https://spnfa.ir/20220616/افغانستان-راهی-بسوی-رشد-و-توسعه--11225024.html
افغانستان، راهی بسوی رشد و توسعه
افغانستان، راهی بسوی رشد و توسعه
اسپوتنیک ایران
مسکو به پیشبرد همکاری با کابل چشم دوخته است. 16.06.2022, اسپوتنیک ایران
2022-06-16T21:46+0430
2022-06-16T21:46+0430
2022-06-17T12:38+0430
گزارش و تحلیل
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/204/85/2048537_0:0:2000:1125_1920x0_80_0_0_4ae307bf132d08f40464fbce9543e900.jpg
به گزارش اسپوتنیک، مجمع نوبتی اقتصاد بین المللی سن پترزبورگ آغاز شده است. برنامه آن گسترده و متنوع است، اما در میان جلسات و سخنرانی ها در آن ، یک رویداد بسیار مهم رخ داده است. محمد یونس حسین معاون اتاق بازرگانی و صنایع افغانستان و جمال ناصر غروال رئیس دفتر دیپلماتیک افغانستان در حاشیه این نشست حضور داشتند.اخیراً ضمیر کابلوف، نماینده ویژه رئیس جمهور روسیه در امور افغانستان، رئیس اداره دوم آسیایی وزارت خارجه روسیه، گفته است که در حال حاضر طالبان * خطر نظامی مستقیم در آسیای مرکزی ایجاد نمی کند و فعالانه روابط بین دولتی، در درجه اول با ازبکستان و ترکمنستان را توسعه می دهد. این بدان معناست که مسکو به به رسمیت شناختن طالبان به عنوان یک حکومت مشروع و برقراری روابط رسمی دوجانبه نزدیک است.جمال غروال، کاردار سفارت افغانستان در روسیه اخیراً گفت که دولت طالبان متعهد به توسعه همکاری های اقتصادی با مسکواست. در سن پترزبورگ، نماینده اتاق بازرگانی و صنایع افغانستان گفت که کابل فعالانه در حال مذاکره برای عرضه بدون عوارض گمرکی میوه و مواد معدنی به روسیه است و در ازای آن آماده خرید گاز، نفت و محصولات نفتی است.وضعیت افغانستان عجیب و متناقض است. طالبان* تحت تحریم های سازمان ملل هستند، اما مسکو برای آنها دعوت نامه رسمی ارسال کرده است. از یک سو اکثریت شرکت کنندگان در همایش سن پترزبورگ - SPIEF دولت فعلی در کابل را به رسمیت نمی شناسند و از سوی دیگر این دعوت رسمی هیچ اعتراضی از جانب کسی نداشته است. یک توضیح بسیار ساده برای این کار وجود دارد که در یک بعد صرفاً بازاری قرار دارد.افغانستان از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است.از نظر وسعت سرزمین ها و جمعیت، و از نظر ارزش مواد معدنی استخراج شونده، افغانستان می تواند با کشورهای پیشتاز در این رشته - عربستان سعودی، کویت، امارات متحده عربی و البته روسیه رقابت کند. اما در اینجا تفاوتی با اکثر بازیکنان صرفاً "سوختی" وجود دارد. برخلاف اکثر بازیکنان صرفاً "سوختی"، افغان‌ها می‌توانند به طیف وسیع‌تری از ذخایر ببالند. از اوت سال گذشته، یعنی در زمان فرار ارتش آمریکا، تحلیلگران غربی هزینه کل منابع غیرسوختی افغانستان را بیش از یک تریلیون دلار تخمین زدند. زمین افغانستان مس، فلزات خاکی کمیاب، کبالت، بوکسیت، جیوه، کروم و حتی اورانیوم را در درون خود ذخیره می کند. ذخایر لیتیوم با ارزش تخمینی سه تریلیون دلار. همان لیتیومی که فلز قرن بیست و یکم نامیده شده است زیرا بدون آن تولید الکترونیک مدرن، در درجه اول باتری، غیرممکن است. در بخش کوهستانی مرکزی کشور، ذخایر غول پیکر سنگ آهن حاجیگک با ذخایر حیرت انگیز دو میلیارد تن قرار دارد و سنگ معدن محلی بسیار زیاد است. محتوای مفید در توده سنگ معدن به 62 درصد می رسد. این رقم بسیار بالا است. ذخایر قابل توجهی از هیدروکربن ها در شمال کشور در امتداد آمودریا کشف شده است.