https://spnfa.ir/20250514/هدف-دیدار-ایران-واروپا-در-استانبول-22360547.html
هدف دیدار ایران واروپا در استانبول
هدف دیدار ایران واروپا در استانبول
اسپوتنیک ایران
بالاخره ظاهرا طلسم شکست و قرار شد ایرانی ها و اروپایی ها دیداری در استانبول داشته باشند تا اختلافات فیما بین را بررسی کنند. 14.05.2025, اسپوتنیک ایران
2025-05-14T15:23+0430
2025-05-14T15:23+0430
2025-05-14T15:23+0430
گزارش و تحلیل
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e4/0b/12/7169178_0:160:3073:1888_1920x0_80_0_0_2091980172a33da646b86076ea273c72.jpg.webp
قبل تر آقای عراقچی اعلام کرده بود که ایران حاضر است برای حل و فصل اختلافات موجود فیما بین ایران وسه کشور اروپایی هم ملاقات دست جمعی داشته باشد هم اینکه شخصا به تک تک پایتخت های این کشورها سفر کند تا اختلافات را بحث کنند.شاید بتوان گفت مشکل اصلی در این است که اروپایی ها همیشه خود را وسط می اندازند تا بتوانند از تجارت با ایران سهم داشته باشند اما سر به زنگاه وقتی که آنها باید کاری برای ایران انجام دهند بهانه گیری می کنند و عقب می نشینند.سابقه تعاملات این گونه اروپایی ها با ایران یک سابقه تاریخی است دارد حتی در زمان قاجار اصلی ترین دلایل اینکه ایرانی ها دو سوم خاک خود را از دست دادند همین اروپایی ها بودند که بارها ایرانی ها را تشویق به جنگ با روسیه و عثمانی و... کردند وقول و وعده وعید دادند که پشت ایران باشند اما سر به زنگاه پشت ایران را خالی کردند و رفتند با طرف مقابل بستند.کافی است کتابهای تاریخی را ورق بزنید تا متوجه ای ماجرا شوید.ماجرای بحث هسته ای ایران هم بارها توسط همین اروپایی ها گره خورد.در سال 2004 میلادی زمانی که آقای روحانی دبیر شورای امنیت ملی ایران بود توافق سعد آباد را با سه کشور اروپایی امضا کرد و بر اساس آن توافق ایران پذیرفت کل برنامه هسته ای خود را متوقف کند مشروط بر اینکه پرونده ایران به شورای امنیت نرود.اگر به کتاب خاطرات آقای روحانی برگردید می تواند بخوانید که هنوز جوهر امضای اروپایی ها خشک نشده بود وعلیرغم اینکه سازمان بین المللی انرژی هسته ای همه تاسیسات هسته ای ایران را پلمپ کرده بود اما پرونده ایران به شورای امنیت رفت و تحریم هایی بر علیه ایران وضع شد و وقتی آقای روحانی با جک استرو، وزیر امور خارجه وقت انگلیس، تماس گرفت که ما به تعهداتمان عمل کردیم چرا اجازه دادید پرونده ایران به شورای امنیت برود وی در پاسخ گفت ما گفتیم سعی می کنیم و سعی کردیم اما زورمان به آمریکایی ها نرسید.خوب توافق با اروپایی ها چه فایده ای برای ایرانی ها داشت.وقتی آمریکایی ها کدخدا هستند و اروپایی ها رعیت، از همان ابتدا ایرانی ها اگر با کد خدا توافقی انجام می دادند شاید بهتر می بود.در جریان توافق هسته ای هم همینطور بود.به استناد گفتگوی آقای علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه وقت ایران، با نشریه مثلث، ایرانی ها دو سال مانده به پایان ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد مذاکراتی محرمانه با آمریکایی ها در عمان شروع کردند و در نهایت هم یکی دو ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری در ایران به توافقاتی رسیدند اما تصمیم بر این شد که امضای توافق به دولت بعدی سپرده شود.وقتی آقای روحانی رئیس جمهوری شد بحث آن مطرح شد که چه تضمینی وجود دارد آمریکایی ها پایبند امضای خود بمانند و به این دلیل تصمیم بر آن شد که پنج کشور دیگر هم وارد گفتگو ها شوند و علاوه بر این کشور اتحادیه اروپا و سازمان ملل هم ضامن شوند.خوب توافقی که روی میز آماده بود سه سال دیگر معطل ماند چون اروپایی ها سنگ اندازی می کردند و به دنبال آن بودند که منافع خودشان را تامین کنند.