https://spnfa.ir/20230818/بریکس-و-پایان-هژمونی-غرب-17365350.html
بریکس و پایان هژمونی غرب
بریکس و پایان هژمونی غرب
اسپوتنیک ایران
آنهایی که مسایل تاریخی را مطالعه کرده اند به خوبی می دانند دلیل اصلی راه افتادن جنگ جهانی اول و دوم رقابت اقتصادی و هژمونی برخی کشورها در جهان بوده. 18.08.2023, اسپوتنیک ایران
2023-08-18T14:45+0430
2023-08-18T14:45+0430
2023-08-18T14:45+0430
گزارش و تحلیل
ایران
بریکس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/100/39/1003913_0:0:1975:1111_1920x0_80_0_0_0bee54f21ac2a09b944e2361a7a00924.jpg
اسپوتنیک - عملا چون برخی کشورها که عموما امروزه به عنوان کشورهای غربی شناخته می شوند در دوره هایی اقدام به استعمار کشورهای دیگر کرده بودند اینها با سرقت منابع خدادادی کشورهای دیگر به منابع ارزان دسترسی داشتند و در مقابل با استعمار بخش های بزرگی از کره زمین ملت ها را وادار می کردند که فقط کالای آنها را خریداری کنند و یا از نقل و انتقال کالای کشورهای دیگر از طریق مستعمره هایشان جلوگیری به عمل می آوردند و...علاوه بر این مستعمره ها استعمارگران اروپایی همچنین حوزه های نفوذ هم برای خود تعریف کرده بودند و برخی کشورهایی که مستقیم تحت سلطه آنها نبود به صورت غیر مستقیم تحت سلطه آنها قرار داشت.در واقع اینها یک نوع رقابت کثیف اقتصادی با دیگر کشورها راه انداخته بودند و می بینیم برخی قدرت های اقتصادی نوظهور امکان اینکه بخواهند با اینها رقابت سالم داشته باشند را نداشتند ودر نهایت کار به درگیری نظامی کشیده می شد.گذشته از همه دیدگاه هایی که ممکن است درباره آلمان در دو جنگ اول و دوم داشته باشیم ولی واقعیت امر این است که انگلیس مسبب اصلی ورود آلمان به هر دو جنگ به حساب می آید.البته بماند که پس از جنگ جهانی اول فرانسوی ها و انگلیسی ها با اصرار بر اخذ غرامت از آلمان و تحقیر آلمان ها به اشکال مختلف موجبات ایجاد جنبش های ملی گرایانه و در نهایت نازیسم در آلمان شدند.حتی اگر به ژاپن نگاه کنیم می بینیم دلیل اصلی ورود ژاپن به جنگ جهانی دوم این بود که کشورهای اروپایی همه منابع انرژی و معادن مورد نیاز ژاپن برای تولید را تصرف کرده بودند و به ژاپن اجازه دسترسی به این منابع را نمی دادند و حتی اقدام به تحریم ژاپن نمودند و ژاپنی ها مجبور بودند برای شکستن تحریم های خود اقدام به تصرف برخی سرزمین ها که در اشغال کشورهای غربی بود نمایند تا به منابع مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند و دلیل اصلی حمله آنها به پرل هاربر این بود که می خواستند سرزمین هایی که در شرق آسیا در اشغال آمریکا بود را تصرف کنند و می خواستند مطمئن شوند که نیروی دریایی آمریکا امکان حمله به آنها را ندارد.البته نمی خواهم خیلی وارد بحث های تاریخی شوم چون هر کدام اینها به تنهایی به چندین مقاله نیاز دارد ولی نکته اصلی در ماجرا این است که پس از جنگ جهانی دوم کشورهای جهان تلاش کردند نظم نوین جهانی ای ایجاد کنند که بر اساس آن شرایط قبلی که موجبات ایجاد جنگ شده بود از بین برود.از همان ابتدای کار که سازمان ملل تاسیس شد ایالات متحده تلاش کرد که بر این سازمان سلطه پیدا کند و چون انگلیس و فرانسه به مستعمره های سیاسی آمریکا تبدیل شده بودند این کار برای آمریکا راحت تر شد.