حرکت استادانه اماراتی ها
© Photo / IRNA
اشتراک
علیرغم روابط بسیار خوب اقتصادی اما بر کسی پوشیده نیست که ایران و امارات طی چند سال اخیر روابط سیاسی پر تنشی به خود دیده اند.
در برهه ای پس از برقراری روابط امارات و اسرائیل این روابط بسیار حساس تر هم گردید.
امارات عربی متحده عضو اصلی ائتلاف سعودی در جنگ یمن در مقابل انصار الله که مورد حمایت ایران هستند نیز به حساب می آید و در برخی موارد نیروهای همسو با امارات به نام العمالقه در یمن بودند که جلوی پیشروی طرفداران ایران در یمن را گرفتند.
از همان شروع بحران میان ایران و عربستان سعودی اماراتی ها رسما موضع همراه با عربستان را گرفتند و سفیر خود را از تهران فرا خواندند.
البته به دلیل وجود روابط تجاری بسیار بالا میان ایران و امارات مخصوصا دبی بسیاری باور دارند که برخی اعضای هیأت حاکمه امارات مخالف قطع کامل روابط با ایران بودند و به همین دلیل هم کار به قطع روابط منجر نشد.
در ماجرای ارتباط عربستان سعودی با لابی های قدرت در آمریکا مخصوصا در دوران ترامپ همه کارشناسان مسایل بین الملل متفق القول هستند که شیخ محمد بن زاید نقشی کلیدی برای برقراری رابطه فیما بین شاهزاده محمد بن سلمان و لابی های قدرت در آمریکا بازی کرد.
اما بعضی وقت ها نکته های ظریفی در لابلای خبرها به چشم کارشناسان می آید که شاید به نظر بسیاری نیاید.
در روند مصالحه ای که میان ایران و عربستان سعودی راه افتاد یا مصالحه با یمنی ها سعودی ها نقشی که در حد همکاری های امارات با آنها باشد به آنها ندادند.
همچنین در برخی موارد می بینیم که سعودی ها برنامه های اقتصادی ای را در نظر دارند راه اندازی کنند که می تواند موجبات رقابت با امارات را ایجاد کند.
حتی می بینیم که در جریان اختلاف با قطر، امارات در کنار عربستان سعودی قرار گرفت ولی زمان مصالحه به یکباره سعودی ها با قطری ها مصالحه کردند و مصالحه امارات و قطر رسما همین هفته پیش انجام شد.
می توان گفت به نوعی رفتار سعودی ها موجبات ایجاد کدورت برای اماراتی ها شده بود.
نکته ظریفی اینجا وجود دارد و آن این است که حکام برخی کشورها با زیرکی و سیاستمداری خود موفق شده اند کشورهای خود را در تلاطمات بین المللی مصون نگاه دارند که یکی از نمونه های بسیار موفق در این زمینه امارات عربی متحده می باشد.
گو اینکه امارات کشور تولید کننده نفت به حساب می آید اما واقعیت امر این است که نفت داشتن در حد ذات خود مهم نیست، اینکه چگونه بتوان از نفت ومنابع خدادادی برای رفاه حال مردم کشور استفاده کرد و چگونه بتوان امکانات خدادادی را مدیریت کرد تا کشور رشد اقتصادی و فرهنگی و سیاسی و... داشته باشد مهم است، وگرنه می بینیم بسیاری از کشورها هستند که امروزه نفت دارند ولی شرایط زندگی مردم آن کشور یا موقعیت سیاسی شان در سطح بین المللی و منطقه ای حتی نزدیک به امارات عربی متحده نیست و چه بسا حتی بودن نفت وثروت موجب آن شده که کشور دچار جنگ ها و درگیری های داخلی شود ویا اینکه مدیران ارشد آن کشورها فقط به فکر اختلاس و سرقت و رانت خواری و سوء استفاده و... از منافع هستند وشرایط زندگی مردم این کشورها در حد بسیار بد است.