ما در مورد حجم 1.8 میلیارد بشکه نفت، 440 میلیارد متر مکعب گاز و بیش از 560 هزار بشکه میعانات گازی صحبت می کنیم. افغانستان هنوز از بسیاری جهات یک Tabula Rasa، یعنی یک لوح سفید از نظر زمین شناسی است و هیچ کس نمی تواند با اطمینان کامل پیش بینی کند که چه چیز دیگری در انبارهای زیرزمینی آن پنهان شده است.با همه اینها، افغانستان یک کشور فقیراست. تنها بر اساس آمار رسمی بیش از 70 درصد جمعیت یعنی حدود 27 میلیون نفر به برق دسترسی ندارند و در روستاها این رقم به نود درصد می رسد. حل مشکل دسترسی به برق در کشوری که دائماً در حال جنگ است غیرممکن بود. دولت ایالات متحده ادعا کرده است که از سال 2002 بیش از 4 میلیارد دلار برای برق رسانی هزینه شده است، اما این پول به زیرساخت های تولید و توزیع فیزیکی تبدیل نشده است. ظرفیت تولید تا سال 2019 حدود 3.5 گیگاوات برآورد شده است، در حالی که کل نیاز کشور حداقل 40 تا 45 گیگاوات است.همه همسایگان به خوبی از این موضوع آگاه هستند و ازبکستان مصرانه از "روس اتم" می‌خواهد که اولین نیروگاه هسته‌ای را در جنوب آسیای مرکزی بسازد تا نه تنها بتواند جمعیت خود را تامین کند، بلکه به میزان بیشتری برق را به خارج صادر کند تا در ازای آن ارز یا اجناس دریافت نماید.کمبود شدید آب آشامیدنی نیز در دستور کار است. تقریباً 40 درصد جمعیت (بیش از 15 میلیون نفر) به منابع دائمی آب آشامیدنی دسترسی ندارند. سیستم های توزیع آب به شدت قدیمی و فرسوده شده اند.به طور خلاصه، گفتن این که چه در افغانستان خوب است آسان تر از فهرست کردن مشکلات بحرانی است، پس بیایید به موضوع اصلی برویم -افغانستان از همه جهات بدون استثنا یک بازار بزرگ و کاملاً خالی است. در دنیای امروزی که به زنجیرهای جهانی شدن محدود شده، شرکت ها برای کسب سود و رشد تولید، گاه به دهم درصد، مبارزه می کنند. این به این دلیل اتفاق می‌افتد که کل جهان "متمدن" مدت‌هاست که به حوزه‌ها و بخش‌های نفوذ تقسیم شده است، و داخل شدن در یک جایگاه خاص، خواه تولید غذای کودک یا ساخت فروآلیاژها باشد، بسیار دشوار است. اگر چه افغانستان نمی تواند به ثروت خزانه دولت ببالد، اما در مرحله اول آماده است تا منابع خود را با اقلام و مواد ضروری مبادله کند. از سیم و لوله های پلاستیکی گرفته تا ساخت پالایشگاه های کوچک برای فرآوری نفتی و کارخانه های تولید ظروف شیشه ای.تولیدکنندگان بزرگ و متوسط روسی توربین های نیروگاه های برق آبی، ریل های راه آهن یا سازه های بتنی تقویت شده باید برای اشغال بازار تا کنون بکر افغانستان عجله کنند. سفر هیأت افغانی به همایش سن پترزبورگ حاکی از علاقه متقابل کابل و مسکو است که این امر مایه شادی می باشد.* سازمانی که تحت تحریم های سازمان ملل به دلیل فعالیت های تروریستی است.
