Press release_Sputnik Launches Political Talk Show in Argentina - اسپوتنیک ایران  , 1920
اسپوتنیک توضیح می دهد

دخالت های نظامی غرب در خاورمیانه طی 20 سال گذشته

امریکا و خاورمیانه
امریکا و خاورمیانه - اسپوتنیک ایران  , 1920, 18.11.2022
اشتراک
آمریکا و کشورهای غربی حامی او طی سالیان متمادی و براساس سیاست بی ثبات کردن کشورهای مختلف در جهان به خصوص در منطقه استراتژیک خاورمیانه و شمال آفریقا، و در راستای رسیدن به اهداف خود سعی در دخالت های نظامی و غیرنظامی متعددی در این کشورها نموده است، در این گزارش اسپوتنیک، به اختصار به نمونه های بارز آنها اشاره خواهیم کرد:
افغانستان،
نخستین دخالت نظامی آمریکا و متحدانش در منطقه در آغاز قرن جدید مربوط به عملیات "آزادی ماندگار" می باشد که به عنوان پاسخی به حملات 11 سپتامبر 2001 توسط آمریکایی ها انجام شد.
اهداف عمومی آن از بین بردن القاعده، اسامه بن لادن (بنیان‌گذار و رهبر القائده) و همچنین پایگاه امن عملیات‌ها در افغانستان با حذف طالبان از قدرت بود.
درخواست‌های دولت آمریکا از دولت وقت افغانستان (طالبان) عبارت بودند از: تحویل اسامه بن لادن، برچیدن پایگاه‌های القائده در خاک افغانستان و پایان دادن به حمایت از ترورست‌ها در خاک افغانستان.
حکومت طالبان به دلیل ناکافی دانستن شواهد ایالات متحده از اجابت این درخواست امتناع کرد.
پس از کشته شدن اسامه بن لادن، در سال 2011 و درز خبر درگذشت ملا عمر (بنیان‌گذار و رهبر طالبان) در سال 2013 ایالات متحده آمریکا به اهداف تعیین شده خود در افغانستان دست یافته بود. اما به حضور نظامی خود در افغانستان ادامه داد. دستاورد دو دهه حضور آمریکا در افغانستان، خلا دموکراسی، مهاجرت فزاینده، ظهور تروریسم در منطقه و روی کار آمدن طالبان است. حضور نظامی ایالات متحده جنگی پرهزینه برای آمریکا و ملت افغانستان بود. اکنون، برنده نهایی این جنگ سران طالبان هستند. ترور و خشونت متعدد علیه شیعیان افغانستان که در دوره اشرف غنی شد و در "دولت" طالبان نیز ادامه یافته است، زنگ خطر برای جامعه شیعی این کشور و حتی منطقه است. حق شهروندی ازدست‌ رفته برای زنان و دختران و مهاجرت اجباری یک ملت را نیز نباید نادیده گرفت. پناهندگان جنگ افغانستان طبق آمار بانک جهانی با تشدید جنگ علیه طالبان پس از 2011 به تدریج اوج گرفت وتعداد پناهندگان افغانستانی امروزه به بیش از دو میلیون و ششصد هزار نفر می رسد.
لیبریا،
جنگ داخلی دوم لیبریا (1999-2003) یک درگیری مسلحانه در لیبریا بین دولت این کشور و گروه های شورشی در سال های 1999-2003 است. جنگ با پیروزی گروه های شورشی و فرار رئیس جمهور "چارلز تیلور" از کشور به پایان رسید. نیروهای حافظ صلح سازمان ملل به لیبریا آورده شدند و یک دولت موقت تشکیل شد.
در طول درگیری ها، بر اساس برآوردهای مختلف، بین 50000 تا 300000 نفر کشته شدند. در 11 سپتامبر 2003، کوفی عنان، دبیر کل وقت سازمان ملل متحد، استقرار مامورین حافظ صلح سازمان ملل متحد در لیبریا را برای اجرای توافقنامه صلح "آکرا" پیشنهاد کرد. این مأموریت متشکل از 15000 نفر، از جمله پرسنل نظامی و غیرنظامی، حافظان صلح، افسران پلیس، و همچنین مشاوران سیاسی و کارکنان بشردوستانه بود. هدف اصلی این ماموریت برقراری زندگی مسالمت آمیز، خلع سلاح گروه های مختلف مسلح و حفظ صلح شکننده در لیبریا بود.
