جنگنده روس که در ارتش ایران کابوس دشمنان می شود
17:40 17.01.2023 (بروز رسانی شده: 17:45 18.01.2023)
© Sputnik / Vladimir Astapkovich
/ اشتراک
سوپر فلانکر روسیه راهی ارتش ایران شد.
به گزارش اسپوتنیک، چندی قبل شهریار حیدری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ایران از ورود جنگنده های سوخو-35 به ایران در اوایل سال آینده خبر داده بود، در این راستا خبرگزاری اسپوتنیک با آقای محمد حسن سنگتراش، تحلیلگر مسائل امنیتی و دفاعی در روابط بین الملل گفتگویی داشت که به شرح زیر می باشد.
اسپوتنیک: جناب آقای سنگتراش، نظر شما درباره خرید جنگنده های سوخو-35 از کشور روسیه چیست و این جنگنده ها تا چه میزانی می توانند قدرت ارتش ایران را افزایش دهند؟
ضمن سلام خدمت شما و مخاطبین خوبتان، جنگنده های سوپرفلانکر جزو جنگنده های ++4 دسته بندی می شوند که می تواند خلاء موجود بین پرنده های نسل 3 و 4 ایران با پرنده های نسل 5 را به شایستگی پر کند
سوپرفلانکر دارای پیشران ساترون117 با عمر عملیاتی 4000 ساعت است که نسبت به پیشران های غربی جنگنده هایی نظیر تایفون و رافل عمر کمتری داشته و هزینه نگهداری بیشتری دارد اما قدرت پیشران روسی از رقبای خودش بیشتر است و در بین پرنده های غربی فقط اف-35 لایتنینگ به عنوان یک جنگنده نسل پنج، قابلیت رقابت با سوپرفلانکر را تا حدودی دارا می باشد
طبیعتا برای کشوری نطیر ایران که بودجه دفاعی کمی دارد هزینه نگهداری این پرنده می تواند بالا باشد اما اگر توافقاتی انجام شود که پیشران این پرنده در ایران به شکل مشترک تولید شود می توان امید داشت که هزینه های عملیاتی این پرنده کاهش پیدا کند
سوپرفلانکر با مزیت استفاده از تغییر بردار رانش و استفاده از خروجی های متغیر قابلیت انجام مانورهای چشمگیری را دارد که به غیر از لایتنینگ هیچکدام از پرنده های غربی چنین توانایی را ندارند و در نبردهای نزدیک و اصطلاحا داگ فایت می تواند تاثیرگذار باشد، که البته باید توجه داشت مانورهای سوپرفلانکر توسط لایتنینگ انجام نمی شود و خلبانان غربی فقط می توانند از این توانایی شرقی لذت برده و حسرت بخورند.
سوپرفلانکر دارای پیشران ساترون117 با عمر عملیاتی 4000 ساعت است که نسبت به پیشران های غربی جنگنده هایی نظیر تایفون و رافل عمر کمتری داشته و هزینه نگهداری بیشتری دارد اما قدرت پیشران روسی از رقبای خودش بیشتر است و در بین پرنده های غربی فقط اف-35 لایتنینگ به عنوان یک جنگنده نسل پنج، قابلیت رقابت با سوپرفلانکر را تا حدودی دارا می باشد
طبیعتا برای کشوری نطیر ایران که بودجه دفاعی کمی دارد هزینه نگهداری این پرنده می تواند بالا باشد اما اگر توافقاتی انجام شود که پیشران این پرنده در ایران به شکل مشترک تولید شود می توان امید داشت که هزینه های عملیاتی این پرنده کاهش پیدا کند
سوپرفلانکر با مزیت استفاده از تغییر بردار رانش و استفاده از خروجی های متغیر قابلیت انجام مانورهای چشمگیری را دارد که به غیر از لایتنینگ هیچکدام از پرنده های غربی چنین توانایی را ندارند و در نبردهای نزدیک و اصطلاحا داگ فایت می تواند تاثیرگذار باشد، که البته باید توجه داشت مانورهای سوپرفلانکر توسط لایتنینگ انجام نمی شود و خلبانان غربی فقط می توانند از این توانایی شرقی لذت برده و حسرت بخورند.
