حد اقل سخنان آقای سرگئی لاوروف در مورد سوریه که کاملا با سخنان آقای عادل الجبیر در تضاد بود نشان داد که این گمانه زنی ها کاملا بی پایه و اساس بود.
رهبران عربستان سعودی هم می دانند که خروج از زمره ایالات متحده در منطقه خاورمیانه جزو مسایلی نیست که حق تصمیم گیری در مورد آن را داشته باشند.
اگر تعداد ملاقات های وزرای امور خارجه کشورها ملاک روابط دو کشور به حساب می آمد وزیر امور خارجه روسیه و ایالات متحده که هیچ روسای جمهور روسیه و ایالات متحده آنقدر با هم ملاقات های حضوری و تماس تلفنی دارند که شاید با متحدان خود این تعداد ملاقات ها را نداشته باشند و امروزه می بایست روسیه وایالات متحده تبدیل به متحد می شدند. ملاقات های ماراتونی آقای ظریف و جان کری تا همین دو سه هفته پیش نیز می بایست ایران و ایالات متحده را به دو متحد تبدیل می کرد.
در واقع می توان گفت پس از توافق هسته ای برخی رسانه های عموما وابسته به عربستان سعودی و غرب در تلاش هستند روابط ایران و روسیه را شکرآب کنند و از هر فرصتی در این زمینه استفاده می کنند. متاسفانه برخی رسانه های داخلی ایرانی هم در دام این رسانه ها می افتند.
نمی توان ادعا کرد که روابط ایران و روسیه به اتحاد رسیده اما شرایط و منافع دو کشور مخصوصا در مورد مسایل مختلف بین المللی آنقدر به هم نزدیک گشته که این دو کشور در موارد مختلف در یک جبهه قرار گرفته اند و خواسته یا نا خواسته بصورت دو متحد عمل می کنند. از مسایل مرتبط با سوریه وعراق و یمن و بحرین گرفته تا حتی مساله اوکراین و لیبی و… تا مسایل اقتصادی جهانی مثل تبادلات ارزی و نفت و… مواضع ایران و روسیه امروزه بسیار به هم نزدیک تر است تا مثلا روسیه و عربستان سعودی یا ایران و ایالات متحده.
همانگونه که هر دانشجوی ترم اول علوم سیاسی و یا روابط بین الملل می تواند به شما بگوید ملاک روابط کشورها منافع و دیدگاه های استراتژیک دو کشور می باشند نه تعداد ملاقات های مسئولین آنها. و امروزه منافع ایران و روسیه به یکدیگر بیش از پیش گره خورده.
امروزه روسیه تلاش دارد ایران را وارد اتحادیه های مشترک مثل شانگهای و بریکس و غیره نماید، البته ایران هم تمایل دارد به این اتحادیه ها ملحق گردد.
آقای ظریف قرار است طی هفته آینده از مسکو دیدار کند و هر دو کشور علاوه بر مسایل مرتبط با ارتقای سطح همکاری های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی خود قرار است در مورد نتایج تلاش های خود برای به فرجام رساندن طرح حل سیاسی درگیری های سوریه با هم رایزنی کنند. در واقع ایران عهده دار هماهنگی با برخی طرف های این جنگ مثل قطر — لبنان — ترکیه و دولت سوریه شده بود و روسیه عهده دار هماهنگی با برخی اطراف دیگر مثل عربستان سعودی و مخالفین سوری دولت سوریه و… و قرار است این دو کشور دست به دست هم بدهند تا راهکاری برای حل بحران سوریه که منافع مشترک هر دو در آن است پیدا کنند. وقطعا خروجی دیدار وزیر امور خارجه ایران از روسیه به مراتب بیشتر از دیدار وزیر امور خارجه عربستان از روسیه خواهد بود.
عربستانی ها چندین مطلب مبنی بر همکاری های اقتصادی با روسیه و برنامه ریزی برای سرمایه گذاری های ملیاردی در این کشور در رسانه های خود مطرح کردند. سبکی که معمولا برای اغوا کردن کشور های محتاج به پول آنها از آن استفاده می کنند. اما این رفتار در مورد روسیه جواب نمی دهد چرا که روسیه کشوری است که به پول های عربستان احتیاجی ندارد و چند دهه قبل نشان داده که هیچ طرح همکاری اقتصادی میان عربستان سعودی و روسیه به دلیل اینکه عربستانی ها همیشه تحت اراده ایالات متحده عمل می کنند پا نگرفته و بعید است پا بگیرد و همه این سخنان فقط مصطلحا فقط "چیزی را بگویم تورا خوش آید تا چیزی را بگویی مرا خوش آید".
به همین دلیل می توان گفت دعوت های مکرر از مقامات عربستانی برای حضور در روسیه هم فقط در این باب ((یعنی هماهنگی برای یافتن راهکار سیاسی برای بحران های منطقه خاور میانه)) بوده و لا غیر.