عراق
عراق همواره به لحاظ ژئوپلتیکی برای ایالات متحده آمریکا اهمیت راهبردی داشته است. سودای دخالت آمریکا در عراق به نظام قبلی این کشور یعنی دوره‌ ی رهبری صدام حسین برمی‌گردد. بیل کلینتون، رئیس‌جمهور آمریکا بین سال‌های 2001–1993، تحریم‌های اقتصادی جدیدی را در کنار تحریم‌های نظامی برای عراق وضع و حریم هوایی این کشور را منطقهٔ پرواز ممنوع اعلام کرد.
گام هزینه‌ برِ دیگر کلینتون در این دوره، امضای لایحه‌ی آزادسازی عراق بود؛ آمریکایی‌ها در آن زمان، وجود تأسیسات هسته‌ای در عراق را بهانه‌ی یک دور شرارت و دخالت کردند. دوره‌ای که با عملیات "روباه صحرا" و انهدام کارخانه‌های تولید سلاح صدام، آغاز و با شورش‌های مختلف داخلی با هدف سرنگونی رژیم بعث ادامه یافت.
جرج بوش درسال 2003 به نام "عملیات آزادسازی" دستور حمله‌ی نظامی به عراق را صادر و عملاً این کشور را اشغال کرد. در این تهاجم 32 کشور ایالات متحده را همراهی کردند؛ علاوه بر این، واشنگتن شرکت‌های نظامی و امنیتی را نیز وارد عراق کرد که این شرکت‌ها مجری بسیاری از جرائم نظیر قاچاق، سرقت نفت، ایجاد وحشت، تخریب زیرساخت‌ها و آتش‌زدن کارخانجات محلی بودند. به موازات گستردگی و حضور همه‌جانبه‌ی آمریکا در عراق، این کشور طی هشت سال اِشغالگری و غارت متحمل هزینه‌های بسیاری شد و یکی از پرهزینه‌ترین دخالت‌های خود در قرن را رقم زد.
طبق داده‌های، جنگ آمریکا علیه عراق منجر به کشته شدن حدود 134000 غیرنظامی عراقی شده است. میزان خسارتهایی وارد شده به ساختارهای عراق در نتیجه حضور نظامی آمریکا به 212 میلیارد دلار شد. جنگی که آمریکا با ادعای دست‌یابی صدام به سلاح کشتار جمعی آغاز کرد، نتایجی جز اشغال خاک این کشور، پایمال شدن حقوق اولیه‌ی شهروندان، نقض حقوق بشر، آوارگی و پناهندگی عراقی‌ها، تخریب گسترده زیرساخت‌های اقتصادی، بهداشتی و آموزشی برای عراق نداشت.
لیبی،
مداخله نظامی نیروهای ائتلاف بین المللی (عمدتاً کشورهای ناتو) در جنگ داخلی لیبی، مصوب قطعنامه 1973 شورای امنیت سازمان ملل متحد، در 17 مارس 2011، که حمایت از غیرنظامیان را هدف مداخله مسلحانه اعلام کرد.
تصمیم سازمان ملل در مورد مداخله نظامی در لیبی بر اساس ماده 42 از فصل 7 منشور این سازمان مبنی بر حفظ یا بازگرداندن صلح و امنیت بین‌المللی با استفاده از زور است، در صورتی که غیر از این نمی‌توان انجام داد. فصل هفتم با تکمیل بند 7 ماده 2 فصل 1 در مورد عدم مداخله در امور داخلی کشورها تاکید می کند که مداخله در صورت تهدید جدی و جلوگیری از بدتر شدن اوضاع امکان پذیر است.
دریاسالار ویلیام گورتنی، معاون نیروی دریایی ایالات متحده گفت بود که عملیات آمریکا در این کشور "ادیسه داون" نام خواهد داشت. سایر کشورها، در پس زمینه عملیات نیروهای ائتلاف، عملیات های مختص خود را انجام دادند. در 31 اکتبر 2011، عملیات نظامی نیروهای ناتو در لیبی به طور رسمی تکمیل شد.