طبیعتا در کنار پیشران و مانورهای عملیاتی این جنگنده بحث مهم رادار سوپرفلانکر قابل توجه است، این پرنده از رادار ارایه فازی غیر فعال اربیز استفاده می کند که نسخه تکامل یافته رادار باروس جنگنده سوخو-30 می باشد
قابلیت چشمگیر این رادار یعنی کشف اهدافی با مقطع راداری 3 متر در فاصله 400 کیلومتری واقعا بی نظیر است، در رزم هوایی بدون احتساب فضای جنگال (جنگ الکترونیک) سوپرفلانکر با رادار رابیز خود قادر است یک جنگنده اف-16 را در 300 کیلومتری کشف کند و یک موشک تاماهاوک را در 70 کیلومتری شناسایی کند
رادار سوپرفلانکر از رادار تایفون و رافال برتری دارد اما در منطقه خلیج فارس در مقابل جنگنده هایی نظیر لایتنینگ و سوپرهورنت ممکن است کار قدری سخت باشد، هرچند برد کشف رادار روسی بیشتر است اما باید توجه داشت که دو پرنده غربی از رادار ارایه فازی استفاده می کنند.
به جهت درک این مهم برای مخاطبین شما عرض می کنم، رادارهای ارایه فازی غیرفعال توسط کمپانی سازنده تعیین ماموریت می شوند که چه میزان از ماژول ها برای رصد آسمان و چه تعداد برای رصد دریا و خشکی به کار گرفته شود اما در رادارهای ارایه فازی فعال، خلبان فرامین راداری را صادر می کند.
تسلیحات رزمی سوپرفلانکر قابلیت درگیری علیه اهداف هوایی، زمینی و دریایی را دارا می باشد که اگر در ایران بتوانند تسلیحات بومی را بر روی این پرنده نصب کنند اتفاقات بی نظیری رخ خواهد داد.
سوپرفلانکر می تواند نقش یک مینی آواکس رزمی را نیز را داشته باشد و در صورت لینک شدن با شبکه راداری ایران، توانایی دفاع نقطه ای بی نظیری برای ایران خواهد داشت و به شرط خرید فناوری و تولید مشترک به تعداد زیاد می تواند برتری مناسبی علیه جنگنده های کشورهای همسایه ایران و شناورهای رزمی فرامنطقه ای داشته باشد
اسپوتنیک: به نظر شما آیا احتمال ساخت جنگنده مشترک بین ایران و روسیه وجود دارد؟
بعد از جنگ هشت ساله تحمیلی بین ایران و حزب بعث عراق، ما شاهد قراردادهای بی نظیر توسط ژنرال شهید منصور ستاری فرمانده آن زمان نیروی هوایی ارتش با کشور روسیه بودیم
جنگنده های میگ-29 فالکروم و سوخو-24 فنسر در آن زمان خریداری شدند و مهم آنکه ایران به پروژه روسی اینتگرال بسیار علاقه مند بود تا جت های آموزشی و رزمی بومی خودش را بسازد، این پروژه در ایران شفق نام گذاری شد که به نوعی علم طراحی هواگرد های رزمی با این پروژه در ایران متولد شد اما متاسفانه با فشار امریکایی ها، دوستان روسی ما از پروژه کنار کشیدند، شاید اگر فشارهای غرب نبود، شفق ایران جای پرنده هایی نظیر یاک-130 روسیه و ام-346 ایتالیا را می گرفت و اگر تعاملات بین تهران و مسکو ادامه پیدا می کرد امروز ایران در ساخت جنگنده از چین جلوتر بود، اما از آنجایی که فصل جدیدی در روابط بین دو کشور شروع شده است و دو کشور دوستان روزهای سخت یکدیگر هستند، امیدوارم در ایران نیز شاهد ساخت مشترک جنگنده و دریافت فناوری های روسیه باشیم کما اینکه چندی قبل در سخنرانی که دکتر منوچهر منطقی درباره توسعه پیشران های هوایی داشتند شاهد تصاویر پیشران های آر-دی-93 و پیشران ای-ال-31 بودیم که میتوان امیدوار بود در میان مدت فناوری های روسی به ایران منتقل شوند.
