https://spnfa.ir/20221203/امارات-سرزمین-پدران-جسوری-که-به-فرزندان-اعتماد-کردند-13636785.html
امارات سرزمین پدران جسوری که به فرزندان اعتماد کردند
امارات سرزمین پدران جسوری که به فرزندان اعتماد کردند
اسپوتنیک ایران
برخی ممکن است فکر کنند خوب امارات نفت دارد و ثروتمند است و به این دلیل موفق شده اما اگر به دیگران نگاه کنید می بینید برخی از آنها نیز نفت دارند، حتی از امارات... 03.12.2022, اسپوتنیک ایران
2022-12-03T22:49+0330
2022-12-03T22:49+0330
2022-12-03T22:49+0330
گزارش و تحلیل
امارات متحده عربی
سیاسی
اقتصادی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/0c/03/13636641_0:43:1500:887_1920x0_80_0_0_4a28b98cfabb17410af953cde2d86131.jpg
روز گذشته روز ملی امارات عربی متحده بود، 51 سال از تاسیس این کشور گذشته و طی این مدت این کشور عربی موفق شد از سرزمینی خشک، صحرایی نا شناخته به یکی از بزرگترین مقاصد تجاری و گردشگری و... دنیا تبدیل شود.بسیاری تجزیه و تحلیل می کنند که چگونه امارات موفق شد به آنچه به آن رسیده برسد و بسیاری کشورهای دیگر تلاش می کنند پا جا پای امارات بگذارند و از امارات کپی برداری کنند اما می بینیم که هیچ کدام موفق نمی شوند همان کارها را انجام دهند.چرا؟خیلی ساده، چون آن افق دید جسورانه که بنیانگذاران امارات داشتند و حاکمان فعلی دارند را ندارند.به عنوان نمونه بگویم به کشورهای منطقه و جهان نگاه کنید چند تای آنها رفتند و مناطق آزاد راه انداختند به امید اینکه بتوانند با دبی رقابت کنند وچند تایشان موفق شدند؟برخی ممکن است فکر کنند خوب امارات نفت دارد و ثروتمند است و به این دلیل موفق شده اما اگر به دیگران نگاه کنید می بینید برخی از آنها نیز نفت دارند، حتی از امارات هم بیشتر، و ثروتمند هستند، حتی از امارات هم بیشتر، ولی موفق نشده اند پول نفت خود را در جای مناسب سرمایه گذاری کنند چون آن افق دید اقتصادی و تجاری و فکری را نداشتند.به یاد دارم اولین بار که به این کشور سفر کردم حدود سی و پنج سال پیش بود، بسیاری از مناطق دبی خالی بود، چون با چند تن از فرزندان شیوخ از قبل آشنا بودم مرا دعوت کردند و درباره افق دید خود صحبت می کردند.همه شان جوانان بیست تا سی ساله بودند.در جامعه ای زندگی می کردند که به شدت سنتی وبدوی (منظور بادیه نشین) بود و پدرانشان شناخت چندانی از مسایل مدرن جهان نداشتند.اما یک نکته مشترک در میان همه آنها بود و این بود که همه اظهار می داشتند که پدرانشان به آنها گفته اند که به فرزندانشان باور دارند و از ایده های آنها برای پیشرفت مملکت حمایت می کنند وحاضر هستند برای پیشرفت مملکت خود هر کاری که لازم باشد انجام دهند.شیخ زاید بن سلطان آل نهیان و شیخ راشد بن سعید آل مکتوم که پدران امیر فعلی امارات عربی متحده و امیر دبی هستند را می توان پیشرو در این جریان دانست، البته قطعا اگر امیران دیگر امارات دیگر با آنها همراهی نمی کردند احتمال موفقیت آنها بسیار کم بود.آنها در واقع با رویای ایجاد کشوری پیشرفته داشتند و فرزندان خود را مامور کرده بودند که در باره اینکه چه کارهایی می شود انجام داد تا کشور پیشرفت کند تحقیق کنند.