https://spnfa.ir/20221004/من-هنوز-برایش-شمع-روشن-می-کنم-مثل-اینکه-زنده-است-12760995.html
"من هنوز برایش شمع روشن می کنم، مثل اینکه زنده است!"
"من هنوز برایش شمع روشن می کنم، مثل اینکه زنده است!"
اسپوتنیک ایران
استان یک جنایت وحشتناک علیه صرب ها، وحشتناک ترین جنایت در تاریخ نوین. 04.10.2022, اسپوتنیک ایران
2022-10-04T15:34+0330
2022-10-04T15:34+0330
2022-10-04T15:35+0330
گزارش و تحلیل
جهان
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e6/0a/04/12760964_0:0:1020:574_1920x0_80_0_0_0eb6f8f5e1f7f732178c62dd1a551876.jpg
اسپوتنیک - کاتارینا ویتوشویچ، از شهر اوراهوواتس (Orahovac) واقع در کوزوو غربی در رابطه با تهیه فیلم "خانه زرد" توسط رادیو تلویزیون صربستان (RTS) به SputnikSerbia گفت: "اگرچه امیدی وجود دارد، اما این اطمینان هست که پدرم به دلیل قاچاق اعضای بدن ربوده شده است. او جوان بود - او فقط قرار بود چهل سالگی خود را جشن بگیرد. اخیراً افرادی از دادگاه لاهه دوباره به ما مراجعه کردند و اطلاعاتی را جمع آوری کردند، اما دلیل آن را نگفتند. خوشحالم که سرنوشت پدرم موضوع فیلم خواهد شد و مردم متوجه خواهند شد که چه اتفاقی افتاده است." این فیلم روایت می کند که چگونه پدرش Siniša و دوستش Gradimir Majmarevićدر 22 ژوئن 1999 در جاده روستای نزدیکVelika Hoča ربوده شدند.این زن می گوید: "یکی از شاهدان تعریف کرد که آنها را به داخل خودرو هل دادند و به سمت نامعلومی بردند. مامان با رسانه های فرانسوی تماس گرفت که اطلاعاتی داشتند مبنی بر اینکه ماشین پدرم در نزدیکی واحد آتش نشانی در اوراهوواتس دیده شده است. روز بعد ماشین رفت، آنها ناپدید شدند." بعداً، کاتارینا از رسانه ها فهمید که در اواخر ژوئیه یا اوایل اوت، پدر و دوستش در نزدیکی روستایی در شمال آلبانی دیده شدند. در آن سال 1999، بیشترین افراد ربوده شدند. پدر او می توانست برای تجارت اعضای بدن در آلبانی ربوده شود، آدم ربایان جوان ها را انتخاب کردند.یک فیلم رادیو تلویزیون صربستان درباره رویدادهای وحشتناک قاچاق اعضای بدن انسان بر اساس گزارش دیک مارتی و گزارش سال 2003 سازمان ملل متحد در کوزوو (UNMIK) است. فیلمبرداری قسمت اول به پایان رسید. در این فیلم از شهادت هشت نفر از نیروهای تروریستی ارتش آزادیبخش کوزوو استفاده می شود که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در انتقال مردم از کوزوو به آلبانی نقش داشتند."خانه زرد" فقط یک نقطه عبور استاسلاجانا زاریچ، کارگردان فیلم "خانه زرد" در گفتگو با اسپوتنیک به یاد آورد که آدم ربایی ها زمانی آغاز شد که نیروهای امنیتی صرب کنترل کوزوو و متوهیا را از دست دادند. شرکت کنندگان حمل و نقل بازجویی شده گفتند که صرب ها و آلبانیایی ها ابتدا در زیرزمین های خانه زرد نگهداری می شدند، سپس در نیمه دوم ژوئیه 1999 آنها را به آلبانی منتقل کردند. اسلاجانا زاریچ می گوید: "طبق گزارش دیک مارتی، خانه زرد تنها یکی از نقاط ترانزیت بود. 350 صرب همچنان تحت تعقیب هستند. آنها در برخی از اردوگاه ها و حتی در خانه های شخصی توزیع شدند. انتخاب بر اساس سن و همچنین بر اساس وضعیت سلامتی، آزمایش خون و سونوگرافی انجام شد. البته در این