تنها از آغاز عملیات تا پایان ماه می 2011، در نتیجه حملات هوایی ناتو به خاک لیبی، 718 نفر کشته و 4067 نفر مجروح شدند.به گفته ایران، حملات هوایی ناتو در لیبی باعث کشته شدن 40000 غیرنظامی شد.
همچنین دومین مداخله نظامی در لیبی، مربوط به تعدادی از کشورهای ناتو در جنگ داخلی لیبی از سال 2015 است که به بهانه فعالیت سازمان تروریستی داعش در لیبی آغاز شد.
در سال 2014، دولت اسلامی عراق و شام، که در آن زمان به سرعت در حال نفوذ در سراسر جهان بود، تصمیم گرفت از قدرت دوگانه و جنگ داخلی در لیبی استفاده کند. آنها سرت را تصرف کردند و برای مدت کوتاهی درنا و همچنین بنغازی، نوفلیا و تعدادی دیگر از شهرهای کشور را اشغال کردند. این در حالی است که در خاورمیانه، آمریکا در حال انجام عملیات نظامی علیه داعش بود.
سوریه،
مداخله آمریکا و تعدادی دیگر از کشورهای غربی و خاورمیانه ( متشکل از 60 کشور) در جنگ داخلی سوریه با هدف اعلام شده مبارزه با گروه تروریستی دولت اسلامی و همچنین مبارزه با گروه تروریستی داعش و بدون موافقت دولت سوریه بوده است.
این مداخله در 22 سپتامبر 2014 با حملات هوایی به اهدافی در خاک سوریه به عنوان بخشی از عملیات نظامی علیه دولت اسلامی آغاز شد. حملات هوایی توسط فرماندهی مرکزی ایالات متحده هماهنگ شده بود. علاوه بر انجام حملات هوایی علیه گروه‌های جهادی، آمریکایی‌ها به کردها در شمال سوریه کمک کردند تا تشکیلات نظامی ای را ایجاد کنند که به مناطق تحت کنترل دولت اسلامی حمله کنند. فرماندهی آمریکایی همچنین این واقعیت را کتمان نمی کند که یکی از اهداف حضور نیروهای آمریکایی در سوریه، مقابله با نفوذ ایران، حزب الله و گروه های شیعه طرفدار ایران است که از دولت سوریه حمایت می کنند.
به گفته ایالات متحده، در 13 ماه اول عملیات، حدود 3700 تروریست از جمله 3276 جنگجوی داعش و 374 عضو القاعده کشته شدند. از اکتبر 2015، پس از ورود نیروهای مسلح روسیه به جنگ علیه داعش در سوریه، حملات هوایی گسترده ائتلاف بین المللی با پروازهای تکی جایگزین شد. علاوه بر اهداف نظامی، حملاتی به تأسیسات صنعت نفت، نیروگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی نیز انجام شد که بعداً توسط نیروهای دولتی سوریه که، مورد استفاده قرار گرفتند.
در 19 دسامبر 2018، دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت آمریکا پیروزی بر داعش در سوریه و خروج تمام نیروهای آمریکایی از خاک این کشور را اعلام کرد. خروج نیروها از سوریه یکی از وعده های انتخاباتی ترامپ بود.
بر اساس بیانیه خود کارگروه مشترک، حملات ائتلاف بین المللی موجب کشته شدن 1144 غیر نظامی در سوریه و عراق شد. از اوت 2014 تا نوامبر 2017، ائتلاف 28562 حمله هوایی در سوریه و عراق انجام داد. بر اساس گزارش سازمان حقوق بشر سوریه، از آغاز عملیات ائتلاف تحت رهبری آمریکا، 2286 غیرنظامی از جمله 674 کودک و 504 زن در سوریه کشته شده اند.
یمن،
درگیری ها در این کشور در سال 2004 آغاز می شود. شورشیان شیعه ساکن در شمال کشور با اتحاد مقامات یمن با ایالات متحده و احیای سلطنت دینی که قبل از کودتای نظامی 1962 در یمن شمالی وجود داشت، مخالفت کردند.
در سال 2009، خصومت‌های فعالی بین شیعیان از یک سو و ارتش‌های یمن و عربستان سعودی از سوی دیگر آغاز شد. مداخله عربستان سعودی تحت کنترل سنی ها رسماً با کشته شدن دو مرزبان به دست شورشیان توجیه شد.
