https://spnfa.ir/20230804/دیپلماسی-و-میدان-ایران-در-یک-قاب-17153810.html
دیپلماسی و میدان ایران در یک قاب
دیپلماسی و میدان ایران در یک قاب
اسپوتنیک ایران
همزمان با برگزاری مانور نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جزایر سه گانه ایرانی خلیج فارس رئیس جمهوری ایران حاکم امارات عربی متحده شیخ محمد بن زاید را رسما... 04.08.2023, اسپوتنیک ایران
2023-08-04T14:05+0430
2023-08-04T14:05+0430
2023-08-04T14:05+0430
گزارش و تحلیل
ایران
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e7/04/05/15351780_0:7:1200:682_1920x0_80_0_0_a6195e31f8d61dab2670ca36128082bc.jpg
این مانور نظامی در حالی برگزار شد که آمریکایی ها با ارسال برخی هواپیماهای خود به یک پایگاه نظامی در امارات و همچنین اعزام تعداد زیادی نیرو و ناو و... در حال ایجاد تشنج در خلیج فارس می باشند.از آن سو هم می بینیم که کویت ادعاهایی را مطرح کرده که ایران سهمی در میدان گازی نفتی آرش ندارد و همه این میدان متعلق به کویت و عربستان سعودی است و عربستان سعودی ایران را دعوت به مذاکره برای ترسیم مرزهای دریایی با کویت و عربستان کرده و ادعا کرده عربستان و کویت یک طرف واحد در مذاکرات و گفتگوها با ایران می باشند.شاید برخی به یاد نداشته باشند اما عربستان سعودی و کویت در اواخر دهه هشتاد میلادی رفتار مشابهی را با عراق انجام دادند و در نهایت عراق را در تله اشغال کویت انداختند وکویت قربانی همین سیاست شد ودر نهایت مشخص شد ایالات متحده پشت ماجرا بود تا زمینه حضور خود در منطقه را فراهم کند.گو اینکه ما ایرانی ها از صدام حسین نفرت داریم ولی واقعیت این است که چند روز قبل از حمله عراق به کویت صدام حسین در ریاض با کویتی ها و دیگر عرب های حوزه خلیج فارس در حال مذاکره بود و وقتی دید اینها اصلا هدفشان حل اختلافات مرزی نیست اقدام به حمله به کویت نمود، آن هم با چراغ سبز آمریکا.بحث اینکه کویتی ها می آیند مطرح می کنند که ایران حقی در میدان آرش ندارد و بعد می گویند بیایید مذاکره کنیم، یعنی عملا از همان ابتدا دارند همان رویکردی را پیش می برند که زمانی در مقابل عراق انجام دادند.ماجرای میدان نفتی و گازی آرش ماجرایی طولانی است که به حدود شصت سال پیش بر میگردد اما پس از خروج انگلیس از خلیج فارس در اوایل دهه هفتاد میلادی عربستان سعودی و ایران با هم روی ترسیم مرزهای دریایی توافق کردند و این توافق ها قطعی بوده ودیگر بحثی درباره ترسیم مرزهای دریایی میان عربستان سعودی و ایران وجود ندارد.به این دلیل اینکه عربستان سعودی به بهانه داشتن سهمی در میدان الدره کویت بخواهد با ایران وارد مذاکره مجدد بر سر ترسیم مرزهای دریایی بشود خواسته ای غیر منطقی به نظر می آید.کشورها هر روز نمی نشینند درباره ترسیم مرزها با هم توافق کنند و یک وقتی مرزها را به شکلی ترسیم می کنند و وقتی دیگر به یکباره می بینند که در ترسیم منافعی در طرف مقابل است که به آن طمع دارند و به این دلیل تلاش کنند تا ترسیم قبلی را به هم بزنند.مگر بچه بازی است؟