ماجرای غم انگیز و دردناک قاچاق اعضای بدن، به جوانان ترجیح داده می شد. "اما صحبت فقط در مورد تجارت کلیه بود. زاریچ در ادامه گفت: "برخلاف قلب و سایر اندام ها که فقط چند ساعت دوام می آورند، کلیه وقتی به درستی ذخیره شود می تواند 24 ساعت در خارج از بدن زنده بماند. اما برای کلیه، یافتن تطابق بین گیرنده و اهداکننده سخت است. بنابراین، به گفته مارتی، ربوده شدگان اغلب چندین ماه را در آلبانی سپری کردند. آنها درست قبل از جداسازی (استخراج اندام) کشته شدند. سپس کلیه از طریق فرودگاه تیرانا به استانبول منتقل شد. تعداد دقیق افرادی که به این سرنوشت دچار شده اند مشخص نیست.وقتی همسایه ها ماشین را متوقف می کنند ...اسلوبودان استوانوویچ از روستای Donjice نیز از تهیه فیلم خبر دارد. او می گوید که پسرش ولاستیمیر در سن 29 سالگی بسیج شد و در طول جنگ به عنوان پیشخدمت در خانه ارتش در پریزرِن مشغول به کار شد. روز شنبه 12 ژوئن پسر و پسر عموی اسلوبودان برای خرید مواد غذایی رفتند.اسلوبودان استوانوویچ می گوید: "برادرم گفت که آنها را در یک روستای همسایه متوقف کردند، مجبور کردند از ماشین پیاده شوند، دستان خود را بالا ببرند و شروع به جستجو کردند. در حالی که پسر و ماشین در حال جستجو بودند، برادر از روی بوته های کنار جاده پرید و از کوه پایین غلتید. آنها به سمت او شلیک کردند، مردم محلی او را با تراکتور تعقیب کردند، اما او موفق به فرار شد."اسلوبودان بلافاصله به دنبال پسرش رفت. در خانه ارتش در پریزرن، آنها از قبل می دانستند که او مفقود شده است، زیرا او برای سرو شام به فرمانده، بوژیدار دلیچ، برنگشت. همصحبت ما می‌گوید: "بالاخره مستقیم به سمت فرمانده رفتم. گفت: می بینیم. - قراره چی ببینیم؟ ارتش هنوز در دست شماست، دهکده را محاصره کنید و مرد را پیدا کنید. او پاسخ داد که نمی توانم کاری بکنم، زیرا KFOR (نیروی کوزوو، نیروی بین المللی به رهبری ناتو) آمده است. این درست بود زیرا مخصوصا در آن روز "کفور" وارد روستا شد.اسلوبودان دلش نمی خواهد باور کند که پسرش در خانه زرد واقع شده باشد، جایی که افراد ربوده شده را به آلبانی منتقل می کردند و آنجا وحشیانه می کشتند. اسلوبودان می گوید: من هنوز برای پسرم شمع روشن می کنم، انگار که زنده است.توجه: در سال 2010، گزارشگر ویژه مجمع پارلمانی شورای اروپا، دیک مارتی، گزارشی ارائه کرد مبنی بر اینکه در اواخر دهه 1990، در جریان جنگ کوزوو یک گروه جنایتکار، صرب ها، آلبانیایی های بی وفا و افراد ملیت های دیگر را به منظور برداشتن وحشیانه اعضای بدن برای فروش سرقت می کرد.بر اساس تحقیقات کارلا دل پونته، دادستان سابق ICTY یوگسلاوی سابق و دیک مارتی ، از سال 1999 عملیات جراحی غیر قانونی در به اصطلاح "خانه زرد" در شمال آلبانی انجام شده است. این جنایات اکنون توسط دادگاه ویژه جرایم کوزوو در لاهه در حال بررسی است. مهم‌ترین متهمان عبارتند از هاشم تاچی، رئیس‌جمهور سابق کوزوو خودخوانده، کادری وسلی و یاکوپ کراسنیقی، رؤسای سابق پارلمان، و رجب سلیمی، نماینده پارلمان. به گفته دادستانی، آنها همراه با مشارکت در این اقدام جنایتکارانه، مسئولیت کیفری شخصی برای آزار و اذیت سیاسی، قومیتی، دستگیری غیرقانونی، شکنجه و قتل دارند.
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
جهان
"من هنوز برایش شمع روشن می کنم، مثل اینکه زنده است!"
15:34 04.10.2022 (بروز رسانی شده: 15:35 04.10.2022) استان یک جنایت وحشتناک علیه صرب ها، وحشتناک ترین جنایت در تاریخ نوین.
اسپوتنیک - کاتارینا ویتوشویچ، از شهر اوراهوواتس (Orahovac) واقع در کوزوو غربی در رابطه با تهیه فیلم "خانه زرد" توسط رادیو تلویزیون صربستان (RTS) به SputnikSerbia گفت: "اگرچه امیدی وجود دارد، اما این اطمینان هست که پدرم به دلیل قاچاق اعضای بدن ربوده شده است. او جوان بود - او فقط قرار بود چهل سالگی خود را جشن بگیرد. اخیراً افرادی از دادگاه لاهه دوباره به ما مراجعه کردند و اطلاعاتی را جمع آوری کردند، اما دلیل آن را نگفتند. خوشحالم که سرنوشت پدرم موضوع فیلم خواهد شد و مردم متوجه خواهند شد که چه اتفاقی افتاده است." این فیلم روایت می کند که چگونه پدرش Siniša و دوستش Gradimir Majmarevićدر 22 ژوئن 1999 در جاده روستای نزدیکVelika Hoča ربوده شدند.
این زن می گوید: "یکی از شاهدان تعریف کرد که آنها را به داخل خودرو هل دادند و به سمت نامعلومی بردند. مامان با رسانه های فرانسوی تماس گرفت که اطلاعاتی داشتند مبنی بر اینکه ماشین پدرم در نزدیکی واحد آتش نشانی در اوراهوواتس دیده شده است. روز بعد ماشین رفت، آنها ناپدید شدند." بعداً، کاتارینا از رسانه ها فهمید که در اواخر ژوئیه یا اوایل اوت، پدر و دوستش در نزدیکی روستایی در شمال آلبانی دیده شدند. در آن سال 1999، بیشترین افراد ربوده شدند. پدر او می توانست برای تجارت اعضای بدن در آلبانی ربوده شود، آدم ربایان جوان ها را انتخاب کردند.
یک فیلم رادیو تلویزیون صربستان درباره رویدادهای وحشتناک قاچاق اعضای بدن انسان بر اساس گزارش دیک مارتی و گزارش سال 2003 سازمان ملل متحد در کوزوو (UNMIK) است. فیلمبرداری قسمت اول به پایان رسید. در این فیلم از شهادت هشت نفر از نیروهای تروریستی ارتش آزادیبخش کوزوو استفاده می شود که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در انتقال مردم از کوزوو به آلبانی نقش داشتند.
"خانه زرد" فقط یک نقطه عبور است
اسلاجانا زاریچ، کارگردان فیلم "خانه زرد" در گفتگو با اسپوتنیک به یاد آورد که آدم ربایی ها زمانی آغاز شد که نیروهای امنیتی صرب کنترل کوزوو و متوهیا را از دست دادند. شرکت کنندگان حمل و نقل بازجویی شده گفتند که صرب ها و آلبانیایی ها ابتدا در زیرزمین های خانه زرد نگهداری می شدند، سپس در نیمه دوم ژوئیه 1999 آنها را به آلبانی منتقل کردند. اسلاجانا زاریچ می گوید: "طبق گزارش دیک مارتی، خانه زرد تنها یکی از نقاط ترانزیت بود. 350 صرب همچنان تحت تعقیب هستند. آنها در برخی از اردوگاه ها و حتی در خانه های شخصی توزیع شدند. انتخاب بر اساس سن و همچنین بر اساس وضعیت سلامتی، آزمایش خون و سونوگرافی انجام شد. البته در این ماجرای غم انگیز و دردناک قاچاق اعضای بدن، به جوانان ترجیح داده می شد. "
اما صحبت فقط در مورد تجارت کلیه بود. زاریچ در ادامه گفت: "برخلاف قلب و سایر اندام ها که فقط چند ساعت دوام می آورند، کلیه وقتی به درستی ذخیره شود می تواند 24 ساعت در خارج از بدن زنده بماند. اما برای کلیه، یافتن تطابق بین گیرنده و اهداکننده سخت است. بنابراین، به گفته مارتی، ربوده شدگان اغلب چندین ماه را در آلبانی سپری کردند. آنها درست قبل از جداسازی (استخراج اندام) کشته شدند. سپس کلیه از طریق فرودگاه تیرانا به استانبول منتقل شد. تعداد دقیق افرادی که به این سرنوشت دچار شده اند مشخص نیست.