https://spnfa.ir/20220615/دبیر-شورای-امنیت-روسیه-آمریکا-از-القاعده-و-طالبان-برای-اهداف-ژئوپلیتیکی-خود-استفاده-میکند-11210935.html
https://spnfa.ir/20220522/افزایش-قیمت-کالاهای-یارانه-ای-ایران-در-بازار-افغانستان-10982220.html
https://spnfa.ir/20220428/پنتاگون-به-ارزش-هفت-میلیارد-دلار-تجهیزات-نظامی-در-افغانستان-باقی-مانده-است-10797415.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
سیاسی
افغانستان، راهی بسوی رشد و توسعه
21:46 16.06.2022 (بروز رسانی شده: 12:38 17.06.2022) مسکو به پیشبرد همکاری با کابل چشم دوخته است.
به گزارش اسپوتنیک، مجمع نوبتی اقتصاد بین المللی سن پترزبورگ آغاز شده است. برنامه آن گسترده و متنوع است، اما در میان جلسات و سخنرانی ها در آن ، یک رویداد بسیار مهم رخ داده است. محمد یونس حسین معاون اتاق بازرگانی و صنایع افغانستان و جمال ناصر غروال رئیس دفتر دیپلماتیک افغانستان در حاشیه این نشست حضور داشتند.
اخیراً ضمیر کابلوف، نماینده ویژه رئیس جمهور روسیه در امور افغانستان، رئیس اداره دوم آسیایی وزارت خارجه روسیه، گفته است که در حال حاضر طالبان * خطر نظامی مستقیم در آسیای مرکزی ایجاد نمی کند و فعالانه روابط بین دولتی، در درجه اول با ازبکستان و ترکمنستان را توسعه می دهد. این بدان معناست که مسکو به به رسمیت شناختن طالبان به عنوان یک حکومت مشروع و برقراری روابط رسمی دوجانبه نزدیک است.
جمال غروال، کاردار سفارت افغانستان در روسیه اخیراً گفت که دولت طالبان متعهد به توسعه همکاری های اقتصادی با مسکواست. در سن پترزبورگ، نماینده اتاق بازرگانی و صنایع افغانستان گفت که کابل فعالانه در حال مذاکره برای عرضه بدون عوارض گمرکی میوه و مواد معدنی به روسیه است و در ازای آن آماده خرید گاز، نفت و محصولات نفتی است.
وضعیت افغانستان عجیب و متناقض است. طالبان* تحت تحریم های سازمان ملل هستند، اما مسکو برای آنها دعوت نامه رسمی ارسال کرده است. از یک سو اکثریت شرکت کنندگان در همایش سن پترزبورگ - SPIEF دولت فعلی در کابل را به رسمیت نمی شناسند و از سوی دیگر این دعوت رسمی هیچ اعتراضی از جانب کسی نداشته است. یک توضیح بسیار ساده برای این کار وجود دارد که در یک بعد صرفاً بازاری قرار دارد.
افغانستان از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است.
از نظر وسعت سرزمین ها و جمعیت، و از نظر ارزش مواد معدنی استخراج شونده، افغانستان می تواند با کشورهای پیشتاز در این رشته - عربستان سعودی، کویت، امارات متحده عربی و البته روسیه رقابت کند. اما در اینجا تفاوتی با اکثر بازیکنان صرفاً "سوختی" وجود دارد. برخلاف اکثر بازیکنان صرفاً "سوختی"، افغان‌ها می‌توانند به طیف وسیع‌تری از ذخایر ببالند. از اوت سال گذشته، یعنی در زمان فرار ارتش آمریکا، تحلیلگران غربی هزینه کل منابع غیرسوختی افغانستان را بیش از یک تریلیون دلار تخمین زدند. زمین افغانستان مس، فلزات خاکی کمیاب، کبالت، بوکسیت، جیوه، کروم و حتی اورانیوم را در درون خود ذخیره می کند. ذخایر لیتیوم با ارزش تخمینی سه تریلیون دلار. همان لیتیومی که فلز قرن بیست و یکم نامیده شده است زیرا بدون آن تولید الکترونیک مدرن، در درجه اول باتری، غیرممکن است. در بخش کوهستانی مرکزی کشور، ذخایر غول پیکر سنگ آهن حاجیگک با ذخایر حیرت انگیز دو میلیارد تن قرار دارد و سنگ معدن محلی بسیار زیاد است. محتوای مفید در توده سنگ معدن به 62 درصد می رسد. این رقم بسیار بالا است. ذخایر قابل توجهی از هیدروکربن ها در شمال کشور در امتداد آمودریا کشف شده است.
