https://spnfa.ir/20220208/سیاه-چاله-روسی-کابوسی-برای-ناوگان-آمریکایی---10072378.html
"سیاه چاله" روسی، کابوسی برای ناوگان آمریکایی
"سیاه چاله" روسی، کابوسی برای ناوگان آمریکایی
اسپوتنیک ایران
زیردریایی پروژه 877 از نظر ناتو به وحشت دریاها تبدیل شده و ناوگان آمریکایی به آن نام "سیاه چاله" دادند. 08.02.2022, اسپوتنیک ایران
2022-02-08T18:40+0330
2022-02-08T18:40+0330
2022-02-08T18:40+0330
گزارش و تحلیل
تکنولوژی نظامی
روسیه
آمریکا
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/228/41/2284103_0:100:2003:1227_1920x0_80_0_0_1d3563b9cccdeb393831f135f2b51f12.jpg
اسپوتنیک به نقل از نشریه نشنال اینترست آمریکا می نویسد: زیردریایی پروژه 877 از نظر ناتو شهرت کسب کرده است. در دوره سخت پس از پایان جنگ سرد، 53 زیردریایی از این پروژه که در طول 35 سال ساخته شد، به کشتی سازان روسی اجازه داد تا کار خود را حفظ کنند. و اکنون، با افزایش تنش در دریای چین جنوبی همراه با عملیات روسیه علیه دولت اسلامی (یک سازمان تروریستی ممنوعه در روسیه)، می‌توانیم کشتی های پروژه 877 را در آب‌های آسیایی نیز مشاهده کنیم.برخلاف نیروی دریایی ایالات متحده که کاملاً هسته ای است، روسیه دارای زیردریایی های دیزلی و هسته ای است. قلمرو روسیه بخش قابل توجهی از اوراسیا را اشغال کرده است و مسکو ناوگان زیردریایی خود را بسیار نزدیکتر از آمریکا به "مناطق عملیات" نگه می دارد. در حالی که زیردریایی‌های هسته‌ای روسیه برای گشت زنی در اقیانوس‌ها طراحی شده‌اند، زیردریایی‌های دیزلی این کشور برای حضور در درگیری‌ها در اروپا، خاورمیانه و در نزدیکی روسیه در خارج از کشور مناسب تر هستند.زیردریایی پروژه 877اصلی ترین زیردریایی دیزلی روسیه است. در غرب و در ناتو به آن کلاس کیلو می گویند. این در درجه اول در مورد پروژه بهبود یافته کیلو (زیردریایی های کلاس وارشاویانکا Varshavyanka) صدق می کند. در ابتدا قرار بود وارشاویانکاها جایگزین کشتی های منسوخ پروژه 613 و 641 به عنوان بخشی از ناوگان پیمان ورشو شوند.طول این کشتی تنها 72 متر، عرض 10 متر و ظرفیت زیر آب 3076 تن است. خدمه شامل 12 افسر و 41 ملوان است. استقلال ناوبری 45 روز است و پس از آن کشتی باید منابع را دوباره پر کند.نیروگاه به زیردریایی قدرت کافی می دهد تا به سرعت سطحی 10 گره دریایی و سرعت زیر آب 17 گره دریایی دست یابد. بنابراین این یک زیردریایی خیلی سریع نیست. برد این کشتی ها از 6000 تا 7500 مایل دریایی است. یعنی با خارج شدن از محل استقرار دائمی ناوگان شمالی روسیه آنها می توانند در فاصله 1000 مایل دریایی گشت زنی کنند و سپس خود را به کوبا برسانند. آنها هم خیلی عمیق زیر آب نمی روند. عمق کاری زیردریایی پروژه 877 معادل 240 متر و حداکثر آن 300 متر است. بنابراین، این زیردریایی ها به ویژه در آب های کم عمق موثر هستند.به دلیل سر و صدای کم، ناویان آمریکایی به کشتی کلاس کیلو نام "سیاه چاله" دادند. بدنه این زیردریایی تا حدودی شبیه قطره است. این شکل به طور قابل توجهی مقاومت در برابر آب را کاهش می دهد. نیروگاه آن در فاصله قرار داشته و بر پایه لاستیک بوده و با بدنه تماس پیدا نمی کند تا لرزش آن به صدایی تبدیل نشود که از دور شنیده می شود. پوشش لاستیکی خاموش کننده صدا نیز سر و صدای کشتی را کاهش می دهد. به همین دلیل، این کشتی در عکس ها حجیم به نظر می رسد. سیستم بازسازی هوا تا 260 ساعت برای خدمه اکسیژن فراهم می کند که به لطف آن زیردریایی می تواند تقریباً دو هفته زیر آب باشد.