پتر پاروشنکو در ماه آوریل فرمانی را امضا کرد که برنامه ملی همکاری کشورها با ناتو را در سال 2015 تایید می کند.
اوکراین از مدتها پیش می خواهد وارد ناتو شود. اولین بار سال 2002 در زمان ریاست جمهوری لئونید کوچما درباره این خواسته خود سخن گفت. قبل از آن هم سال 1999 کمیسیون اوکراین کارهایی در این رابطه انجام داد. اما همه چیز به همین ختم شده است.
حتی کارشناسانی که همنظر مقامات امروز کی یف هستند می گویند که الان زمان مناسبی نیست. صحبت درباره اینکه اوکراین باید مسیر جدی در مسیر توسعه دولتی خود طی کند و تنها بعد از آن به دنبال اتحادیه های جدید و نظامی باشد، هر چه بیشتر به گوش می رسد. الکساندر میخایلوف عضو شورای سیاست خارجی و دفاعی در این رابطه می گوید: «امروز اوکراین یک دولت عجیب است. به نظر من نمی توان اسمش را دولت گذاشت. این فقط یک حکومت با سیاست غیرقابل پیش بینی و سیاستمداران غیرقابل پیش بینی است. در نتیجه، در آینده نزدیک باید همه چیز به دقت بازنگری شود. غرب نوعی وفاداری به مساله حکومت نشان می دهد. به عنوان مثال، غیرقابل تقسیم بودن منطقه. سخن پراکنی های آنها هم در همین رابطه است. اما آنها تصور درستی از محصول امروز ندارند. زیرا رهبری امروز اوکراین نشان داده که بعید است حتی شهروندان اوکراین هم بخواهند با وجود چنین حکومتی آنجا بمانند. به نظر من، در اینجا یک بازی سیاسی خسته کننده در جریان است».
علاوه بر این، در آینده هر نوع ارتباط با اوکراین ناتو را به فکر می اندازد که صدمات جدی خود را بسنجد. این صدمات فقط به اعتبار ناتو مربوط نمی شود. نباید فراموش کرد که در دنیا همه چیز به نوعی با هم در ارتباط قرار دارد و وضعیت آشفته ای که امروز در جنوب شرق اوکراین حاکم است، در آینده بر اروپا و حتی تمام دنیا تاثیر خواهد گذاشت. الکساندر میخایلوف می گوید: «به نظر من، با گذشت زمان، کشورهای ناتو متوجه می شوند که اوکراین را باید به عنوان یک تهدید جدی برای تمام جامعه جهانی بررسی کرد. زیرا بسیاری از حوادثی که امروز در این کشور رخ می دهد، طبق قانون واکنش معکوس پیش خواهد رفت. به عبارتی این واکنش معکوس باعث می شود که اوضاع در اوکراین وخیم تر شود. در آینده نزدیک، پیامدهای این مساله از مرزهای اوکراین فراتر رفته و به اروپا کشیده می شود».
کی یف در حالی که برنامه های همکاری خود را با ناتو تنظیم می کند، فراموش کرده که کشورهای ائتلاف به اوضاع نابسامان دانباس چه واکنشی نشان دادند. حتی این واکنش در تلاشهایش برای مجازات مسکو به خاطر دفاع از مواضع خود نیز اشکار شده. سرگی یرماکوف معاون مرکز تحلیلی — خبری تاوریچ از انستیتوی مطالعات استراتژیک می گوید که آنها بهانه ای برای نزدیک شدن به مرزهای روسیه پیدا کرده اند.
وی در ادامه توضیح می دهد: «شورای روسیه — ناتو در زمن شروع فار فعال بحران با تاخیر زیاد دور هم جمع شدند و در شرق اوکراین درگیری مسلحانه شروع شد. علاوه بر این، ورشبو و ژنرال فیلیپ بردلو به عنوان نفرات برجسته ناتو، روسیه را متهم می کنند. در ناتو لحن ضد روسی شدیدی به گوش می رسد. در شرایط کنونی که ظرفیت های نظامی نیروهای واکنش ائتلاف بیشتر می شود و کمک های نظامی را افزایش می دهند و همچنین نیروهای مسلح آمریکایی در اروپا گروه بندی شده و به سوی مرزهای روسیه حرکت می کنند، ما شاهد چه چیز هستیم»
تمام سخنان ناتو درباره همکاری برای اوکراین به شکل تجهیزات نظامی امریکایی در غرب کشور متبلور شد. در فاصله نه چندان زیادی از منطقه ای که آتو300 نیروهای ویژه امریکایی نام دارد و بیشتر آنها اوکراینی تبار هستند، نظامیان اوکراینی را برای عملیات نظامی تقسیم بندی می کنند. یکی از تمریناتی که زیاد استفاده می شود، شکستن درب با پا است. سربازان شجاع گارد ملی تقریبا هیچ اطلاعات پایه ندارند. بعید است که این واقعیت از چشم ناتو دور بماند، یعنی بعید است که اعضای ناتو در آینده نزدیک به این همکاری و مشارکت علاقه نشان بدهند. طبیعی است که هرچه نظامیان اوکراینی برای متخصصین ناتو جذاب تر باشند، بیشتر باعث تحریک در جنوب شرق اوکراین می شوند. اما زمان این را نشان می دهد. فعلا پاول کلیمکین وزیر خارجه اوکراین مجبور است به امید صندوق های امانی بنشیند، صندوق هایی که ازطرف ناتو می تواند ارتش اوکراین را حمایت کند.
