این اقدام عملا پس از اتمام جنگ جهانی دوم آغاز و نتایج آن با شروع قرن جدید، نمایان گردید. چشم پوشی از اصول سازمان ملل، یکی از بزرگترین پیروزی های واشنگتن محسوب می شود.
اساسنامه سازمان ملل برای ایالات متحده آمریکا هیچ ارزشی ندارد. برای نمونه می توان به تصمیم آمریکایی ها برای بمباران اماکنی که به نظر آنان امکان استقرار شبه نظامیان داعشی در آن وجود دارد، اشاره کرد. البته این کار نه به تنهایی بلکه توسط گروه ائتلاف صورت می پذیرد. اما نیازی به توضیح نیست که این ائتلاف فقط نقش سیاهی لشکر را دارد و بازیگر اصلی در پشت آنها قرار گرفته است. آمریکا از این حقیقت که انجام اینگونه عملیات، می تواند نظم جهان را در حل مناقشات مختل کند، نگرانی ندارد. تحقیر نهادهای با نفوذ همچون سازمان ملل، از خصوصیات سیاستمداران امروزی آمریکا می باشد. یانیس یوکشا، پروفسور علم حقوق در این زمینه می گوید:
"اکثر اقداماتی که امروز آمریکا و متحدان آن انجام می دهند خارج از چارچوب قوانین سازمان ملل است. لذا ما شاهد چه چیزی هستیم؟ جنگ های خونین و وحشتناک آمریکا در ویتنام و افغانستان، نابودی عراق، تکه تکه شدن لیبی و جنگ در سوریه و تلاش برای بروز اختلافات در مصر."
واشنگتن دارای اندیشه ای ابدی در خصوص انحصارطلبی است. به نظر آنان هیچگونه تصمیمی از جانب سازمان ملل ضرورتی ندارد، مهم، تصمیم آمریکا است. کلا آمریکایی ها خود را به عنوان ناجی در بمباران مواضع داعش می دانند. آخر عراقی ها برای مقابله با داعش، از جوامع جهانی درخواست مساعدت کردند. لذا باید بدون هیچ تاخیری آنها را نجات داد چرا که تصمیم اوباما درست بوده و بمباران سوریه نیز توسط نظامیان، صحیح بوده است. به عقیده یوگنی وایکو، استادیار دانشکده "علوم سیاسی کاربردی" وابسته به دانشگاه مالی نخست وزیری روسیه، تحقیر افکار عمومی جهان باعث نارضایتی برخی از کشورها شده است:
"ما همیشه از یک طرف با موضوع حقوق بین‌الملل، و از طرف دیگر منافع ملی کشورها دست به گریبانیم. اما در اکثر اوقات منافع ملی بر قوانین و حقوق بین‌الملل پیشی می گیرد. اکنون انتقاد نسبت به وجود چنین سیاستی، نه تنها از طرف کشورهای غیر غربی، بلکه از جانب فعالان و جوامع اجتماعی کشورهای غربی نیز شنیده می شود".
تمایل آمریکایی ها برای دور زدن سازمان ملل متحد می تواند به راحتی توضیح داده می شود. یانیس یوکشا می گوید که حتی حق وتوی روسیه نیز نمی تواند آمریکا را متوقف کند:
"روسیه در حال حاضر با استفاده از حق وتو، می تواند هرگونه اقدام غیرقانونی از طرف دیگر کشورها را متوقف کند. اما شاهد این واقعیت نیز هستیم که حتی اگر روسیه از حق وتوی خود استفاده کرده و در نهایت سازمان ملل متحد رای گیری را متوقف کند، کشورهای غربی بدون تایید سازمان ملل اقدامات خود را عملی می کنند".
به موازات آن، تعداد نارضایتی جهانیان نسبت به اقدامات ایالات متحده رو به افزایش است. یوگنی وایکو معتقد است که سیستم فعلی پاسخگو نبوده و نیاز به تغییرات است:
"مدت هاست که سوالات زیادی نسبت به کارایی سازمان ملل متحد مطرح می شود. نقطه عطف این نارضایتی ها متعلق به حوادث سال ۱۹۹۹، پیرامون کشور سابق یوگسلاوی است. از آن زمان به بعد ما شاهد تضعیف این سازمان در برخورد با درگیری های مختلف در جهان هستیم. اما از طرف دیگر فعلا و در آینده نزدیک هیچ نهادی نمی تواند بطور تمام و کمال جایگزین سازمان ملل متحد شود. در حال حاضر ما شاهد تلاش برای ایجاد گروه کشورها در حل موضوعات مختلف هستیم. اما مطلقا هیچ روندی در تثبیت اوضاع وجود ندارد. فعلا سازمان ملل متحد تنها ارگانی است که اساسا و از نظر قانونی می تواند کشورها را دعوت به مصالحه و توافق کند".
در عرصه سیاست، نقش سازمان ملل متحد با بروز هر بحران و درگیری کم رنگ تر می شود اما با این حال هنوز حق داشتن صدا برای این ارگان، بدون تغییر باقی مانده است.
.