در شرایط اقتصادی بین المللی پس از جنگ جهانی دوم حدود دو سوم ذخایر طلای کشورهای جهان در آمریکا انبار شده بود و آمریکایی ها آنها را پس ندادند و به کشورها گفتند که به جای آن دلار می دهند و تضمین می دهند بابت هر سی و یک دلار یک اونس طلا به آنها بدهند و مدتی هم این کار را کردند تا خیال کشورهای جهان از این بابت راحت شود تا اینکه در سال 1971 آمریکایی ها به یکباره معاهده برتون وودز که طی آن این تعهد را داده بودند لغو کردند و از پس دادن طلای کشورها هم خودداری کردند و حتی کشورهایی را که تقاضای پس گرفتن طلاهایشان بودند را تهدید به حمله نظامی کردند.البته قبل از خروج از این معاهده فرانسه و انگلیس بخش بزرگی از طلاهای خود را از آمریکا پس گرفته بودند ولی بقیه کشورها هر چه داشتند را از دست دادند.پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی آمریکایی ها توافق هایی با روسیه داشتند مبنی بر اینکه ناتو را به شرق گسترش ندهند و تسلیحات هسته ای و کشتار جمعی را نابود کنند، اما به هیچ کدام عمل نکردند و به صورت یک جانبه از معاهده هایی که برای نابودی تسلیحات هسته ای (استارت نو) و... امضا کرده بودند خارج شدند.حتی می بینیم که آمریکایی ها مثل آب خوردن از پیمان ها وتوافق ها و معاهدات دیگر که امضا کرده بودند مثل پیمان پاریس، معاهده نفتا، توافق هسته ای با ایران و... خارج می شوند و کسی نیست که جلودار آنها باشد و یا آنها را مجازات کند.همچنین می بینیم که آمریکایی ها امروزه قوانین داخلی خود را به جامعه جهانی تحمیل می کنند و همچنین اقدام به سوء استفاده از دلار به عنوان یک ارز بین المللی می نمایند و تروریسم اقتصادی بر علیه دیگر کشورها با اعمال تحریم های بی حساب و کتاب و... نظم جهان را به هم زده اند.اگر دلیل اصلی بحران های جهان را کنکاش کنیم می توانیم به این نتیجه برسیم که دلیل اصلی بیش از 99درصد همه این بحران ها سیاست های غرب به رهبری ایالات متحده و نبود مجامع بین المللی که جلودار آمریکا باشند می باشد.اگر این شرایط نبود شاید حتی کشورهای اروپایی به فکر ایجاد اتحادیه اروپا نمی افتادند.دلیل اصلی اینکه اروپایی ها به فکر ایجاد اتحادیه اروپا افتادند این بود که اینها می خواستند از زیر چتر آمریکا خارج شوند و برای خود در جهان یک جایگاه مستقلی داشته باشند.اما در نهایت می بینیم که آمریکایی ها همه تلاش خود را انجام دادند که این رقیب اقتصادی و سیاسی را نابود کنند و امروزه هم همین سیاست را ادامه می دهند.سازمان ملل هم که ظاهرا دیگر تعطیل شده و شکل و شمایل اش فقط مانده.در چنین شرایطی به نظر می رسد جامعه جهانی امروزه به نتیجه رسیده که نیاز به ائتلاف ها و اتحادیه های جهانی ای است که خارج از چهارچوب تفکر های قاره پیر به مقابله با هیمنه وتسلط آمریکا بر اراده جهانی بپردازند.اتحادیه و یا ائتلافی که همه کشورها بتوانند عضو آن شوند و تحت تاثیر سلطه آمریکا نباشد.همه کشورهای در حال رشد جهان امروزه به این نتیجه رسیده اند که سیاست ترورسیم اقتصادی آمریکا دیر یا زود ممکن است در صورتی که اینها بخواهند رشد اقتصادی کنند، به آنها هم خواهد رسید.اتحادیه ای که در نهایت اگر بخواهد تصمیم بگیرد در مقابل هژمونی ایالات متحده بایستد بتواند این کار را انجام دهد.به نظر می رسد مجموعه بریکس این فرصت را دارد تا نقش بزرگی در این ماجرا بازی کند و نباید فراموش کرد که امروزه بیش از نیمی از جمعیت کره زمین از شرق نقشه گرفته تا غرب نقشه کشورهایشان عضو این مجموعه می باشند و تقاضاهای زیاد عضویت کشورهای جهان به این مجموعه نشان می دهد که همه از به هم خوردن نظم جهانی توسط آمریکا و غرب ناراضی هستند و خواهان آن هستند که هم نظم نوین جهانی ایجاد شود هم اینکه مجموعه و یا اتحادیه و یا ائتلافی ایجاد شود که هم بتواند در مقابل هژمونی آمریکا و غرب ایستادگی کند هم اینکه از آنها حمایت کند.حتی ممکن است اعضای بریکس روزی روزگاری به این جایگاه برسند که نه فقط فضای تجارت فیما بین که شامل حدود دو سوم مردم کره زمین است را تقویت کنند بلکه در صورتی که ایالات متحده و یا متحدان اش بخواهند خارج از چهارچوب های مجامع بین المللی تروریسم اقتصادی خود را ادامه دهند اعضای بریکس هم برای حمایت از اعضای خود اقدام به تحریم متقابل آمریکا و متحدین اش نمایند و عملا به این شکل به نظر می آید آمریکا و متحدین اش متضررین اصلی هرگونه تحریمی بر علیه اعضای بریکس خواهند بود و مجبور خواهند بود قبل از تصمیم گیری برای اعمال تحریم برعلیه اعضای بریکس چند بار فکر کنند.در پایان باید گفت با توجه به فضایی که حضور در بریکس می تواند برای کشورها ایجاد کند خود این مجموعه می تواند فضای بالقوه تجارت برای اعضا بدون نیاز به تجارت با کشورهای تحریم کننده اعضای بریکس باشد و مثلا ایران اگر بتواند عضو بریکس شود و بتواند از شرایط عضویت در بریکس بهره ببرد می تواند روی تجارت با کشورهای عضو بریکس تمرکز کند و از همین تجارت درآمدی کسب کند که نه فقط همه نیاز هایش راتامین کند بلکه موجبات رشد و شکوفایی کشور شود وتحریم های غرب بر علیه ایران بی اثر شود.البته این جریان فقط مربوط به ایران نمی باشد بلکه دیگر اعضای بریکس که با تروریسم اقتصادی آمریکا و غرب دست و پنجه نرم می کنند نیز همین شانس را خواهند داشت.اینجا بد نیست به این نکته اشاره کنیم که وقتی درباره تجارت درباره ایران صحبت می کنیم منظور فقط صادرات و واردات کالایی مانند نفت و گاز و مواد مصرفی نیست بلکه ایران به دلیل موقعیت ژئوپولیتیک خود می تواند به هاب تجارت اعضای بریکس تبدیل شود و همچنین با توجه به توانمندی های این کشور و دیگر اعضای بریکس در عرصه فناوری می توانند با همکاری همدیگر درآمد های هنگفتی را از این طریق به دست آورند، مضاف بر اینکه اعضای مجامع و گروه های بین المللی مانند بریکس و شانگهای و... این توقع را از دیگر اعضا دارند که در مجامع بین المللی مانند رای گیری های سازمان ملل و یا شورای امنیت از همدیگر حمایت کنند و کنار هم باشند.
https://spnfa.ir/20230817/کشورهای-عضو-بریکس--داده-نمایی-17358321.html
https://spnfa.ir/20230816/شرکت-کنندگان-و-مهمانان-نشست-بریکس-2023-چه-کسانی-هستند-17342572.html
ایران
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
ایران, بریکس
بریکس و پایان هژمونی غرب
آنهایی که مسایل تاریخی را مطالعه کرده اند به خوبی می دانند دلیل اصلی راه افتادن جنگ جهانی اول و دوم رقابت اقتصادی و هژمونی برخی کشورها در جهان بوده.
