https://spnfa.ir/20230709/محور-بعدی-آفریقا-16780302.html
محور بعدی آفریقا
محور بعدی آفریقا
اسپوتنیک ایران
پس موفقیت در کسب عضویت ایران در سازمان شانگهای جناب آقای رئیسی رئیس جمهوری اسلامی ایران قرار است هفته آینده یک سفر آفریقایی داشته باشد تا فضای تعاملات با این... 09.07.2023, اسپوتنیک ایران
2023-07-09T11:44+0430
2023-07-09T11:44+0430
2023-07-09T11:44+0430
گزارش و تحلیل
سیاسی
ایران
جهان
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e7/07/09/16780288_0:165:2220:1414_1920x0_80_0_0_069d71eb1387e1b8dfc610629d9a0c0f.jpg
در حالی که برخی سیاستمداران ایرانی تمرکز خود را روی رابطه با غرب و عموما آمریکای شمالی و اروپای غربی می گذاشتند امروزه توجه خاصی به تقویت روابط با کشورهایی که امکان تعاملات اقتصادی ایران با آنها بیشتر است ایجاد شده.عملا حتی اگر همین امروز ایالات متحده آمریکا همه تحریم های اقتصادی خود را بردارد و اجازه همه گونه تعاملات اقتصادی با ایران را صادر کند کشورهای غربی بازار بالقوه کالای ایرانی به حساب نمی آیند و در نهایت ایران فقط صادر کننده کالای خام به این کشورها و وارد کننده انواع واقسام کالای تولیدی این کشورها می باشد.به این ترتیب می توان گفت عموما در تعاملات ایران با غرب سود اصلی به جیب کشورهای غربی می رود و نه ایرانی ها.این کشورها فقط نفت خام ایران و زعفران فله ای و پسته فله ای و خاویار فله ای و... را می خواهند چون بعدا همین ها را پالایش و یا باز بسته بندی می کنند و با سود چند برابری به جاهای دیگر جهان صادر می کنند.در طول چندین دهه تعاملات ایران با این کشورها اینها به بهانه های مختلف حاضر نشدند به هیچ وجه مثلا زعفران بسته بندی شده در ایران را بخرد و یا پسته بسته بندی شده در ایران و یا خاویار بسته بندی شده در ایران و... معمولا بهانه های استاندارد نبودن بسته بندی و یا غیر شکیل بودن آن و... را می آورد (البته قصد بنده این نسبت که ما در این زمینه موفق بوده ایم اما بحث در این است که کالا همان کالا است ولی به دنبال ارزانتر خریدن آن هستند).شاید بتوان گفت تنها کالایی که ممکن است آنها از ما بخرند همان فرش ایرانی است که امروزه آن هم با رقابت فرش های دست بافت کپی شده از روی فرشهای ایرانی در کشورهای دیگر مثل افغانستان و پاکستان و هند و چین و... مواجه است.به هر حال اگر به تاریخ تعاملات ایران و کشورهای غربی نگاه کنیم می بینیم تراز این تعاملات همیشه به سود کشورهای غربی بوده و نه ایران، و آن هم با فاصله بسیار زیاد.در مقابل ما کشورهایی را داریم که مشتری بالقوه کالای ایرانی هستند و در این راستا می توان به کشورهای همجوار ایران و همچنین آسیای شرقی و آسیای میانه و آفریقا و آمریکای جنوبی اشاره کرد.می دانم برخی شاید دوست داشته باشند که مثلا ماشین های ما در اروپا فروش داشته باشد اما باید واقع بین باشیم، فعلا بازارهای ما آنجا نیست، هم ما تولیدات مورد پسند آنها را نداریم هم آنها شرایطی ایجاد کرده اند تا برای حمایت از تولید داخلی خود جلوی ورود کالای تولید کشورهای دیگر از جمله ایران را بگیرند.البته فعلا نمی خواهم وارد بحث گروه شانگهای شوم اما باید اشاره کنم که فرصت در مقابل ما است نباید فرصت سوزی کنیم، اعلان عضویت در گروه شانگهای به تنهایی فایده ای ندارد فعالیت ما در این گروه است که می تواند برای ما منافع داشته باشد و برای اینکه در این گروه فعال باشیم فعلا چیزی حدود 50 کنوانسیون آن را باید با مقررات خود تطبیق بدهیم که مثلا یکی از ابتدایی ترین آنها این است که قیمت ارزمان را تک نرخی کنیم تا تکلیف تجار کشورهای دیگر برای تعامل با ما روشن باشد وهر روزی که ما در تک نرخی کردن قیمت ارزمان تاخیر می کنیم به اندازه یک ماه فرصت سوزی کرده ایم، همین اولی را گفتم تا متوجه باشید فرصت هست اما فرصت سوزی هم هست.