البته بماند که بسیاری جنگ های جهان به صورت تاریخی هم به همین دلایل اتفاق افتاده و ملیون ها انسان جان خود را به دلیل همین مسایل از دست داده اند ودر نهایت به همان توافق قبلی برگشته اند.شاید ماجرای توافق الجزایر میان ایران وعراق نمونه بارزی در این باره باشد که در آن تکلیف سهم هر طرف در اروند رود مشخص شد ولی صدام حسین در دوره ای تصور کرد که چون در ایران انقلاب شده و بسیاری از فرماندهان ارتش اعدام شده اند فرصت دارد تا توافق را به هم بزند و یک جنگ خانمان سوز 8 ساله راه انداخت تا در نهایت مجبور شود به ایران التماس کند همان توافق را مجددا بپذیرند، اما به چه قیمتی؟ایران و کویت هم طی سالهای هفتاد میلادی تفاهماتی برای ترسیم مرزهای دریایی با هم داشتند که تبدیل این تفاهمات به توافقات به دلیل جنگ ایران و عراق و بعد از آن حمله عراق به کویت به تاخیر افتاد ولی طبق توافقات و تفاهمات ترسیم مرزهای دریایی که میان ایران و عربستان سعودی و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس انجام شده بیش از 40% میدان نفتی و گازی آرش متعلق به ایران و درون مرزهای آبی ایران قرار دارد.بدیهی است در صورتی که توافقات رسمی میان طرفین انجام شود هر طرف می داند سهم اش چه قدر است و استخراج بر همان اساس انجام می شود اما در صورتی که طرفی بخواهد بدون در نظر گرفتن حق دیگری به تنهایی اقدامی انجام شود آنوقت به قول معروف هرکی به هرکی می شود و قطعا ایران هم تلاش می کند سهم خود را از میدان هرچه سریعتر خارج کند و ممکن است در آن صورت ایران بیش از 40% درصد سهم خود برداشت کند، البته این احتمال هم وجود دارد که طرف مقابل هم تلاش کند بیش از 60% سهم خود را نیز برداشت کند و این ماجرا منجر به تنش و درگیری میان طرفین گردد.سال 2001 میلادی هم ایران کلنگ حفاری میدان گازی آرش در آب های خود را زد اما مرحوم امیر صباح به تهران سفر کرد و خواهش کرد که ایرانیها تا زمانی که مرزهای دریایی ترسیم نشده شروع به برداشت از منابع نکنند و ایرانی ها هم به احترام دوست قدیمی خود پذیرفتند حفاری را متوقف کنند اما ستون های حفاری هنوز سر جای خود هست.حدود یک سال پیش هیاتی از طرف کویت به ریاست معاون وزیر امور خارجه کویت در تهران سفر کرد وطرفین در حال مذاکره درباره ترسیم مرزهای دریایی بودند و قرار بود که گفتگو ها ادامه یابد ولی به یکباره همزمان با مذاکره با ایران کویتی ها اعلام کردند که با عربستان سعودی توافقی برای برداشت از میدان نفتی و گازی مشترک با ایران به امضا رسانده اند.البته همه می دانند چون پس از شروع عملیات ویژه روسیه در اوکراین نیاز اروپا و غرب به انرژی از خلیج فارس زیاد شده اهمیت این میدان نفتی و گازی بالا رفته.ولی به هر حال هیچ منطقی وجود ندارد که بدون ترسیم رسمی مرزهای دریایی طرفی بیاید وادعا کند طرف مقابل حقی ندارد و بدیهی است چنین ادعایی موجب ایجاد تنش می شود.به نظر می رسد منافع طرفین اقتضا می کند که با توافق و تفاهم دیپلماتیک این مساله را به یک فرجام مطلوب برسانند نه اینکه با تنش ایجاد کردن شرایط روند مصالحه های سیاسی در منطقه را تخریب کنند مگر اینکه اصلا هدف رسیدن به تفاهم نباشد.حال می رویم به شرق خلیج فارس و ادعاهای امارات در باره جزایر ایرانی.