پسران با رویاهایی آمده بودند که هر کدام آنها می توانست یک مملکت را دگرگون کند و در بسیاری از کشورها رهبران این کشورها حاضر نبودند این ایده ها را بپذیرند اما امرای حاکم بر امارات عربی متحده نه فقط ایده های فرزندان با پذیرفتند بلکه حتی از آنها حمایت کردند وحاضر شدند هر تغییری که نیاز است برای موفقیت ایده فرزندانشان انجام دهند.می توان گفت آنها آنقدر جسور بودند تا نتیجه این اقدامات را بپذیرند.مثلا هیچ کس نمی توانست درک کند چرا باید منطقه آزادی ایجاد شود که عوارض در آن نزدیک به صفر باشد، ولی هدف اصلی این بود که منطقه آزادی ایجاد شود که تجارت جهان در آن متمرکز شود و بعد در کنار آن از خدمات دیگر درآمد کسب شود.در حالی که در بسیاری از کشورها اصرار بر فرستادن فرزندان کشور به خارج برای تحصیل در کشورهای دیگر و بعد برگشتن و دست گرفتن پروژه ها بود فرزندان امرای امارات به این نتیجه رسیده بودند که این جریان می تواند وقت تلف کردن باشد و بهتر از مدیران خوب را وارد کنند تا کار را انجام دهند و همزمان فرزندان بروند خارج تحصیل کنند و بعد کنار اینها بنشینند و آموزش ببینند تا وقت مناسب برای به دست گرفتن کار باشد.در این راستا مثلا مشاهده می کنیم که اماراتی ها رفتند هنگ کنگ مدیران انگلیسی که برای 99 سال هنگ کنگ را اداره می کردند قانع کردند بیایند دبی و دبی را تبدیل به منطقه آزادی کردند که توسط آنها مدیریت می شد و ایده های نوین مدیریتی در آن پیاده کردند.حتی روی پروژه هایی که دولت انگلیس حاضر نبود درهنگ کنگ از آنها حمایت کند در امارات از آنها حمایت کردند.آمدند و هزینه تاسیس و راه اندازی موسسات و مالیات و عوارض و تجارت و... را به نزدیک صفر رساندند تا شرکت ها و موسسات بین المللی در امارات و مخصوصا بندر آزاد دبی سرمایه گذاری کنند.بعد رفتند گشتند ببینند مردمان منطقه چه کم دارند و آن چیزی که مردمان منطقه کم دارند را به امارات آوردند.آنها جسارت آن را داشتند که در پروژه های ایده آلیستی سرمایه گذاری کنند و از اینکه پروژه هایشان در آینده ممکن است شکست بخورد واهمه نداشته باشند.چه کسی باور می کرد که ممکن است مثلا شما در وسط صحرا پیست اسکی روی برف داشته باشید؟یا مثلا مردمانی علاقه پیدا کنند شن سواری کنند.یا مردمانی پیدا شوند که علاقه مند شوند کویر گردی کنند.یا اینکه برج های سر به فلک کشیده بتوانند آنقدر درآمد زا باشند که پول ساخت یک برج ظرف دو سه سال برگردد.یا اینکه اگر پلیس شما ماشین های لامبرگینی و فراری و ... داشته باشد می تواند زمینه جذب گردشگر شود یا...به هر صورت همان دبی که بنده سی و پنج سال پیش برای اولین بار به آن سفر کردم در آن زمان ظرف چند سال به سرعت چشم گیری شروع به رشد کرد.در آن زمان به دلیل اینکه درگیر کارهایی بودم که نیاز بود مدام به دبی سفر کنم می دیدم که هر چند ماه یکبار تعداد برج هایی که در کویر ساخته می شد با سرعت در حال رشد بود، انگار برج ها آماده بود و کاشته می شد، نه ساخته.سرعت عمران و آبادانی به حدی زیاد بود که هیچ کس باور نمی کرد اینها اینقدر مشتری داشته باشند اما رویاهای جسورانه آنقدر بزرگ و پیشرو و وسیع بود که سرعت عمران و آبادانی به گرد آنها نمی رسید.