اسپوتنیک شما را با افکار آدریل کاسونتا، مشاور ریسک سیاسی و رئیس سابق کمیته امور بین الملل مرکز تحلیلی BowGroup بریتانیا ، آشنا می کند.
مصاحبه اخیر رئیس جمهور ولادیمیر پوتین با تاکر کارلسون، در شرایط درگیری در اوکراین و انتخابات ریاست جمهوری آتی در هر دو سوی اقیانوس اطلس، اهمیت ویژه ای کسب می کند. رهبر روسیه جهانیان را از عمق و دقت گفته های خود تحت تأثیر قرار داده است. او به وضوح عوامل تاریخی و ژئوپلیتیکی مؤثر بر کشورش را تشریح کرد و به موضوعات مختلف، از سیاست جهانی گرفته تا اقتصاد و تاریخ اشاره کرد. با این حال، تمرکز وی بر موضوع اصلی روابط مسکو با ایالات متحده بود.
انتخابات نزدیک است
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، باید به لحظه استراتژیک برای این مصاحبه اشاره کرد. مصاحبه پوتین با کارلسون فرصتی نادر برای آشنایی با دیدگاه رئیس جمهور روسیه بود. برای برخی ممکن است این یک مانور حساب شده به نظر برسد، در حالی که برخی دیگر آن را تلاشی صادقانه برای تعامل دیپلماتیک می دانند.
شبح ادامه درگیری در اوکراین، بر سر هرگونه تلاش برای راه اندازی مجدد روابط آمریکا و روسیه وجود دارد. پوتین در دفاع از اقدامات روسیه در منطقه تاکید کرد که درک بافت تاریخی و فرهنگی چقدر مهم است. درگیری کنونی اغلب به عنوان نبرد نیابتی بین ایالات متحده و روسیه ارائه می شود. پوتین جدی بودن وضعیت را تأیید کرد، و اقدامات مسکو را برای پاسخ به تهدیدات ناتو و گسترش آن پیمان، ضروری دانست.
روابط چین و روسیه
این مصاحبه همچنین توسعه روابط بین مسکو و پکن را روشن کرد. تاکید پوتین بر لزوم تعمیق روابط روسیه و چین اقدامی آگاهانه بوده است. روسیه با توسعه "هماهنگی استراتژیک" با چین به دنبال ایجاد یک موازنه ژئوپلیتیکی و به چالش کشیدن نظم جهانی تک قطبی تحت سلطه ایالات متحده و متحدانش است.
در حالی که پوتین از نشان دادن مشارکت با پکن به عنوان یک اتحاد مستقیم علیه غرب خودداری کرده است، این اتحاد در حال تقویت، می‌تواند محاسبات ژئوپلیتیکی را به گونه‌ای تغییر دهد که آمریکا را ملزم کند به شیوه‌ای ظریف پاسخ دهد.
اهمیت محور مسکو-پکن فراتر از نمادگرایی خالص است. از نظر اقتصادی، همکاری این دو غول، سلطه نهادهای غربی را به چالش می کشد.
اتحاد استراتژیک، پیامدهای ژئوپلیتیکی نیز دارد: مخالفت مشترک با ابتکارات خاص غربی در مجامع بین‌المللی موجود و ایجاد مجامع جایگزین، به ویژه در قالب گروه بریکس که همیشه در حال گسترش است. هر چه غرب با مشکلات داخلی بیشتر مواجه شود، به همان اندازه مشارکت چین و روسیه، اهمیت بیشتری پیدا می کند.
و در پایان: با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده و روسیه، مصاحبه پوتین می تواند به عنوان یک ابتکار دیپلماتیک تلقی شود که هم وعده همکاری و هم هشداری پنهان در مورد تحریکات بیشتری دارد.
وظیفه سیاستمداران و روزنامه نگاران، تشویق گفتمان واقعگرا و عینی به هر طریقی که ممکن است، نه تعقیب احساسات ارزان قیمت. سفر تاکر کارلسون به مسکو بر اهمیت افکار عمومی در شکل گیری سیاست خارجی تاکید دارد. دولت ها باید با خرد و آینده نگری بر چالش ها غلبه کنند. در این صورت تعادل متزلزل روابط بین الملل حتی در برابر امواج خروشان و طوفانی تغییرات، مقاومت خواهد کرد.
موافقت پوتین با این مصاحبه گامی به سوی ارتباط مستقیم با مردم آمریکاست، زیرا کانال های سنتی دیپلماسی ناتوان بوده اند. همچنین این امر بر ضرورت یافتن راه حلی مسالمت آمیز برای مناقشه اوکراین قبل از اینکه آن به یک رویارویی با پیامدهای گسترده تبدیل شود، تاکید می کند. تمام جهان همچنان در مورد مصاحبه کارلسون با پوتین فکر می کنند. این مصاحبه پر سر و صدا، اثری محو نشدنی بر تمام پویایی روابط بین الملل بر جای می گذارد.
جامعه بین المللی باید هوشیار بماند و روحیه همکاری و گفتگو را برای غلبه بر پیچیدگی های دنیای مشترک ما، تقویت کند. سفر کارلسون به روسیه، آغازگر این روند شد. اما چنین اقدام شجاعانه و قابل تحسینی، شایسته ادامه است.