در نهایت هم پس از امضای برجام اروپایی ها سریع دست به کار شدند و حدود 90 درصد قرارداد های تجاری با ایران را برای خودشان گرفتند و در ایران باور داشتند که اگر این قرارداد ها را به اروپایی ها بدهند دیگر می توان امیدوار بود که آنها ضامن واقعی برجام شوند.اما همین اعطای قرارداد ها به اروپایی ها و نادیده گرفتن سهم آمریکایی ها دلیل اصلی ای بود که ترامپ تصمیم گرفت از برجام خارج شود.چیز های دیگر رسانه ای که بعضی وقت ها مطرح می شود را خیلی باور نکنید، واقعیت امر فقط دعوا سر کیک اقتصادی ایران بود و بس.این را از روی تحلیل شخصی نمی گویم بلکه به نقل از محافل دیپلماتیک می گویم.همین که آمریکا اعلام کرد تصمیم دارد از برجام خارج شود بلافاصله اروپایی ها حتی قبل از آمریکایی ها زیر قراردادها زدند و از ایران خارج شدند.در برخی موارد شرکت های اروپایی اقدام به سرقت اطلاعات از ایران کردند و از آن اطلاعات سوء استفاده کردند.مثلا شرکت توتال که قرار بود پارس جنوبی را توسعه دهد، اطلاعات را برداشت و رفت از سمت قطر چاه های مورب ایجاد کرد و در حال حاضر در حال سرقت گاز از زیر ایران می باشند و حتی همین کار را از طریق آذربایجان در شمال ایران و یا عراق و... انجام می دهند.چند سالی هم اروپایی ها ایرانی ها را معطل کردند که می خواهیم طرح هایی مانند SPV و INSTEX اجرا کنیم که مشکل تحریم های آمریکا را رفع می کند و ما می توانیم به ایران برگردیم ولی دریغ از یک طرح کوچک.الآن هم آمده اند و وقتی می بینند ایران در حال مذاکره با آمریکا است و احتمال دارد توافقی منعقد گردد سنگ اندازی می کنند که مبادا سهم آنها در نظر گرفته نشود و تهدید می کنند بند ماشه در توافق هسته ای را اجرا می کنند و کل تحریم های شورای امنیت بر علیه ایران بر می گردد.بیشتر رفتار اروپایی ها به دزدان سر گردنه می خورد تا به کشورهایی که برای خودشان احترامی قایل می باشند.اصرار آنها بر حضور در مذاکرات هم بیشتر برای آن است که ببینند چگونه سهمی از کیک اقتصادی ایران را به چنگ آورند در حالی که آمریکایی ها به هیچ وجه راضی به حضور آنها نیستند و تلاش دارند آنها را بازی ندهند.در سفر ترامپ به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس هم مشاهده می کنیم که آمریکایی ها دارند هرچه پول و پروژه در اختیار عرب ها هست را درو می کنند و اروپایی ها از چند هزار دلار پروژه که آمریکایی ها گرفته اند بی نصیب مانده اند.البته به نظر می رسد ایران بدش نمی آید تا شریک های اقتصادی خود را توسعه دهد و اینگونه نباشد که کیک اقتصادی ایران منحصرا در اختیار یک طرف باشد واروپایی ها هم این فرصت را داشته باشند تا با تغییر رویکرد تعاملاتی خود با ایران فرصت همکاری اقتصادی با این کشور را داشته باشند.ترامپ نهایتا ما بین 2 تا 4 هزار ملیارد دلار قرارداد با کشورهای عربی امضا خواهد کرد این در حالی است که کیک اقتصادی ایران حدود بیست هزار ملیارد دلار برآورد شده و بدیهی است اگر اروپایی ها زرنگ باشند می توانند سهمی از این کیک داشته باشند.اروپایی ها خوب می دانند که با تهدید ایران هیچ نتیجه ای عایدشان نخواهد شد و به جای تهدید بهتر است سریعتر از آمریکایی ها دست به کار شوند و با راه اندازی طرح هایی که می تواند از شرکت ها و بانک های اروپایی در مقابل تحریم های آمریکا مقابله کند سریعتر وارد اقتصاد ایران شوند و جای پای خود را تثبیت کنند
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2025
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_77a350fe80d0a4f0ff04fd6e3cdd51fe.jpg.webp
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_77a350fe80d0a4f0ff04fd6e3cdd51fe.jpg.webp
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_77a350fe80d0a4f0ff04fd6e3cdd51fe.jpg.webp
سیاسی
هدف دیدار ایران واروپا در استانبول
بالاخره ظاهرا طلسم شکست و قرار شد ایرانی ها و اروپایی ها دیداری در استانبول داشته باشند تا اختلافات فیما بین را بررسی کنند.