امروزه مشکل اصلی بانک های مرکزی کشورهای عضو شانگهای برای تعامل با ارزهای محلی با ایران تحریم ها نیست بلکه این است که ایران حدود هشت قیمت برای ارز خود دارد و نه بانک ها و نه تجار این کشورها می دانند چگونه می توانند با ایران تعامل کنند، بحث مقررات نا متعارف موجود در سیستم بانکی برای جا به جایی ارز جای خود.به هر حال بازار آفریقا یک بازار بکر و تشنه همه نوع کالای ایرانی است و جالب اینکه بسیاری از مردم آفریقا به دلیل نفرت شدیدی که نسبت به استعمارگران اروپایی و غربی دارند کلا حتی علاقه ای به خرید کالای آنها ندارند.امروزه ایران این فرصت را دارد که با انعقاد توافقها و تفاهمنامه های همکاری اقتصادی با این کشورها فضای دیگری برای صادرات کالای ایران بگشاید.مرحله بعدی هم احتمالا باز کردن فضای تعاملات تجاری با آمریکای جنوبی است که البته چند سالی است ایران آنجا فعال شده و ونزولا و کوبا به هاب تجارت ایران با آمریکای جنوبی تبدیل شده اند و جالب اینکه کالای ایرانی در آمریکای جنوبی بسیار مورد استقبال مردم این کشورها می باشد.فضا و شرایط بین المللی به وجود آمده ام کمک کرده و دست به دست داده تا فرصت بزرگی برای ایران به وجود آید تا بتواند شرایطی برای خروج از چتر تحریم های آمریکا و غرب ایجاد کند.در صورتی که ما بتوانیم از این فرصت به وجود آمده استفاده کنیم و به قول معروف فرصت سوزی نکنیم قطعا این مرحله می تواند یک مرحله عبور برای ایران تلقی گردد که طی آن ایران از شرایط قبلی خود که یک کشور مصرف کننده و وارد کننده به حساب می آمد به مرحله جدیدی به عنوان یک کشور تولید کننده و صادر کننده تبدیل شود.مضاف بر اینها این فرصت برای ما وجود دارد که با سرعت بخشیدن به ایجاد مسیرهای شمال جنوب و شرق به غرب کاری کنیم که تجارت جهانی وابسته به ایران شود و آنوقت حتی اگر هم بخواهند به تحریم بر علیه ما ادامه دهند دیگر کسی حاضر نباشد با آنها همکاری کند.همین که امروزه صدای برخی کشورهای اروپایی در آمده که آمریکایی ها با افراط در سیاست تروریسم اقتصادی خود ایران را به سمت شرق دفع کرده اند کافی است تا متوجه شویم تنها راه خروج از تحریمها این است که جایگاه خود در معادلات تجارت جهانی را ترسیم کنیم و اینگونه نیست که تصور کنیم آمریکایی ها و عموما غربی ها به خاطر چشم و ابروی ما و اگر برویم با آنها صحبت کنیم و با آنها همکاری کنیم حاضر می باشند تحریم ها را بردارند.در پایان هم بد نیست تکرار کنم برای ایجاد چنین شرایطی باید فرصت قاپی کنیم و فرصت سوزی نکنیم و چابک باشیم و روند کار اقتصادی خود در سابق که مثل فرش بافی سلانه سلانه بود را نمی توانیم در جهان نوین ادامه دهیم، یک ساختمانی که در یک سال باید ساخته شود را باید در یازده ماه تمام کنیم نه در یازده سال، مقررات و قوانین خود را باید بسیار سریع با مقررات و قوانین بین المللی ومتعارف جهانی تطبیق دهیم و قوانین تجارت ثابت داشته باشیم نه اینکه هر لحظه به صورت سلیقه ای قوانین و مقررات تجاری و اقتصادی و مالیاتی و مالی و صادرات و واردات و... خود را تغییر دهیم.
https://spnfa.ir/20230708/رئیسی-سهشنبه-به-قاره-آفریقا-میرود-16776676.html
ایران
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
سیاسی, ایران, جهان
محور بعدی آفریقا
پس موفقیت در کسب عضویت ایران در سازمان شانگهای جناب آقای رئیسی رئیس جمهوری اسلامی ایران قرار است هفته آینده یک سفر آفریقایی داشته باشد تا فضای تعاملات با این کشورها را نیز باز کند.