اسپوتنیک - عملا چون برخی کشورها که عموما امروزه به عنوان کشورهای غربی شناخته می شوند در دوره هایی اقدام به استعمار کشورهای دیگر کرده بودند اینها با سرقت منابع خدادادی کشورهای دیگر به منابع ارزان دسترسی داشتند و در مقابل با استعمار بخش های بزرگی از کره زمین ملت ها را وادار می کردند که فقط کالای آنها را خریداری کنند و یا از نقل و انتقال کالای کشورهای دیگر از طریق مستعمره هایشان جلوگیری به عمل می آوردند و...
علاوه بر این مستعمره ها استعمارگران اروپایی همچنین حوزه های نفوذ هم برای خود تعریف کرده بودند و برخی کشورهایی که مستقیم تحت سلطه آنها نبود به صورت غیر مستقیم تحت سلطه آنها قرار داشت.
در واقع اینها یک نوع رقابت کثیف اقتصادی با دیگر کشورها راه انداخته بودند و می بینیم برخی قدرت های اقتصادی نوظهور امکان اینکه بخواهند با اینها رقابت سالم داشته باشند را نداشتند ودر نهایت کار به درگیری نظامی کشیده می شد.
گذشته از همه دیدگاه هایی که ممکن است درباره آلمان در دو جنگ اول و دوم داشته باشیم ولی واقعیت امر این است که انگلیس مسبب اصلی ورود آلمان به هر دو جنگ به حساب می آید.
البته بماند که پس از جنگ جهانی اول فرانسوی ها و انگلیسی ها با اصرار بر اخذ غرامت از آلمان و تحقیر آلمان ها به اشکال مختلف موجبات ایجاد جنبش های ملی گرایانه و در نهایت نازیسم در آلمان شدند.
حتی اگر به ژاپن نگاه کنیم می بینیم دلیل اصلی ورود ژاپن به جنگ جهانی دوم این بود که کشورهای اروپایی همه منابع انرژی و معادن مورد نیاز ژاپن برای تولید را تصرف کرده بودند و به ژاپن اجازه دسترسی به این منابع را نمی دادند و حتی اقدام به تحریم ژاپن نمودند و ژاپنی ها مجبور بودند برای شکستن تحریم های خود اقدام به تصرف برخی سرزمین ها که در اشغال کشورهای غربی بود نمایند تا به منابع مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند و دلیل اصلی حمله آنها به پرل هاربر این بود که می خواستند سرزمین هایی که در شرق آسیا در اشغال آمریکا بود را تصرف کنند و می خواستند مطمئن شوند که نیروی دریایی آمریکا امکان حمله به آنها را ندارد.
البته نمی خواهم خیلی وارد بحث های تاریخی شوم چون هر کدام اینها به تنهایی به چندین مقاله نیاز دارد ولی نکته اصلی در ماجرا این است که پس از جنگ جهانی دوم کشورهای جهان تلاش کردند نظم نوین جهانی ای ایجاد کنند که بر اساس آن شرایط قبلی که موجبات ایجاد جنگ شده بود از بین برود.
از همان ابتدای کار که سازمان ملل تاسیس شد ایالات متحده تلاش کرد که بر این سازمان سلطه پیدا کند و چون انگلیس و فرانسه به مستعمره های سیاسی آمریکا تبدیل شده بودند این کار برای آمریکا راحت تر شد.
در شرایط اقتصادی بین المللی پس از جنگ جهانی دوم حدود دو سوم ذخایر طلای کشورهای جهان در آمریکا انبار شده بود و آمریکایی ها آنها را پس ندادند و به کشورها گفتند که به جای آن دلار می دهند و تضمین می دهند بابت هر سی و یک دلار یک اونس طلا به آنها بدهند و مدتی هم این کار را کردند تا خیال کشورهای جهان از این بابت راحت شود تا اینکه در سال 1971 آمریکایی ها به یکباره معاهده برتون وودز که طی آن این تعهد را داده بودند لغو کردند و از پس دادن طلای کشورها هم خودداری کردند و حتی کشورهایی را که تقاضای پس گرفتن طلاهایشان بودند را تهدید به حمله نظامی کردند.
