در سال ۲۰۱۴، آمریکا از محل فروش تسلیحات خود، ۳۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار به خزانه خود اضافه کرد. مشتریان خارجی که در بین آنها عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عربی نقش اساسی داشتند، باعث گردید تا تولیدکنندگان تسلیحات آمریکایی، فعالیت خود را حفظ کنند.
تغییرات ژئوپلیتیکی ده ساله اخیر هیچ تاثیری بر روی فعالیت مجتمع های صنایع دفاعی آمریکا نداشته است. این صنایع نقش بسزایی در اقتصاد کشور دارند. فعالیت آنها نه تنها به عنوان موضع مستحکم آمریکا در بازار جهانی اسلحه تلقی شده بلکه منبع درآمد ثابتی نیز می باشد. معاملات تسلیحاتی، امکان اشتغال شهروندان را فراهم کرده و به عنوان نوش دارویی برای مقابله با بیکاری می شود. ایوان کونووالوف، مدیر مرکز بازار استراتژیک معتقد است که واشنگتن به همین دلیل توجه ویژه ای به حفظ رهبری بازار اسلحه در سراسر جهان دارد:
"مجتمع های صنایع دفاعی برای ایالات‌متحده یکی از مهمترین بخش ها در اقتصاد و صنایع آمریکا می باشد، بنابراین توسعه آن برای ایالات‌متحده بسیار مهم است.اگر توجه داشته باشیم متوجه می شویم که بسیاری از جنگ ها فقط بخاطر منافع مجتمع های صنایع دفاعی ایالات‌متحده آمریکا آغاز شده است. وقتی که فروش تسلیحات با رکود مواجه شود، بودجه نظامی کاهش یافته در نتیجه هزینه های مربوط به خرید اسلحه برای ارتش آمریکا کمتر می شود. البته از طرف دیگر، صادرات تسلیحات آمریکا، یکی از مهمترین ابزار در عرصه دیپلماسی است".
با این حال ابزاری به عنوان دفاع از منافع، دیپلماسی کلاسیک تلقی نمی شود. در واقع آمریکایی ها در هنگام فروش تسلیحات در سراسر جهان، دیپلماسی را با نگرش خود تفسیر می کنند. یعنی زمانی که سوددهی، مهمترین نقش را در معاملات ایفا می کند. ایگور شاتروف، قائم مقام موسسه ملی توسعه ایدیولوژی معاصر به این نکته اشاره دارد که:
"آمریکایی ها با کشورهایی که بین آنها شرایط پیچیده ای بوجود می آید، رفتاری انگل موآبانه داشته و به هر دو طرف اسلحه می فروشد. بدین ترتیب که اسلحه از نظر قانونی فقط به یک طرف مناقشه تحویل داده می شود. طرف دیگر از روش سوری، با استفاده از شرکت های خارجی، سلاح دریافت می کند. کشورهای حامی تروریسم اغلب از این طریق تسلیحات می خرند."
القاعده، نمونه ای است بسیار واضح، که در آن می توان نتیجه اینگونه سیاست ها را مشاهده کرد. اما برای آمریکایی ها کسب چنین تجربیاتی، کفایت نمی کند. ایوان کونووالوف می گوید که آنها آماده اند شبه نظامیان بیشتری را تغذیه کنند:
"فروش اسلحه و تجارت تسلیحات، کسب و کار بسیار حساسی است. اغلب اوقات بازیگرانی که در این معاملات شرکت دارند، در سایه قرار می گیرند. عرضه گزینه ای اسلحه، یکی از جنبه های منفی فروش تسلیحات آمریکایی است. برای مثال می توان به اوضاع در سوریه اشاره کرد. آمریکایی ها معتقدند که آنها این حق را دارند تا به شورشیان سوری مخالف دولت قانونی، اسلحه تحویل دهند".
اما برای دور زدن هر قانونی، مکانیسمی تحت عنوان لابی، همیشه به کمک آنها می آید. کلیه تولیدکنندگان سلاح در آمریکا، مدت هاست که ارتباطات تنگاتنگی با سیاست مداران دارند. اینگونه روابط تسهیل کننده دریافت هرگونه توافق در هر سطحی است. اما در عرصه جهانی، فقط روسای جمهور پاسخگوی اینگونه معاملات هستند. به همین دلیل است که آنها به طور منظم دریافت کننده جایزه صلح نوبل هستند!
.