جنگنده های میگ-29 فالکروم و سوخو-24 فنسر در آن زمان خریداری شدند و مهم آنکه ایران به پروژه روسی اینتگرال بسیار علاقه مند بود تا جت های آموزشی و رزمی بومی خودش را بسازد، این پروژه در ایران شفق نام گذاری شد که به نوعی علم طراحی هواگرد های رزمی با این پروژه در ایران متولد شد اما متاسفانه با فشار امریکایی ها، دوستان روسی ما از پروژه کنار کشیدند، شاید اگر فشارهای غرب نبود، شفق ایران جای پرنده هایی نظیر یاک-130 روسیه و ام-346 ایتالیا را می گرفت و اگر تعاملات بین تهران و مسکو ادامه پیدا می کرد امروز ایران در ساخت جنگنده از چین جلوتر بود، اما از آنجایی که فصل جدیدی در روابط بین دو کشور شروع شده است و دو کشور دوستان روزهای سخت یکدیگر هستند، امیدوارم در ایران نیز شاهد ساخت مشترک جنگنده و دریافت فناوری های روسیه باشیم کما اینکه چندی قبل در سخنرانی که دکتر منوچهر منطقی درباره توسعه پیشران های هوایی داشتند شاهد تصاویر پیشران های آر-دی-93 و پیشران ای-ال-31 بودیم که میتوان امیدوار بود در میان مدت فناوری های روسی به ایران منتقل شوند.
یادآوری می کنم که فناوری روسی ستون فقرات نیروی هوایی کشورهایی نظیر چین و هند نیز هستند و ایران نیز می تواند به مانند دو کشور دیگر با روسیه تعامل کند.
اسپوتنیک: آمریکا و اسراییل پیشتر اعلام کردند که در صورت دسترسی ایران به جنگنده های پیشرفته روسیه می توانند سناریوی نظامی را علیه ایران اجرا کنند، در این صورت ایران آمادگی مقابله را دارد؟ آیا واقعا اسراییل و آمریکا جرات درگیری نظامی مستقیم با ایران را دارند؟
ایالات متحده و رژیم صهیونیستی سالهاست سناریوهای نظامی را علیه ایران بررسی می کنند اما زمانیکه محاسبات خود را مرور می کنند دچار ضعف و پشیمانی می شوند، ایران نسبت به تهدیدات دشمنان، هوشمندانه عمل می کند، حمله به تاسیسات هسته ای ایران در دو بُعد باید تحلیل شود، اول از نظر توان تسلیحاتی و دوم از نظر اراده سیاسی.
مثلث غربی،عربی و عبری دشمن ایران پیش از آنکه خواهان نابودی صنعت هسته ای تهران باشند، تمایل به نابودی رژیم ایران و تجزیه این کشور تحت عنوان دکترین بالکانیزه به عنوان بخش کوچکی از دکترین بزرگ هلال آشوب دارند که این هلال شوم کشورهای روسیه و چین را نیز هدف می گیرد
زمانی می توانند به ایران حمله مستقیم نظامی کنند که ایران از درون به سطحی از آشفتگی رسیده باشد که توان پاسخ دهی به تهدیدات خارجی را نداشته باشد که در سال 1388 و ظهور اغتشاشاتی تحت دکترین انقلاب های رنگی و نیز طی ایام اخیر صدای طبل جنگ بلند شد اما مردان دفاعی ایران و نیروهای نیابتی آنان، توانایی گسترش نقشه جنگ به تمام دنیا و پاسخ های چندوجهی علیه تهدیدات را دارند که شمارش پاسخ های ایران علیه دشمنانش بسیار طولانی خواهد بود اما ایران در فضای جنگ های نوین و جنگ های هیبریدی توانایی های لازم برای انواع نبرد را دارا می باشند که می تواند بازدارندگی ایجاد کند.
از بعد تسلیحاتی نیز عبور از شبکه هوشمند پدافندی ایران و شاید در اینده نزدیک وجود سوپرفلانکرهای لینک شده با شبکه پدافند،می تواند کار حمله مستقیم را برای تلاویو و واشنگتن به شدت سخت کند، اما نباید از این حقیقت عبور کرد که سوپرفلانکر در نبرد هوایی علیه لایتنیگ و سوپرهورنت به ویژه در یک جنگ شبکه محور می تواند قربانی ابعاد بزرگش بشود.
اما از آنجایی که ایالات متحده به شدت نسبت به تنش های درون سرزمینی آسیب پذیر است و رژِم صهیونیستی نیز درگیر مسائل سیاسی داخلی بوده و تحت محاصره موشکی ایران و نیروهای نیابتی است، فکر نمی کنم ایجاد حملات بزن در رو علیه ایران کمکی به آنان بکند و آنها را در سراشیبی سقوط قرار خواهد داد و در صورت موفقیت عملیات نظامی نهایتا برنامه هسته ای ایران از دید سازمان های جهانی محو می شود و در ایران به شکل چراغ خاموش گسترش پیدا خواهد کرد.
