https://spnfa.ir/20241226/موضع-ایران-نسبت-به-سوریه-چیست-21118510.html

موضع ایران نسبت به سوریه چیست؟

موضع ایران نسبت به سوریه چیست؟

اسپوتنیک ایران

امروزها یکی از سوال هایی که بسیار در رسانه های بین المللی مطرح است موضع ایران نسبت به حوادث سوریه و سرنگونی بشار الاسد می باشد. 26.12.2024, اسپوتنیک ایران

2024-12-26T14:43+0330

2024-12-26T14:43+0330

2024-12-26T14:43+0330

گزارش و تحلیل

سیاسی

https://cdn1.img.spnfa.ir/img/383/44/3834433_0:160:3073:1888_1920x0_80_0_0_e659d3eff2bd23d0eeebf1922b100e6b.jpg

برخی این مساله را یک شکست استراتژیک برای ایران و روسیه تعبیر می کنند و برخی دیگر آن را یک تاکتیک از طرف ایران و روسیه تفسیر می کنند.آنچه مسلم است این می باشد که اگر ایران و یا روسیه تصمیم داشتند که بشار الاسد را به هر قیمتی در سوریه نگه دارند امکان نداشت اتفاقی که رقم خورد را مشاهده می کردیم اما قطعا نگه داشتن بشار الاسد در قدرت به قیمت حمام خون تمام عیار در سوریه تمام می شد و حد اقل بنده می توانم دیدگاه ایران را مطرح کنم و آن این بوده که ایران قرار نبوده برود در سوریه حمام خون راه بیاندازد و با شهروندان سوری بجنگد یا ایران و متحدانش به جای ارتش سوریه بجنگند.جنگ در سوریه در سال 2011 میلادی شروع شد اما ایران سال 2013 عملا مستقیم ورود کرد، یعنی حدود دو سال بعد از جنگ.بنده در آن برهه مدیر روزنامه دولت بودم و کاملا در جریان بودم که دولت ایران و وزارت امور خارجه و حتی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بسیار تلاش می کردند که به جای ورود به جنگ برای حمایت از یک طرف نقش میانجی را بازی کنند و در چندین نوبت هم نمایندگان دولت سوریه و هم مخالفین را به تهران دعوت کردند تا بلکه بتوان میان آنها مصالحه ای انجام داد.مشکل از زمانی شروع شد که بحث از بحث اختلافات و درگیری های داخلی سوریه به بحث ایجاد دولت اسلامی (داعش) و گروه های تروریستی و امتداد آن به ایران و عراق و لبنان تغییر ماهیت داد و بحث اینکه خراسان و افغانستان وسینک یانگ وتاجیکستان و ازبکستان و... مرزهای شرقی این دولت هستند شروع به مطرح شدن شد.چند روز پیش بود که ابو محمد جولانی که فعلا قدرت در دمشق را در اختیار گرفته در رسانه ها بحث آن را مطرح می کرد که برخی میخواهند انتقام اتفاقی که 1400 سال پیش رخ داده، منظور فاجعه کربلا، را از اهل شام (سوریه) بگیرند.خیر هیچ وقت این گونه نبوده اما همان گروه های داعشی که ابو محمد جولانی (البته حالا دیگر علاوه بر تغییر تیپ وظاهر خود نام احمد الشرع را انتخاب کرده) عضو ارشد آن بود رسما بالای منابر اعلام می کردند که "باید به سرزمین مجوس ها (ایران) حمله کنند و سرهمه شیعیان را ببرند و با آن وضو بگیرند تا به بهشت بروند".بهانه شان هم این بود که شیعیان 1400 سال پیش میان مسلمانان تفرقه ایجاد کردند و با توجه به باورهای سلفی شان آنها می خواهند در شرایط سه قرن اول هجری (دوره حکومت خلفای راشدین واموی ها) زندگی کنند.ظاهرا ایشان این شعارها را که خودش هم در حین سر بریدن شیعیان و ایزدی ها و مسیحی ها و... در عراق و سوریه مطرح می کرد را فراموش کرده؟شاید بسیاری از اعضای داعش بتوانند از بابت عملکرد داعش وگروه های همسو با آن اعلام برائت کنند واظهار دارند که اعضای معمولی در این گروه بوده اند و کاره ای نبودند اما ابو محمد الجولانی که شخصا هم از سربریدن بیگناهان به دست خودش فیلم گرفته و پخش کرده و هم از به بردگی گرفتن زنان ایزدی ومسیحی و... در عراق و سوریه و تجاوز به آنها در مقابل دوربین ها و مشروعیت بخشی به این کارها دفاع کرده که دیگر نمی تواند سوابق خود را انکار کند.آیا بیانات خود بر علیه شیعیان و ایرانی ها که خودش ضبط و پخش کرده را فراموش کرده؟اینها ربطی به دعوای 1400 سال پیش ندارند؟کی این دعواها را دوباره زنده کرده؟ایران و شیعیان و یا گروه های سلفی تکفیری که ابو محمد الجولانی عضو ارشد آنها بوده وهست؟