در حالی که برخی سیاستمداران ایرانی تمرکز خود را روی رابطه با غرب و عموما آمریکای شمالی و اروپای غربی می گذاشتند امروزه توجه خاصی به تقویت روابط با کشورهایی که امکان تعاملات اقتصادی ایران با آنها بیشتر است ایجاد شده.
عملا حتی اگر همین امروز ایالات متحده آمریکا همه تحریم های اقتصادی خود را بردارد و اجازه همه گونه تعاملات اقتصادی با ایران را صادر کند کشورهای غربی بازار بالقوه کالای ایرانی به حساب نمی آیند و در نهایت ایران فقط صادر کننده کالای خام به این کشورها و وارد کننده انواع واقسام کالای تولیدی این کشورها می باشد.
به این ترتیب می توان گفت عموما در تعاملات ایران با غرب سود اصلی به جیب کشورهای غربی می رود و نه ایرانی ها.
این کشورها فقط نفت خام ایران و زعفران فله ای و پسته فله ای و خاویار فله ای و... را می خواهند چون بعدا همین ها را پالایش و یا باز بسته بندی می کنند و با سود چند برابری به جاهای دیگر جهان صادر می کنند.
در طول چندین دهه تعاملات ایران با این کشورها اینها به بهانه های مختلف حاضر نشدند به هیچ وجه مثلا زعفران بسته بندی شده در ایران را بخرد و یا پسته بسته بندی شده در ایران و یا خاویار بسته بندی شده در ایران و... معمولا بهانه های استاندارد نبودن بسته بندی و یا غیر شکیل بودن آن و... را می آورد (البته قصد بنده این نسبت که ما در این زمینه موفق بوده ایم اما بحث در این است که کالا همان کالا است ولی به دنبال ارزانتر خریدن آن هستند).
شاید بتوان گفت تنها کالایی که ممکن است آنها از ما بخرند همان فرش ایرانی است که امروزه آن هم با رقابت فرش های دست بافت کپی شده از روی فرشهای ایرانی در کشورهای دیگر مثل افغانستان و پاکستان و هند و چین و... مواجه است.
به هر حال اگر به تاریخ تعاملات ایران و کشورهای غربی نگاه کنیم می بینیم تراز این تعاملات همیشه به سود کشورهای غربی بوده و نه ایران، و آن هم با فاصله بسیار زیاد.
در مقابل ما کشورهایی را داریم که مشتری بالقوه کالای ایرانی هستند و در این راستا می توان به کشورهای همجوار ایران و همچنین آسیای شرقی و آسیای میانه و آفریقا و آمریکای جنوبی اشاره کرد.
می دانم برخی شاید دوست داشته باشند که مثلا ماشین های ما در اروپا فروش داشته باشد اما باید واقع بین باشیم، فعلا بازارهای ما آنجا نیست، هم ما تولیدات مورد پسند آنها را نداریم هم آنها شرایطی ایجاد کرده اند تا برای حمایت از تولید داخلی خود جلوی ورود کالای تولید کشورهای دیگر از جمله ایران را بگیرند.
ورود ایران به مجموعه شانگهای خود به خود یک فضای اقتصادی بزرگ برای ما ایجاد کرده که اگر بتوانیم از این فرصت بهره مناسب را ببریم و قوانین و مقررات و سامانه ها و کلا فضای اقتصادی خود را با فضای اقتصادی این کشورها تطبیق بدهیم قطعا این فضا آنقدر برای ما گسترده است که هر چه قدر هم تولید کنیم باز هم این فضا تشنه کالاهایی است که ما می توانیم تولید کنیم.
البته فعلا نمی خواهم وارد بحث گروه شانگهای شوم اما باید اشاره کنم که فرصت در مقابل ما است نباید فرصت سوزی کنیم، اعلان عضویت در گروه شانگهای به تنهایی فایده ای ندارد فعالیت ما در این گروه است که می تواند برای ما منافع داشته باشد و برای اینکه در این گروه فعال باشیم فعلا چیزی حدود 50 کنوانسیون آن را باید با مقررات خود تطبیق بدهیم که مثلا یکی از ابتدایی ترین آنها این است که قیمت ارزمان را تک نرخی کنیم تا تکلیف تجار کشورهای دیگر برای تعامل با ما روشن باشد وهر روزی که ما در تک نرخی کردن قیمت ارزمان تاخیر می کنیم به اندازه یک ماه فرصت سوزی کرده ایم، همین اولی را گفتم تا متوجه باشید فرصت هست اما فرصت سوزی هم هست.