البته قبل از خروج از این معاهده فرانسه و انگلیس بخش بزرگی از طلاهای خود را از آمریکا پس گرفته بودند ولی بقیه کشورها هر چه داشتند را از دست دادند.
با توجه به قیمت امروزه طلا بدون احتساب تورم و سود پول و ... عملا فقط با مقایسه قیمت امروزه اونس طلا که حدود 1900 دلار است با 31 دلاری که آمریکا در معاهده برتون وودز تعهد کرده بود می توان متوجه شد که کشورها بیش از شصت برابر (نه شصت درصد) آنچه داشتند را از دست داده اند و یا اگر ساده تر بگوییم اگر کشوری معادل شصت دلار پول داشت الآن به آن یک دلار می دهند، 59 دلار اش را آمریکایی ها با بازی های اقتصادی و سیاسی دزدیده اند.
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی آمریکایی ها توافق هایی با روسیه داشتند مبنی بر اینکه ناتو را به شرق گسترش ندهند و تسلیحات هسته ای و کشتار جمعی را نابود کنند، اما به هیچ کدام عمل نکردند و به صورت یک جانبه از معاهده هایی که برای نابودی تسلیحات هسته ای (استارت نو) و... امضا کرده بودند خارج شدند.
حتی می بینیم که آمریکایی ها مثل آب خوردن از پیمان ها وتوافق ها و معاهدات دیگر که امضا کرده بودند مثل پیمان پاریس، معاهده نفتا، توافق هسته ای با ایران و... خارج می شوند و کسی نیست که جلودار آنها باشد و یا آنها را مجازات کند.
همچنین می بینیم که آمریکایی ها امروزه قوانین داخلی خود را به جامعه جهانی تحمیل می کنند و همچنین اقدام به سوء استفاده از دلار به عنوان یک ارز بین المللی می نمایند و تروریسم اقتصادی بر علیه دیگر کشورها با اعمال تحریم های بی حساب و کتاب و... نظم جهان را به هم زده اند.
اگر دلیل اصلی بحران های جهان را کنکاش کنیم می توانیم به این نتیجه برسیم که دلیل اصلی بیش از 99درصد همه این بحران ها سیاست های غرب به رهبری ایالات متحده و نبود مجامع بین المللی که جلودار آمریکا باشند می باشد.
اگر این شرایط نبود شاید حتی کشورهای اروپایی به فکر ایجاد اتحادیه اروپا نمی افتادند.
دلیل اصلی اینکه اروپایی ها به فکر ایجاد اتحادیه اروپا افتادند این بود که اینها می خواستند از زیر چتر آمریکا خارج شوند و برای خود در جهان یک جایگاه مستقلی داشته باشند.
اما در نهایت می بینیم که آمریکایی ها همه تلاش خود را انجام دادند که این رقیب اقتصادی و سیاسی را نابود کنند و امروزه هم همین سیاست را ادامه می دهند.
سازمان ملل هم که ظاهرا دیگر تعطیل شده و شکل و شمایل اش فقط مانده.
در چنین شرایطی به نظر می رسد جامعه جهانی امروزه به نتیجه رسیده که نیاز به ائتلاف ها و اتحادیه های جهانی ای است که خارج از چهارچوب تفکر های قاره پیر به مقابله با هیمنه وتسلط آمریکا بر اراده جهانی بپردازند.
اتحادیه و یا ائتلافی که همه کشورها بتوانند عضو آن شوند و تحت تاثیر سلطه آمریکا نباشد.
همه کشورهای در حال رشد جهان امروزه به این نتیجه رسیده اند که سیاست ترورسیم اقتصادی آمریکا دیر یا زود ممکن است در صورتی که اینها بخواهند رشد اقتصادی کنند، به آنها هم خواهد رسید.
