واسیلی کاشین مفسر نظامی روس در مصاحبه با اسپوتنیک متذکر شد که این تصمیمگیری می تواند برای سیر حوادث جنگی در این کشور اهمیت زیادی داشته باشد. چین می‌تواند کمک‌های صرفاً نظامی روسیه به سوریه را در جایی که کافی نیست تکمیل کند
کاشین ادامه داد: پیشتر چین به یگان های دولتی سوریه کمک‌های چشمگیری می‌رساند از جمله به شکل وسایل نقلیه، لباس نظامی و تجهیزات. ولی از گفته‌های تازه پیدا است که این تحویل ها گسترش خواهد یافت. حالا ارتش سوریه به وسایل نقلیه و ارتباطات و تکنیک مهندسی احتیاج کمتر از تسلیحات را ندارد. در باره آموزش پرسنل باید گفت که چین از این نظر از برتری برخوردار است زیرا برخی تسلیحات بکار رفته در عملیات جنگی در سوریه هنوز هم در در تسلیح ارتش چین است.
آن‌ها سامانه های توپخانه شوروی هویتزر دی — 20 با کالیبر 152 میلیمتر و دی — 30، 122 میلیمتری و نفربر های به ام په — 1 و توپ‌های ضد هوایی اس — 60، 57 میلی متری هستند که مشابه های دقیق آن‌ها تا کنون در تسلیح ارتش چین قرار دارند. بسیاری نمونه‌های اسلحه سبک و برخی انواع مسلسل ها و توپ‌های بدون لگد چین با سلاح های مربوطه شوروی شباهت صد درصد دارند. چین می‌تواند آموزش کارشناسان حمل و نقل، ارتباطات، لجستیک و پزشکی نظامی را بعهده خود بگیرد.
چرا چین برای انجام بازدید و بالا بردن نقش خود در منطقه همانا این موقع را انتخاب کرده است؟ اصلاً انتخاب خط درست در سوریه برای چین همیشه دشوار تر از روسیه بود. چین با همه کشور های منطقه خاور نزدیک از جمله با آن‌هایی که با هم مقابله می‌کنند روابط تجاری مقیاسی داشته و حالا هم دارد. عربستان سعودی و ایران به یک اندازه طرف‌های مهم چین برای همکاری اقتصادی و در رشته انرژتیک هستند.
در یک زمان سوریه به محلی تبدیل شده که انواع و اقسام پیروان اسلام رادیکال از سراسر جهان در آنجا جمع می شوند. از منطقه خودمختار شین جیانگ چین نیز به آنجا صد ها نفر آمدند. این شبه نظامیان در سوریه مدرسه‌ها و اردوگاه های آماده سازی جنگی جوانان دارند. چین علاقمند به نابودسازی این افراطیون است.
بعلاوه پایان یافتن جنگ با حفظ دولت سوریه و ادامه حکومت بشار اسد و یا بخشی از اطرافیان او، پیروزی مهم همه کشور در حال رشد می‌بود. در این صورت استراتژی آمریکایی تعویض رژیم ها و حمایت از قیام ها و برقراری رژیم های هواخواه غرب در سراسر جهان شکست می خورد. پیامد های این شکست جنبه جهانی داشته و در همه جا ها در خاور نزدیک و آمریکای لاتین و آفریقا و آسیای شرقی قابل دید می بود. استراتژی آمریکایی «انقلاب های رنگی» مایه نگرانی چین است و پکن در عقیم ماندن آن ذینفع است.
در حال حاضر به دنبال نبرد های سخت بدور حلب جنگ وارد فاز قطعی می شود. الان کل کشور های درگیر در این اختلاف مساعی خود را می افزایند زیرا این روز ها معلوم خواهد می شود که چه کسانی ساختار بعد از جنگ این منطقه را تعیین خواهند کرد. از این رو برای چین که قدرت بزرگ جهانی است بهترین زمان مداخله فرا رسیده است.
