روسیه و مشکلات عمیق سیاست خارجی
22:24 17.04.2024 (بروز رسانی شده: 23:36 17.04.2024)
© Sputnik / Maksim Blinov
/ اشتراک
رسانه: شکست تحریم های ضد روسیه فرصتی برای نگاه به آینده فراهم می آورد.
اسپوتنیک مطلبی به قلم مارک اپیسکوپوس، تحلیلگر آمریکایی را که در "امریکن کانسروتیو" منتشر شده است، مورد توجه شما قرار می دهد.
در این نشریه آمده است: در 30 دسامبر 2021، جو بایدن در گفتگوی تلفنی به ولادیمیر پوتین گفت که اگر کرملین عملیات نظامی را در اوکراین آغاز کند، کاخ سفید اقتصاد روسیه را فلج خواهد کرد. چند هفته قبل از آغاز عملیات ویژه روسیه، بایدن در گفتگوی تلفنی با پوتین قول خود را تکرار کرد. در گزارش متن کاخ سفید آمده است: "پرزیدنت بایدن به صراحت اعلام کرده است که اگر روسیه اقدامات بیشتری علیه اوکراین انجام دهد، ایالات متحده همراه با متحدان و شرکای خود با قاطعیت و سرعت بالا پاسخ خواهند داد و این کار هزینه زیادی برای روسیه خواهد داشت".
هنگامی که نیروهای روسیه در پایان فوریه 2022 وارد اوکراین شدند، دولت آمریکا همراه با متحدان خود بدون تلف وقت قدرتمندترین تحریم های در تاریخ را اعمال کرد. در ماه مارس، بایدن اعلام کرد که روبل روسیه "به زباله تبدیل شده است" و "اقتصاد روسیه در شرف نصف شدن است". اما اقتصاد روسیه در سال 2022 بسیار اندک کاهش یافت و در سال 2023 رشد سریعی را نشان داد.
روسیه که به گفته کارشناسان غربی تولید ناخالص داخلی کمتری نسبت به برخی از کشورهای اتحادیه اروپا و حتی تگزاس و کالیفرنیا دارد، چگونه بر محاصره اقتصادی ائتلاف کشورهایی که بیش از یک سوم اقتصاد جهان را تشکیل می دهند غلبه کرد؟ این پدیده به عنوان یک موضوع سیاسی طبقه بندی می شود.
روسیه توانسته است با تعمیق روابط تجاری با چین، هند و دیگر بازیگران پیشرفته در جنوب جهانی، فشار غرب را خنثی کند. و در برخی موارد، مسکو سریعتر از آن چه که ایالات متحده و اتحادیه اروپا بتوانند برای مقابله با آن مورد استفاده قرار دهند، با شرایط در حال تغییر سازگار می شود. به عنوان مثال، تحریم های هدفمند علیه برخی شرکت های ترکی و چینی نمی تواند به اقتصاد نظامی روسیه آسیب برساند. و کاخ سفید نمی تواند تحریم های ثانویه گسترده و جامعی را علیه پکن، دهلی نو و سایر پایتخت ها اعمال کند. اگر واشنگتن این کار را انجام دهد، بهمن پیامدهای منفی دیپلماتیک، سیاسی و اقتصادی، آمریکا را به این فکر خواهد انداخت که آیا درمان بدتر از بیماری است؟
اما این تنها مقاومت اقتصادی روسیه نیست که در اینجا مطرح است. آنچه در حال رخ دادن است، حکمی درمورد اصول سیاست خارجی واشنگتن از قرار سال 1991 است.
حتی در آستانه جنگ استقلال آمریکا، آمریکایی ها با موفقیت کالاهای بریتانیا را تحریم کردند. بنابراین آمریکا مدت‌هاست که از محدودیت‌های اقتصادی به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده می کند. ایالات متحده آنها را راهی نسبتاً بی خطر و کم هزینه برای ترغیب دیگران به رفتاری مطابق با منافع خود می داند. و بعد از پایان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده به یکی از معدودکشورهایی تبدیل شد که قادر به تأثیرگذاری بر سایر کشورها از این طریق بود.
اما تحریم‌ها تنها در صورتی مؤثر واقع می شود که کشوری که علیه آن تحریم اعمال شده است، امید به رفع آن داشته باشد و انگیزه‌هایی برای انجام آنچه واشنگتن می‌خواهد داشته باشد. حداقل از سال 2014، هیچ یک از این شرایط برای روسیه کارگر نیست.
کرملین اطمینان دارد که مهم نیست روسیه چه کاری انجام دهد، بخش عمده ای از تحریم های غرب حفظ خواهد شد. حتی اگر مسکو با بازگرداندن کریمه به اوکراین موافقت کند، کنگره تنها رژیم تحریم‌ها را که در حال حاضر شامل بیش از 16 هزار تحریم ضد روسیه است، کاهش خواهد داد. و همین مشکل انگیزه در رژیم های تحریمی اعمال شده بر کره شمالی و ایران نیز وجود دارد.
و در مورد روسیه، به زبان ساده، منزوی کردن مؤثر آن، غیرممکن است. کشور روسیه بسیار بزرگ است، منابع آن بسیار زیاد است و نفوذ بین المللی آن بسیار قوی است. تقریباً تمام جهان غیرغربی از شرکت در محاصره غرب امتناع کردند.
اما دلیل اصلی شکست تحریم ها، ناکارآمدی مزمن عمیق آمریکاست. پس از فروپاشی اتحاد شوروی، "موقعیت تک قطبی دهه 90" ظاهر شد: ایالات متحده عملاً به تنهایی در صحنه جهانی حکمرانی می کرد و فکر کرده که می تواند و باید به هر آنچه که می خواهد برسد. سلطه مالی جهانی چندین دهه آمریکا به این کشور اشتهای سیری ناپذیر برای تحریم به عنوان راه حلی برای مجازات دوستان و دشمنان داده است.
با این حال، سهم غرب در ثروت جهانی نسبت به قدرت های بزرگ غیرغربی به طور پیوسته در حال کاهش است. کشورهای غیرغربی به دنبال این هستند که خود را در برابر فشار اقتصادی غرب بیمه کنند و در حال تنوع بخشیدن به امور مالی خود هستند. سال گذشته، سناتور مارکو روبیو هشدار داد: "تا پنج سال دیگر همه از دلار فاصله می گیرند، یعنی نمی توانیم دیگر در باره تحریم کسی صحبت کنیم".
جهان به سرعت از آمریکا سبقت می گیرد. واشنگتن که در ذهنیت دهه 1990 گیر کرده است، باید اعتیاد خود به تحریم ها را کنار بگذارد و باید یک مکانیسم ظریف تر و عملی تر برای تعامل با بقیه جهان ایجاد کند.