در سال 2010، آتش بس امضا شد. در سال 2011 شیعیان با گروه های مسلح سنی درگیر شدند. در اواسط آگوست 2014، حوثی‌ها پس از اعلام کاهش یارانه‌ها برای فرآورده‌های نفتی که منجر به دو برابر شدن قیمت بنزین شد، شروع به برگزاری تظاهرات گسترده در چندین منطقه از کشور کردند. خواسته اصلی استعفای "کابینه فاسد" بود. در اواسط سپتامبر، معترضان با نیروهای امنیتی در حومه صنعا درگیر شدند. دو روز بعد، حوثی‌ها توانستند مقاومت سازمان‌های مجری قانون را بشکنند و تعدادی از مراکز پایتخت از جمله تصرف مؤسسات دولتی و ایجاد پست‌های بازرسی آنها را اشغال کنند.
به درخواست رئیس جمهور و دولت یمن، در 26 فوریه 2015، عملیات نظامی نیروهای ائتلاف کشورهای عربی به رهبری عربستان سعودی در یمن آغاز شد. تا ماه اوت، ائتلاف سعودی یک گروه مکانیزه قدرتمند را در استان های جنوبی یمن متمرکز کرده بود و با درگیری به سمت شمال حرکت می کرد. اساس نیروهای طرفدار دولت واحدهایی از ارتش امارات متحده عربی و پیاده نظام "کمیته های مردمی" از میان حامیان رئیس جمهور هادی هستند.
معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه در ژانویه 2017 گفت که حدود 2 میلیون یمنی برای نجات یا حفظ جان خود نیاز به کمک فوری دارند و نیم میلیون کودک در یمن به شدت دچار سوءتغذیه هستند. کارشناسان سازمان بین المللی Save the Children داده های سازمان ملل در مورد مرگ و میر کودکان مبتلا به سوء تغذیه شدید را تجزیه و تحلیل کردند و به این نتیجه رسیدند که بین آوریل 2015 تا اکتبر 2018، تقریباً 85000 کودک در یمن جنگ زده از گرسنگی جان خود را از دست داده اند.
ایران،
آمریکا و کشورهای متحد غربی اش به خصوص پس از دوران انقلاب اسلامی در این کشور دخالت های نظامی و غیر نظامی بسیاری را بر علیه این کشور ترتیب دادند که البته بسیاری از انها با شکست مواجه شده. از تعدادی از این نوع دخالتها می توان به: قطع روابط سیاسی با ایران در 1981 پس از اشغال سفارتخانه این کشور، تجاوز نظامی به خاک ایران در 1981 (واقعه طبس، تحریک عراق به جنگ با ایران در آگوست 1981، حمایت از تحرکات تجزیه طلبانه در کردستان، ترکمن صحرا، آذربایجان، خوزستان و سیستان و بلوچستان، سکوت در برابر موج عظیم اعمال تروریستی منافقین و گروههای مارکسیستی علیه جمهوری اسلامی ایران از مه 1982 به بعد، ورود به جنگ با ایران به نفع عراق با حمله به سکوهای ایران در سال 1987، سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران بر فراز خلیج فارس توسط ناو وینسنس در جولای 1988، گنجاندن موضوع ایران در اجلاس سران هفت کشور صنعتی مرسوم به جی 7، تشدید تحریمهای اقتصادی علیه ایران در دوره زمامداری جرج بوش، اعمال "سیاست مهار دوگانه" علیه ایران در سال 1993، تحریک امارات متحده عربی برای مطرح ساختن ادعاهای ارضی علیه جزایر سه گانه ایرانی در خلیج فارس در سال 1993، تمدید پی در پی تحریم های خارج از سازمان ملل بر ضد ایران، مخالفت با دستیابی ایران به فناوری صلح آمیز هسته ای، پشتبانی مالی، اطلاعاتی و رسانه ای گسترده از اتفاقات سال 2009 (88 شمسی)، حمایت از گروه منافقین به عنوان بازوی نظامی خود جهت انجام تحرکات نظامی در داخل ایران، بدعهدی در معاهده بین المللی برجام و افزایش تحریم های اقتصادی و سیاسی و بسیاری دیگر از موارد نام برد.
نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала