https://spnfa.ir/20250731/کارنامه-سیاه-بریتانیا-در-غارت-میراث-فرهنگی-ملتها-24070885.html
کارنامه سیاه بریتانیا در غارت میراث فرهنگی ملتها
کارنامه سیاه بریتانیا در غارت میراث فرهنگی ملتها
اسپوتنیک ایران
کارشناس مسائل بینالملل: با نگاهی به کارنامه تاریخی بریتانیا، بهروشنی میتوان آن را یک غارتگر سیستماتیک سرمایههای ملی، هویتی و فرهنگی ملتهای جهان، بهویژه... 31.07.2025, اسپوتنیک ایران
2025-07-31T17:37+0430
2025-07-31T17:37+0430
2025-07-31T17:37+0430
گزارش و تحلیل
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/339/08/3390840_0:256:2730:1792_1920x0_80_0_0_a984b4608253acbc7db388cb17eef4e9.jpg
روحالله مدبر، کارشناس مسائل بینالملل، در گفتوگو با اسپوتنیک با اشاره به پیشینه استعماری بریتانیا در تاراج میراث فرهنگی ملتها، اظهار داشت: یکی از دلایل اصلی این غارتهای تاریخی، فقدان یک هویت اصیل تاریخی در خود بریتانیاست. این کشور از زمان شکلگیریاش تا امروز بیشتر درگیر جنگهای داخلی، خونریزی و بیثباتیهای سیاسی بوده و در نتیجه، مجالی برای پرورش هنر، اندیشه، سنتهای عمیق فرهنگی یا تولید آثار تاریخی نداشته است. به همین دلیل، بریتانیا در طول قرنها تلاش کرده با ربودن و انباشت آثار دیگر ملتها، برای خود هویت جعلی تاریخی بسازد.مدبر با انتقاد از نهادهای بینالمللی افزود، در همین راستا، موزههای بریتانیا مملو از آثار تاریخی سرقتشده از ملتهای گوناگون است. حتی در کنوانسیون 1970 یونسکو، انگلیس با همراهی متحدان غربیاش، بندی را گنجاندند که اجازه میداد اگر اشیای تاریخی با هماهنگی حکام وقت کشورها خارج شده باشد، به کشور مقصد تعلق گیرد.این اقدام یکی از نمودهای نفوذ ساختاری قدرتهای استعماری در نهادهای بینالمللی است. وی با اشاره به نمونههایی از سرقت آثار تاریخی ایران تأکید کرد، در طول قرنها، بریتانیا با انجام حفاریهای متعدد در مناطقی چون تخت جمشید، همدان، بیرجند، جیرفت و دیگر مناطق ایران، آثار ارزشمند باستانی را با کمک عوامل وابسته به غرب از کشور خارج کرد.یکی از نمادینترین این موارد، الماس کوه نور است که نادرشاه افشار در جنگ به غنیمت گرفته بود، اما توسط انگلیسیها ربوده شد و اکنون بر تاج سلطنتی بریتانیا نصب شده است. روحالله مدبر در پایان خاطرنشان کرد: این حجم از تاراج فرهنگی نشان میدهد که بریتانیا به جای تولید هویت، آن را مصادره میکند. این نهفقط یک دزدی فرهنگی، بلکه نوعی جنایت سیستماتیک علیه حافظه تاریخی ملتهاست که هنوز هم ادامه دارد.
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2025
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
کارنامه سیاه بریتانیا در غارت میراث فرهنگی ملتها
کارشناس مسائل بینالملل: با نگاهی به کارنامه تاریخی بریتانیا، بهروشنی میتوان آن را یک غارتگر سیستماتیک سرمایههای ملی، هویتی و فرهنگی ملتهای جهان، بهویژه کشورهای آسیایی و خاورمیانه دانست.
روحالله مدبر، کارشناس مسائل بینالملل، در گفتوگو با اسپوتنیک با اشاره به پیشینه استعماری بریتانیا در تاراج میراث فرهنگی ملتها، اظهار داشت: یکی از دلایل اصلی این غارتهای تاریخی، فقدان یک هویت اصیل تاریخی در خود بریتانیاست. این کشور از زمان شکلگیریاش تا امروز بیشتر درگیر جنگهای داخلی، خونریزی و بیثباتیهای سیاسی بوده و در نتیجه، مجالی برای پرورش هنر، اندیشه، سنتهای عمیق فرهنگی یا تولید آثار تاریخی نداشته است. به همین دلیل، بریتانیا در طول قرنها تلاش کرده با ربودن و انباشت آثار دیگر ملتها، برای خود هویت جعلی تاریخی بسازد.
مدبر با انتقاد از نهادهای بینالمللی افزود، در همین راستا، موزههای بریتانیا مملو از آثار تاریخی سرقتشده از ملتهای گوناگون است. حتی در کنوانسیون 1970 یونسکو، انگلیس با همراهی متحدان غربیاش، بندی را گنجاندند که اجازه میداد اگر اشیای تاریخی با هماهنگی حکام وقت کشورها خارج شده باشد، به کشور مقصد تعلق گیرد.
این اقدام یکی از نمودهای نفوذ ساختاری قدرتهای استعماری در نهادهای بینالمللی است. وی با اشاره به نمونههایی از سرقت آثار تاریخی ایران تأکید کرد، در طول قرنها، بریتانیا با انجام حفاریهای متعدد در مناطقی چون تخت جمشید، همدان، بیرجند، جیرفت و دیگر مناطق ایران، آثار ارزشمند باستانی را با کمک عوامل وابسته به غرب از کشور خارج کرد.
یکی از نمادینترین این موارد، الماس کوه نور است که نادرشاه افشار در جنگ به غنیمت گرفته بود، اما توسط انگلیسیها ربوده شد و اکنون بر تاج سلطنتی بریتانیا نصب شده است. روحالله مدبر در پایان خاطرنشان کرد: این حجم از تاراج فرهنگی نشان میدهد که بریتانیا به جای تولید هویت، آن را مصادره میکند. این نهفقط یک دزدی فرهنگی، بلکه نوعی جنایت سیستماتیک علیه حافظه تاریخی ملتهاست که هنوز هم ادامه دارد.