به هر حال امروزه اگر می بینیم که مثلا شهری مانند دبی به جایگاهی بین المللی در حد شهرهای بسیار معروف جهان قرار گرفته باید بپذیریم نقش مهم را مدیریت و حاکمیت این کشور بازی کرده و نه پول نفت.
همانگونه که مثلا سنگاپور که نه نفت دارد و نه پول و نه منابع خدادادی امروزه به عنوان یک ببر پیشرو در شرق آسیا تبدیل شده وسطح زندگی مردم این کشور جزو بالاترین ها در جهان است.
به هر حال در بحبوحه صحبت از مذاکرات غیر رسمی میان ایران و آمریکا و احتمال باز شدن کانال های اقتصادی با ایران و تلاش کشورهای اروپایی برای تحسین روابط خود با ایران و در اوج رفت و آمد ها میان ایران و عربستان سعودی برای ایجاد مصالحه و همچنین سفر های متعدد مقامات ایرانی و مخصوصا وزیر امور خارجه ایران به کشورهای عرب حوزه خلیج فارس مخصوصا قطر و عمان می بینیم اماراتی ها از زمان مناسب از فرصت استفاده کرده وباز هم یک حرکت استادانه در زمینه روابط بین المللی از خود نشان می دهند تا به نوعی نشان دهند استاد بازی شطرنج سیاسی در میان کشورهای عرب حوزه خلیج فارس کیست.
هفته قبل وزیر امور خارجه عربستان سعودی به تهران سفر کرد و این سفر با حاشیه های زیادی همراه بود که خوب شاید برخی از این حاشیه ها حتی روی متن سفر هم تاثیر بیشتری داشتند.
آنهایی که پیگیر مسایل پشت پرده بودند به خوبی می دانستند که آقای امیر عبد اللهیان به قطر سفر کرده تا معاون اش آقای باقری کنی هماهنگی های لازم با انریکه مورا هماهنگ کننده سیاست های خارجی اتحادیه اروپا برای بازگشت به گفتگوهای وین را انجام دهد وهمچنین به عمان سفر کرده تا پیگیر گفتگوهای غیر رسمی میان ایران و ایالات متحده وهمچنین پیگیر روند صلح در یمن باشد.
به نظر هم می آید سفر اقای امیر عبد اللهیان به کویت و امارات هم سفرهایی بسیار کوتاه تشریفاتی چند ساعته فقط برای اینکه اعلام کنند که سفر منطقه ای انجام شده، بوده.
اما در همین چند ساعت اماراتی ها چند حرکت استادانه انجام دادند.
یکی اینکه ملاقات آقای امیرعبد اللهیان با امیر امارات شیخ محمد بن زاید را هماهنگ کردند که تصاویر رسانه ای نشان می دهد بسیار صمیمی بوده و دومی اینکه وزیر امور خارجه امارات شخصا آقای امیر عبد اللهیان را با ماشین شخصی خود به فرودگاه همراهی کرد.
گو اینکه این حرکت برای آن بوده که دو وزیر فرصت بیشتری برای گپ و گفتگوی خصوصی با هم داشته باشند، اما این حرکت که در عرف دیپلماتیک نیست به نوعی نشان دادن دوستی و اخوت و صمیمیت بیش ازحد و خودمانی بودن به حساب می آید و قطعا نوعی یک حرکت سیاسی استادانه در مقابل سفر وزیر امور خارجه عربستان به تهران و حاشیه های آن وحرکت های دیگر کشورها از آمریکا گرفته تا اروپا در قبال ایران است.
اماراتی ها با این حرکت خود عملا به بقیه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس وحتی دیگر کشورها گفتند هر چه قدر هم که همه تان روابط تان را با ایران بهبود و یا تحکیم بخشید باز هم روابط ما با ایران از همه مستحکم تر وصمیمی تر همه تان است.