طبق همه مستندات تاریخی و همچنین نقشه های مورد تایید سازمان ملل و مجامع بین المللی جزایر طنب بزرگ و طنب کوچک و ابو موسی به صورت تاریخی متعلق به ایران بوده و هست و خواهد بود و قبل از اینکه امارات عربی متحده تشکیل شود این جزایر در اختیار ایران بوده.بزرگ و کوچک هم می دانند حتی اگر به مراجع و محاکم بین المللی هم مراجعه کنیم به صورت قطعی احکام آنها نیز بر همین اساس خواهد بود.معمولا سازمان ملل و مجامع و محاکم بین المللی بر اساس مستندات ومفروضات حکم می کنند نه بر اساس ادعاها چرا که اگر کشورها بخواهد وارد ادعاهای تاریخی بر علیه یکدیگر بشوند آنوقت شاید کل جهان به هم بریزد و سنگ روی سنگ بند نشود وایران هم مثلا می تواند ادعا کند که از مرزهای چین تا مصر و یونان و... روزی به ایران تعلق داشته.همه هم این را خوب می دانند که همه مستندات تاریخی و مفروضات مالکیت ایران بر این جزایر را تایید می کند و هیچ خدشه ای در این ماجرا نیست.قبل تر نیز امارات عربی متحده این ادعای خود را به سازمان ملل برده ودر سازمان ملل هم مستندات و ادعاهای امارات حتی در حدی که بخواهند آن را بررسی کنند و یا به محاکم بین المللی ارجاع دهند پذیرفته نشده.هیچ جای جهان هم هیچ کشوری نمی آید بپذیرد درباره حق حاکمیت قطعی اش بر سر بخشی از سرزمین اش با کسی وارد مذاکره شود که ایران دومی اش باشد و خواسته های برخی سیاستمداران در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس از ایران درباره مذاکره درباره حق حاکمیت اش بر جزایر خود و یا سهم اش از میدان نفتی و گازی آرش بیش از اینکه بخواهد بحث حقانیت طرفی در مقابل طرف دیگر باشد هدف اش ایجاد تنش میان دو طرف خلیج فارس و همچنین جلوگیری از ادامه روند مصالحه میان ایران و عرب های خلیج فارس می باشد.به هر حال نباید فراموش کرد که ماجرای مصالحه ای که ایران و عربستان سعودی پیش گرفته اند روند مطلوبی برای بسیاری نیست چه ایالات متحده آمریکا و اسرائیل و برخی کشورهای غربی مانند انگلیس که ریشه همه اختلاف ها در منطقه خلیج فارس زیر سر مین هایی است که انگلیسی ها کاشته اند، چه حتی برخی کشورهای عرب خلیج فارس که امیدوار بودند از آب گل آلود واختلافات میان ایران و عربستان سعودی سوء استفاده کنند.بر کسی هم پوشیده نیست که ایالات متحده آمریکا و اسرائیل نهایت تلاش خود را انجام می دهند تا درگیری و تنش در منطقه ایجاد کنند و به نظر می رسد اینها بازیگران اصلی پشت پرده این تنش ها می باشند و تلاش دارند که شرایطی ایجاد کنند منطقه خلیج فارس به منطقه ای منشنج که هر لحظه امکان راه افتادن یک جنگ تمام عیار در آن است تبدیل گردد.مانور نظامی ایران در خلیج فارس ومخصوصا در سه جزیره ایرانی عملا پیغام مهمی داشت و آن نشان دادن آمادگی ایران برای دفاع از مرزهای خود است.از سوی دیگر دعوت حاکم امارات عربی متحده به تهران، آن هم همزمان با مانورها، پیغام دیگری مبنی بر اینکه ایران به دنبال دوستی با همسایگان خود مخصوصا امارات عربی متحده که یکی از بزرگترین شرکای تجاری ایران است می باشد.می توان گفت پیغام میدان ایران برای آمریکا بود و پیغام دیپلماسی ایران برای همسایگان.
https://spnfa.ir/20230803/رئیسی-از-بنزاید-برای-سفر-رسمی-به-تهران-دعوت-کرد-17136408.html
https://spnfa.ir/20230802/آمریکایی-ها-به-دنبال-قربانی-جدیدی-در-خلیج-فارس-هستند-17120353.html
ایران
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
ایران, سیاسی
دیپلماسی و میدان ایران در یک قاب
همزمان با برگزاری مانور نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جزایر سه گانه ایرانی خلیج فارس رئیس جمهوری ایران حاکم امارات عربی متحده شیخ محمد بن زاید را رسما به تهران دعوت کرد.
این مانور نظامی در حالی برگزار شد که آمریکایی ها با ارسال برخی هواپیماهای خود به یک پایگاه نظامی در امارات و همچنین اعزام تعداد زیادی نیرو و ناو و... در حال ایجاد تشنج در خلیج فارس می باشند.
از آن سو هم می بینیم که کویت ادعاهایی را مطرح کرده که ایران سهمی در میدان گازی نفتی آرش ندارد و همه این میدان متعلق به کویت و عربستان سعودی است و عربستان سعودی ایران را دعوت به مذاکره برای ترسیم مرزهای دریایی با کویت و عربستان کرده و ادعا کرده عربستان و کویت یک طرف واحد در مذاکرات و گفتگوها با ایران می باشند.
شاید برخی به یاد نداشته باشند اما عربستان سعودی و کویت در اواخر دهه هشتاد میلادی رفتار مشابهی را با عراق انجام دادند و در نهایت عراق را در تله اشغال کویت انداختند وکویت قربانی همین سیاست شد ودر نهایت مشخص شد ایالات متحده پشت ماجرا بود تا زمینه حضور خود در منطقه را فراهم کند.
گو اینکه ما ایرانی ها از صدام حسین نفرت داریم ولی واقعیت این است که چند روز قبل از حمله عراق به کویت صدام حسین در ریاض با کویتی ها و دیگر عرب های حوزه خلیج فارس در حال مذاکره بود و وقتی دید اینها اصلا هدفشان حل اختلافات مرزی نیست اقدام به حمله به کویت نمود، آن هم با چراغ سبز آمریکا.
بحث اینکه کویتی ها می آیند مطرح می کنند که ایران حقی در میدان آرش ندارد و بعد می گویند بیایید مذاکره کنیم، یعنی عملا از همان ابتدا دارند همان رویکردی را پیش می برند که زمانی در مقابل عراق انجام دادند.
ماجرای میدان نفتی و گازی آرش ماجرایی طولانی است که به حدود شصت سال پیش بر میگردد اما پس از خروج انگلیس از خلیج فارس در اوایل دهه هفتاد میلادی عربستان سعودی و ایران با هم روی ترسیم مرزهای دریایی توافق کردند و این توافق ها قطعی بوده ودیگر بحثی درباره ترسیم مرزهای دریایی میان عربستان سعودی و ایران وجود ندارد.
به این دلیل اینکه عربستان سعودی به بهانه داشتن سهمی در میدان الدره کویت بخواهد با ایران وارد مذاکره مجدد بر سر ترسیم مرزهای دریایی بشود خواسته ای غیر منطقی به نظر می آید.
کشورها هر روز نمی نشینند درباره ترسیم مرزها با هم توافق کنند و یک وقتی مرزها را به شکلی ترسیم می کنند و وقتی دیگر به یکباره می بینند که در ترسیم منافعی در طرف مقابل است که به آن طمع دارند و به این دلیل تلاش کنند تا ترسیم قبلی را به هم بزنند.
البته بماند که بسیاری جنگ های جهان به صورت تاریخی هم به همین دلایل اتفاق افتاده و ملیون ها انسان جان خود را به دلیل همین مسایل از دست داده اند ودر نهایت به همان توافق قبلی برگشته اند.
