مولف این مقاله یادآوری کرده که سارنایف را که سه نفر را کشت به اعدام محکوم کردند در حالیکه هیچ یک از افرادی که مشغول تصفیه های نژادی بودند و سیاه پوستان را به بردگی می کشاندند محاکمه نشده بودند. امروز پلیس آمریکا سیاهپوستان کشور خود را بدون تعمق به قتل می رساند. مثلا آنها ستون فقرات فردی گری در بالتیمور را پاره کردند و یک پسر 12 ساله را در 2 ثانیه پس از آنکه از ماشین بیرون آمدند کشتند. آمریکایی ها در آخر جنگ جهانی دوم دو بار به شهر های بی دفاع بمب اتمی پرتاب کردند و به گفته مورخان نیازی به این کار نبود زیرا ژاپن آماده بود تسلیم شود و آمریکا برای توحیه ادعا کرد که می خواست جان های انسانی را حفظ کند.
از این گذشته آمریکا بار ها کشور های زیادی موجود در سراسر جهان به سلاح هسته ای تهدید می کرد. تاریخ می آموزد که که این تهدید ها باید جدی گرفته شود.
آمریکا همچنین بدون هیچ براهین وزین به ویتنام تجاوز کرد و در نتیجه 57 هزار آمریکایی جان باخته در جنوب شرقی آسیا 3 میلیون نفر کشته شد. این روزنامه نگار ادامه داد: این راهپیمایی نظامی ادامه یافت و شامل عراق و افغانستان شد. با گذشت 10 سال جنگ در افغانستان و 20 سال بمباران ها در عراق آمریکایی ها هنوز هم نمی توانند این کشور ها را روی نقشه جغرلفیایی پیدا کنند و فرد معمولی آمرکایی نمی تواند توضیح دهد که چرا آمریکا در عراق یا افغانستان می جنگد. قتل ها در هر دو کشور ادامه دارد. بر اثر حملات ددمنشانه چندین ساله در عراق بیش از یک میلیون نفر کشته شده و تعداد تلفات در افغانستان به زحمت می شود حساب کرد در آنجا لا اقل 21 هزار نفر از افراد بی دفاع بهلاکت رسیدند.
مولف سپس نوشت: سارنایف سه نفر را کشت و اعدام خواهد شد در حالیکه هیچ کس بخاطر قتل میلیون ها نفر در عراق و افغانستان به کیفر اعمال خود نخواهد رسید.
این مقاله نویس ادامه داد: آمریکا در هفت ماه بمباران ها، لیبی را ویران کرده و آن کشور را به آنارشی کشاند و حالا سوریه را بطور منظم بمباران می کند. آمریکا از عربستان سعودی که یمن را بمباران می کند جانبداری کرده و به آن بمب های خوشه ای ممنوع شده در بیش از 100 کشور تحویل کرد. بعلاوه آمریکا به عربستان سعودی برای نشانه گیری داده ها واگزار کرد و سوختگیری جنگنده های بمب افکن آن کشور در زمان پرواز را تامین نمود. از روز عمل تروریستی 11 سپتامبر تا کنون آمریکا 14 کشور را بمباران کرده. لیکن به نظر می رسد که این بمب ها و مرگ ها در مقایسه با یک بمبی که در ماراتن بوستون باعث مرگ سه نفر شد اهمیت چندانی ندارد.
کلیفورد در پایان نوشت: بدین طریق هیچ چیز تعجب آوری در اعلام حکم اعدام نیست. زیرا آمریکا همانا به کار کشتن اشتغال دارد. ولی اگر سارنایف بخاطر کشتن سه نفر به اعدام محکوم شده چرا فردی یافت نمی شوند که حاضر باشد جوابگوی مرگ 3 میلیون نفر در جنوب شرقی آسیا و مرگ بیش از یک میلیون نفر در عراق و بمباران 20 ساله آن کشور شود؟ چرا سارناییف را محکوم کردند و دیگران نه؟
شاید سارنایف افراد بی گناهی را کشته، ولی در این صورت معلوم نیست که تقصیر 3 میلیون نفر از ساکنان کشته شده در جنوب شرق آسیا و یک میلیون نفر در عراق و تعداد بی شمار قربانیان بی گناه در لیبی و سوریه و افغانستان چیست؟ آمریکا 8 عروسی در افغانستان را بمباران کرد و در نتیجه صد ها نفر جان باختند. کلیفورد اشاره کرد: به این خاطر باید در باره نوشته ای فکر کرد که سارنایف قبل از درستگیری در قایق گذاشت با این محتوا: "دولت آمریکا افراد بی گناه ما را می کشد. کشتار افراد بی گناه ما را متوقف کنید و ما هم متوفق می شویم". در واقع آیا میان قتل افراد بی گناه در ماراتن و عروسی تفاوت وجود دارد؟ اگر بمب ها می کشند مگر کل کسانی که در بمباران ها شرکت کردند نباید به کیفر یکسان اعمال خود برسند؟ پاسخ این سوال معلوم است.
