سیستم کاندیداتوری ریاست جمهوری ایالات متحده دچار ضعف است

کلینتون به واقع نماینده برنامه‌های اوباما و یاران دموکراتش در حوزه‌های سیاست داخلی، اقتصادی و بین المللی ست، برنامه‌های موفق مانند برجام و رابطه با کوبا و برنامه های شکست خورده مانند عملکرد در قبال بحران خاورمیانه، بحران روابط با چین، فاجعه لیبی و…، و در مقابل ترامپ اگرچه ضعف عدم تجربه سیاسی را با وجود مشاوران تراز اول مرتفع خواهد کرد اما آنگونه که تا امروز نشان داده نماینده‌ای خواهد بود تمام عیار برای سیاست‌های شتاب‌زده و بداهه. با این حساب نباید آینده سیاسی ایالات متحده را حداقل از این منظر آینده روشن تری از وضع کنونی تصور کرد.
از منظری دیگر باید اندیشید به راستی چه اتفاقی رخداده که جامعه آمریکایی با متوسط سن حدود سی و هفت سال، دارای دو نامزد ریاست جمهوری با سنین شصت و هشت، و هفتاد سال است؟ آیا حقیقتا در این جامعه اشخاص دیگری با شرایط سنی و جسمی متناسب تر برای تصدی مسند ریاست جمهوری وجود نداشتند؟ این مسئله با مد نظر قرار دادن بیماری‌های متعدد کلینتون که رسانه‌ها مدعی آنها شده‌اند بیشتر نیز نمایان خواهد شد. آفیژیا، اوتیزم، سرطان مغز، بیماری‌های قلبی، سندرم پس از سکته مغزی، تشنج، تصلب چندگانه بافت‌ها، دیابت، فشار خون، پارکینسون، آلودگی هسته‌ای، خیره‌شدن ناگهانی، سرطان زبان و عفونت مجاری ادرار!
ضعف سیستم کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده را زمانی می‌توان بهتر درک کرد که بدانیم درصد مشارکت جوانان در نظرسنجی‌های این دوره به سطح بسیار پایینی نزول کرده که ممکن است به عدم مشارکت بالای جوانان در انتخابات نیز ختم شود و با این تفاسیر پیش بینی مشارکت پایین 50% واجدین شرایط در انتخابات امسال دور از واقعیت نیست. روندی که حکومت ایالات متحده را بیش از پیش به حکومت اقلیت بر اکثریت تبدیل خواهد کرد.