امروزه مشکل اصلی بانک های مرکزی کشورهای عضو شانگهای برای تعامل با ارزهای محلی با ایران تحریم ها نیست بلکه این است که ایران حدود هشت قیمت برای ارز خود دارد و نه بانک ها و نه تجار این کشورها می دانند چگونه می توانند با ایران تعامل کنند، بحث مقررات نا متعارف موجود در سیستم بانکی برای جا به جایی ارز جای خود.
به هر حال بازار آفریقا یک بازار بکر و تشنه همه نوع کالای ایرانی است و جالب اینکه بسیاری از مردم آفریقا به دلیل نفرت شدیدی که نسبت به استعمارگران اروپایی و غربی دارند کلا حتی علاقه ای به خرید کالای آنها ندارند.
امروزه ایران این فرصت را دارد که با انعقاد توافقها و تفاهمنامه های همکاری اقتصادی با این کشورها فضای دیگری برای صادرات کالای ایران بگشاید.
مرحله بعدی هم احتمالا باز کردن فضای تعاملات تجاری با آمریکای جنوبی است که البته چند سالی است ایران آنجا فعال شده و ونزولا و کوبا به هاب تجارت ایران با آمریکای جنوبی تبدیل شده اند و جالب اینکه کالای ایرانی در آمریکای جنوبی بسیار مورد استقبال مردم این کشورها می باشد.
فضا و شرایط بین المللی به وجود آمده ام کمک کرده و دست به دست داده تا فرصت بزرگی برای ایران به وجود آید تا بتواند شرایطی برای خروج از چتر تحریم های آمریکا و غرب ایجاد کند.
در صورتی که ما بتوانیم از این فرصت به وجود آمده استفاده کنیم و به قول معروف فرصت سوزی نکنیم قطعا این مرحله می تواند یک مرحله عبور برای ایران تلقی گردد که طی آن ایران از شرایط قبلی خود که یک کشور مصرف کننده و وارد کننده به حساب می آمد به مرحله جدیدی به عنوان یک کشور تولید کننده و صادر کننده تبدیل شود.
مضاف بر اینها این فرصت برای ما وجود دارد که با سرعت بخشیدن به ایجاد مسیرهای شمال جنوب و شرق به غرب کاری کنیم که تجارت جهانی وابسته به ایران شود و آنوقت حتی اگر هم بخواهند به تحریم بر علیه ما ادامه دهند دیگر کسی حاضر نباشد با آنها همکاری کند.
همین که امروزه صدای برخی کشورهای اروپایی در آمده که آمریکایی ها با افراط در سیاست تروریسم اقتصادی خود ایران را به سمت شرق دفع کرده اند کافی است تا متوجه شویم تنها راه خروج از تحریمها این است که جایگاه خود در معادلات تجارت جهانی را ترسیم کنیم و اینگونه نیست که تصور کنیم آمریکایی ها و عموما غربی ها به خاطر چشم و ابروی ما و اگر برویم با آنها صحبت کنیم و با آنها همکاری کنیم حاضر می باشند تحریم ها را بردارند.
توجه داشته باشید هیچ کدام از تحریم هایی که آمریکایی ها بر علیه ایران قرار داده اند شرط خروج از آن را ندارد، یعنی اینها تحریمی را وضع نکرده اند که مثلا اگر فلان شرط محقق شود این تحریم برداشته می شود و این به خودی خود کافی است تا متوجه شویم اینها اصلا قصد رفع تحریم ها را ندارند و ما باید تلاش کنیم شرایطی ایجاد کنیم تحریم ها بی اثر شود.
در پایان هم بد نیست تکرار کنم برای ایجاد چنین شرایطی باید فرصت قاپی کنیم و فرصت سوزی نکنیم و چابک باشیم و روند کار اقتصادی خود در سابق که مثل فرش بافی سلانه سلانه بود را نمی توانیم در جهان نوین ادامه دهیم، یک ساختمانی که در یک سال باید ساخته شود را باید در یازده ماه تمام کنیم نه در یازده سال، مقررات و قوانین خود را باید بسیار سریع با مقررات و قوانین بین المللی ومتعارف جهانی تطبیق دهیم و قوانین تجارت ثابت داشته باشیم نه اینکه هر لحظه به صورت سلیقه ای قوانین و مقررات تجاری و اقتصادی و مالیاتی و مالی و صادرات و واردات و... خود را تغییر دهیم.
