https://spnfa.ir/20240625/اهمیت-پیمان-های-بین-المللی-برای-ایران-20825472.html
اهمیت پیمان های بین المللی برای ایران
اهمیت پیمان های بین المللی برای ایران
اسپوتنیک ایران
امروز اخبار مربوط به نتیجه رسیدن متن سند جامع همکاری های ایران و روسیه منتشر شد وطبق این خبر معاهده راهبردی همکاری های ایران و روسیه منتظر امضای روسای جمهوری... 25.06.2024, اسپوتنیک ایران
2024-06-25T22:49+0430
2024-06-25T22:49+0430
2024-06-25T22:49+0430
گزارش و تحلیل
ایران
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/02/1c/10278837_0:60:2000:1185_1920x0_80_0_0_e5208b73d22869644c851534b9c49822.jpg
طی چند سال اخیر ایران موفق شده به پیمانهایی مانند پیمان شانگهای و بریکس هم بپیوندد وهمچنین پیمان راهبردی جامع با چین به امضا برساند و بحث امضای پیمان جامع راهبردی با برخی کشورهای دیگر هم مطرح می باشد.همه کاندیداهای انتخابات در ایران هم اظهار داشتند که به دنبال حل اختلافات و رفع تحریمها خواهند رفت، هر کدام به روش خود.نکته مهم در این ماجرا مانند آن جوک معروف است که یک بچه دهاتی دنبال ازدواج با دختر شاه بود و رفت قصر وقتی برگشت همه از او سوال کردند چه شد، گفت پنجاه درصد اوکی شده، همه روستایی ها شروع کردند از او تعریف و تمجید کردن که نصف راه را رفته، یکی که از همه داناتر بود آمد سوال کرد چطور پنجاه درصد اوکی شده، بچه دهاتی گفت دختر شاه را دیدم پسندیدم، من موافقم مانده دختر شاه موافقت کند.جریان اینکه همه به دنبال رفع تحریم ها می باشند پنجاه درصد ماجرا است، باید دید آیا طرف مقابل هم حاضر به رفع تحریم ها می باشد.سابقه تاریخی نشان داده آمریکایی ها تا مجبور نباشند تحریم ها را لغو نخواهند و برای اینکه این تحریم ها لغو شود ایران باید راهکاری پیدا کند تا آمریکایی ها را مجبور به لغو این تحریم ها کند.فراموش نکنید حتی یک تحریم آمریکایی بر علیه ایران نیست که در آن بندی مبنی بر اینکه اگر ایران فلان کار را انجام دهد یا انجام ندهد این تحریم لغو می شود.یعنی عملا بحث لغو تحریم ها به نوعی یک موضوع سلیقه ای است، ممکن است امروز رئیس جمهوری ای بیاید و حاضر باشد تحریم را بردارد و فردا رئیس جمهوری ای بیاید و بخواهد آن را برگرداند، ما که همه این جریان را با پوست و گوشت لمس کرده ایم و دیدیم که پس از برجام ایران به همه تعهدات خود عمل کرد و چگونه آمریکا مثل آب خوردن از برجام خارج شد.در واقع دلیل اش هم این بود که ما مبنای مذاکره برای رفع تحریم های خود را بحث بالا بردن و یا کاهش تولید اورانیوم و معیار را روی برنامه هسته ای گذاشته بودیم و همین که آمریکایی ها مطمئن شدند که ابزار ایران از بین رفته و ایران همه کارها را انجام داده اند از برجام خارج شدند.تصور اینکه این ماجرا مربوط به ترامپ بوده و این ترامپ بوده که چنین تصمیمی را گرفته و اگر مثلا اوباما سر کار می بود چنین کاری را انجام نمی داد، تصوری ساده لوحانه بیش نیست، اگر اینگونه بود پس چرا بایدن که هم خط و مشی اوباما است به برجام بر نگشت.او هم می توانست همانند ترامپ که با یک امضا خارج شد با یک امضا برگردد.نمی خواهم خیلی وارد جدل های برجامی شوم اما نکته اصلی در این است که زمانی می توان با آمریکا مذاکره کرد و مطمئن بود که آمریکا به تعهدات اش پایبند خواهد بود که ما مطمئن باشیم به قول معروف چپ مان پر است.فرقی ندارد چه دولتی در آمریکا سر کار باشد، هر وقت چپ ما پر بود مطمئن باشید با راست ما دست می دهند.وقتی آمریکایی ها ببینند ما با دیگر کشورها همپیمان شده ایم و در پیمان های بین المللی حضور داریم و دیگر تحریم های آنها بر علیه ما کارساز نخواهد بود، آنوقت مطمئن باشید آنها جلو می آیند و تقاضا می کنند که اختلافات حل و فصل شود و برخی و یا حتی همه تحریم ها را بردارند، حال این برداشتن می خواهد رفع کامل و یا لغو و یا بستن چشم شان بر تحریم و یا تعلیق و یا... باشد.