هر چند روز یکبار اخبار از ایجاد یک پروژه جدید در امارات به گوش می رسید.چند سال پیش بود که نشستم شروع کردم امارات سی و پنج سال پیش را با امارات نوین مقایسه کنم.دیگر امارات کشوری نیست که توسط خارجی ها مدیریت شود، امروزه اماراتی ها اداره بخش بزرگی از کشور خود را در دست گرفته اند، البته بسیاری از همان مدیران هم هنوز مشغول کار هستند.در هر زمینه ای نگاه کنید رشد امارات بسیار بیشتر از آنچه باور می شد بوده.پس از 51 سال از استقلال امارات عربی متحده که حتی زمانی همان هایی که تاسیس می کردند شک داشتند که آیا می تواند موفق باشد یا نه امروزه به یکی از موثرترین کشورهای منطقه و جهان تبدیل شده.پایگاه اقتصادی بسیاری از کشورهای بزرگ منطقه و جهان در امارات قرار دارد و قیمت ارز و طلا و بسیاری از کالاهای دیگر در این کشورها در امارات تعیین می شود.در زمینه دریانوردی و تجارت بین المللی امروزه امارات به پایگاه اصلی تبادلات تجاری جهان و منطقه تبدیل شده و بخش عمده ای از کالاهای بسیاری از کشورهای منطقه ابتدا به امارات می رود و از آنجا برای دیگران تامین می گردد.از نظر هوایی امارات به مرکز ثقل تجارت و سیاحت هوایی جهانی تبدیل شده و اگر شما بخواهید از شرق تا غرب جهان به هرجا که می خواهید سفر کنید یکی از مراکز ترانزیت سفر شما امارات می باشد.علیرغم اینکه از نظر فضای طبیعی امارات با کمبود شدید مواجه است اما امروزه به یکی از مراکز سیاحتی معروف دنیا تبدیل شده.امروزه منطقه رسانه ای دبی تبدیل به یکی از قطب های رسانه ای جهان تبدیل شده.علاوه بر همه اینها امروزه امارات موفق شده در سطح جهانی لابی های قدرت مند حامی امارات داشته باشد از قاره آمریکا گرفته اروپا و و آسیا و آفریقا و اقیانوسیه لابی های امارات بسیار بسیار تاثیر گذار می باشند.در اوج تنش ها میان مثلا ایران و عربستان سعودی مشاهده می کنیم که روابط تجاری امارات با ایران در حد اعلای خود ادامه داشت.در اوج تنش ها که میان برخی کشورهای عربی با قطر و ترکیه بود می بینیم اماراتی ها به روابط تجاری خود با ترکیه ادامه دادند.در همه موارد می بینیم اماراتی ها تلاش کرده اند که سیاست حد اقل تنش با دیگران را داشته باشند و از ایجاد ثبات در منطقه حمایت کنند.چرا؟چون اقتصاد وتجارت نیاز به آرامش دارد و پول فرار است و اگر احیانا تنش وجود داشته باشد همه ثروتمندان پولشان را بر می دارند و فرار می کنند و بر این اساس سیاست اصولی امارات بر مبنای مصالحه جویی و به صفر رساندن تنش ها با دیگران بوده.حال جالب تر اینکه در در یک مطالعه تحقیقاتی که زمانی در باره کشورهای منطقه دانشگاه تهران انجام دادیم بر اساس آمار وارقام مشخص شد امارات عربی متحده تنها کشور عرب منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا است که بدون نفت هم می تواند روی پای خود بایستد و درآمد داشته باشد.بدیهی است اگر پدران حاکم بر امارات به فرزندان خود اعتماد نمی کردند و اگر حاضر نبودند که با دنیای مدرن جلو بروند و با فرزندانشان همراهی کنند و اگر می خواستند بر دیدگاه های سنتی و بدوی خود اصرار کنند، قطعا امارات به آنچه امروز رسیده نمی رسید.با جسارت امروزه می توان امارات را کشور رویاهای بزرگ و مردان جسور دانست.