ما در مورد حجم 1.8 میلیارد بشکه نفت، 440 میلیارد متر مکعب گاز و بیش از 560 هزار بشکه میعانات گازی صحبت می کنیم. افغانستان هنوز از بسیاری جهات یک Tabula Rasa، یعنی یک لوح سفید از نظر زمین شناسی است و هیچ کس نمی تواند با اطمینان کامل پیش بینی کند که چه چیز دیگری در انبارهای زیرزمینی آن پنهان شده است.
با همه اینها، افغانستان یک کشور فقیراست. تنها بر اساس آمار رسمی بیش از 70 درصد جمعیت یعنی حدود 27 میلیون نفر به برق دسترسی ندارند و در روستاها این رقم به نود درصد می رسد. حل مشکل دسترسی به برق در کشوری که دائماً در حال جنگ است غیرممکن بود. دولت ایالات متحده ادعا کرده است که از سال 2002 بیش از 4 میلیارد دلار برای برق رسانی هزینه شده است، اما این پول به زیرساخت های تولید و توزیع فیزیکی تبدیل نشده است. ظرفیت تولید تا سال 2019 حدود 3.5 گیگاوات برآورد شده است، در حالی که کل نیاز کشور حداقل 40 تا 45 گیگاوات است.
همه همسایگان به خوبی از این موضوع آگاه هستند و ازبکستان مصرانه از "روس اتم" می‌خواهد که اولین نیروگاه هسته‌ای را در جنوب آسیای مرکزی بسازد تا نه تنها بتواند جمعیت خود را تامین کند، بلکه به میزان بیشتری برق را به خارج صادر کند تا در ازای آن ارز یا اجناس دریافت نماید.
کمبود شدید آب آشامیدنی نیز در دستور کار است. تقریباً 40 درصد جمعیت (بیش از 15 میلیون نفر) به منابع دائمی آب آشامیدنی دسترسی ندارند. سیستم های توزیع آب به شدت قدیمی و فرسوده شده اند.
به طور خلاصه، گفتن این که چه در افغانستان خوب است آسان تر از فهرست کردن مشکلات بحرانی است، پس بیایید به موضوع اصلی برویم -
افغانستان از همه جهات بدون استثنا یک بازار بزرگ و کاملاً خالی است. در دنیای امروزی که به زنجیرهای جهانی شدن محدود شده، شرکت ها برای کسب سود و رشد تولید، گاه به دهم درصد، مبارزه می کنند. این به این دلیل اتفاق می‌افتد که کل جهان "متمدن" مدت‌هاست که به حوزه‌ها و بخش‌های نفوذ تقسیم شده است، و داخل شدن در یک جایگاه خاص، خواه تولید غذای کودک یا ساخت فروآلیاژها باشد، بسیار دشوار است. اگر چه افغانستان نمی تواند به ثروت خزانه دولت ببالد، اما در مرحله اول آماده است تا منابع خود را با اقلام و مواد ضروری مبادله کند. از سیم و لوله های پلاستیکی گرفته تا ساخت پالایشگاه های کوچک برای فرآوری نفتی و کارخانه های تولید ظروف شیشه ای.
تولیدکنندگان بزرگ و متوسط روسی توربین های نیروگاه های برق آبی، ریل های راه آهن یا سازه های بتنی تقویت شده باید برای اشغال بازار تا کنون بکر افغانستان عجله کنند. سفر هیأت افغانی به همایش سن پترزبورگ حاکی از علاقه متقابل کابل و مسکو است که این امر مایه شادی می باشد.
* سازمانی که تحت تحریم های سازمان ملل به دلیل فعالیت های تروریستی است.