کما اینکه دیدیم طی چند سال اخیر آنها مجبور شدند، تکرار می کنم، مجبور شدند چشمشان را به دلایل مختلف بر تحریمها ببندند.مطمئن باشید اگر امکان اش وجود داشت امکان نداشت آمریکایی ها چشم شان را روی فروش نفت ما به چین و یا دیگر کشورها ببندند اما دیدند که هر کاری بکنند دیگران به خواسته آنها تمکین نمی کنند.بر کسی پوشیده نیست که عضویت ایران در دو مجموعه بریکس و شانگهای با حمایت روسیه انجام شد و بدیهی است اگر ما روابط خود با روسیه را بهبود نبخشیده بودیم شاید این حمایت نبود.پس علاوه بر عضویت درمجموعه های بین المللی ما نیاز داریم روابط خود با کشورهایی که قدرت های جهانی به حساب می آیند تحکیم کنیم، حال برخی هستند مانند آمریکا و یا برخی کشورهای اروپایی که با ملت ما خصومت دیرینه وخونی دارند و هر کاری شان بکنید آنها نمی خواهند روابط خوب با ما داشته باشند، خوب چرا نباید برویم دنبال دیگر کشورها که چنین دیدگاهی را نسبت با ما ندارند.البته اگر هم آمریکا و کشورهای اروپایی مشی شان نسبت به ملت ایران را تغییر دهند چه بهتر، اگر با آنها هم رابطه داشته باشیم بسیار عالی می شود، ولی حتی این مساله هم زمانی اتفاق می افتد که ما در ساختار و نظم جهانی جایگاهی برای خودمان ایجاد کنیم و امروزه این جایگاه با تلاش تکی ایجاد نمی شود بلکه با همکاری با دیگران ایجاد می شود.عملا مثلا عضویت ما در بریکس و شانگهای و فعال سازی ساختار های همکاری های اقتصادی بریکس و شانگهای برای ما منجر به آن می شود که ما وارد بازاری چند ملیارد نفری و چند هزار ملیارد دلاری شویم و بتوانیم سهمی در این بازار داشته باشیم، سهمی که تحت تاثیر تحریمهای آمریکا قرار نمی گیرد.فقط یک نکته در این ماجرا باقی می ماند و آن این است که ما نیز باید تلاش کنیم که نشان دهیم که می توانیم عضوی فعال در این پیمان ها باشیم و باید هرچه سریعتر قوانین و مقررات داخلی خود را برای ورود به این بازارها تعدیل کنیم.
ایران
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2024
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
ایران
اهمیت پیمان های بین المللی برای ایران
امروز اخبار مربوط به نتیجه رسیدن متن سند جامع همکاری های ایران و روسیه منتشر شد وطبق این خبر معاهده راهبردی همکاری های ایران و روسیه منتظر امضای روسای جمهوری دو طرف می باشد.احتمالا هم این معاهده روی میز جدول کار رئیس جمهوری منتخب قرارخواهد گرفت.
طی چند سال اخیر ایران موفق شده به پیمانهایی مانند پیمان شانگهای و بریکس هم بپیوندد وهمچنین پیمان راهبردی جامع با چین به امضا برساند و بحث امضای پیمان جامع راهبردی با برخی کشورهای دیگر هم مطرح می باشد.
همه کاندیداهای انتخابات در ایران هم اظهار داشتند که به دنبال حل اختلافات و رفع تحریمها خواهند رفت، هر کدام به روش خود.
نکته مهم در این ماجرا مانند آن جوک معروف است که یک بچه دهاتی دنبال ازدواج با دختر شاه بود و رفت قصر وقتی برگشت همه از او سوال کردند چه شد، گفت پنجاه درصد اوکی شده، همه روستایی ها شروع کردند از او تعریف و تمجید کردن که نصف راه را رفته، یکی که از همه داناتر بود آمد سوال کرد چطور پنجاه درصد اوکی شده، بچه دهاتی گفت دختر شاه را دیدم پسندیدم، من موافقم مانده دختر شاه موافقت کند.
جریان اینکه همه به دنبال رفع تحریم ها می باشند پنجاه درصد ماجرا است، باید دید آیا طرف مقابل هم حاضر به رفع تحریم ها می باشد.
سابقه تاریخی نشان داده آمریکایی ها تا مجبور نباشند تحریم ها را لغو نخواهند و برای اینکه این تحریم ها لغو شود ایران باید راهکاری پیدا کند تا آمریکایی ها را مجبور به لغو این تحریم ها کند.
فراموش نکنید حتی یک تحریم آمریکایی بر علیه ایران نیست که در آن بندی مبنی بر اینکه اگر ایران فلان کار را انجام دهد یا انجام ندهد این تحریم لغو می شود.
یعنی عملا بحث لغو تحریم ها به نوعی یک موضوع سلیقه ای است، ممکن است امروز رئیس جمهوری ای بیاید و حاضر باشد تحریم را بردارد و فردا رئیس جمهوری ای بیاید و بخواهد آن را برگرداند، ما که همه این جریان را با پوست و گوشت لمس کرده ایم و دیدیم که پس از برجام ایران به همه تعهدات خود عمل کرد و چگونه آمریکا مثل آب خوردن از برجام خارج شد.
در واقع دلیل اش هم این بود که ما مبنای مذاکره برای رفع تحریم های خود را بحث بالا بردن و یا کاهش تولید اورانیوم و معیار را روی برنامه هسته ای گذاشته بودیم و همین که آمریکایی ها مطمئن شدند که ابزار ایران از بین رفته و ایران همه کارها را انجام داده اند از برجام خارج شدند.
تصور اینکه این ماجرا مربوط به ترامپ بوده و این ترامپ بوده که چنین تصمیمی را گرفته و اگر مثلا اوباما سر کار می بود چنین کاری را انجام نمی داد، تصوری ساده لوحانه بیش نیست، اگر اینگونه بود پس چرا بایدن که هم خط و مشی اوباما است به برجام بر نگشت.
او هم می توانست همانند ترامپ که با یک امضا خارج شد با یک امضا برگردد.
نمی خواهم خیلی وارد جدل های برجامی شوم اما نکته اصلی در این است که زمانی می توان با آمریکا مذاکره کرد و مطمئن بود که آمریکا به تعهدات اش پایبند خواهد بود که ما مطمئن باشیم به قول معروف چپ مان پر است.
فرقی ندارد چه دولتی در آمریکا سر کار باشد، هر وقت چپ ما پر بود مطمئن باشید با راست ما دست می دهند.
وقتی آمریکایی ها ببینند ما با دیگر کشورها همپیمان شده ایم و در پیمان های بین المللی حضور داریم و دیگر تحریم های آنها بر علیه ما کارساز نخواهد بود، آنوقت مطمئن باشید آنها جلو می آیند و تقاضا می کنند که اختلافات حل و فصل شود و برخی و یا حتی همه تحریم ها را بردارند، حال این برداشتن می خواهد رفع کامل و یا لغو و یا بستن چشم شان بر تحریم و یا تعلیق و یا... باشد.
کما اینکه دیدیم طی چند سال اخیر آنها مجبور شدند، تکرار می کنم، مجبور شدند چشمشان را به دلایل مختلف بر تحریمها ببندند.
مطمئن باشید اگر امکان اش وجود داشت امکان نداشت آمریکایی ها چشم شان را روی فروش نفت ما به چین و یا دیگر کشورها ببندند اما دیدند که هر کاری بکنند دیگران به خواسته آنها تمکین نمی کنند.
بر کسی پوشیده نیست که عضویت ایران در دو مجموعه بریکس و شانگهای با حمایت روسیه انجام شد و بدیهی است اگر ما روابط خود با روسیه را بهبود نبخشیده بودیم شاید این حمایت نبود.
پس علاوه بر عضویت درمجموعه های بین المللی ما نیاز داریم روابط خود با کشورهایی که قدرت های جهانی به حساب می آیند تحکیم کنیم، حال برخی هستند مانند آمریکا و یا برخی کشورهای اروپایی که با ملت ما خصومت دیرینه وخونی دارند و هر کاری شان بکنید آنها نمی خواهند روابط خوب با ما داشته باشند، خوب چرا نباید برویم دنبال دیگر کشورها که چنین دیدگاهی را نسبت با ما ندارند.
البته اگر هم آمریکا و کشورهای اروپایی مشی شان نسبت به ملت ایران را تغییر دهند چه بهتر، اگر با آنها هم رابطه داشته باشیم بسیار عالی می شود، ولی حتی این مساله هم زمانی اتفاق می افتد که ما در ساختار و نظم جهانی جایگاهی برای خودمان ایجاد کنیم و امروزه این جایگاه با تلاش تکی ایجاد نمی شود بلکه با همکاری با دیگران ایجاد می شود.
عملا مثلا عضویت ما در بریکس و شانگهای و فعال سازی ساختار های همکاری های اقتصادی بریکس و شانگهای برای ما منجر به آن می شود که ما وارد بازاری چند ملیارد نفری و چند هزار ملیارد دلاری شویم و بتوانیم سهمی در این بازار داشته باشیم، سهمی که تحت تاثیر تحریمهای آمریکا قرار نمی گیرد.
فقط یک نکته در این ماجرا باقی می ماند و آن این است که ما نیز باید تلاش کنیم که نشان دهیم که می توانیم عضوی فعال در این پیمان ها باشیم و باید هرچه سریعتر قوانین و مقررات داخلی خود را برای ورود به این بازارها تعدیل کنیم.
