بزرگترین سیاه چاله های جهان

تلسکوپ افق رویداد (EHT) که اولین تصویر از یک سیاه چاله منتشر شده در سال 2019 را تولید کرد، امروز نمایی جدید از این جرم عظیم در مرکز کهکشان مسیه 87 (M87) دارد: چگونه در نور قطبی شده به نظر می رسد.

این اولین باری است که اخترشناسان توانستند قطبش را اندازه گیری کنند، نشانه ای از میدان های مغناطیسی، نزدیک به لبه یک سیاه چاله است. این تصویر نمای قطبی شده سیاه چاله در M87 را نشان می دهد. خطوط جهت قطبش را نشان می دهند که مربوط به میدان مغناطیسی اطراف سایه سیاه چاله است.

کهکشان آندرومدا (مسیه 31). کهکشان کوچک مسیه 32 در بالا و کمی به سمت چپ (مستقیم در جنوب) مرکز M31 دیده می شود و مسیه 110 در پایین و سمت چپ قرار دارد. در بالا و سمت چپ M32 ستاره HD 3914 است. این یک تصویر RGB + مقداری داده آلفای h است. این تصویر در صحرای اسرائیل (نقب) گرفته شده است.

نمای نزدیک از دو هسته درخشان کهکشانی که هر کدام یک سیاه چاله بسیار پرجرم را در خود جای داده اند، در NGC 7727، کهکشانی در فاصله 89 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی دلو. هر هسته از یک گروه متراکم از ستارگان تشکیل شده است که در مرکز آن یک سیاه چاله بسیار پرجرم وجود دارد.

دو سیاه چاله در مسیر برخورد قرار دارند و نزدیکترین جفت سیاه چاله های کلان جرمی را تشکیل می دهند که تا به امروز کشف شده است. همچنین این جفتی است که دارای کوچکترین جدایی بین دو سیاه چاله کلان پرجرم است - که تنها با فاصله 1600 سال نوری در آسمان مشاهده شده است. این تصویر با ابزار MUSE در تلسکوپ بسیار بزرگ ESO (VLT) در رصدخانه پارانال در چیل گرفته شده است.

نور حاصل از سیاهچاله بسیار پرجرم معروف به TON 618 (دایره دار) بیش از 10 میلیارد سال طول می کشد تا به ما برسد.

لکه‌های سرخابی در این تصویر دو سیاه‌چاله را در کهکشان سیرسینوس نشان می‌دهند: سیاه‌چاله بسیار پرجرم در قلب آن، و سیاه‌چاله‌ای کوچک‌تر که به لبه آن نزدیک‌تر است که متعلق به کلاسی به نام منابع پرتو ایکس فوق‌العاده یا ULX است. داده‌های پرتو ایکس سرخابی از آرایه تلسکوپی طیف‌سنجی هسته‌ای ناسا می‌آیند و روی یک تصویر مرئی/مادون قرمز از نقشه دیجیتالی آسمان پوشانده شده‌اند.

این اولین تصویر از Sgr A*، سیاه‌چاله فوق‌العاده در مرکز کهکشان ما، با پس‌زمینه سیاه اضافه‌شده برای تطبیق با صفحه‌های گسترده‌تر است. این اولین شواهد بصری مستقیم از حضور این سیاهچاله است. این تلسکوپ توسط تلسکوپ افق رویداد (EHT)، آرایه ای که هشت رصدخانه رادیویی موجود در سراسر سیاره را به هم پیوند می دهد تا یک تلسکوپ مجازی واحد به اندازه زمین را تشکیل دهد، گرفته شده است. این تلسکوپ از افق رویداد نامگذاری شده است، مرز سیاهچاله که هیچ نوری نمی تواند از آن خارج شود.

اگرچه ما نمی‌توانیم خود افق رویداد را ببینیم، زیرا نمی‌تواند نور ساطع کند، گاز درخشانی که به دور سیاه‌چاله می‌چرخد، نشانه‌ای آشکار را نشان می‌دهد: یک منطقه مرکزی تاریک (به نام سایه) که توسط یک ساختار حلقه‌مانند روشن احاطه شده است. نمای جدید نور خمیده شده توسط گرانش قوی سیاه چاله را می گیرد که چهار میلیون برابر جرم خورشید ماست. تصویر سیاهچاله Sgr A* میانگینی از تصاویر مختلفی است که EHT Collaboration از مشاهدات سال 2017 خود استخراج کرده است.

علاوه بر امکانات دیگر، شبکه رصدخانه‌های رادیویی EHT که این تصویر را ممکن ساخته است شامل آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) و آزمایش مسیر یاب آتاکاما (APEX) در صحرای آتاکاما در شیلی است که با مالکیت و همکاری مشترک انجام شده است. توسط ESO یک شریک از طرف کشورهای عضو خود در اروپا است.

کهکشان کوتوله مسیه 32 در آندرومدا.

جت بیرون آمده از هسته کهکشانی M87 (NGC 4486). طول جت تا حدود 20 ثانیه قوس (طول مطلق حدود 5 kly) است. تصویر ترکیبی از مشاهدات تلسکوپ هابل این کهکشان برای تلسکوپ هابل بسیار دور است که نمی تواند ستاره های منفرد را تشخیص دهد. نقاط روشن در تصویر خوشه های ستاره ای هستند که فرض می شود هر کدام صدها هزار ستاره دارند.

عنوان اصلی: "جریان‌های جت الکترون‌ها و ذرات زیر اتمی با نیروی سیاه چاله از مرکز کهکشان M87" داده‌های مورد استفاده در این تصویر با دوربین سیاره‌ای میدان وسیع هابل 2 در سال 1998 توسط J.A. جمع‌آوری شد. بیرتا، W.B. اسپارکس، F.D. ماچتو و E.S. پرلمن (STScI). این تصویر ترکیبی توسط تیم میراث هابل بر اساس این نوردهی از نور ماوراء بنفش، آبی، سبز و مادون قرمز گردآوری شده است.