بلوک دستگاه های تشخیص شامل یک مجتمع هیدروآکوستیک فعال-غیرفعال MGK-400 "Rubicon" با یک آنتن سمت یاب با فرکانس پایین است. همچنین یک سونار با فرکانس بالا MG-519 برای طبقه بندی هدف و اجتناب از مین وجود دارد. رادار MRK-50 Albatross ناوبری و جستجوی سطحی ساده را فراهم می کند. یکی دیگر از ویژگی های منحصر به فرد این کشتی مسلح بودن آن به سامانه موشکی ضد هوایی قابل حمل ایگلا است.در اتحاد شوروی، 24 زیردریایی پروژه 877 در نیروی دریایی در خدمت بودند که 11 تای آنها هنوز در قدرت رزمی خود هستند. یکی از آنها به لهستان فروخته شد و هنوز در حال فعالیت است. یکی دیگر به رومانی تحویل داده شد، اما حالا از قدرت رزمی خارج شده است. هند 10 زیردریایی خرید. 9 تا از آنها فعال هستند و یک کشتی در اوت 2013 در نزدیکی اسکله آتش گرفت و غرق شد. چهار کشتی از این نوع در دست ایران و دو کشتی در الجزایر در خدمت هستند. پس از جنگ سرد، چین دو زیردریایی از این کلاس را تهیه کرد.زیردریایی ها اولین کشتی هایی بودند که پس از فروپاشی اتحاد شوروی توسط کارخانه های کشتی سازی روسیه ساخته شدند. نسخه بهبودیافته کشتی Project 877، معروف به Project 636.3، برای احیای ناوگان زیردریایی روسیه و کسب ارز از فروش صادراتی طراحی شده است. کشتی های وارشاویانکا در همه زمینه ها بهبود یافته اند. ابعاد ثابت ماند، اما شکل کمان برای بهبود خواص هیدرودینامیکی تغییر یافت. جداسازی بهبود یافته تجهیزات و جابجایی آن به مناطقی که صدای کمتری تولید می کنند، زیردریایی را ساکت تر کرده است. در مقایسه با نسخه های قبلی، برد سفینه تحت البحری 25 درصد افزایش یافته است. اما سیستم های هیدروآکوستیک اصلی مانند پروژه 877 باقی ماندند.یکی از پیشرفت های اساسی ورشاویانکا این است که می تواند موشک های "کالیبر" را پرتاب کند (نسخه صادراتی این موشک کلاب نام دارد). این موشک ها چند منظوره هستند که می توانند اهداف زمینی، کشتی های دشمن و زیردریایی ها را مورد اصابت قرار دهند. در دسامبر 2016، زیردریایی روسی روستوف کنار دون، موشک های "کالیبر" را به سمت اهداف داعش پرتاب کرد.جمهوری خلق چین که 10 زیردریایی از این نوع را در دهه 1990 خریداری کرد، اولین کشوری بود که کشتی پروژه 636.6 را خریداری تمود. ظاهراً این زیردریایی ها در دریای چین شرقی و چین جنوبی فعالیت می کنند. خریدار دیگر الجزایر بود که علاوه بر یک جفت کشتی قدیمی تر از پروژه قبلی، دو ورشاویانکا مدرن را خریداری کرد.شش زیردریایی پروژه 636.6 توسط ویتنام خریداری شد. پنج تا از آنها هم اینک تحویل داده شده است. ویتنام 6 زیردریایی به قیمت 1.8 میلیارد دلار خرید. این یک قیمت بسیار مناسب است.و در نهایت، روسیه خود شش کشتی پروژه 636.6 را خریداری کرد. آخرین زیردریایی به نام "کولپینو" در بهمن ماه سال جاری توسط کارخانه کشتی سازی "آدمیرالتییسکیه" (دریاسالاری) به ناوگان روسیه تحویل داده شد. کولپینو در ناوگان دریای سیاه خدمت خواهد کرد، جایی که می تواند موشک های کروز را علیه اهداف داعش (ممنوع در روسیه) شلیک کند. اما روسیه قصد دارد به زیردریایی های پروژه جدید "677 لادا" روی آورد و بنابراین خرید کشتی های این پروژه را متوقف کرد.مولف - کایل میزوکامی کارشناس در زمینه دفاع و امنیت ملی است. در سان فرانسیسکو زندگی و کار می کند و مقالاتی در Diplomat، Foreign Policy، War is Boringو Daily Beast منتشر کرده است. او همراه با دیگر کارشناسان در سال 2009 وبلاگ "دیده بان امنیتی ژاپن" را تأسیس کرده است.
https://spnfa.ir/20220207/ژاپنی-ها-su-30sm2-زیباترین-جنگنده-است-10035726.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
تکنولوژی نظامی, روسیه, آمریکا
تکنولوژی نظامی, روسیه, آمریکا
"سیاه چاله" روسی، کابوسی برای ناوگان آمریکایی
زیردریایی پروژه 877 از نظر ناتو به وحشت دریاها تبدیل شده و ناوگان آمریکایی به آن نام "سیاه چاله" دادند.