امارات متحده عربی
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
دکتر عماد آبشناس
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/08/16/12161541_126:0:500:374_100x100_80_0_0_3f1de7942b48cc7365b7b76f4908a7b3.jpg
امارات متحده عربی, سیاسی, اقتصادی
امارات متحده عربی, سیاسی, اقتصادی
امارات سرزمین پدران جسوری که به فرزندان اعتماد کردند
برخی ممکن است فکر کنند خوب امارات نفت دارد و ثروتمند است و به این دلیل موفق شده اما اگر به دیگران نگاه کنید می بینید برخی از آنها نیز نفت دارند، حتی از امارات هم بیشتر، و ثروتمند هستند، حتی از امارات هم بیشتر، ولی موفق نشده اند پول نفت خود را در جای مناسب سرمایه گذاری کنند چون آن افق دید اقتصادی و تجاری و فکری را نداشتند.
روز گذشته روز ملی امارات عربی متحده بود، 51 سال از تاسیس این کشور گذشته و طی این مدت این کشور عربی موفق شد از سرزمینی خشک، صحرایی نا شناخته به یکی از بزرگترین مقاصد تجاری و گردشگری و... دنیا تبدیل شود.
بسیاری تجزیه و تحلیل می کنند که چگونه امارات موفق شد به آنچه به آن رسیده برسد و بسیاری کشورهای دیگر تلاش می کنند پا جا پای امارات بگذارند و از امارات کپی برداری کنند اما می بینیم که هیچ کدام موفق نمی شوند همان کارها را انجام دهند.
خیلی ساده، چون آن افق دید جسورانه که بنیانگذاران امارات داشتند و حاکمان فعلی دارند را ندارند.
به عنوان نمونه بگویم به کشورهای منطقه و جهان نگاه کنید چند تای آنها رفتند و مناطق آزاد راه انداختند به امید اینکه بتوانند با دبی رقابت کنند وچند تایشان موفق شدند؟
برخی ممکن است فکر کنند خوب امارات نفت دارد و ثروتمند است و به این دلیل موفق شده اما اگر به دیگران نگاه کنید می بینید برخی از آنها نیز نفت دارند، حتی از امارات هم بیشتر، و ثروتمند هستند، حتی از امارات هم بیشتر، ولی موفق نشده اند پول نفت خود را در جای مناسب سرمایه گذاری کنند چون آن افق دید اقتصادی و تجاری و فکری را نداشتند.
به یاد دارم اولین بار که به این کشور سفر کردم حدود سی و پنج سال پیش بود، بسیاری از مناطق دبی خالی بود، چون با چند تن از فرزندان شیوخ از قبل آشنا بودم مرا دعوت کردند و درباره افق دید خود صحبت می کردند.
همه شان جوانان بیست تا سی ساله بودند.
در جامعه ای زندگی می کردند که به شدت سنتی وبدوی (منظور بادیه نشین) بود و پدرانشان شناخت چندانی از مسایل مدرن جهان نداشتند.
اما یک نکته مشترک در میان همه آنها بود و این بود که همه اظهار می داشتند که پدرانشان به آنها گفته اند که به فرزندانشان باور دارند و از ایده های آنها برای پیشرفت مملکت حمایت می کنند وحاضر هستند برای پیشرفت مملکت خود هر کاری که لازم باشد انجام دهند.
شیخ زاید بن سلطان آل نهیان و شیخ راشد بن سعید آل مکتوم که پدران امیر فعلی امارات عربی متحده و امیر دبی هستند را می توان پیشرو در این جریان دانست، البته قطعا اگر امیران دیگر امارات دیگر با آنها همراهی نمی کردند احتمال موفقیت آنها بسیار کم بود.
آنها در واقع با رویای ایجاد کشوری پیشرفته داشتند و فرزندان خود را مامور کرده بودند که در باره اینکه چه کارهایی می شود انجام داد تا کشور پیشرفت کند تحقیق کنند.
پسران با رویاهایی آمده بودند که هر کدام آنها می توانست یک مملکت را دگرگون کند و در بسیاری از کشورها رهبران این کشورها حاضر نبودند این ایده ها را بپذیرند اما امرای حاکم بر امارات عربی متحده نه فقط ایده های فرزندان با پذیرفتند بلکه حتی از آنها حمایت کردند وحاضر شدند هر تغییری که نیاز است برای موفقیت ایده فرزندانشان انجام دهند.
می توان گفت آنها آنقدر جسور بودند تا نتیجه این اقدامات را بپذیرند.
مثلا هیچ کس نمی توانست درک کند چرا باید منطقه آزادی ایجاد شود که عوارض در آن نزدیک به صفر باشد، ولی هدف اصلی این بود که منطقه آزادی ایجاد شود که تجارت جهان در آن متمرکز شود و بعد در کنار آن از خدمات دیگر درآمد کسب شود.
در حالی که در بسیاری از کشورها اصرار بر فرستادن فرزندان کشور به خارج برای تحصیل در کشورهای دیگر و بعد برگشتن و دست گرفتن پروژه ها بود فرزندان امرای امارات به این نتیجه رسیده بودند که این جریان می تواند وقت تلف کردن باشد و بهتر از مدیران خوب را وارد کنند تا کار را انجام دهند و همزمان فرزندان بروند خارج تحصیل کنند و بعد کنار اینها بنشینند و آموزش ببینند تا وقت مناسب برای به دست گرفتن کار باشد.
در این راستا مثلا مشاهده می کنیم که اماراتی ها رفتند هنگ کنگ مدیران انگلیسی که برای 99 سال هنگ کنگ را اداره می کردند قانع کردند بیایند دبی و دبی را تبدیل به منطقه آزادی کردند که توسط آنها مدیریت می شد و ایده های نوین مدیریتی در آن پیاده کردند.
حتی روی پروژه هایی که دولت انگلیس حاضر نبود درهنگ کنگ از آنها حمایت کند در امارات از آنها حمایت کردند.
آمدند و هزینه تاسیس و راه اندازی موسسات و مالیات و عوارض و تجارت و... را به نزدیک صفر رساندند تا شرکت ها و موسسات بین المللی در امارات و مخصوصا بندر آزاد دبی سرمایه گذاری کنند.
بعد رفتند گشتند ببینند مردمان منطقه چه کم دارند و آن چیزی که مردمان منطقه کم دارند را به امارات آوردند.
آنها جسارت آن را داشتند که در پروژه های ایده آلیستی سرمایه گذاری کنند و از اینکه پروژه هایشان در آینده ممکن است شکست بخورد واهمه نداشته باشند.
چه کسی باور می کرد که ممکن است مثلا شما در وسط صحرا پیست اسکی روی برف داشته باشید؟
یا مثلا مردمانی علاقه پیدا کنند شن سواری کنند.
یا مردمانی پیدا شوند که علاقه مند شوند کویر گردی کنند.
یا اینکه برج های سر به فلک کشیده بتوانند آنقدر درآمد زا باشند که پول ساخت یک برج ظرف دو سه سال برگردد.
یا اینکه اگر پلیس شما ماشین های لامبرگینی و فراری و ... داشته باشد می تواند زمینه جذب گردشگر شود یا...
به هر صورت همان دبی که بنده سی و پنج سال پیش برای اولین بار به آن سفر کردم در آن زمان ظرف چند سال به سرعت چشم گیری شروع به رشد کرد.
در آن زمان به دلیل اینکه درگیر کارهایی بودم که نیاز بود مدام به دبی سفر کنم می دیدم که هر چند ماه یکبار تعداد برج هایی که در کویر ساخته می شد با سرعت در حال رشد بود، انگار برج ها آماده بود و کاشته می شد، نه ساخته.
سرعت عمران و آبادانی به حدی زیاد بود که هیچ کس باور نمی کرد اینها اینقدر مشتری داشته باشند اما رویاهای جسورانه آنقدر بزرگ و پیشرو و وسیع بود که سرعت عمران و آبادانی به گرد آنها نمی رسید.