اسپوتنیک: به نظر شما خرید جنگنده های جدید در نزد افکار عمومی ایران چگونه ارزیابی می شود؟
نیروی هوایی ایران در انقلاب اسلامی نقش پررنگی داشت اما بعد از جنگ رفته رفته فرسوده شد و حتی در زمانی زمزمه های تعطیل کردن آن نیز شنیده می شد، که با درایت رهبر ایران و هوشمندی فرماندهان نیروی هوایی، نسل جدیدی از پرسنل با انگیزه و خلبانان شجاع پرورش یافتند که در نبردهای اخیر من جمله در جنگ با داعش شاهد توانایی آنان بودیم که بنا بر مسائل حفاظتی، در جامعه ایران مطرح نمی شود و یا بسیار دیر بازگو می شود به عنوان مثال تعریفات و تمجیدات ژنرال شهید سلیمانی از فعالیت نیروی هوایی و یا انتشار کلیپ تقابل اف-4 ایران با اف-18 آمریکا.
اما علاقمندان به نیروی هوایی با تمام تلاش ها برای ارتقاء و نصب تسلیحات جدید نسبت به پیر شدن جنگنده ها احساس یاس داشتند، به ویژه آنکه قبل از انقلاب و درست زمانیکه اکثر کشورها از جنگنده های نسل سوم استفاده می کردند در یک قرارداد عجیب و با قیمت بسیار زیاد جنگنده های اف-14 تام کت به ایران فروخته شد که با توانایی رادار و موشک فینیکس، در طول جنگ هشت ساله ایران، خدمت چشمگیر و شایسته ای انجام داد که این پرنده ها نیز دیگر خسته و پیر می باشند و نیاز نیروی هوایی به جنگنده های بروز و قوی شدیدا لازم بوده است.
اما علاقمندان به نیروی هوایی با تمام تلاش ها برای ارتقاء و نصب تسلیحات جدید نسبت به پیر شدن جنگنده ها احساس یاس داشتند، به ویژه آنکه قبل از انقلاب و درست زمانیکه اکثر کشورها از جنگنده های نسل سوم استفاده می کردند در یک قرارداد عجیب و با قیمت بسیار زیاد جنگنده های اف-14 تام کت به ایران فروخته شد که با توانایی رادار و موشک فینیکس، در طول جنگ هشت ساله ایران، خدمت چشمگیر و شایسته ای انجام داد که این پرنده ها نیز دیگر خسته و پیر می باشند و نیاز نیروی هوایی به جنگنده های بروز و قوی شدیدا لازم بوده است.
حضور سوپرفلانکر می تواند آب حیاتی برای نیروی هوایی ایران بوده و در افکار عمومی بسیار دلپسند می باشد، اما در بین نخبگان، ابعاد دیگری مورد بررسی قرار می گیرد و امیدواری هایی نظیر خریداری فناوری های سوپرفلانکر و نصب آن بر روی پالتفروم های ملی بسیار اهمیت دارد، به عنوان مثال در ایران طرح های زیادی برای افکار عمومی مطرح شد مثل پروژه های سفره ماهی، سایه، قاهر، شفق و... اما به دلیل ضعف در تامین و عدم دسترسی به فناوری، این پروژه ها از ماکت و تاکسی فراتر نرفت و باعث رنجش افکار عمومی بود.
تعامل با روسیه و خرید فناوری سوپرفلانکر باعث رونق صنعت دفاعی ایران می شود که جنبه اقتصادی نیز دارد.
این عمق بخشی به روابط دو کشور تحت پروژه های تولید پهپاد ، خودرو ، جنگنده، بالگرد و غیره می تواند ذهنیت افکار عمومی را التیام ببخشد و ریشه دوستی بین دوکشور را مستحکم نماید، به شکلی که در نزد افکار عمومی ایرانیان بحث خرید جنگنده های چک میت و فلون (پکفا) مطرح است.
اسپوتنیک: به نظر شما نگاه کشورهای جهان به خرید جنگنده های روسیه توسط ایران چگونه خواهد بود؟
نزدیکی تسلیحات کشورهای آسیایی به یکدیگر به ویژه تحت پیمان دفاعی شانگهای می تواند برای کشورهای مختلف، پیام های گوناگونی داشته باشد اما به نظرم فروش جنگنده به ایران یعنی قوی کردن دیوار دفاعی جنوب غرب آسیا علیه زیاده خواهی های غرب و می تواند از هزینه دفاعی کشورهای هم محور نیز بکاهد، در این قالب شاید در آینده شاهد نوعی ناتوی نوشته نشده و اعلام نشده شرقی باشیم، کمااینکه سیاست های دفاعی معمولا اعمالی هستند و نه اعلامی!