قبل تر آقای عراقچی اعلام کرده بود که ایران حاضر است برای حل و فصل اختلافات موجود فیما بین ایران وسه کشور اروپایی هم ملاقات دست جمعی داشته باشد هم اینکه شخصا به تک تک پایتخت های این کشورها سفر کند تا اختلافات را بحث کنند.
شاید بتوان گفت مشکل اصلی در این است که اروپایی ها همیشه خود را وسط می اندازند تا بتوانند از تجارت با ایران سهم داشته باشند اما سر به زنگاه وقتی که آنها باید کاری برای ایران انجام دهند بهانه گیری می کنند و عقب می نشینند.
سابقه تعاملات این گونه اروپایی ها با ایران یک سابقه تاریخی است دارد حتی در زمان قاجار اصلی ترین دلایل اینکه ایرانی ها دو سوم خاک خود را از دست دادند همین اروپایی ها بودند که بارها ایرانی ها را تشویق به جنگ با روسیه و عثمانی و... کردند وقول و وعده وعید دادند که پشت ایران باشند اما سر به زنگاه پشت ایران را خالی کردند و رفتند با طرف مقابل بستند.
کافی است کتابهای تاریخی را ورق بزنید تا متوجه ای ماجرا شوید.
ماجرای بحث هسته ای ایران هم بارها توسط همین اروپایی ها گره خورد.
در سال 2004 میلادی زمانی که آقای روحانی دبیر شورای امنیت ملی ایران بود توافق سعد آباد را با سه کشور اروپایی امضا کرد و بر اساس آن توافق ایران پذیرفت کل برنامه هسته ای خود را متوقف کند مشروط بر اینکه پرونده ایران به شورای امنیت نرود.
اگر به کتاب خاطرات آقای روحانی برگردید می تواند بخوانید که هنوز جوهر امضای اروپایی ها خشک نشده بود وعلیرغم اینکه سازمان بین المللی انرژی هسته ای همه تاسیسات هسته ای ایران را پلمپ کرده بود اما پرونده ایران به شورای امنیت رفت و تحریم هایی بر علیه ایران وضع شد و وقتی آقای روحانی با جک استرو، وزیر امور خارجه وقت انگلیس، تماس گرفت که ما به تعهداتمان عمل کردیم چرا اجازه دادید پرونده ایران به شورای امنیت برود وی در پاسخ گفت ما گفتیم سعی می کنیم و سعی کردیم اما زورمان به آمریکایی ها نرسید.
خوب توافق با اروپایی ها چه فایده ای برای ایرانی ها داشت.
وقتی آمریکایی ها کدخدا هستند و اروپایی ها رعیت، از همان ابتدا ایرانی ها اگر با کد خدا توافقی انجام می دادند شاید بهتر می بود.
در جریان توافق هسته ای هم همینطور بود.
به استناد گفتگوی آقای علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه وقت ایران، با نشریه مثلث، ایرانی ها دو سال مانده به پایان ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد مذاکراتی محرمانه با آمریکایی ها در عمان شروع کردند و در نهایت هم یکی دو ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری در ایران به توافقاتی رسیدند اما تصمیم بر این شد که امضای توافق به دولت بعدی سپرده شود.
وقتی آقای روحانی رئیس جمهوری شد بحث آن مطرح شد که چه تضمینی وجود دارد آمریکایی ها پایبند امضای خود بمانند و به این دلیل تصمیم بر آن شد که پنج کشور دیگر هم وارد گفتگو ها شوند و علاوه بر این کشور اتحادیه اروپا و سازمان ملل هم ضامن شوند.
خوب توافقی که روی میز آماده بود سه سال دیگر معطل ماند چون اروپایی ها سنگ اندازی می کردند و به دنبال آن بودند که منافع خودشان را تامین کنند.