شاید ماجرای توافق الجزایر میان ایران وعراق نمونه بارزی در این باره باشد که در آن تکلیف سهم هر طرف در اروند رود مشخص شد ولی صدام حسین در دوره ای تصور کرد که چون در ایران انقلاب شده و بسیاری از فرماندهان ارتش اعدام شده اند فرصت دارد تا توافق را به هم بزند و یک جنگ خانمان سوز 8 ساله راه انداخت تا در نهایت مجبور شود به ایران التماس کند همان توافق را مجددا بپذیرند، اما به چه قیمتی؟
ایران و کویت هم طی سالهای هفتاد میلادی تفاهماتی برای ترسیم مرزهای دریایی با هم داشتند که تبدیل این تفاهمات به توافقات به دلیل جنگ ایران و عراق و بعد از آن حمله عراق به کویت به تاخیر افتاد ولی طبق توافقات و تفاهمات ترسیم مرزهای دریایی که میان ایران و عربستان سعودی و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس انجام شده بیش از 40% میدان نفتی و گازی آرش متعلق به ایران و درون مرزهای آبی ایران قرار دارد.
بدیهی است در صورتی که توافقات رسمی میان طرفین انجام شود هر طرف می داند سهم اش چه قدر است و استخراج بر همان اساس انجام می شود اما در صورتی که طرفی بخواهد بدون در نظر گرفتن حق دیگری به تنهایی اقدامی انجام شود آنوقت به قول معروف هرکی به هرکی می شود و قطعا ایران هم تلاش می کند سهم خود را از میدان هرچه سریعتر خارج کند و ممکن است در آن صورت ایران بیش از 40% درصد سهم خود برداشت کند، البته این احتمال هم وجود دارد که طرف مقابل هم تلاش کند بیش از 60% سهم خود را نیز برداشت کند و این ماجرا منجر به تنش و درگیری میان طرفین گردد.
سال 2001 میلادی هم ایران کلنگ حفاری میدان گازی آرش در آب های خود را زد اما مرحوم امیر صباح به تهران سفر کرد و خواهش کرد که ایرانیها تا زمانی که مرزهای دریایی ترسیم نشده شروع به برداشت از منابع نکنند و ایرانی ها هم به احترام دوست قدیمی خود پذیرفتند حفاری را متوقف کنند اما ستون های حفاری هنوز سر جای خود هست.
حدود یک سال پیش هیاتی از طرف کویت به ریاست معاون وزیر امور خارجه کویت در تهران سفر کرد وطرفین در حال مذاکره درباره ترسیم مرزهای دریایی بودند و قرار بود که گفتگو ها ادامه یابد ولی به یکباره همزمان با مذاکره با ایران کویتی ها اعلام کردند که با عربستان سعودی توافقی برای برداشت از میدان نفتی و گازی مشترک با ایران به امضا رسانده اند.
البته همه می دانند چون پس از شروع عملیات ویژه روسیه در اوکراین نیاز اروپا و غرب به انرژی از خلیج فارس زیاد شده اهمیت این میدان نفتی و گازی بالا رفته.
ولی به هر حال هیچ منطقی وجود ندارد که بدون ترسیم رسمی مرزهای دریایی طرفی بیاید وادعا کند طرف مقابل حقی ندارد و بدیهی است چنین ادعایی موجب ایجاد تنش می شود.
به نظر می رسد منافع طرفین اقتضا می کند که با توافق و تفاهم دیپلماتیک این مساله را به یک فرجام مطلوب برسانند نه اینکه با تنش ایجاد کردن شرایط روند مصالحه های سیاسی در منطقه را تخریب کنند مگر اینکه اصلا هدف رسیدن به تفاهم نباشد.
حال می رویم به شرق خلیج فارس و ادعاهای امارات در باره جزایر ایرانی.
