اسپوتنیک - تحریم تسلیحاتی شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران در سال جاری به پایان رسید.
سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در مصاحبه ای با خبرگزاری اسپوتنیک در خصوص نتایج سال ۲۰۲۰ صحبت کرد.
امسال اعتبار تحریم تسلیحاتی شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران به پایان رسید. آیا مسکو و تهران در حال تدوین برنامه های مشخصی برای ایجاد همکاری های فنی و نظامی هستند؟ آیا امکان خرید هواپیماهای سوخو۳۰ یا تانک های تی ۹۰ توسط ایران مطرح است؟ و آیا ممکن است این مسئله باعث وخیم شدن ارتباطات روسیه با برخی کشورها به طور مثال با اسرائیل و آمریکا شود؟
در حال حاضر هیچ گونه محدودیتی در شورای امنیت سازمان ملل متحد برای همکاری فنی- نظامی با ایران وجود ندارد. دولت ما حق کامل تعامل در این جهت را دارد. سیاست روسیه در زمینه همکاری فناوری نظامی به طور کامل پاسخگوی قوانین حقوق بین الملل است و مطابقت کامل با قوانین کنترل صادرات روسیه دارد که یکی از سخت گیرانه ترین قوانین در جهان است. تکرار می کنم : طی اجرای همکاری فناوری نظامی با جمهوری اسلامی ایران بدون شک روسیه با داشتن حق تضمین توانایی دفاعی خود، دقیقا به تعهدات بین المللی خود پایبند است و از اولویت حفظ ثبات و امنیت در منطقه پیروی می کند.
روسیه چیزی برای ارائه دارد و ایران نیز چیزی برای خرید از روسیه دارد، هیچ منعی وجود ندارد.
خبرنگار اسپوتنیک همچنین در مصاحبه ای با شعیب بهمن متخصص مسائل خاورمیانه، قففاز و روابط ایران و روسیه سوالاتی در همین رابطه از این کارشناس پرسید.
آیا اکنون می توانیم بگوییم که همکاری های نظامی-فنی در حال افزایش است؟
در گذشته نیز کشورهای چون امریکا و اسرائیل تلاش های زیادی انجام دادند تا از انجام معاملات تسلیحاتی بین ایران و روسیه جلوگیری کردند، در دهه ۹۰ میلادی آمریکایی ها با امضای قرارداد مخفیانه روسیه را به نوعی منع از فروش تسلیحات به ایران کردند، در دهه ۲۰۰۰ و بعدها نیز هم اسرائیلی ها و هم آمریکایی ها تلاش های بسیاری در چارچوب سازمان ملل و شورای امنیت برای جلوگیری از انجام معامله نظامی با ایران کردند.
اما در سال های اخیر با وجود مشکلات زیاد، بازیگران جهانی و منطقه ای نتوانستند به موفقیتی در این حوزه برسند، معاملات تسلیحاتی که بین روسیه و ایران امضا شد در نهایت با موفقیت انجام شد.
همانطور که ایران و روسیه در حوزه منطقه ای مربوط به سوریه به موفقیت رسیدند قاعدتاٌ در آینده شکل همکاری های این دو کشور با وجود فشارهای خارجی بیشتر مخصوصا در حوزه نظامی-فنی دچار تحول و رشد می گردد.
داستان قرارداد اس-۳۰۰ دیگر تکرار نخواهد شد، منعی وجود نخواهد داشت؟ آیا فدراسیون روسیه مدلهای جدیدتری از سلاحهای مورد نیاز ایران را برای تامین دارد؟
ایران و روسیه شرکای تسلیحاتی جدیدی به شمار نمی آیند، بدین معنا که در طول سال ها و دهه های گذشته این دو کشور بارها و بارها در حوزه معاملات تسلیحاتی همکاری های گسترده ای داشتند و اکثر این همکاری ها هم تجربه موفقیت آمیزی بوده، به جز مسئله سامانه دفاعی اس-۳۰۰ که به نوعی تحت تحریم های شورای امنیت مربوط شد و تنش هایی بین دو کشور بروز داده شد، مابقی معاملات دو کشور در حوزه تسلیحات نظامی همیشه بین دو طرف انجام شده و هر دو طرف از انجام چنین معاملاتی راضی و خرسند بودند.
در حال حاضر نیز مطابق قطعنامه شورای امنیت هیچ منع خرید و فروش تسلیحاتی دیگر برای ایران وجود ندارد, عملا زمینه همکاری در این زمینه برای این دو کشور توسعه خواهد یافت.
به هر حال کشور روسیه، یکی از پیشگامان در عرصه تولید و صادرات سلاح در سطح بین المللی به شمار می آید؛ روسیه مقادیر زیادی تسلیحات نظامی و انواع گوناگونی به کشورهای مختلف از جمله کشورهایی که دارای صنایع تسلیحاتی قدرتمندی هستند چون هند و چین صادر می کند.
بنابراین چنین زمینه ای وجود دارد، هم ایران و هم روسیه تمایل توسعه همکاری های اقتصادی خود مخصوصا در زمینه تسلیحات دارند، پیامدها و آثاری که می تواند در پی فروش تسلیحات در روابط بین المللی با ایران یا در سطح منطقه یا دیگر کشورها تاثیر بگذارد جدا از اینها در مسائل اقتصادی هم همیشه برای روسیه اهمیت داشته است.
آیا عملیات مشترک و تمرینات بیشتری وجود خواهد داشت؟
بله، چنین اقداماتی حتی پیش از اتمام زمان لغو تحریم های تسلیحاتی انجام شده و روسیه و ایران با مشارکت چین رزمایش مشترکی در اقیانوس هند ترتیب دادند که قرار هست چنین رزمایشی در دریای عمان و خلیج فارس دوباره صورت گیرد.
علاوه بر این روسیه از ایران برای شرکت در مانور نظامی قفقاز-۲۰۲۰ دعوت کرد و این روند بین دو کشور وجود و سابقه داشته است، با توجه به اینکه تعاملات سیاسی دو کشور افزایش یافته و مواضع دو طرف در بسیاری از مسائل بین المللی و منطقه ای یکسان و همسو هست، بنابراین انتظار می رود در آینده انجام رزمایشات نظامی و روابط بین روسیه و ایران در کنار معاملات تسلیحاتی بیش از پیش تقویت گردد.