بازی کثیف آمریکا در عراق
17:19 29.12.2022 (بروز رسانی شده: 11:01 30.12.2022)
© Photo / IRNA
اشتراک
حمله عراق به کویت هم با هماهنگی آمریکا انجام شده است و سفیر وقت آمریکا در عراق خانم ایپرل گلاسبی، که بعد از انتشار این مطلب در خاطراتش به طرز مشکوکی کشته شد، به صدام حسین چراغ سبز داده بود تا به کویت حمله کند.
پس از 12 سال محاصره عراق با تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل در نهایت، در سال 2003 میلادی آمریکایی ها عراق را در شرایط مناسبی برای اشغال یافتند و به آن حمله کردند و این کشور را اشغال کردند.
بسیاری از مردم عراق و منطقه از حضور صدام حسین در عراق به ستوه آمده بودند و آرزوی سرنگونی او را داشتند و به همین دلیل هیچ کس نه خارج از عراق، نه داخل از عراق حاضر نبود در کنار صدام حسین بایستد.
آنهایی که آن زمان فعالیت رسانه ای داشتند به خوبی به یاد دارند که چه قدر مردم عراق برای رفتن صدام حسین شادی کردند.
امروزه حدود 20 سال از اشغال عراق توسط آمریکایی ها می گذرد و بیش از 200 هزار شهروند غیر نظامی عراقی به دلیل حمله آمریکا به عراق کشته شدند و حدود یک میلیون شهروند بی گناه زخمی شدند و معلوم شد همه ادعاهای آمریکا و انگلستان درباره این که عراق سلاح های کشتار جمعی در اختیار دارد دروغ بوده است.
بعد ها هم معلوم شد که حمله عراق به کویت هم با هماهنگی آمریکا انجام شده است و سفیر وقت آمریکا در عراق خانم ایپرل گلاسبی، که بعد از انتشار این مطلب در خاطراتش به طرز مشکوکی کشته شد، به صدام حسین چراغ سبز داده بود تا به کویت حمله کند.
معروف است که خبرنگاری از خانم مادلین البرایت وزیر امور خارجه وقت آمریکا سوال کرده بود که آیا حمله به عراق و کشته شدن این تعداد انسان بی گناه ارزشش را داشت، و وی در پاسخ گفته بود بله، برای گسترش دموکراسی لازم بود.
اما کدام دموکراسی؟
حدود بیست سال از اشغال و نابودی زیرساخت های عراق توسط آمریکا می گذرد و هنوز عراق روی آرامش به خود ندیده است.
هر وقت هم انتخاباتی در عراق برگزار می شود و مردم عراق در همان دموکراسی ای که آمریکا برایشان ساخته شرکت می کنند، اگر خروجی انتخابات به نفع آمریکا نباشد آمریکا همه چیز را به هم می زند و عراق را دچار مشکلات عدیده می کند.
علیرغم اینکه شورای امنیت سازمان ملل در سال 1992 میلادی مصوبه ای مبنی بر تحریم عراق مبنی بر فروش نفت در مقابل غذا تصویب کرد و این مصوبه اصولا باید پس از اشغال عراق و سرنگونی صدام حسین باطل می شد اما می بینیم که تا به حال آمریکایی ها اجازه انعقاد جلسه شورای امنیت برای لغو این مصوبه را نداده اند و تا به امروز همه اموالی که عراق بابت فروش نفت خود به دست می آورد به حسابی در آمریکا می رود که اختیار آن در دست رئیس جمهوری آمریکاست.
در سال 2003 شورای امنیت تصمیم گرفت که اختیار این حساب در دست حاکم نظامی وقت پل برمر باشد اما پس از اینکه برمر ساختار سیاسی کذایی عراق را تشکیل داد خودش تصمیم گرفت که این اختیار را به رئیس جمهوری آمریکا واگذار کند.
مردم عراق در انتخابات شرکت کردند و وقتی آقای نوری المالکی به عنوان نخست وزیر عراق انتخاب شد وی در نامه ای به شورای امنیت خواستار لغو این مصوبه به دلیل اتمام حکومت صدام حسین و به قدرت رسیدن یک دولت مردمی شد، همین که وی چنین تقاضایی را مطرح کرد می بینیم آمریکایی ها بلا فاصله داعش را ایجاد کردند و کل عراق را به هم زدند وحتی از تحویل تسلیحاتی که ارتش عراق نقدا خریداری کرده بود خودداری کردند تا ارتش عراق نتواند در مقابل داعش کاری کند.
آنها حتی به افسران نظامی که آموزش دیده آمریکایی ها بودند و تحت فرمان آنها بودند دستور دادند که از پایگاه های نظامی خود عقب نشینی کنند تا این پایگاه ها به دست داعش بیافتد و داعش به بغداد برسد.
