https://spnfa.ir/20230204/دموکراسی-آمریکایی-را-کجا-می-شود-دید-14489656.html
دموکراسی آمریکایی را کجا می شود دید؟
دموکراسی آمریکایی را کجا می شود دید؟
اسپوتنیک ایران
دهه ها است آمریکایی ها به بهانه گسترش دموکراسی کشورهای مختلف جهان را اشغال می کنند اما تنها چیزی که نصیب کشورهای اشغال شده نشد دموکراسی است. 04.02.2023, اسپوتنیک ایران
2023-02-04T15:20+0330
2023-02-04T15:20+0330
2023-02-04T15:19+0330
گزارش و تحلیل
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/0b/0b/13258150_27:0:1506:832_1920x0_80_0_0_a1e95f975e6e3643c1475238fcec5583.jpg
دهه ها است آمریکایی ها به بهانه گسترش دموکراسی کشورهای مختلف جهان را اشغال می کنند اما تنها چیزی که نصیب کشورهای اشغال شده نشد دموکراسی است.دموکراسی که یک واژه یونانی است همان مردم سالاری است که ما درباره آن صحبت می کنیم اما بحث و جدل درباره اینکه دموکراسی چگونه و بر اساس چه معیارهایی باشد بسیار زیاد می باشد.به هر صورت آن مفهومی که برای همه از دموکراسی تفسیر می شود احترام به حق رای مردم و تمکین به خواسته اکثریت مردم بر اساس حق رای و در حق آزادی بیان و حق زندگی و حقوق اقلیت هایی که ممکن است در رای گیری جزو اکثریت نباشند.نکته قابل تامل در این ماجرا این است که آنها حق آزادی بیان دارند تا دیگران را قانع کنند به آنها بپیوندند نه اینکه شورش کنند و بر رای اکثریت انقلاب کنند و یا رای خود را بر دیگران تحمیل نمایند.در این راستا نه اکثریت و نه اقلیت حق دارند رای خود را بر دیگران تحمیل کنند و آن کسی را که با رای اکثریت همراه نیست از جامعه ای طرد کنند.اما مشاهده می کنیم در همه جاهایی که آمریکایی ها اشغال کردند و بهانه کردند که می خواهند دموکراسی و مردم سالاری ایجاد کنند در نهایت فقط موجبات راه افتادن فساد را ایجاد کردند که نمونه های واضح آن را ما امروزه در افغانستان و عراق و لیبی و... مشاهده می کنیم.حال همه این مسایل به کنار اما یکی از مسایل دیگری که بسیار حائز اهمیت است این می باشد که دیکتاتوری حکومتی حتی درون ساختار های سیاسی آمریکا و درون ساختار های سیاسی کشورهای غربی که مدعی دموکراسی هستند بیداد می کند.از زمانی که جنبش یک درصد در آمریکا راه افتاد، بحث اینکه فقط یک درصد جامعه آمریکا بر ساختار سیاسی و اقتصادی این کشور تسلط دارند مطرح شد و امروزه مشاهده می کنیم این یک درصد در دیگر کشورهای غربی نیز به شکل مشابهی حکومت می کنند.مگر حق آزادی بیان جزو ابتدایی ترین خواستگاه های دموکراسی نمی باشد.آن هم برای فردی که رای اکثریت بخشی از جامعه آمریکا را کسب کرده و وارد کنگره شده است.در واقع آن یک درصد که عموما هم یا جزو لابی های یهودی حامی اسرائیل هستند و یا حقوق بگیر آنها هستند حتی حاضر نیستند اجازه دهند فردی از نود و نه درصد در باره اربابشان اظهار نظر کند.بعد نام این را دموکراسی گذاشته اند.حتی در اروپای مدعی آزادی بیان و دموکراسی و ... اگر جرات دارید درباره یهودی ها و یا هولوکاست حرفی بزنید، نمونه بسیار واضح برخورد آنها همان است که با مرحوم روژه گارودی انجام دادند، یک فرانسوی وطن پرست که جزو رزمندگان فرانسوی در جنگ جهانی دوم بر علیه آلمان نازی بود و جزو معدود نویسندگان اروپایی بود که شخصا سابقه جنگ و مبارزه عملی بر علیه نازی ها در اروپا را داشت.یا شما اگر جرات دارید امروزه در اروپا یا غرب در باره اوکراین حرفی خارج از چارچوب دستور العمل های یک درصد حاکم حرفی به میان بیاورید.چرا، چون زلنسکی در اوکراین نوچه مستقیم همان یک درصد است و حتی به عنوان یک اوکراینی حق ندارید درباره رفتار و سیاست هایش حرفی بزنید و اگر اظهار نظر کنید هم ترور شخصیتی هم ترور عملی می شوید و اموالتان مصادره می گردد و پایگاه خبری تان هم تحریم و بسته می شود.بعد به این می گویند دموکراسی و می خواهند همین دموکراسی را برای دیگران صادر کنند.
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2023
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
سیاسی
دهه ها است آمریکایی ها به بهانه گسترش دموکراسی کشورهای مختلف جهان را اشغال می کنند اما تنها چیزی که نصیب کشورهای اشغال شده نشد دموکراسی است.