اسپوتنیک به نقل از نشریه نشنال اینترست آمریکا می نویسد: زیردریایی پروژه 877 از نظر ناتو شهرت کسب کرده است. در دوره سخت پس از پایان جنگ سرد، 53 زیردریایی از این پروژه که در طول 35 سال ساخته شد، به کشتی سازان روسی اجازه داد تا کار خود را حفظ کنند. و اکنون، با افزایش تنش در دریای چین جنوبی همراه با عملیات روسیه علیه دولت اسلامی (یک سازمان تروریستی ممنوعه در روسیه)، می‌توانیم کشتی های پروژه 877 را در آب‌های آسیایی نیز مشاهده کنیم.
برخلاف نیروی دریایی ایالات متحده که کاملاً هسته ای است، روسیه دارای زیردریایی های دیزلی و هسته ای است. قلمرو روسیه بخش قابل توجهی از اوراسیا را اشغال کرده است و مسکو ناوگان زیردریایی خود را بسیار نزدیکتر از آمریکا به "مناطق عملیات" نگه می دارد. در حالی که زیردریایی‌های هسته‌ای روسیه برای گشت زنی در اقیانوس‌ها طراحی شده‌اند، زیردریایی‌های دیزلی این کشور برای حضور در درگیری‌ها در اروپا، خاورمیانه و در نزدیکی روسیه در خارج از کشور مناسب تر هستند.
زیردریایی پروژه 877اصلی ترین زیردریایی دیزلی روسیه است. در غرب و در ناتو به آن کلاس کیلو می گویند. این در درجه اول در مورد پروژه بهبود یافته کیلو (زیردریایی های کلاس وارشاویانکا Varshavyanka) صدق می کند. در ابتدا قرار بود وارشاویانکاها جایگزین کشتی های منسوخ پروژه 613 و 641 به عنوان بخشی از ناوگان پیمان ورشو شوند.
طول این کشتی تنها 72 متر، عرض 10 متر و ظرفیت زیر آب 3076 تن است. خدمه شامل 12 افسر و 41 ملوان است. استقلال ناوبری 45 روز است و پس از آن کشتی باید منابع را دوباره پر کند.
نیروگاه به زیردریایی قدرت کافی می دهد تا به سرعت سطحی 10 گره دریایی و سرعت زیر آب 17 گره دریایی دست یابد. بنابراین این یک زیردریایی خیلی سریع نیست. برد این کشتی ها از 6000 تا 7500 مایل دریایی است. یعنی با خارج شدن از محل استقرار دائمی ناوگان شمالی روسیه آنها می توانند در فاصله 1000 مایل دریایی گشت زنی کنند و سپس خود را به کوبا برسانند. آنها هم خیلی عمیق زیر آب نمی روند. عمق کاری زیردریایی پروژه 877 معادل 240 متر و حداکثر آن 300 متر است. بنابراین، این زیردریایی ها به ویژه در آب های کم عمق موثر هستند.
به دلیل سر و صدای کم، ناویان آمریکایی به کشتی کلاس کیلو نام "سیاه چاله" دادند. بدنه این زیردریایی تا حدودی شبیه قطره است. این شکل به طور قابل توجهی مقاومت در برابر آب را کاهش می دهد. نیروگاه آن در فاصله قرار داشته و بر پایه لاستیک بوده و با بدنه تماس پیدا نمی کند تا لرزش آن به صدایی تبدیل نشود که از دور شنیده می شود. پوشش لاستیکی خاموش کننده صدا نیز سر و صدای کشتی را کاهش می دهد. به همین دلیل، این کشتی در عکس ها حجیم به نظر می رسد. سیستم بازسازی هوا تا 260 ساعت برای خدمه اکسیژن فراهم می کند که به لطف آن زیردریایی می تواند تقریباً دو هفته زیر آب باشد.