اتحادیه ای که در نهایت اگر بخواهد تصمیم بگیرد در مقابل هژمونی ایالات متحده بایستد بتواند این کار را انجام دهد.
به نظر می رسد مجموعه بریکس این فرصت را دارد تا نقش بزرگی در این ماجرا بازی کند و نباید فراموش کرد که امروزه بیش از نیمی از جمعیت کره زمین از شرق نقشه گرفته تا غرب نقشه کشورهایشان عضو این مجموعه می باشند و تقاضاهای زیاد عضویت کشورهای جهان به این مجموعه نشان می دهد که همه از به هم خوردن نظم جهانی توسط آمریکا و غرب ناراضی هستند و خواهان آن هستند که هم نظم نوین جهانی ایجاد شود هم اینکه مجموعه و یا اتحادیه و یا ائتلافی ایجاد شود که هم بتواند در مقابل هژمونی آمریکا و غرب ایستادگی کند هم اینکه از آنها حمایت کند.
در این راستا می توان تصور کرد که کشوری مانند ایران خواهان آن باشد که در صورت عضویت در بریکس فضای تجارت کشورهای عضو بریکس با این کشور باز شود و کشورهای عضو بریکس یک ساختار تجاری خارج از چهارچوب ساختار های تحت تاثیر تروریسم اقتصادی آمریکا ایجاد کنند که ایران هم در آن بتواند فعال باشد.
حتی ممکن است اعضای بریکس روزی روزگاری به این جایگاه برسند که نه فقط فضای تجارت فیما بین که شامل حدود دو سوم مردم کره زمین است را تقویت کنند بلکه در صورتی که ایالات متحده و یا متحدان اش بخواهند خارج از چهارچوب های مجامع بین المللی تروریسم اقتصادی خود را ادامه دهند اعضای بریکس هم برای حمایت از اعضای خود اقدام به تحریم متقابل آمریکا و متحدین اش نمایند و عملا به این شکل به نظر می آید آمریکا و متحدین اش متضررین اصلی هرگونه تحریمی بر علیه اعضای بریکس خواهند بود و مجبور خواهند بود قبل از تصمیم گیری برای اعمال تحریم برعلیه اعضای بریکس چند بار فکر کنند.
در پایان باید گفت با توجه به فضایی که حضور در بریکس می تواند برای کشورها ایجاد کند خود این مجموعه می تواند فضای بالقوه تجارت برای اعضا بدون نیاز به تجارت با کشورهای تحریم کننده اعضای بریکس باشد و مثلا ایران اگر بتواند عضو بریکس شود و بتواند از شرایط عضویت در بریکس بهره ببرد می تواند روی تجارت با کشورهای عضو بریکس تمرکز کند و از همین تجارت درآمدی کسب کند که نه فقط همه نیاز هایش راتامین کند بلکه موجبات رشد و شکوفایی کشور شود وتحریم های غرب بر علیه ایران بی اثر شود.
البته این جریان فقط مربوط به ایران نمی باشد بلکه دیگر اعضای بریکس که با تروریسم اقتصادی آمریکا و غرب دست و پنجه نرم می کنند نیز همین شانس را خواهند داشت.
اینجا بد نیست به این نکته اشاره کنیم که وقتی درباره تجارت درباره ایران صحبت می کنیم منظور فقط صادرات و واردات کالایی مانند نفت و گاز و مواد مصرفی نیست بلکه ایران به دلیل موقعیت ژئوپولیتیک خود می تواند به هاب تجارت اعضای بریکس تبدیل شود و همچنین با توجه به توانمندی های این کشور و دیگر اعضای بریکس در عرصه فناوری می توانند با همکاری همدیگر درآمد های هنگفتی را از این طریق به دست آورند، مضاف بر اینکه اعضای مجامع و گروه های بین المللی مانند بریکس و شانگهای و... این توقع را از دیگر اعضا دارند که در مجامع بین المللی مانند رای گیری های سازمان ملل و یا شورای امنیت از همدیگر حمایت کنند و کنار هم باشند.
