رژیم کودک کُش بایدن و زلنسکی

اوج اینگونه فاجعه های دردناک ضد بشری، طی 9 سال گذشته توسط نئونازی های ملی گرای اوکراین علیه روس تباران دونباس فوق العاده متعدد و پرتکرار است که البته به صورت سیستماتیک و سازمان یافته صورت می گیرد و طبق شواهد و مدارک غیر قابل انکار به واسطه هدایت از مرکز فرماندهی و اتاق فکر حکومت مرکزی رژیم کی یف و حامیان آمریکایی و انگلیسی آنها در رده نسل کشی هدایت شده و مصداق گسترش نفرت پراکنی و نوعی آپارتاید نوین محسوب می گردد.

در این واقعه تاریخی که به زودی نهمین سالگرد آن برگزار خواهد شد، 2500 نفر از نئونازی های ملی گرای اوکراینی با حضور در اودسا، به منظور ایجاد جو رعب و وحشت و سرکوب هزارن تن از روس تبارانی که به دعوت احزاب هوادار روسیه برای برگزاری رفراندوم و تجمع صلح آمیز با محوریت ضرورت آزادی آموزش و گسترش زبان روسی که در میدان کولیکو اودسا، جمع شده بودند یورش بردند،صورت گرفته است.

در این تراژدی، در طی چند روز نئونازی های تا دندان مسلح جنایات متعدد ، دردناک و فراموش نشدنی را علیه روس تباران اودسا که فقط خواستار آزادی آموزش و گویش زبان روسی بودند مرتکب شدند که یکی از آن جنایات محاصره و قفل کردن در ساختمان خانه صنف اتحادیه های کارگری اودسا و به آتش کشیدن آن و زنده سوزی 45 نفر در داخل و کشتار مابقی افرادی بود که از طبقات بالا به پایین می پریدند.

برای فاشسیت های اوکراینی زن ، کودک ، نوجوان و سالخورده تفاوتی نداشت ، آنها همه را قتل عام کردند، یکی از نوجوانانی که در این جنایت به فجیع ترین وضع کشته شد:

( آقای وادیم پاپوری 17 ساله بود...)وادیم، دانشجوی سال اول دانشگاه ملی مچنیکوو بود، علاوه بر این پدر بزرگش جزو مدافعان میهنی روسیه در نبرد با فاشیست های نئونازی بود، بنا به گفته مادرش ( فاطیما) در محیطی با عشق و علاقه به روسیه رشد و نمو یافت و همواره در مراسمات حمایت از روسیه و آزادی های اساسی روس تباران شرکت می کرد.

وادیم از چند روز قبل در تجمعات صلح طلبانه حمایت از آزادی های فرهنگی و هویتی روسی خصوصا ضرورت رفع ممنوعیت گسترش زبان روسی با در دست داشتن نشان ( سنت جورج، نماد مهم روز پیروزی ارتش سرخ در برابر ارتش فاشیستی آلمان نازی) در اودسا شرکت کرده بود، او در 2 می، نیز با حضور در ساختمان خانه اتحادیه های کارگری در جلسه بررسی شرایط و ساماندهی حمایت از مردم حضور داشت که ساختمان توسط نئو نازی ها محاصره، درهای ورود و خروج قفل و به آتش کشیده شد.

وادیم و دوستانش برای نجات جانشان توسط افراد بزرگتر از پنجره به بیرون هدایت شدند، لکن وادیم، به علت پریدن از ارتفاع دچار شکستگی استخوان شده بود، نئونازی هایی که در پایین ساختمان در حال فریاد و شلیک گلوله بودند، وقتی وادیم به زمین می افتد او و سایرین را زیر لگد و مشت های خودشان در حالی که بدنهایشان نیمه سوخته و استخوانهایشان شکسته بود، زنده زنده کشتند و حتی برخی از اجزای بدن آنها کاملا له شد...

اینها بخش اندکی از صحنه های ناگفته و سانسور شده در رسانه های غربگرا از واقعیت اوج قساوت قلب و خوی وحشی گری نازی های باندرایی اوکراین است.

آری ، اکنون خصوصا طی یک سال گذشته از آغاز عملیات ویژه نظامی روسیه در اوکراین شاهد دهها جنایت مشابه با جنایت 2 می 2014 اودسا هستیم و آنچه جمعه در دونتسک رخ داد یکی از هزاران مورد است، خمپاره و موشک باران هتل ها، بیمارستانها، مهد کودک ها، مراکز نگهداری سالمندان، مجتمع های تجاری و مسکونی ، یکی از امور روزانه نیروهای اوکراینی با پشتیبانی ناتو است و رسانه های غربگرا در برابر تمامی این چرخه خشونت بی سابقه و مصادیق بارز جنایات جنگی سکوت کرده اند.

آری اگر اسفند 1400، روسیه برای نجات روس تباران دونباس و جلوگیری از ادامه سیاست های فاشیستی ناتو در زمین نیابتی اوکراین تصمیم به انجام عملیات ویژه نظامی نمی گرفت، امروز میلیونها روس تبار دونباسی در نوبت نسل کشی نئونازی های بی رحم اوکراینی بودند.