همه به خوبی می دانند که در آن زمان، اگر ایران وارد میدان نشده بود و سردار شهید سلیمانی با نیروهای خود به اربیل و بغداد نرفته بود امروزه هم اربیل و هم بغداد دست داعش بودند.
البته ورود مرجعیت عراق به ماجرا را هم نمی توان انکار کرد و فتوای آیت الله سیستانی برای تشکیل الحشد الشعبی تمام نقشه های آمریکا را به هم زد.
طبق تحلیل آمریکایی ها مرجعیت از ورود به مسائل سیاسی پرهیز می کرد و نیروهای شیعی موجود در عراق به دلیل اینکه چندین مرجع فرماندهی داشتند امکان مقابله یک دست با داعش را نداشتند، اما فتوای مرجعیت و ساماندهی نیروها وفرماندهی عملیات توسط سردار سلیمانی و یارانش موجب آن شد که توطئه آمریکا و در نهایت هم داعش در عراق شکست بخورد.
طبق گزارش هایی که در آن زمان منتشر شد و فیلم ها و تصاویر ماهواره ای که روسیه منتشر کرد آمریکایی ها به سرعت اکثر فرماندهان داعش را با هلی برد از عراق خارج کردند و نیروهای داعش را به بهانه اسیر کردن به زندان های تحت اختیار خود در مناطقی از سوریه مخصوصا شهر الرقه بردند.
عملا هم تا زمانی که نوری المالکی در قدرت بود آمریکایی ها تلاش داشتند در کار دولت عراق سنگ اندازی کنند.
بعد از آن می بینیم زمانی که عادل عبد المهدی از طریق انتخابات و رای مردم به قدرت رسید وی دوباره بحث خروج اموال عراق از قیمومیت آمریکا را مطرح کرد و همین که رفت و با چینی ها قرارداد 200 میلیارد دلاری برای بازسازی زیر بناهای عراق امضا کرد، از طریق آنچه به عنوان گروه های مردم نهاد در عراق ایجاد کرده اند، آمریکایی ها خیابان های عراق را شلوغ کردند و کاری کردند آقای عبد المهدی هم مجبور شود استعفا کند.
وقتی آقای الکاظمی، نخست وزیر سابق عراق، که عموما شخصیتی نزدیک به آمریکا به حساب می آمد به قدرت رسید، مردم عراق امیدوار بودند که آمریکایی ها حد اقل درباره فردی نزدیک به خود رفتاری مختلف نشان دهند ولی آمریکایی ها نه حاضر شدند وصایت خود از اموال عراق را لغو کنند نه حتی پنج میلیارد دلار از حدود 120 میلیارد دلار اموال عراق که در آمریکا است را به آقای الکاظمی بدهند تا حقوق ها معوقه کارمندان دولت را پرداخت کند.
امروزه هم پس از حدود دو سال کشمکش و پس از اینکه عراقی ها موفق شدند انتخابات برگزار کنند و نخست وزیر تعیین کنند می بینیم آمریکایی ها شروع کرده اند سنگ اندازی کردن به بهانه های واهی از آزاد سازی اموال مردم عراق طفره می روند و شرایط عراق را بحرانی کرده اند وموجبات سقوط ارزش پول ملی کشوری شده اند تا به دولت عراق فشار وارد آورند به خواسته های نا مشروع آنها تن دهد و آنچه را که اکثریت مردم در انتخابات خواسته بودند اجرا نکند بلکه فقط دستورات آمریکا را اجرا کند.
امروز سقوط پول ملی عراقی شدت گرفته که بیش از 85 میلیارد دلار ذخایر ارزی در حساب های خود در آمریکا دارد ولی اختیار پول های خود را ندارد.
همه اش به خاطر اینکه نخست وزیر عراق آقای السودانی در اجلاس عرب ها با رهبر چین حضور یافت و با چین قرارداد همکاری اقتصادی امضا کرد.
بدیهی است تا زمانی که قانون اخراج آمریکایی ها از عراق عملی نشود و تا زمانی که اموال عراق در اختیار آمریکایی ها باشد امکان ندارد عراق بتواند آرامش به خود ببیند و همین روند برای همه دولت های عراق ادامه خواهد داشت و شاید حتی به نفع عراق باشد صادرات نفت خود تا زمانی که پولها به حساب های خود دولت عراق بر نگردد را متوقف کند چون در حال حاضر هر چه عراق نفت صادر می کند به حساب های آمریکایی ها می رود.
در ضمن به نظر می رسد فعلا ضعیف ترین حلقه در میان کشورهای عربی که با رهبر چین نشست و برخواست داشتند عراق باشد وکم کم نوبت بقیه هم برسد، مخصوصا که انتخابات میان دوره ای کنگره تمام شده و دیگر مقامات دولت آمریکا دلواپس انتخابات نیستند.