طبق همه مستندات تاریخی و همچنین نقشه های مورد تایید سازمان ملل و مجامع بین المللی جزایر طنب بزرگ و طنب کوچک و ابو موسی به صورت تاریخی متعلق به ایران بوده و هست و خواهد بود و قبل از اینکه امارات عربی متحده تشکیل شود این جزایر در اختیار ایران بوده.
بزرگ و کوچک هم می دانند حتی اگر به مراجع و محاکم بین المللی هم مراجعه کنیم به صورت قطعی احکام آنها نیز بر همین اساس خواهد بود.
معمولا سازمان ملل و مجامع و محاکم بین المللی بر اساس مستندات ومفروضات حکم می کنند نه بر اساس ادعاها چرا که اگر کشورها بخواهد وارد ادعاهای تاریخی بر علیه یکدیگر بشوند آنوقت شاید کل جهان به هم بریزد و سنگ روی سنگ بند نشود وایران هم مثلا می تواند ادعا کند که از مرزهای چین تا مصر و یونان و... روزی به ایران تعلق داشته.
همه هم این را خوب می دانند که همه مستندات تاریخی و مفروضات مالکیت ایران بر این جزایر را تایید می کند و هیچ خدشه ای در این ماجرا نیست.
قبل تر نیز امارات عربی متحده این ادعای خود را به سازمان ملل برده ودر سازمان ملل هم مستندات و ادعاهای امارات حتی در حدی که بخواهند آن را بررسی کنند و یا به محاکم بین المللی ارجاع دهند پذیرفته نشده.
هیچ جای جهان هم هیچ کشوری نمی آید بپذیرد درباره حق حاکمیت قطعی اش بر سر بخشی از سرزمین اش با کسی وارد مذاکره شود که ایران دومی اش باشد و خواسته های برخی سیاستمداران در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس از ایران درباره مذاکره درباره حق حاکمیت اش بر جزایر خود و یا سهم اش از میدان نفتی و گازی آرش بیش از اینکه بخواهد بحث حقانیت طرفی در مقابل طرف دیگر باشد هدف اش ایجاد تنش میان دو طرف خلیج فارس و همچنین جلوگیری از ادامه روند مصالحه میان ایران و عرب های خلیج فارس می باشد.
به هر حال نباید فراموش کرد که ماجرای مصالحه ای که ایران و عربستان سعودی پیش گرفته اند روند مطلوبی برای بسیاری نیست چه ایالات متحده آمریکا و اسرائیل و برخی کشورهای غربی مانند انگلیس که ریشه همه اختلاف ها در منطقه خلیج فارس زیر سر مین هایی است که انگلیسی ها کاشته اند، چه حتی برخی کشورهای عرب خلیج فارس که امیدوار بودند از آب گل آلود واختلافات میان ایران و عربستان سعودی سوء استفاده کنند.
بر کسی هم پوشیده نیست که ایالات متحده آمریکا و اسرائیل نهایت تلاش خود را انجام می دهند تا درگیری و تنش در منطقه ایجاد کنند و به نظر می رسد اینها بازیگران اصلی پشت پرده این تنش ها می باشند و تلاش دارند که شرایطی ایجاد کنند منطقه خلیج فارس به منطقه ای منشنج که هر لحظه امکان راه افتادن یک جنگ تمام عیار در آن است تبدیل گردد.
مانور نظامی ایران در خلیج فارس ومخصوصا در سه جزیره ایرانی عملا پیغام مهمی داشت و آن نشان دادن آمادگی ایران برای دفاع از مرزهای خود است.
از سوی دیگر دعوت حاکم امارات عربی متحده به تهران، آن هم همزمان با مانورها، پیغام دیگری مبنی بر اینکه ایران به دنبال دوستی با همسایگان خود مخصوصا امارات عربی متحده که یکی از بزرگترین شرکای تجاری ایران است می باشد.
می توان گفت پیغام میدان ایران برای آمریکا بود و پیغام دیپلماسی ایران برای همسایگان.