هر چند روز یکبار اخبار از ایجاد یک پروژه جدید در امارات به گوش می رسید.
چند سال پیش بود که نشستم شروع کردم امارات سی و پنج سال پیش را با امارات نوین مقایسه کنم.
دیگر امارات کشوری نیست که توسط خارجی ها مدیریت شود، امروزه اماراتی ها اداره بخش بزرگی از کشور خود را در دست گرفته اند، البته بسیاری از همان مدیران هم هنوز مشغول کار هستند.
در هر زمینه ای نگاه کنید رشد امارات بسیار بیشتر از آنچه باور می شد بوده.
پس از 51 سال از استقلال امارات عربی متحده که حتی زمانی همان هایی که تاسیس می کردند شک داشتند که آیا می تواند موفق باشد یا نه امروزه به یکی از موثرترین کشورهای منطقه و جهان تبدیل شده.
پایگاه اقتصادی بسیاری از کشورهای بزرگ منطقه و جهان در امارات قرار دارد و قیمت ارز و طلا و بسیاری از کالاهای دیگر در این کشورها در امارات تعیین می شود.
در زمینه دریانوردی و تجارت بین المللی امروزه امارات به پایگاه اصلی تبادلات تجاری جهان و منطقه تبدیل شده و بخش عمده ای از کالاهای بسیاری از کشورهای منطقه ابتدا به امارات می رود و از آنجا برای دیگران تامین می گردد.
از نظر هوایی امارات به مرکز ثقل تجارت و سیاحت هوایی جهانی تبدیل شده و اگر شما بخواهید از شرق تا غرب جهان به هرجا که می خواهید سفر کنید یکی از مراکز ترانزیت سفر شما امارات می باشد.
علیرغم اینکه از نظر فضای طبیعی امارات با کمبود شدید مواجه است اما امروزه به یکی از مراکز سیاحتی معروف دنیا تبدیل شده.
امروزه منطقه رسانه ای دبی تبدیل به یکی از قطب های رسانه ای جهان تبدیل شده.
علاوه بر همه اینها امروزه امارات موفق شده در سطح جهانی لابی های قدرت مند حامی امارات داشته باشد از قاره آمریکا گرفته اروپا و و آسیا و آفریقا و اقیانوسیه لابی های امارات بسیار بسیار تاثیر گذار می باشند.
در اوج تنش ها میان مثلا ایران و عربستان سعودی مشاهده می کنیم که روابط تجاری امارات با ایران در حد اعلای خود ادامه داشت.
در اوج تنش ها که میان برخی کشورهای عربی با قطر و ترکیه بود می بینیم اماراتی ها به روابط تجاری خود با ترکیه ادامه دادند.
در همه موارد می بینیم اماراتی ها تلاش کرده اند که سیاست حد اقل تنش با دیگران را داشته باشند و از ایجاد ثبات در منطقه حمایت کنند.
چون اقتصاد وتجارت نیاز به آرامش دارد و پول فرار است و اگر احیانا تنش وجود داشته باشد همه ثروتمندان پولشان را بر می دارند و فرار می کنند و بر این اساس سیاست اصولی امارات بر مبنای مصالحه جویی و به صفر رساندن تنش ها با دیگران بوده.
حال جالب تر اینکه در در یک مطالعه تحقیقاتی که زمانی در باره کشورهای منطقه دانشگاه تهران انجام دادیم بر اساس آمار وارقام مشخص شد امارات عربی متحده تنها کشور عرب منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا است که بدون نفت هم می تواند روی پای خود بایستد و درآمد داشته باشد.
بدیهی است اگر پدران حاکم بر امارات به فرزندان خود اعتماد نمی کردند و اگر حاضر نبودند که با دنیای مدرن جلو بروند و با فرزندانشان همراهی کنند و اگر می خواستند بر دیدگاه های سنتی و بدوی خود اصرار کنند، قطعا امارات به آنچه امروز رسیده نمی رسید.
با جسارت امروزه می توان امارات را کشور رویاهای بزرگ و مردان جسور دانست.
