در انتظار تلافی ایران
© AP Photo / Mass Communication Specialist 1st Class Blake Midnight/U.S. Navy
اشتراک
مسئله ای که به شدت دشمنان ایران را نگران کرده این است که آیا حکومت ایران به همین راحتی ها از این ماجرا عبور خواهد کرد یا اینکه به دنبال تلافی خواهد بود.
نمی توان انکار کرد که دو سه ماه نفس گیر و سختی بر ایران گذشت و به قول مقام معظم رهبری دشمنان با دقت همه چیز را مهندسی کرده بودند و فقط با اشتباه محاسباتی مواجه شدند.
امروزه دیگر همه ناظران متفق القول هستند که ایران از این مرحله هم عبور کرده و حالا در حال سر و سامان دادن به اوضاع پسا عبور از این توطئه جدید می باشد.
اما یک مسئله ای که به شدت دشمنان ایران را نگران کرده این است که آیا حکومت ایران به همین راحتی ها از این ماجرا عبور خواهد کرد یا اینکه به دنبال تلافی خواهد بود.
به هر حال دخالت در امور داخلی ایران و تا به این سطح و به این شکل اگر بدون تلافی باشد می تواند موجب آن شود که دشمنان دوباره در فکر راه اندازی توطئه جدید باشند و این بار محاسبات خود را تصحیح کنند.
به همین دلیل هم است که برخی دشمنان ایران از راه عذر خواهی ورود کرده اند مثل برخی عرب ها که پیغام و پسغام فرستاده اند که آشوبگران هیچ ربطی به آنها ندارند و اگر هم برخی با سوء استفاده از حمایت آنها کاری کرده اند بدون هماهنگی آنها بوده و جمع و جورشان خواهند کرد و برخی دیگر مانند برخی کشورهای اروپایی مواضع طلبکارانه به خود گرفته اند تا بعد به چانه زنی بپردازند و مثلا با کوتاه آمدن از مواضع خود ایران را راضی کنند.
آمریکایی ها هم نوچه های خود مانند کانادا را جلو انداخته اند تا آنها بر علیه ایران شلوغ کنند و خود آمریکا هم در باره مذاکرات هسته ای در ظاهر به کرشمه کردن می پردازد وپشت پرده پیغام و پسغام می فرستد که ما حاضریم.
آنها هم به خوبی می دانند که ایران امکانات زیادی برای تلافی کردن دارد و قطعا دیر یا زود گوش تک تک آنها را خواهد پیچاند تا حساب کتاب اشتباهشان را متوجه شوند.
برخی شاید سوال کنند مثلا ایران چه می خواهد بکند؟
در پاسخ باید گفت اتفاقا ایران خیلی کارها می تواند در شرایط فعلی انجام دهد که شاید اگر شرایط دیگری بود نمی توانست انجام دهد.
به عنوان مثال می گویم، اگر امروزه توافق هسته ای سر جایش بود شاید ایرانی ها برای تلافی کردن حساب می کردند که مبادا توافق به هم بخورد یا مثلا اگر تحریم ها رفع شده بود شاید ایرانی ها حساب می کردند که مبادا تحریم ها برگردد اما حالا چیزی برای از دست دادن ندارند.
اشتباه بزرگی که آمریکا و متحدانش انجام دادند تازه دارد نتیجه اش را نشان می دهند.
آنها یک توافق با ایران امضا کردند، ایران به همه تعهد های خود در آن توافق عمل کرد اما آنها عمل نکردند و بعد آمریکا از توافق خارج شد و هرچه تحریم ممکن بود بر علیه ایران وضع کرد.
اروپایی ها هم به جای اینکه به تعهدهای خود پایبند باشند همسو با آمریکا عمل کردند و حتی در برخی موارد از آمریکایی ها جلو زدند.
حالا آنقدر تحریم بر علیه ایران وضع کرده اند که دیگر تحریمی وجود ندارند که بخواهند وضع کنند تا ایران را بترساند و یا تحت فشار قرار دهد.
گویا این که آنها روندی را شروع کرده اند مبنی بر این که همان تحریم ها را بر اساس آنچه از آن به عنوان حقوق بشر نام می برند، می نویسیم "حقوق بشر" اما بخوانید "منافع غرب" وضع کنند. همان تحریم های قبلی را دوباره وضع کنند تا به ایران بگویند این تحریم ها با مذاکرات هسته ای رفع نخواهد شد و شما مجبور خواهید بود در زمینه های دیگر با ما مذاکره کنید تا این تحریم ها برداشته شود.