وقتی همسایه ها ماشین را متوقف می کنند ...
اسلوبودان استوانوویچ از روستای Donjice نیز از تهیه فیلم خبر دارد. او می گوید که پسرش ولاستیمیر در سن 29 سالگی بسیج شد و در طول جنگ به عنوان پیشخدمت در خانه ارتش در پریزرِن مشغول به کار شد. روز شنبه 12 ژوئن پسر و پسر عموی اسلوبودان برای خرید مواد غذایی رفتند.
اسلوبودان استوانوویچ می گوید: "برادرم گفت که آنها را در یک روستای همسایه متوقف کردند، مجبور کردند از ماشین پیاده شوند، دستان خود را بالا ببرند و شروع به جستجو کردند. در حالی که پسر و ماشین در حال جستجو بودند، برادر از روی بوته های کنار جاده پرید و از کوه پایین غلتید. آنها به سمت او شلیک کردند، مردم محلی او را با تراکتور تعقیب کردند، اما او موفق به فرار شد."
اسلوبودان بلافاصله به دنبال پسرش رفت. در خانه ارتش در پریزرن، آنها از قبل می دانستند که او مفقود شده است، زیرا او برای سرو شام به فرمانده، بوژیدار دلیچ، برنگشت. همصحبت ما می‌گوید: "بالاخره مستقیم به سمت فرمانده رفتم. گفت: می بینیم. - قراره چی ببینیم؟ ارتش هنوز در دست شماست، دهکده را محاصره کنید و مرد را پیدا کنید. او پاسخ داد که نمی توانم کاری بکنم، زیرا KFOR (نیروی کوزوو، نیروی بین المللی به رهبری ناتو) آمده است. این درست بود زیرا مخصوصا در آن روز "کفور" وارد روستا شد.
اسلوبودان دلش نمی خواهد باور کند که پسرش در خانه زرد واقع شده باشد، جایی که افراد ربوده شده را به آلبانی منتقل می کردند و آنجا وحشیانه می کشتند. اسلوبودان می گوید: من هنوز برای پسرم شمع روشن می کنم، انگار که زنده است.
توجه: در سال 2010، گزارشگر ویژه مجمع پارلمانی شورای اروپا، دیک مارتی، گزارشی ارائه کرد مبنی بر اینکه در اواخر دهه 1990، در جریان جنگ کوزوو یک گروه جنایتکار، صرب ها، آلبانیایی های بی وفا و افراد ملیت های دیگر را به منظور برداشتن وحشیانه اعضای بدن برای فروش سرقت می کرد.
بر اساس تحقیقات کارلا دل پونته، دادستان سابق ICTY یوگسلاوی سابق و دیک مارتی ، از سال 1999 عملیات جراحی غیر قانونی در به اصطلاح "خانه زرد" در شمال آلبانی انجام شده است. این جنایات اکنون توسط دادگاه ویژه جرایم کوزوو در لاهه در حال بررسی است. مهم‌ترین متهمان عبارتند از هاشم تاچی، رئیس‌جمهور سابق کوزوو خودخوانده، کادری وسلی و یاکوپ کراسنیقی، رؤسای سابق پارلمان، و رجب سلیمی، نماینده پارلمان. به گفته دادستانی، آنها همراه با مشارکت در این اقدام جنایتکارانه، مسئولیت کیفری شخصی برای آزار و اذیت سیاسی، قومیتی، دستگیری غیرقانونی، شکنجه و قتل دارند.
