این کپی برداری ها از دنیای مجازی بازی های کامپیوتری توسط برنامه نویسان گرفته تا در واقعیت توسط کارخانه ها و کمپانی های تولید اسلحه ی بسیار از کشورهای دنیا رخ می دهد. از زمان پیدایش اسلحه ی کلاشنیکوف تا به امروز، بیش از یکصد نسخه ی تقلبی ساخته شده است که پروژه ی اکثر آنها، شکست سنگینی را پذیرفته اند. جالب ترین نسخه های تقلبی، چیزی مشابه و مابین اسلحه و نارنجک تفنگی ضد تانک هستند. توجه شما را به دیدن مشهورترین آنها جلب می نماییم.
مختصصان رومانیایی و قوه ی تخیل فنا ناپذیر
در میان ده ها نوع کپی اسلحه ی کلاشنیکوف، مدل هایی که در سالهای مختلف در کشورهای عضو پیمان ورشو یعنی رومانی، مجارستان و لهستان تولید شده اند، مشهورترین آنها هستند. در کل می توان گفت که کشورهای حامی و متحد اتحاد جماهیر شوروی، راحت ترین راه را برای خود انتخاب کرده اند. آنها با ایجاد تغییرات و افزودن قوه ی تخیل خود در مدل کامل "AK-47"، اقدام به تولید چند مدل اسلحه نمودند. اسلحه های "PM Md.65" سال 1965 میلادی و "PA Md.86"، نمونه های بارزی از تغییر در ارگونومی و رنگ کلاشنیکوف توسط متخصصان رومانیایی و تولید یک شاهکار جدید می باشد.
از مهمترین تغییرات ایجاد شده توسط کارشناسان مخترع رومانیایی می توان به تغییرات اساسی در شکل ظاهری و همچنین شکل و اندازه گلنگدن اشاره نمود. رومانیایی ها در نخسه برداری و تولیدات، توجه ویژه ای به تغییر در بخش میانی و قنداق داشته و دارند. قنداق ها پیشتر اغلب از جنس چوب ساخته می شدند. جالب اینجاست که بخش اعظم موضوع تغیرات، نطفه در علاقه و تخیل طراحان آن داشته است.
آقای "ایگور زنچوک، مدیر مرکز تیر اندازی تاکتیکی و از کارشناسان خبره ی اسلحه، در مصاحبه ای با کانال تلوزیونی "ازویزدا" روسیه، در رابطه با زندگی نسخه های رومانیایی کلاشنیکوف می گوید:
"راستش را بخواهید، وقتی در سفری که به آمریکا داشتم با مدل رومانیایی کلاشنیکوف مواجه شده و آن را در دست گرفتم، مو بر اندامم سیخ شد. تا به حال چنین نسخه ی عجیبی را از نزدیک ندیده بودم. وقتی برای اولین بار به نسخه ی رومانیایی کلاشنیکوف خیره شدم، با خودم گفتم: این دیگرچیست؟. در این اسلحه دیگر اثری از تلاش طاقت فرصای آقای کلاشنیکوف برای خلق یک اسلحه ای ایده آل دیده نمی شد. آنها به هیچ چیز رحم نکرده بودند. با این که اسلحه کلاشنیکوف اورجینال ساخت شوروی و روسیه، قدیمی به شمار می روند، ولی همچنان براحتی قابل بهره برداری و استفاده هستند. این در حالی است که مدل رومانیایی طوری طراحی شده است که قلق دار بوده و باید به آن عادت کرد. نخست باید گفت که رومانیایی ها از سال 1965 میلادی، شروع به ایجاد تغییرات در اسلحه های مختلف نموده اند. این تغییرات از سایز گرفته تا لوله، طول اسلحه و نصب تجیزات بی مصرف را شامل می شد. به نظر من، از مدل ناب و اصیل کلاشنیکوف دیگر اثری باقی نمانده بود. تنها نکته ی مثبت مدل رومانیایی، مکانیزم شلیک قابل قبول و مطمئن بود. حقیقتش را بگویم، من اصلا دوست نداشتم در میدان جنگ با چنین اسله ای به دل دشمن نفوذ کنم."