خوب در چنین شرایطی ایران مجبور بود ورود کند تا توطئه را در نطفه خاموش کند و اجازه ندهد آتش این جریان به خاک ایران برسد و قطعا اگر ایران ورود پیدا نکرده بود امروزه ما ایرانی ها مجبور بودیم در شهرهای خودمان با داعش کوچه به کوچه بجنگیم و تلاش كنيم اینجا از مال و جان و ناموسمان دفاع کنیم.منظور هم ایرانی های موافق و مخالف نظام نیست، همه مردم ایران است، چون اینها اعلام کرده بودند هم باید شیعیان را نابود کرد هم به قول خودشان مجوسی ها (ایرانی ها).باید دید که آیا وی واقعا تغییر رویکرد داده و پای صحبت های اخیر اش درباره اینکه با مردم ایران و شیعیان مشکلی ندارد ایستاده و یا اینکه این هم جزو کارهای مصلحتی، و یا به قول خودشان تقیه واجب، است که فعلا به او دیکته شده که بیان دارد تا میان ایرانی ها تفرقه بیاندازد.مگر همین گروه هایی که جولانی عضو ارشدشان بود نبودند که ابتدا می خواستند با "العدو البعید" (دشمن دور) که آمریکا و اسرائیل بودند مبارزه کنند و بعد اظهار می داشتند اول باید "العدو القریب" (دشمن نزدیک یا همان حکام کشورهای اسلامی) را از میان بردارند تا راه مبارزه با اسرائیل برایشان باز شود؟چه شد حالا که با اسرائیل هم مرز شده اند؟حالا آقای الشرع اظهار می دارد که با اسرائیل جنگی ندارند!مگر همین ها نبودند که اظهار می داشتند حاکمان کشورهای اسلامی فعلی مزدور دشمن دور هستند و برای ایجاد امت اسلامی باید از شر آنها خلاص شوند و مبارزه باید تا زمان نابودی همه اینها ادامه پیدا کند و هر کس در این راه کشته شود شهید است، و مسلمانانی که با دشمن دور و نزدیک همکاری می کنند مسلمان نیستند و کافر هستند و همه باید کشته شوند؟روز گذشته در یک مناظره شرکت داشتم، معاون سابق وزیر امور خارجه آمریکا در امور خاورمیانه قبل از بنده صحبت کرد و گفت: "آمریکا درحال حاضر در حال سبک و سنگین کردن است که آیا جولانی مهره ترکیه برای تصرف سوریه است یا اینکه وی همان تروریست سابق است که با شمایل جدید ظاهر شده تا قدرت را در سوریه به دست بگیرد و بعد سراغ همان تفکر های سابق خود خواهد رفت؟".جالب اینکه ایران هم در حال سبک و سنگین کردن همین مساله است.خانم فاطمه مهاجرانی سخنگور دولت ایران درباره احتمال قرب الوقوع بود گشایش سفارت ایران در سوریه، گفت: "ما با توجه به عملکرد و رفتاری که جریان‌های حاکم بر سوریه خواهند داشت تصمیم‌گیری خواهیم کرد. الان وضعیت سوریه روشن نیست".آقای عراقچی وزیر امورخارجه ایران هم اظهار داشت هنوز زود است که شرایط سوریه را برآورد کنیم و آنهایی که در سوریه احساس پیروزی می کنند باید مقداری صبر اختیار کنند.گو اینکه امروزه ترکیه و اسرائیل و ایالات متحده باور دارند که پیروز میدان هستند اما هر کسی که با شرایط سوریه آشنایی مختصری داشته باشد به خوبی میداند سوریه چاهی بسیار عمیق است که همه را در خود می بلعد و اینگونه نیست که کسی بتواند تصور کند در سوریه پیروز شده است.متاسفانه نفرت و انزجار مردم سوریه از حکومت سابق بسیار زیاد بوده و به همین دلیل بسیاری از آنها از خوشحالی در پوست خود نمیگنجند که بشار الاسد و حکومت حزب بعث رفته و در حال حاضر گرم هستند اما این فضا کم کم سرد می شود و باید با واقعیت ها مواجه شوند.اگر واقعا یک حکومت مردم سالار بر اساس خواست مردم و با در نظر گرفتن حق موجودیت همه اقوام و مذاهب در سوریه شکل بگیرد میتوان امیدوار بود که سوریه شرایط بهتری را، حد اقل در زمینه حکومت، شاهد باشد.اما مشکل اساسی امروزه در این است که برخی کشورها با نام مردم سوریه در این کشور هیمنه ایجاد کرده اند و خاک سوریه را به صورت مستقیم وغیر مستقیم اشغال کرده اند.واضح بگویم، ترکیه و آمریکا و اسرائیل.تصور و یا باور اینکه انقلابی در سوریه شکل گرفته و حکومت به خاطر انقلاب مردمی سرنگون شده تصوری ساده لوحانه بیش نیست، کدام انقلاب؟یک سری نیروهای مورد حمایت کشورهای خارجی و با حمایت نظامی آنها و با حضور نیروهای خارجی آمدند و کشور را تصرف کرده اند و فعلا وانمود می کنند که حکومت دست سوری ها است.