دموکراسی که یک واژه یونانی است همان مردم سالاری است که ما درباره آن صحبت می کنیم اما بحث و جدل درباره اینکه دموکراسی چگونه و بر اساس چه معیارهایی باشد بسیار زیاد می باشد.
به هر صورت آن مفهومی که برای همه از دموکراسی تفسیر می شود احترام به حق رای مردم و تمکین به خواسته اکثریت مردم بر اساس حق رای و در حق آزادی بیان و حق زندگی و حقوق اقلیت هایی که ممکن است در رای گیری جزو اکثریت نباشند.
یعنی حتی اگر یک اکثریتی مساله ای را تصویب کنند و به آن رای دهند این به معنای سلب حق اقلیتی که با آن مخالف هستند نیست و آنها حق دارند برای محقق کردن خواسته خود آزادی بیان داشته باشند.
نکته قابل تامل در این ماجرا این است که آنها حق آزادی بیان دارند تا دیگران را قانع کنند به آنها بپیوندند نه اینکه شورش کنند و بر رای اکثریت انقلاب کنند و یا رای خود را بر دیگران تحمیل نمایند.
در این راستا نه اکثریت و نه اقلیت حق دارند رای خود را بر دیگران تحمیل کنند و آن کسی را که با رای اکثریت همراه نیست از جامعه ای طرد کنند.
اما مشاهده می کنیم در همه جاهایی که آمریکایی ها اشغال کردند و بهانه کردند که می خواهند دموکراسی و مردم سالاری ایجاد کنند در نهایت فقط موجبات راه افتادن فساد را ایجاد کردند که نمونه های واضح آن را ما امروزه در افغانستان و عراق و لیبی و... مشاهده می کنیم.
همچنین مشاهده می کنیم که آمریکایی ها و متحدانشان بزرگترین حامی حکومت هایی هستند که عملا هیچ اعتقادی به دموکراسی ندارند و ساختارهای شدیدا دیکتاتوری دارند.
حال همه این مسایل به کنار اما یکی از مسایل دیگری که بسیار حائز اهمیت است این می باشد که دیکتاتوری حکومتی حتی درون ساختار های سیاسی آمریکا و درون ساختار های سیاسی کشورهای غربی که مدعی دموکراسی هستند بیداد می کند.
از زمانی که جنبش یک درصد در آمریکا راه افتاد، بحث اینکه فقط یک درصد جامعه آمریکا بر ساختار سیاسی و اقتصادی این کشور تسلط دارند مطرح شد و امروزه مشاهده می کنیم این یک درصد در دیگر کشورهای غربی نیز به شکل مشابهی حکومت می کنند.
همین چند روز پیش بود که همین یک درصدی ها خانم الهان عمر نماینده مسلمان کنگره آمریکا را به دلیل حمایت از حقوق مردم مظلوم فلسطینی و خودداری از حمایت بی چون و چرا از اسرائیل از کمیسیون سیاست خارجی این مجلس اخراج کردند.
مگر حق آزادی بیان جزو ابتدایی ترین خواستگاه های دموکراسی نمی باشد.
آن هم برای فردی که رای اکثریت بخشی از جامعه آمریکا را کسب کرده و وارد کنگره شده است.
در واقع آن یک درصد که عموما هم یا جزو لابی های یهودی حامی اسرائیل هستند و یا حقوق بگیر آنها هستند حتی حاضر نیستند اجازه دهند فردی از نود و نه درصد در باره اربابشان اظهار نظر کند.
بعد نام این را دموکراسی گذاشته اند.
حتی در اروپای مدعی آزادی بیان و دموکراسی و ... اگر جرات دارید درباره یهودی ها و یا هولوکاست حرفی بزنید، نمونه بسیار واضح برخورد آنها همان است که با مرحوم روژه گارودی انجام دادند، یک فرانسوی وطن پرست که جزو رزمندگان فرانسوی در جنگ جهانی دوم بر علیه آلمان نازی بود و جزو معدود نویسندگان اروپایی بود که شخصا سابقه جنگ و مبارزه عملی بر علیه نازی ها در اروپا را داشت.
آنها اجازه می دهند برخی انواع و اقسام توهین ها را به مقدسات مسلمانان کنند اما اگر جرات دارید درباره اربابان یک درصد حاکم حرفی بزنید.
یا شما اگر جرات دارید امروزه در اروپا یا غرب در باره اوکراین حرفی خارج از چارچوب دستور العمل های یک درصد حاکم حرفی به میان بیاورید.
چرا، چون زلنسکی در اوکراین نوچه مستقیم همان یک درصد است و حتی به عنوان یک اوکراینی حق ندارید درباره رفتار و سیاست هایش حرفی بزنید و اگر اظهار نظر کنید هم ترور شخصیتی هم ترور عملی می شوید و اموالتان مصادره می گردد و پایگاه خبری تان هم تحریم و بسته می شود.
بعد به این می گویند دموکراسی و می خواهند همین دموکراسی را برای دیگران صادر کنند.