استعداد و توانایی صرفه جویی لهستانی ها
در میان ده ها مدل کپی برداری شده از اسلحه ی کلاشنیکوف، مدل لهستلانی آن با نام "Tantal" از غم انگیزترین آنها از لحاظ کیفیت می باشد. مدل تانتال توسط آقای "باگدان اشپادرسکی" به عنوان مدل پیشرفته، سبک وبهبود یافته ی کلاشینکوف طراحی شد. ولی کسی نمی داند چرا در عمل، همه چیز برعکس اتفاق افتاد. در نهایت، تمامی برنامه های ساخت اسلحه ای ارزان تر و ساده تر، با شکست مواجه شدند. مکانیسم استفاده در مدل تانتال در مقایسه با مدل "AK-47" تقریبا 2 برابر سخت تر و فشنگ های ضعیف (5,45х39) میلیمتری، برخی اوقات ضعیف عمل کرده و برخی اوقات نیز با احتراق ناقص مواجه می شود.
آقای "الگ راداشویلی" تاریخدانان نظامی و کارشناس خبره ی صنعت اسلحه سازی، در مصاحبه ای با شبکه ی تلوزیونی "ازویزدا" در رابطه با مدل لهستانی کلاشنیکوف می گوید:
"لهستانی هم دقیقا اشتباه رومانیایی ها انجام دادند. آنها به سراغ لوله و بدنه ی اسلحه رفته و سعی کردند آن را بهتر کنند. در همین زمان، آنها به این نتیجه رسیدند که اسلحه ی کلاشنیکوف بسیار سنگین است و در همین راستا، بسیاری از قطعات همچون بخشی از بدنه را از جنس پلاستیک تولید کرده و در کل به اصطلاح، شور قضیه را درآورند. آنها به عبارتی، یک اسلحه ی خوب را تغییر داده و یک اسلحه ی ناتوان تحویل دادند. آنها آگاهانه از سال 1990 تا 1994 میلادی، حدودا 25 هزار قبضه از این اسلحه را تولید کردند. تنها نکته ی موفقیت آمیز این پروژه، توقف پروسه ی ساخت بود. داده های حاکی مبنی بر این است که سلاح های تولید شده، در حال حاضر در کشورهای خاورمیانه در گردش است و ارتش خود کشور لهستان به سلاح های ناتو مجهز شده است."
عجوبه ای از سرزمین عراق
راستش را بخواهید، مدل های رومنیایی، مجاری و لهستانی دیگر تعجب کسی را بر نمی انگیزد. ولی کاری که عراقی ها به اسلحه ی کلاشنیکوف کردند، واقعا معرکه است. نخست این که به خوبی مشخص است که این مدل با نام "تبوک" با تغییر رنگ و قنداق، از روی "AK-47" به طرز بی کیفتی کپی برداری شده است. از طرف دیگر، امنیت و اطمینان بسیار پایین اسلحه ی جدید نیز، به کل با اهداف پروژه در تناقص بوده است.
آقای "رومان ویازنیک" مربی تیراندازی و کارشناس اسلحه، در مصاحبه ای با کانال تلوزیونی "ازویزدا"، از خاطران خود از زمانی می گوید که اسلحه ی کلاشنیکوف عراقی را در دست گرفت، می گوید:
"اسلحه ی بی کیفتیتی بود. نمی توانستم بفهمم که چرا باید چنین اسلحه ای ساخته شود. گذشته از کپی برداری، عراقی ها هم مثل رومانیایی ها از خودشان مدل درآورده و طول آن را کوتاهتر کردند. در کل، تبوک 10 سانتیمتر از کلاشنیکوف کوتاهتر است. همچنین تغییرات در قنداق و استفاده از موادی که در ترکیبات اسباب بازی های کودکان استفاده می شود در این اسلحه، به شدت از کیفیت آن کاسته بود. در آخر می توان گفت که آنها در اساس طراحی تبوک از مدل ناتمام اسلحه ی "М-70" ساخت یوگوسلاوی، استفاده کرده اند."
