوشت: «هر دو رهبر حاضر اند با همه کسانی کار کنند که بعنوان بازیگران قانونی سیاسی وارد مذاکره شده و همراه با دولت افغانستان علیه آن‌هایی دست به اقدام بزنند که از.قبول راه صلح خودداری می کنند»
«ولادیمیر سوتنیکوف» کارمند علمی ارشد انستیتو شرق شناسی آکادمی علوم روسیه به روزنامه «کامرسانت» چاپ مسکو گفت پاکستان علاقه زیادی دارد تا موقعیت در افغانستان تثبیت شود. بعلاوه پاکستان نمی‌خواهد که دیگر کشور های دارای منافع خود مثلاً هند وارد افغانستان شوند. ممکن است این مذاکرات در یک کشور ثالثی مانند سوییس و یا قطر شروع شود. در دوحه پایتخت قطر نمایندگی طالبان معتدل کار می‌کند که با حمایت آمریکا افتتاح شده است».
راستش به عقیده آقای سوتنیکوف، اگر موفق نشوند شدت فعالیت‌های طالبان رادیکال را پایین بیاورند چشمانداز تاسیس دولت ائتلافی در افغانستان با شرکت طالبان مینانه رو زیر سؤال قرار خواهد گرفت.
عمر نثار رئیس مرکز مطالعات افغانستان معاصر مسکو در باره چگونگی تجزیه در میان طالبان بیشتر صحبت کرده و در این جریان سه گروه را مشخص کرد.
به گفته عمر نثار «بزرگترین آن‌ها به ریاست اختر منصور به اندازه کافی وابسته به پاکستان است. سرکرده آن در پیام اخیر امکان مذاکرات با شرایط معیین را بعید ندانسته است. همچنین طالبان قطر و طرفداران محمد رسول وجود دارند. طالبان قطر از همه فاصله گرفته و موضع خود را نسبت به مذاکرات مشخص نکردند لیکن محمد رسول همین چندی پیش امکان چنین مذاکراتی را قویاً رد کرد».
بعلاوه عمر نثار یادآوری کرد که پس از انفجار کابل در تابستان امسال اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان زیر فشار شدید مجلس و محافل اجتماعی قرار گرفته و به ناچار روند مذاکرات با پاکستان و طالبان را موقتاً متوقف کرد.
پس از گفت و گوهای پاریس میان سران افغانستان و پاکستان دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا نیز به این مذاکرات پیوست. به گفته آقای کامرون بریتانیا نیز آماده است به فرایند بازسازی صلح در افغانستان یاری برساند.