کافی است به سخنان اردوغان (رئیس جمهوری ترکیه) و یا فیدان (وزیر خارجه ترکیه) یا نتانیاهو و مقامات اسرائیلی و یا مقامات آمریکایی درباره مسایل سوریه توجه کنید تا متوجه شوید چه می گویم.در دیپلماسی نحوه سخن گفتن مقامات کشورها بسیار فرق می کند.علیرغم اینکه ایران و روسیه سالها از بشار الاسد حمایت کردند اما شما حتی یک بار هم سخن آمرانه از مقامات ایرانی و روسی در بارد اینکه در سوریه چه باید بکنند و چه نباید بکنند نشنیدید.اما توجه کنید همین دیروز آقای اردوغان اظهار داشت که "کردهای سوریه یا باید تسلیم شوند و سلاح های خود را تحویل دهند و یا با همان سلاح های به گور خواهند رفت".یا نتانیاهو اظهار می دارد "حکومت جدید سوریه باید ثابت کنند که تهدیدی برای اسرائیل نیستند و همه سوری هایی که طرفدار ایران و جبهه مقاومت هستند را قلع و قمع کنند".یا مقامات آمریکایی اظهار می دارند سوری ها باید فلان کار را بکنند و یا فلان کار را نکنند تا ایالات متحده راضی شود تحریم ها را از بالاسر آنها بردارد.به تصاویر ملاقات احمد الشرع به عنوان رهبر انقلاب سوریه با هاکان فیدان توجه کنید، همین چند روز پیش، حتی در یک تصویر هم نمی توانید احمد الشرع را کنار و یا جلوی وزیر خارجه ترکیه مشاهده کنید، در همه تصاویر الشرع یک قدم پشت فیدان است، حتی صندلی هایی که روی کوه قاسیون مشرف بر دمشق گذاشته بودند تا شب با هم قهوه بخورند و دمشق را از بالای کوه ببینند به گونه چیده شده که الشرع مقداری عقب تر نشسته باشد.آیا می دانید از نظر دیپلماتیک این به چه معنایی است؟به هر حال آنچه مسلم است این می باشد که همانگونه که رهبری فرمودند شرفای زیادی در سوریه هستند که چنین شرایطی را تحمل نخواهند کرد و اگر این شرایط ادامه پیدا کند قطعا سوریه با مشکلات عدیده ای مواجه خواهد شد.اینجا منظور این نیست که قرار است ایران در مسایل سوریه دخالت کند اما منظور این است که خود مردم سوریه به صورت تاریخی نشان داده اند که تحمل اشغال شدن سرزمین خود توسط بیگانگان را ندارند و در مقابل این اشغال ایستادگی خواهند کرد.مضاف بر اینها باید توجه داشت که وقتی در باره مخالفین حکومت حزب بعث صحبت می کنیم بیش از 70% این مخالفین افراد و شخصیت های حقوقی سیاسی لائیک و غیر مذهبی بودند اما امروزه یک گروه از بین بیش از 20 گروه اسلامگرا به دلیل حمایت ترکیه قدرت را در دمشق در دست گرفته و در حال تقسیم پست ها و مناصب میان اعضای خود است.این ماجرا ما را به یاد انقلاب های مصر و تونس و لیبی می اندازد که مثلا در مصر مردم بر علیه مبارک انقلاب کردند اما به یکباره اخوان المسلمین قدرت را در دست گرفتند و محمد مرسی رئیس جمهوری شد و اتفاقا در همان زمان هم مرسی همین صحبت هایی که امروزه احمد الشرع بیان می کند را بیان می کرد و با کت شلوار و کراوات و تیپ آراسته جلوی دوربین می رفت، در این حالی بود که بیش از 70% مردم مصر خواهان حکومت اسلامگراها بر کشور خود نبودند و در نهایت دیدیم که ارتش کودتا کرد و مرسی را برکنار کردند.اتفاقا مرسی هم مانند الشرع مورد حمایت ترکیه و قطر بود و مخالفین مرسی مورد حمایت دیگر کشورهای عربی.بدیهی است که ایران شرایط موجود در سوریه را برآورد خواهد کرد و قطعا ایران در کنار مردم سوریه و خواست آنها خواهد بود نه در کنار تحمیل سیاست ها و برنامه های خارجی بر مردم سوریه.واینجا بد نیست به مناسبت اینکه نزدیک سالگرد ترور شهید سلیمانی هستیم به این نکته اشاره کنم که اگر تلاشهای شهید سلیمانی برای خنثی کردن توطئه های آمریکا و اسرائیل و... در سوریه نبود امروزه همین مردم سوریه نمی توانستند به مناسبت میلاد مسیح و سال نو میلادی در دمشق جشن به پا کنند.

https://spnfa.ir/20241223/ایران-با-جریانهای-مختلف-معارض-در-سوریه-در-ارتباط-بوده-است-21112468.html

https://spnfa.ir/20241220/پوتین-اقدام-اسرائیل-در-تصرف-اراضی-سوریه-قابل-سرزنش-است-21110608.html

2024

خبرها

fa_FA

سیاسی