در نهایت هم پس از امضای برجام اروپایی ها سریع دست به کار شدند و حدود 90 درصد قرارداد های تجاری با ایران را برای خودشان گرفتند و در ایران باور داشتند که اگر این قرارداد ها را به اروپایی ها بدهند دیگر می توان امیدوار بود که آنها ضامن واقعی برجام شوند.
اما همین اعطای قرارداد ها به اروپایی ها و نادیده گرفتن سهم آمریکایی ها دلیل اصلی ای بود که ترامپ تصمیم گرفت از برجام خارج شود.
چیز های دیگر رسانه ای که بعضی وقت ها مطرح می شود را خیلی باور نکنید، واقعیت امر فقط دعوا سر کیک اقتصادی ایران بود و بس.
این را از روی تحلیل شخصی نمی گویم بلکه به نقل از محافل دیپلماتیک می گویم.
همین که آمریکا اعلام کرد تصمیم دارد از برجام خارج شود بلافاصله اروپایی ها حتی قبل از آمریکایی ها زیر قراردادها زدند و از ایران خارج شدند.
در برخی موارد شرکت های اروپایی اقدام به سرقت اطلاعات از ایران کردند و از آن اطلاعات سوء استفاده کردند.
مثلا شرکت توتال که قرار بود پارس جنوبی را توسعه دهد، اطلاعات را برداشت و رفت از سمت قطر چاه های مورب ایجاد کرد و در حال حاضر در حال سرقت گاز از زیر ایران می باشند و حتی همین کار را از طریق آذربایجان در شمال ایران و یا عراق و... انجام می دهند.
چند سالی هم اروپایی ها ایرانی ها را معطل کردند که می خواهیم طرح هایی مانند SPV و INSTEX اجرا کنیم که مشکل تحریم های آمریکا را رفع می کند و ما می توانیم به ایران برگردیم ولی دریغ از یک طرح کوچک.
الآن هم آمده اند و وقتی می بینند ایران در حال مذاکره با آمریکا است و احتمال دارد توافقی منعقد گردد سنگ اندازی می کنند که مبادا سهم آنها در نظر گرفته نشود و تهدید می کنند بند ماشه در توافق هسته ای را اجرا می کنند و کل تحریم های شورای امنیت بر علیه ایران بر می گردد.
بیشتر رفتار اروپایی ها به دزدان سر گردنه می خورد تا به کشورهایی که برای خودشان احترامی قایل می باشند.
اصرار آنها بر حضور در مذاکرات هم بیشتر برای آن است که ببینند چگونه سهمی از کیک اقتصادی ایران را به چنگ آورند در حالی که آمریکایی ها به هیچ وجه راضی به حضور آنها نیستند و تلاش دارند آنها را بازی ندهند.
در سفر ترامپ به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس هم مشاهده می کنیم که آمریکایی ها دارند هرچه پول و پروژه در اختیار عرب ها هست را درو می کنند و اروپایی ها از چند هزار دلار پروژه که آمریکایی ها گرفته اند بی نصیب مانده اند.
البته به نظر می رسد ایران بدش نمی آید تا شریک های اقتصادی خود را توسعه دهد و اینگونه نباشد که کیک اقتصادی ایران منحصرا در اختیار یک طرف باشد واروپایی ها هم این فرصت را داشته باشند تا با تغییر رویکرد تعاملاتی خود با ایران فرصت همکاری اقتصادی با این کشور را داشته باشند.
ترامپ نهایتا ما بین 2 تا 4 هزار ملیارد دلار قرارداد با کشورهای عربی امضا خواهد کرد این در حالی است که کیک اقتصادی ایران حدود بیست هزار ملیارد دلار برآورد شده و بدیهی است اگر اروپایی ها زرنگ باشند می توانند سهمی از این کیک داشته باشند.
اروپایی ها خوب می دانند که با تهدید ایران هیچ نتیجه ای عایدشان نخواهد شد و به جای تهدید بهتر است سریعتر از آمریکایی ها دست به کار شوند و با راه اندازی طرح هایی که می تواند از شرکت ها و بانک های اروپایی در مقابل تحریم های آمریکا مقابله کند سریعتر وارد اقتصاد ایران شوند و جای پای خود را تثبیت کنند