بلوک دستگاه های تشخیص شامل یک مجتمع هیدروآکوستیک فعال-غیرفعال MGK-400 "Rubicon" با یک آنتن سمت یاب با فرکانس پایین است. همچنین یک سونار با فرکانس بالا MG-519 برای طبقه بندی هدف و اجتناب از مین وجود دارد. رادار MRK-50 Albatross ناوبری و جستجوی سطحی ساده را فراهم می کند. یکی دیگر از ویژگی های منحصر به فرد این کشتی مسلح بودن آن به سامانه موشکی ضد هوایی قابل حمل ایگلا است.
در اتحاد شوروی، 24 زیردریایی پروژه 877 در نیروی دریایی در خدمت بودند که 11 تای آنها هنوز در قدرت رزمی خود هستند. یکی از آنها به لهستان فروخته شد و هنوز در حال فعالیت است. یکی دیگر به رومانی تحویل داده شد، اما حالا از قدرت رزمی خارج شده است. هند 10 زیردریایی خرید. 9 تا از آنها فعال هستند و یک کشتی در اوت 2013 در نزدیکی اسکله آتش گرفت و غرق شد. چهار کشتی از این نوع در دست ایران و دو کشتی در الجزایر در خدمت هستند. پس از جنگ سرد، چین دو زیردریایی از این کلاس را تهیه کرد.
زیردریایی ها اولین کشتی هایی بودند که پس از فروپاشی اتحاد شوروی توسط کارخانه های کشتی سازی روسیه ساخته شدند. نسخه بهبودیافته کشتی Project 877، معروف به Project 636.3، برای احیای ناوگان زیردریایی روسیه و کسب ارز از فروش صادراتی طراحی شده است. کشتی های وارشاویانکا در همه زمینه ها بهبود یافته اند. ابعاد ثابت ماند، اما شکل کمان برای بهبود خواص هیدرودینامیکی تغییر یافت. جداسازی بهبود یافته تجهیزات و جابجایی آن به مناطقی که صدای کمتری تولید می کنند، زیردریایی را ساکت تر کرده است. در مقایسه با نسخه های قبلی، برد سفینه تحت البحری 25 درصد افزایش یافته است. اما سیستم های هیدروآکوستیک اصلی مانند پروژه 877 باقی ماندند.
یکی از پیشرفت های اساسی ورشاویانکا این است که می تواند موشک های "کالیبر" را پرتاب کند (نسخه صادراتی این موشک کلاب نام دارد). این موشک ها چند منظوره هستند که می توانند اهداف زمینی، کشتی های دشمن و زیردریایی ها را مورد اصابت قرار دهند. در دسامبر 2016، زیردریایی روسی روستوف کنار دون، موشک های "کالیبر" را به سمت اهداف داعش پرتاب کرد.
جمهوری خلق چین که 10 زیردریایی از این نوع را در دهه 1990 خریداری کرد، اولین کشوری بود که کشتی پروژه 636.6 را خریداری تمود. ظاهراً این زیردریایی ها در دریای چین شرقی و چین جنوبی فعالیت می کنند. خریدار دیگر الجزایر بود که علاوه بر یک جفت کشتی قدیمی تر از پروژه قبلی، دو ورشاویانکا مدرن را خریداری کرد.
شش زیردریایی پروژه 636.6 توسط ویتنام خریداری شد. پنج تا از آنها هم اینک تحویل داده شده است. ویتنام 6 زیردریایی به قیمت 1.8 میلیارد دلار خرید. این یک قیمت بسیار مناسب است.
و در نهایت، روسیه خود شش کشتی پروژه 636.6 را خریداری کرد. آخرین زیردریایی به نام "کولپینو" در بهمن ماه سال جاری توسط کارخانه کشتی سازی "آدمیرالتییسکیه" (دریاسالاری) به ناوگان روسیه تحویل داده شد. کولپینو در ناوگان دریای سیاه خدمت خواهد کرد، جایی که می تواند موشک های کروز را علیه اهداف داعش (ممنوع در روسیه) شلیک کند. اما روسیه قصد دارد به زیردریایی های پروژه جدید "677 لادا" روی آورد و بنابراین خرید کشتی های این پروژه را متوقف کرد.
مولف - کایل میزوکامی کارشناس در زمینه دفاع و امنیت ملی است. در سان فرانسیسکو زندگی و کار می کند و مقالاتی در Diplomat، Foreign Policy، War is Boringو Daily Beast منتشر کرده است. او همراه با دیگر کارشناسان در سال 2009 وبلاگ "دیده بان امنیتی ژاپن" را تأسیس کرده است.
