اسپوتنیک به نقل از روزنامه البناءچاپ لبنان: پس از عملیات نظامی موفقیت آمیز روسیه و الحاق مناطق زاپوروژیه و خرسون به فدراسیون روسیه (پس از ورود مناطق دونتسک و لوهانسک به فدراسیون روسیه) گفتگوها در غرب بر یک "ضدحمله" نظامی متمرکز شد.و برای موفقیت آن، ناتو حجم و کیفیت کمک های نظامی به کی یف از جمله تانک های پیشرفته مدرن و سامانه های دفاع هوایی را دو برابر کرده است. ائتلاف آتلانتیک شمالی همچنین قابلیت تیراندازی نیروهای مسلح اوکراین را توسط موشک های میان برد و کوتاه برد گسترش داد.
طبق شایعات، "ضدحمله" تبلیغ شده قرار بود در ماه آوریل انجام شود و سپس به ماه مه موکول شد. با تشدید تدارکات تسلیحات، غرب به رهبری آمریکا فشار بر زلنسکی را افزایش داده است. اما رهبری اوکراین، علیرغم جنگ روانی که با آماده سازی این "ضدحمله" همراه بود، از این وضعیت وحشت زده شدند، زیرا آنها فهمیدند که آمادگی نیروهای مسلح اوکراین کافی نیست.کی یف به منظور به تعویق انداختن زمان عملیات "ضدحمله" خود، سد کاخوفکارا ویران کرد و مناطق وسیعی در جنوب اوکراین را به باتلاق تبدیل کرد.اما چنین اقدامی از سوی زلنسکی، کاخ سفید را متقاعد نکرد که فشار خود را متوقف کند و "ضدحمله" آغاز شد.
اما نیروهای روسی آمادگی رزمی بالایی از خود نشان دادند. حتی قبل از آغاز حملات اوکراین، آنها موفق شدند نیروی ضربتی را به شکل تانک های لئوپارد نابود کنند. نیروهای مسلح اوکراین بیش از چند صد متر پیشروی نکرد و بعد از چندی شکست خورد. بلاخره، "ضدحمله" که برای آماده سازی آن ناتو و دولت کی یف بیش از چهار ماه زمان برد، یک شکست شد و با تلفات مقدار زیادی تجهیزات نظامی همراه بود. و ایده "تسخیر چهار منطقه ای که به روسیه پیوسته اند" اکنون کاملاً یک رویا است.
این واقعیت تلخ خواستار تشکیل نشست ویژه وزیران دفاع ناتو شد. سوال به این صورت بود: یا کی یف شکست را پذیرفته پشت میز مذاکره بنشیند،یا غرب کمک و مداخله در نیروهای مسلح اوکراین را افزایش بدهد. تحت فشار آمریکا، شورای وزیران دفاع ناتو گزینه دوم را انتخاب کرد و به احتمال استفاده ازمهمات حاوی اورانیوم غنی شده اشاره کرد. کشورهای غربی برای اینکه بتوانند نیازهای نیروهای مسلح را تامین کنند، باید حداقل 2.5 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به هزینه های دفاعی تخصیص دهند.همچنین تصمیم گرفته شد که افسران ناتو فرماندهی عملیات نظامی در اوکراین را بر عهده بگیرند. مشخص شد که اتحاد آتلانتیک شمالی عزم خود را برای دستیابی به موفقیت در میدان جنگ و نادیده گرفتن تعداد تلفات دارد.
واضح است که از طریق اوکراین، ناتو به رهبری آمریکا در حال جنگ با روسیه است. این درگیری از همان ابتدا با هدف از پا درآوردن روسیه و تحمیل شکست استراتژیک بر آن به منظور حذف آن از رتبه اول در فهرست تهدیدات اروپا و آمریکا بود. به عنوان مثال، آلمان اخیرا از یک استراتژی جدید امنیت ملی رونمایی کرده است. در آن، مسکو به عنوان دشمن شماره یک و تهدید به برلین طبقه بندی شد.(این سند توسط روسیه رد و توسط سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه محکوم شد که آن را مغایر با حقیقت و واقعیت دانست).
بنابراین، روسیه با این انتخاب روبرو شد: یا پایان دادن به رویارویی یا ادامه عملیات ویژه نظامی در اوکراین به منظور از بین بردن تهدید به امنیت ملی و تمامیت ارضی خود. منطقی است که روسیه گزینه دوم را انتخاب کرد.
یک اقدام موفق برای تمسخر "انزوای" اقتصادی روسیه، همایش اقتصادی بین المللی سن پترزبورگ بود که در آن تعداد زیادی معاملات سود آور با سایر کشورها منعقد شد. این همایش همچنین به ولادیمیر پوتین اجازه داد تا موضع کشورش را در مورد درگیری در اوکراین ارائه دهد. وی تاکید کرد که روسیه "از عملیات نظامی ویژه عقب نشینی نخواهد کرد" و "همه هدف های آن انجام خواهد شد". رهبر روسیه خاطرنشان کرد که همه تلاش های ایالات متحده برای نابودی اقتصاد روسیه با شکست مواجه شد.
و حالا در باره خطر افزایش بحران اوکراین، از جمله استفاده از مهمات حاوی اورانیوم ضعیف شده توسط نیروهای مسلح اوکراین. روسیه دارای قدرت هسته ای برابر یا حتی بیشتر از قدرت هسته ای است که در اختیار تمام 30 کشور ناتو (بیش از شش هزار کلاهک هسته ای) است. و برای پیامی واضح به اتحادیه آتلانتیک شمالی، مسکو در توافق با مینسک تصمیم گرفت چندین کلاهک هسته ای تاکتیکی را در قلمرو بلاروس مستقر کند.
برای روسیه، دستیابی به اهداف عملیات نظامی ویژه، در واقع و از نظر وجودی، تنها سناریوی ممکن است. بنابراین، درگیری با اوکراین تنها زمانی متوقف خواهد شد که اهداف مسکو محقق شود. و مسکو به آنها دست خواهد یافت، زیرا روسیه این فرصت را دارد که این عملیات نظامی ویژه را تأمین مالی کند و ارتش خود را با همه چیز لازم تأمین نماید.
اروپا می توانست این درگیری را با قطع کمک به کی یف متوقف کند. بحران اوکراین مشکلات ساختاری و لجستیکی ناتو را آشکار کرد و ناتوانی آن را در ارائه حمایت نظامی مؤثر از اوکراین نشان داد.اما اروپا در وابستگیارباب رعیتیبه ایالات متحده است.از این رو آن روزی که اروپا به تصمیم گیری مستقل بپردازد به این زودی فرا نخواهد رسید!
نویسنده: امین محمد حطیط، تحلیلگر برجسته لبنانی.