از دیگر تغییرات جالب در مدل عراقی می توان به حذف وضعیت رگبار اشاره کرد که این نیز قاب درک نمی باشد. عراقی ها از همه ملت ها بیشتر برای تخریب اسلحه کلاشنیکوف و ساختن سلاحی ضعیف تلاش کرده اند. آخرین ضربه ی سنگین عراقی ها به سلاح جدید، استفاده از فشنگ های چینی "М43" بود. فشنگ های چینی در نوع خود فاجعه بوده و در هر 5 مورد، یکی احتراق نمی کند. اگر نظر من را به عنوان یک کارشناس بخواهید، خواهم گفت، آن سلاحی که در جنگ های متعدد، توان خود را به خوبی نشان داده است را نباید تغییر داده و بدتر کنیم."
اژدهای آسیایی
پس از کاهش و افت روابط میان شوروی و چین، چینی ها تصمیم به کپی برداری از اسلحه ی کلاشنیکوف و تولید مدلی با نام "تیپ-56" گرفتند. جالب اینجاست که چینی ها، هم توانستند تمامی قطعات و اجزاء را مو به مو بسازند و هم توانستند اسلحه ای جدید را در کیفیت مطلوبی تولید کنند. تنها فرق کلاشنیکوف با مدل تیپ-56 در نوک اسلحه و سرنیزه ی آن است که می تواند به کمک مکانیسم مخصوص، جمع و تا شود.
مهمترین نکات مدل چینی، در امنیت کلی و قیمت تمام شده ی پایین اسلحه است. به کمک کپی برداری موفق و توان ساخت بالا، چینی ها توانستند حدودا 15 میلیون قبضه از اسلحه ی تیپ-56 را تولید کنند. به کشور چین می توان لقب بهترین کپی بردار دنیا را داد. تا به امروز، به غیر از چین، هیچ کشور دیگری نتوانسته است اسلحه ی کلاشنیکوف را طوری بسازد که از لحاظ کیفی با مدل اصل برابری داشته باشد. تلاش چین برای کپی برداری به اسلحه ی کلاشنیکوف ختم نشده و این کشور بعدها اسلحه هایی نظیر "تیپ-86" و مدل مطلوب "АКС-223" بر اساس فشنگ های (45*5،56) ناتو، را به تولید و بهره برداری رساند.
تلاش های کشورهای مختلف دنیا برای کپی برداری از اسلحه ی کلاشنیکوف در طول دهه های متمادی، نشانگر چند موضوع مهم است و آن هم، هزینه ی اقتصادی ساخت، طراحی ساده، اطمینان و سادگی در استفاده "AK-47" حتی برای سربازهای بی تجربه می باشد. این نکات، کلاشنیکوف را به یکی از بهترین انتخاب ها در میان اسلحه های اتوماتیک تبدیل کرده است.
آقای "فیل کارلین" از کارشناسان علوم نظامی آمریکا، در سال 2010 میلادی گفت که حتی تصور نمی کند که تا به امروز چند مدل اسلحه در کشورهای دنیا از روی اسلحه کلاشنیکوف کپی برداری و ساخته شده است. به عقیده ی او، تا به امروز بیش از 100 میلیون قبضه اسلحه در دنیا از روی مدل کلاشنیکوف به تولید و بهره برداری رسیده است.
اسلحه ی کلاشنیکوف تا به امروز به عنوان پرتولیدترین و محبوب ترین اسلحه ی دنیا به شمار آمده و تولیدات آن حتی در ایالات متحده آمریکا نیز ادامه دارد. جالب است بدانید که تنها کشوری که تا به امروز از نسخه ی اورجینال این اسلحه یعنی "AK-47" که نماد قدرت اصیل اسلحه سازی اتحاد جماهیر شوروی است استفاده کرده و می کند، روسیه است.