ولی خب، به قول ضرب المثل معروف خودمان، آب از سر ایران گذشت، چه یک وجب چه صد وجب! اگر امیدی به رفع تحریم ها وجود نداشته باشد قطعا ایران همان گونه که رفتار خود در برجام را تعدیل کرد وتعهدات خود را تقلیل دارد در باره مسائل دیگر هم همین رفتار را خواهد کرد.
فراموش نکنید که جنگ میان یمن و عربستان سعودی هنوز پایان نیافته و آتش بس هم به قول معروف روی هوا است و هر لحظه می تواند جنگ دوباره شروع شود و عربستان سعودی که حامی رسانه های معاند بر علیه ایران بود دوباره درگیر چالش جنگ یمن شود.
البته خوب این جنگ می تواند مثل سابق به تاسیسات نفتی عربستان و کشورهای حوزه خلیج فارس که با عربستان در جنگ یمن همکاری دارند نیز سرایت کند و خب بازار انرژی جهان را تحت تاثیر قرار دهد.
یا مثلا ممکن است دوباره حمله به برخی کشتی ها و نفت کش های وابسته به کشورهای غربی در منطقه شروع شود.
نباید تصور کرد که چون نیروهای دریایی برخی کشورها در این منطقه حضور دارند آنها می توانند امنیت همه کشتی ها را تامین کنند.
تاریخ نشان داده است که چنین چیزی غیر ممکن است و کافی است یکی، دو تا کشتی مورد هدف قرار بگیرند تا کل تجارت بین المللی تحت تاثیر قرار گیرد.
این موضوع در شرایطی که امروزه همه کشورهای غربی، بدون استثنا، شاهد تورم و مشکلات عدیده اقتصادی هستند، می تواند روی موجودیت سیاسی برخی اشخاص و حتی احزاب و گروه های سیاسی حاکم در غرب تاثیر بگذارد.
حالا تصور کنید که ایران به یکباره تصمیم بگیرد جبهه جنگ بر علیه اسرائیل را شعله ور کند و آنطرف دولت لنگ جدید در اسرائیل را گوشمالی دهد.
یا مثلا تصمیم بگیرد برخی انواع از تسلیحات خود مانند موشک و پهپاد را در اختیار روسیه قرار دهد.
همه کارشناسان نظامی به خوبی می دانند که با توجه به قیمت پایین موشک ها و پهپاد های ایرانی و همچنین حجم انبوه این نوع تسلیحات که در زرادخانه ایران قرار دارد کافی است ایران این تسلیحات را در اختیار روسیه قرار دهد تا کل معادله جنگ که ناتو در اوکراین ترسیم کرده به هم بخورد.
روسیه می تواند هزاران هزار موشک و پهپاد ارزان قیمت ایرانی را به پیش بکشد و کاری کند که سیستم دفاعی ناتو در اوکراین همه ذخایر دفاعی خود را مصرف کند و بعد تسلیحات اصلی ساخت روسیه وارد عمل شوند.
بدیهی است در صورتی که ایران هیچ نتیجه ای از گفتگوهای برجام نگیرد و احساس نکند که قرار است تحریم ها رفع شود ممکن است تصمیمی بگیرد که طرفهای مقابل هم تحت فشار قرار گیرند.
بی دلیل هم نیست که آقای بورل در ملاقات خود با آقای امیرعبداللهیان در اردن روی این نکته، یعنی همکاری های نظامی ایران و روسیه، تاکید بسیار زیادی داشت و در همان جلسه چندین بار تکرار کرد که کشورهای اتحادیه اروپا هیچ دخالتی در امور داخلی ایران نکرده اند.
مضاف بر همه اینها کافی است نیروی انتظامی ایران راه را برای عبور مهاجران افغانی و پاکستانی و ... به آن طرف باز کند و یا با قاچاقچیان مواد مخدری که در صدد عبور از ایران به دیگر کشورها هستند برخورد نکند، کل اروپا درگیر مهاجران وهمچنین مواد مخدر خواهد شد.
حال ماجرای افزایش غنی سازی و ادامه تقلیل انجام تعهدات در برجام جای خود.
البته اینها تنها یکی دو مورد از ابزاری هستند که ایران در اختیار دارد تا هم طرف های مقابل را تحت فشار قرار دهد، هم اینکه از آنها انتقام بگیرد و ظاهرا امروزه همه آنها متوجه شده اند که زمان تلافی سر رسیده و لحظه شماری می کنند که اولین سیلی را از کدام طرف خواهند خورد.
