چگونه خورشید می میرد؟

تلسکوپ فضایی جیمز وب سحابی حلقه را با جزئیات بی‌سابقه رصد کرده است. سحابی حلقه که توسط ستاره ای تشکیل شده است که لایه های بیرونی خود را با تمام شدن سوخت به بیرون پرتاب می کند، یک سحابی سیاره ای کهن الگویی است. که با نام‌های M57 و NGC 6720 نیز شناخته می‌شود، هر دو نسبتاً نزدیک به زمین هستند و تقریباً 2500 سال نوری از ما فاصله دارند. این تصویر جدید وضوح فضایی و حساسیت طیفی بی سابقه ای را ارائه می دهد.

این کهکشان عدسی شکل غیرمعمول، که بین شکل مارپیچی و بیضی قرار دارد، تقریباً تمام گاز و غبار بازوهای مارپیچی مشخص خود را که قبلاً به دور مرکزش می چرخیدند، از دست داده است. این کهکشان که با نام NGC 1947 شناخته می شود، تقریباً 200 سال پیش توسط جیمز دانلوپ، ستاره شناس اسکاتلندی تبار که بعدها آسمان را از استرالیا مطالعه کرد، کشف شد. NGC 1947 فقط از نیمکره جنوبی، قابل مشاهده است. این کهکشان که در فاصله 40 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، ساختار خود را با نور پس زمینه دیسک گاز و غبار ضعیف باقیمانده با میلیون ها ستاره نشان می دهد. در این تصویر که با تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است، بقایای کم رنگ بازوهای مارپیچی کهکشان هنوز در رشته های نازک کشیده شده گاز تیره ای که آن را احاطه کرده اند قابل تشخیص است.

این مقایسه کنار هم، مشاهدات سحابی حلقه جنوبی را در نور مادون قرمز نزدیک، در سمت چپ، و نور مادون قرمز میانی، در سمت راست، از تلسکوپ وب ناسا نشان می دهد. این صحنه توسط یک ستاره کوتوله سفید ایجاد شد.

این تصویر ارائه شده توسط ناسا، ستاره مرکز را نشان می دهد که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب در ژوئن 2022 گرفته شده است. سحابی اطراف از موادی ساخته شده است که از ستاره پیر در پرتاب های تصادفی و از غبار تولید شده در پس از آن خارج می شود. پ

این حباب خارق‌العاده که مانند شبح یک ستاره در تاریکی وحشتناک فضا می‌درخشد، ممکن است فراطبیعی و مرموز به نظر برسد، اما یک شی نجومی آشنا است: یک سحابی سیاره‌ای، بقایای یک ستاره در حال مرگ. این بهترین نمای جسم کمتر شناخته شده ESO 378-1 است که تاکنون بدست آمده و توسط تلسکوپ بسیار بزرگ ESO در شمال شیلی گرفته شده است.

سحابی کالاباش، که در اینجا نشان داده شده است. نام فنی آن OH 231.8+04.2 است. نمونه ای دیدنی از مرگ ستاره ای کم جرم مانند خورشید است. این تصویر گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل نشان می دهد که ستاره در حال عبور از یک تبدیل سریع از یک غول سرخ به یک سحابی سیاره ای است که طی آن لایه های بیرونی گاز و غبار خود را به فضای اطراف می دمد. انتظار می‌رود در طول هزار سال آینده، این سحابی به یک سحابی سیاره‌ای تمام عیار تبدیل شود. این سحابی با نام سحابی تخم مرغ گندیده نیز شناخته می شود زیرا حاوی مقدار زیادی گوگرد است، عنصری که وقتی با عناصر دیگر ترکیب می شود بوی تخم مرغ گندیده می دهد. اما خوشبختانه در فاصله بیش از 5000 سال نوری از ما در صورت فلکی توله سگ قرار دارد.

چه چیزی باعث انفجار V838 Mon شد؟ به دلایلی ناشناخته، سطح بیرونی ستاره V838 Mon ناگهان به شدت منبسط شد و در نتیجه در ژانویه 2002 به درخشان‌ترین ستاره در کل کهکشان راه شیری تبدیل شد. سپس، به همان ناگهانی، محو شد. فلش ستاره ای مانند این قبلاً دیده نشده بود. ابرنواخترها و نواخترها ماده را به فضا بیرون می راند.

ستاره در حال مرگ مجسمه‌ای فانتزی از گاز و غبار ایجاد می‌کند. در این نمای دقیق از تلسکوپ فضایی هابل سحابی چشم گربه مانند چشم نافذ "سائورون جادوگر" از اقتباس سینمایی "ارباب حلقه‌ها" به نظر می‌رسد. اگرچه سحابی چشم گربه یکی از اولین سحابی های سیاره ای بود که تاکنون کشف شده است، اما یکی از پیچیده ترین سحابی های سیاره ای است که تاکنون در فضا دیده شده است. یک سحابی سیاره ای زمانی شکل می گیرد که ستارگان خورشید مانند به آرامی لایه های گازی بیرونی خود را بیرون می اندازند تا سحابی های درخشان با اشکال پیچ خورده شگفت انگیز را تشکیل دهند.

تلسکوپ فضایی هابل فصل تعطیلات را با تصویری خیره کننده از سحابی سیاره ای NGC 5189 جشن می گیرد. ساختار پیچیده فوران ستاره مانند یک نوار غول پیکر و رنگارنگ در فضا به نظر می رسد. سحابی های سیاره ای آخرین مرحله کوتاه از زندگی ستاره ای مانند خورشید را نشان می دهند. ستاره در حالی که آخرین سوخت موجود در هسته خود را مصرف می کند، بخش بزرگی از نواحی بیرونی خود را دفع می کند، که سپس گرم می شود و به شدت می درخشد و ساختارهای پیچیده ای را نشان می دهد که دانشمندان هنوز در تلاش برای درک کامل آن هستند.