ترامپ بر خلاف همیشه با ادبیات محترمانه و با واژه "خانم وزیر" کلینتون را خطاب قرار میداد و کلینتون نیز بر خلاف همیشه با لحنی نه چندان محترمانه با واژه "دولاند" طرف مقابل را مخاطب قرار داد تا اینگونه یاد مک دونالد را در ناخودآگاه بینندگان زنده کرده و باعث تمسخر ترامپ شود. ضلع سوم این شو تلویزیونی هم لستر هولت مجری سرشناس بود. اولین سیاه پوست مجری مناظرات انتخاباتی ایالات متحده در قرن بیست و یکم. هولت در این مناظره بارها دست روی نقاط حساس کارنامه شخصی ترامپ گذاشت اما به هیچ یک از موارد چالش برانگیز در مورد کلینتون اشارهای نکرد.
اگر این نکته که اکثر رسانههای جهان در تلاش برای القاء این نگرش هستند که کلینتون برنده مناظره اول بوده تا به این شکل رفتار یازدهم سپتامبر کلینتون را جبران کنند را کنار بگذاریم، باید عنوان کرد مسئله اساسیای که از این مناظره منتج شده ضعف پنهان سیستم کاندیداتوری انتخابات ایالات متحده است.
سیستم انتخاباتی رای الکتورال ایالات متحده که شاید از دموکراتیک ترین سیستمهای رای گیری در جهان باشد، در بخش کاندیداتوری دچار چنان ضعفی ست که امروز از میان بیش از سیصد میلیون نفر، هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ را به مرحله نهایی انتخابات ریاست جمهوری رسانده.
از منظری دیگر باید اندیشید به راستی چه اتفاقی رخداده که جامعه آمریکایی با متوسط سن حدود سی و هفت سال، دارای دو نامزد ریاست جمهوری با سنین شصت و هشت، و هفتاد سال است؟ آیا حقیقتا در این جامعه اشخاص دیگری با شرایط سنی و جسمی متناسب تر برای تصدی مسند ریاست جمهوری وجود نداشتند؟ این مسئله با مد نظر قرار دادن بیماریهای متعدد کلینتون که رسانهها مدعی آنها شدهاند بیشتر نیز نمایان خواهد شد. آفیژیا، اوتیزم، سرطان مغز، بیماریهای قلبی، سندرم پس از سکته مغزی، تشنج، تصلب چندگانه بافتها، دیابت، فشار خون، پارکینسون، آلودگی هستهای، خیرهشدن ناگهانی، سرطان زبان و عفونت مجاری ادرار!
ضعف سیستم کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده را زمانی میتوان بهتر درک کرد که بدانیم درصد مشارکت جوانان در نظرسنجیهای این دوره به سطح بسیار پایینی نزول کرده که ممکن است به عدم مشارکت بالای جوانان در انتخابات نیز ختم شود و با این تفاسیر پیش بینی مشارکت پایین 50% واجدین شرایط در انتخابات امسال دور از واقعیت نیست. روندی که حکومت ایالات متحده را بیش از پیش به حکومت اقلیت بر اکثریت تبدیل خواهد کرد.